เครียด จัดการ คิดไรไม่ถูก ตัดสินใจไม่ได้

คือเราเป็นหัวหน้ากิจกรรมของรุ่นที่โรงเรียนอ่าค่ะ ซึ่งเราไม่รู้ว่าเราเป็นอะไรพักหลังมานี้ไม่กล้าคุยไม่กล้าเล้นอะไรกับใครเลย เราอึดอัดมาก ไม่อยากทำงานนี้แล้ว เรารู้สึกเราต้องฝืนมาก เราร้องไห้โดยไม่มีเหตุผลและเศร้าง่ายมาก เบื่อชีวิต เรียนพิเศษไม่รู้เรื่องเลย หลายครั้งอยากป่วยให้หนักๆเช้าโรงพยาบาลไปเลยจะได้ไม่ต้องไปโรงเรียนไปทำกิจกรรมนี้ เรากลัวเพื่อนๆอ่าค่ะ ไม่รู้ว่าทำไม แต่เราชอบโทษตัวเองและเราไม่ชอบตัวเองสุดๆ เหมือนตัวเองเป็นไอ้งั่ง ทำอะไรก็ดูโง่เง่าไปหมด เราไม่มีความสุขกับชีวิตที่เป็นอยู่เลย เราเข่าปรึกษากับจิตแพทย์และหมอก็ให้ยาsertralineมา เรารู้สึกไม่ดีขึ้นเลย เรารู้สึกเราเก็บตัวมากขึ้นและไม่อยากเจอใคร อยากอยู่เฉยๆ คือส่วนนึงลึกๆในใจก็พยายามปลุกให้มันคิดแง่บวก แต่มันก็กลับไปที่ความคิดแย่ๆอีก จนเราร้องไห้และไม่อยากมีชีวิตอยู่ เราไม่อยากทำงานนี้แล้วและเราไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าเราไม่พร้อมทางจิต คงไม่มีใครเชื่อและเขาคงหัวเราะเยาะและด้าทอว่าสำออย ช่วงที่เราจิตตกมันแย่มาก ร้องไห้จนน้ำตาแห้ง แทบจะร้องตลอดที่คิดถึงงานนี้ ทั้งๆที่ความจริงหนูควรจะสนุกสนานแต่มันพลิกอารมณ์แบบนั้นขึ้นมาไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว แค่เจอเพื่อนก็กลัวแล้ว มันทำให้เราไม่อยากเจอใครและไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย เราไม่อยากคุยกับครอบครัวด้วยเพราะทางนั้นฟังจนเฉยชาไปแล้ว ไม่อยากทำให้เขารู้สึกไม่ดีอัก เราไม่อยากเผชิญหน้าหรือเจอใครเลยจริงๆ เราหาทางออกให้กับตัวเองในสถานการณ์แบบนี้ไม่ได้เลย พรุ่งนี้เราต้องไปทำกิจกรรมนี้อีก แล้วมันก็ร่อๆแร้ๆ ไม่ไหวจิงๆ ทำไงดีคะ ...