เห็นกระทู้เรื่องหลายกระทู้เลยอยากเล่าบ้าง เรื่องก็เกิดมานานแล้วล่ะ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันหยุดระหว่างสอบอ่ะค่ะ แล้วเราก็อยู่หอกันกับเพื่อนๆ ซึ่งจริงๆห้องที่เราอยู่มันจะเป็นห้องใหญ่ๆที่กั้นเป็นสี่ล็อคล็อคละสี่เตียง ก็นอนได้ล็อคละแปดคน(เตียงสองชั้น) คือช่วงปีนั้นโรงเรียนเราเหมือนกับจู่ๆเจ้าที่ก็แรงขึ้นมาน่ะค่ะ ซึ่งเรื่องที่เกิดก็เป็นช่วงปีนั้นแหล่ะค่ะที่คนเจอเยอะๆ
ก็วันหยุดล็อคอื่นๆเขาก็จะไปหาอ่านหนังสือกันข้างนอกน่ะค่ะ แต่ล็อคเราขี้เกียจไปตามประสา เราก็นอนเล่นอยู่ที่เตียง ซึ่งเตียงเราจะอยู่ด้านล่างทางซ้ายด้านใน นอนไปสักพักก็หลับค่ะ จู่ๆไม่รู้ทำไมเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นก็ได้ยินเพื่อนเหมือนจะเล่าเรื่องผีกัน ก็มีคนหนึ่งเล่าอยู่ด้านบนหัวเตียงเรา คนอื่นๆไม่รู้อยู่ไหนแต่เราเห็นเพื่อนเราอีกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะสตาดี้ ซึ่งอยู่ใกล้ๆเราแล้วหันมาทางนี้พอดีค่ะ
เพื่อนเรามันก็เล่าไปว่าบลาๆ ก็นานจนจำไม่ค่อยได้แล้วล่ะค่ะ ไม่อยากพูดเดี๋ยวเรื่องเพี้ยน แล้วเพื่อนก็พูดประมาณว่า
"เขาบอกว่าถ้าเราเล่าเรื่องผีแล้วเจ้าของเรื่องจะมาฟังด้วยนะ"
ประมาณนั้น แล้วก็เหมือนที่ขเตียงข้างๆเราจะมี 'เจ้าของเรื่อง' คนนั้นฟังอยู่ด้วยอ้ช่ะค่ะ ในความรู้สึกและเห็นหน้านิดหน่อยคือเขาเป็นผู้ชาย กับเงาดำๆ เราก็รู้แล้วค่ะว่าไม่ใช่คน เพราะนี่หอหญิง เราก็แบบ เหมือนหันไปทางเพื่อนที่นั่งโต๊ะสตาดี้แล้วก็ตะโกนเรียกอ่ะค่ะ เพราะตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนขยับตัวไม่ได้
เราตะโกนหลายรอบเลยนะ จนเพื่อนคนนั้นหันมาสนใจเราแล้วพูดขึ้นว่า
"เองดูไอ้(ชื่อเรา)มันนอนหลับตาไม่สนิทน่ากลัวมากเลย" เราก็แบบตะโกนเรียกต่อไป ขยับตัวก็ไม่ได้ มันเป็นอารมณ์เหมือนหนักๆตัวอ่ะค่ะ แบบเหมือนเหนื่อยมากๆจนไม่มีแรง แต่จริงๆก็อึดอัดนิดหน่อยอยู่ ทีนี้เพื่อนเรามันก็เลยเรียกเราอีกที
"เองตื่นยังหนิ" เราก็แบบ เฮ้ยช่วยด้วย คือเราไม่ได้หันไปมองข้างๆแต่ก็รู้ว่าเขายังอยู่ค่ะ
แล้วก็เหมือนเพื่อนเลิกสนใจไปค่ะ ทีนี้ไม่รู้เพราะอะไรเราขยับตัวได้ เราก็ลุกขึ้นไปจะหาเพื่อน แล้วจู่ๆภาพมันก็วนมาที่เรานอนอยู่ค่ะ เป็นเหมือนฝันซ้อนฝันที่แบบว่าคิดว่าตัวเองตื่นแล้วแต่จริงๆยังไม่ตื่น วนไปนานอยู่ค่ะ จนเรามาคิดได้มั้งว่าเราห้อยพระ แล้วมันเหมือนมีอะไรบางอย่างแบบ นอนอิ่มแล้ว? มันเป็นเหมือนจุดๆหนึ่งที่หายเหนื่อยแล้ว เราก็เลยได้ลืมตาขึ้นจริงๆค่ะทีนี้
เราก็ลุกขึ้นมา ถามเพื่อนว่าเล่าเรื่องผีกันใช่ไหม เพื่อนก็ว่าใช่ ก็บลาๆเล่าให้ฟังกันไป เพื่อนก็ถามว่าตอนที่มันพูดถามว่าเราตื่นยังเราได้ยินไหม เราก็บอกว่าได้ยินค่ะ แถมยังเรียกมันบ่อยมาก แต่มันบอกว่าเราไม่ได้พูดอะไรเลย แตื่เหมือนจะมีช่วงหนึ่งที่เราครางอือๆไม่เป็นศัพท์
ก็มาเล่าให้ฟังเฉยๆค่ะ เราว่าเราอาจจะไม่โดนผีอำก็ได้ อาจจะเหนื่อยมากไป อาจจะเพราะเราดันมานอนช่วงบ่ายด้วย แต่เรื่องที่ว่าถ้าเราเล่าเรื่องผีแล้วเจ้าของเรื่องจะมาฟังด้วยนี่อาจารย์ที่โรงเรียนคนที่มีเซ้นท์(เขียนไงวะ) เขาก็บอกว่ามันเป็นเรื่องจริงนะคะ เพราะเวลาอาจารย์เล่านี่จะเห็นบ่อยๆ เราก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก
อ้อ สำหรับกระทู้ก่อนหน้านี้ที่เราบอกว่าเคยเห็นผีผู้หญิงผมฟูที่หอหญิง เราก็ได้รับการฟันเฟิร์มมาแล้วว่าแต่ก่อนโรงเรียนเรามีอ.ลักษณะนั้นอยู่ด้วย ซึ่งตอนที่แกเสียชีวิตใหม่ๆแกเฮี้ยนมาก ลูกศิษย์เห็นบ่อย กับอีกเรื่องคือเรื่องของลุงยามอีกคน เห็นว่าตอนกลางคืนจะเห็นเงาแกมาเดินตรวจประมาณนั้น
เราก็หน้าชา เพราะตอนเราเข้ามอหนึ่งใหม่ๆเราก็เห็นเงาคนเดินผ่านหน้าต่างไปตอนตีสี่ตีห้า(เด็กใหม่เลยตื่นเต้นค่ะ) คือมันเป็นเงาที่โผล่มาแล้วหายไปอ่ะค่ะ ไม่ใช่เงาที่แบบว่ามีมาเรื่อยๆจนสุดหน้าต่าง คือมาแค่ช่วงหนึ่ง ประมาณนั้น
จริงๆโรงเรียนเราเองก็ทำบุญครั้งใหญ่ไปแล้วนะ หลังจากที่เจอกันมากๆอ่ะ แต่อาจารย์คนที่มีเซ้นท์ก็บอกอยู่ว่าเขายังอยู่ ยังไม่ไปไหน ก็มีเรื่องเล่ามากมายเลยล่ะ เพราะเพื่อนเราเองบางคนเขาก็มีเซ้นท์กัน เป็นคนมีองค์น่ะค่ะ เขาก็บอกว่าเขาเห็น
ถ้าให้พูดจริงๆเราก็เหมือนมีอยู่นิดนึงมั้ง อาจจะได้จากเชื้อพี่เพราะพี่นี่เห็นบ่อย 5555 เราเป็นประเภทแค่รู้สึกว่ามี แต่ไม่เห็น หรืออาจจะเพราะเจ้าที่แรงเองมากกว่าก็ได้ เพราะเคยมีครั้งหนึ่งที่สีเราต้องไปทำพวกพร็อบกีฬาสีที่โรงอาหาร พวกเราก็จะอยู่ดึกๆกัน เราก็จะรู้สึกเหมือนตรงโต๊ะอาหารที่พวกเราไม่ได้ทำงานจะมีเงาคนอยู่ ซึ่งหลังจากนั้นอาจารย์คนที่มีเซ้นท์คนนั้นเขาก็มาบอกว่า แน่ เราทำงานกันที่โรงอาหารกัน ดึกๆเขาก็มาหานะ ประมาณนี้
หรือไม่ก็ความรู้สึกเหมือนจู่ๆก็มีอะไรสักอย่างอยู่ในห้อง ซึ่งเป็นคาบของอ.คนนั้น จู่ๆแกก็จะก้มหน้าไป ก็พูดกับนักเรียนต่อปกติ แต่ไม่ได้ร่าเริงอ่ะ เราก็รู้อ่ะว่าใช่เลย เพราะแกบอกอยู่ว่าแกไม่อยากเจอ เวลามีอะไรพวกนี้แกก็จะทำเป็นไม่เห็น แต่เราก็ไม่ได้ถามนะ เพราะเราก็กลัว 555 เพราะไอ้ที่เรารู้สึกอ่ะ มันใกล้ๆที่ด้านซ้ายเราเลย แล้วเรานั่งกลางห้องไง อ.แกก็ก้มเหลือทัศนคติแค่โต๊ะด้านหน้า มาคิดตอนนี้แล้วก็ตลกดี ตลกตรงแกเห็นบ่อยแต่ก็ยังกลัวนี่แหล่ะ 555
เหมือนจะโดนผีอำ...มั้งคะ
คือเรื่องมันมีอยู่ว่า วันนั้นเป็นวันหยุดระหว่างสอบอ่ะค่ะ แล้วเราก็อยู่หอกันกับเพื่อนๆ ซึ่งจริงๆห้องที่เราอยู่มันจะเป็นห้องใหญ่ๆที่กั้นเป็นสี่ล็อคล็อคละสี่เตียง ก็นอนได้ล็อคละแปดคน(เตียงสองชั้น) คือช่วงปีนั้นโรงเรียนเราเหมือนกับจู่ๆเจ้าที่ก็แรงขึ้นมาน่ะค่ะ ซึ่งเรื่องที่เกิดก็เป็นช่วงปีนั้นแหล่ะค่ะที่คนเจอเยอะๆ
ก็วันหยุดล็อคอื่นๆเขาก็จะไปหาอ่านหนังสือกันข้างนอกน่ะค่ะ แต่ล็อคเราขี้เกียจไปตามประสา เราก็นอนเล่นอยู่ที่เตียง ซึ่งเตียงเราจะอยู่ด้านล่างทางซ้ายด้านใน นอนไปสักพักก็หลับค่ะ จู่ๆไม่รู้ทำไมเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นก็ได้ยินเพื่อนเหมือนจะเล่าเรื่องผีกัน ก็มีคนหนึ่งเล่าอยู่ด้านบนหัวเตียงเรา คนอื่นๆไม่รู้อยู่ไหนแต่เราเห็นเพื่อนเราอีกคนนั่งอยู่ที่โต๊ะสตาดี้ ซึ่งอยู่ใกล้ๆเราแล้วหันมาทางนี้พอดีค่ะ
เพื่อนเรามันก็เล่าไปว่าบลาๆ ก็นานจนจำไม่ค่อยได้แล้วล่ะค่ะ ไม่อยากพูดเดี๋ยวเรื่องเพี้ยน แล้วเพื่อนก็พูดประมาณว่า
"เขาบอกว่าถ้าเราเล่าเรื่องผีแล้วเจ้าของเรื่องจะมาฟังด้วยนะ"
ประมาณนั้น แล้วก็เหมือนที่ขเตียงข้างๆเราจะมี 'เจ้าของเรื่อง' คนนั้นฟังอยู่ด้วยอ้ช่ะค่ะ ในความรู้สึกและเห็นหน้านิดหน่อยคือเขาเป็นผู้ชาย กับเงาดำๆ เราก็รู้แล้วค่ะว่าไม่ใช่คน เพราะนี่หอหญิง เราก็แบบ เหมือนหันไปทางเพื่อนที่นั่งโต๊ะสตาดี้แล้วก็ตะโกนเรียกอ่ะค่ะ เพราะตอนนั้นเรารู้สึกเหมือนขยับตัวไม่ได้
เราตะโกนหลายรอบเลยนะ จนเพื่อนคนนั้นหันมาสนใจเราแล้วพูดขึ้นว่า
"เองดูไอ้(ชื่อเรา)มันนอนหลับตาไม่สนิทน่ากลัวมากเลย" เราก็แบบตะโกนเรียกต่อไป ขยับตัวก็ไม่ได้ มันเป็นอารมณ์เหมือนหนักๆตัวอ่ะค่ะ แบบเหมือนเหนื่อยมากๆจนไม่มีแรง แต่จริงๆก็อึดอัดนิดหน่อยอยู่ ทีนี้เพื่อนเรามันก็เลยเรียกเราอีกที
"เองตื่นยังหนิ" เราก็แบบ เฮ้ยช่วยด้วย คือเราไม่ได้หันไปมองข้างๆแต่ก็รู้ว่าเขายังอยู่ค่ะ
แล้วก็เหมือนเพื่อนเลิกสนใจไปค่ะ ทีนี้ไม่รู้เพราะอะไรเราขยับตัวได้ เราก็ลุกขึ้นไปจะหาเพื่อน แล้วจู่ๆภาพมันก็วนมาที่เรานอนอยู่ค่ะ เป็นเหมือนฝันซ้อนฝันที่แบบว่าคิดว่าตัวเองตื่นแล้วแต่จริงๆยังไม่ตื่น วนไปนานอยู่ค่ะ จนเรามาคิดได้มั้งว่าเราห้อยพระ แล้วมันเหมือนมีอะไรบางอย่างแบบ นอนอิ่มแล้ว? มันเป็นเหมือนจุดๆหนึ่งที่หายเหนื่อยแล้ว เราก็เลยได้ลืมตาขึ้นจริงๆค่ะทีนี้
เราก็ลุกขึ้นมา ถามเพื่อนว่าเล่าเรื่องผีกันใช่ไหม เพื่อนก็ว่าใช่ ก็บลาๆเล่าให้ฟังกันไป เพื่อนก็ถามว่าตอนที่มันพูดถามว่าเราตื่นยังเราได้ยินไหม เราก็บอกว่าได้ยินค่ะ แถมยังเรียกมันบ่อยมาก แต่มันบอกว่าเราไม่ได้พูดอะไรเลย แตื่เหมือนจะมีช่วงหนึ่งที่เราครางอือๆไม่เป็นศัพท์
ก็มาเล่าให้ฟังเฉยๆค่ะ เราว่าเราอาจจะไม่โดนผีอำก็ได้ อาจจะเหนื่อยมากไป อาจจะเพราะเราดันมานอนช่วงบ่ายด้วย แต่เรื่องที่ว่าถ้าเราเล่าเรื่องผีแล้วเจ้าของเรื่องจะมาฟังด้วยนี่อาจารย์ที่โรงเรียนคนที่มีเซ้นท์(เขียนไงวะ) เขาก็บอกว่ามันเป็นเรื่องจริงนะคะ เพราะเวลาอาจารย์เล่านี่จะเห็นบ่อยๆ เราก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอก
อ้อ สำหรับกระทู้ก่อนหน้านี้ที่เราบอกว่าเคยเห็นผีผู้หญิงผมฟูที่หอหญิง เราก็ได้รับการฟันเฟิร์มมาแล้วว่าแต่ก่อนโรงเรียนเรามีอ.ลักษณะนั้นอยู่ด้วย ซึ่งตอนที่แกเสียชีวิตใหม่ๆแกเฮี้ยนมาก ลูกศิษย์เห็นบ่อย กับอีกเรื่องคือเรื่องของลุงยามอีกคน เห็นว่าตอนกลางคืนจะเห็นเงาแกมาเดินตรวจประมาณนั้น
เราก็หน้าชา เพราะตอนเราเข้ามอหนึ่งใหม่ๆเราก็เห็นเงาคนเดินผ่านหน้าต่างไปตอนตีสี่ตีห้า(เด็กใหม่เลยตื่นเต้นค่ะ) คือมันเป็นเงาที่โผล่มาแล้วหายไปอ่ะค่ะ ไม่ใช่เงาที่แบบว่ามีมาเรื่อยๆจนสุดหน้าต่าง คือมาแค่ช่วงหนึ่ง ประมาณนั้น
จริงๆโรงเรียนเราเองก็ทำบุญครั้งใหญ่ไปแล้วนะ หลังจากที่เจอกันมากๆอ่ะ แต่อาจารย์คนที่มีเซ้นท์ก็บอกอยู่ว่าเขายังอยู่ ยังไม่ไปไหน ก็มีเรื่องเล่ามากมายเลยล่ะ เพราะเพื่อนเราเองบางคนเขาก็มีเซ้นท์กัน เป็นคนมีองค์น่ะค่ะ เขาก็บอกว่าเขาเห็น
ถ้าให้พูดจริงๆเราก็เหมือนมีอยู่นิดนึงมั้ง อาจจะได้จากเชื้อพี่เพราะพี่นี่เห็นบ่อย 5555 เราเป็นประเภทแค่รู้สึกว่ามี แต่ไม่เห็น หรืออาจจะเพราะเจ้าที่แรงเองมากกว่าก็ได้ เพราะเคยมีครั้งหนึ่งที่สีเราต้องไปทำพวกพร็อบกีฬาสีที่โรงอาหาร พวกเราก็จะอยู่ดึกๆกัน เราก็จะรู้สึกเหมือนตรงโต๊ะอาหารที่พวกเราไม่ได้ทำงานจะมีเงาคนอยู่ ซึ่งหลังจากนั้นอาจารย์คนที่มีเซ้นท์คนนั้นเขาก็มาบอกว่า แน่ เราทำงานกันที่โรงอาหารกัน ดึกๆเขาก็มาหานะ ประมาณนี้
หรือไม่ก็ความรู้สึกเหมือนจู่ๆก็มีอะไรสักอย่างอยู่ในห้อง ซึ่งเป็นคาบของอ.คนนั้น จู่ๆแกก็จะก้มหน้าไป ก็พูดกับนักเรียนต่อปกติ แต่ไม่ได้ร่าเริงอ่ะ เราก็รู้อ่ะว่าใช่เลย เพราะแกบอกอยู่ว่าแกไม่อยากเจอ เวลามีอะไรพวกนี้แกก็จะทำเป็นไม่เห็น แต่เราก็ไม่ได้ถามนะ เพราะเราก็กลัว 555 เพราะไอ้ที่เรารู้สึกอ่ะ มันใกล้ๆที่ด้านซ้ายเราเลย แล้วเรานั่งกลางห้องไง อ.แกก็ก้มเหลือทัศนคติแค่โต๊ะด้านหน้า มาคิดตอนนี้แล้วก็ตลกดี ตลกตรงแกเห็นบ่อยแต่ก็ยังกลัวนี่แหล่ะ 555