คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 3
ถ้าความพยายามเพื่อแฟนของคุณมีแค่นี้ มันก็ถูกต้องแล้วที่คุณควรจะเลิกกับเธอไป
เธอไม่สมควรที่จะต้องมานั่งสร้างอนาคตอยู่เพียงลำพัง ทุ่มเทอยู่คนเดียว
ในขณะที่อีกคน ไม่พยายามทำอะไรให้ดีขึ้น แถมยังชอบดูถูกตัวเองอีกว่าทำไม่ได้ๆ
ไม่มีใครมีเวลามานั่งให้กำลังใจกันได้ตลอดเวลาหรอก เพราะทุกคนก็ต้องทำมาหากิน
แฟนคุณอายุน้อยกว่าคุณตั้งกี่ปี เธอยังคิดยังทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง ผู้หญิงดีๆแบบนี้ มันไม่ได้หาได้ง่ายๆ
คุณยังบอกเลิกเธอได้ เพียงเพราะคุณคิดมากว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง เอาจริงๆมันก็จริงของคุณนั่นแหละ
แต่ของแบบนี้มันพัฒนากันได้ ถ้าคิดจะทำ คุณรักเขามากพอที่จะสู้หรือเปล่า ก็แค่นั้นเอง
เธอไม่สมควรที่จะต้องมานั่งสร้างอนาคตอยู่เพียงลำพัง ทุ่มเทอยู่คนเดียว
ในขณะที่อีกคน ไม่พยายามทำอะไรให้ดีขึ้น แถมยังชอบดูถูกตัวเองอีกว่าทำไม่ได้ๆ
ไม่มีใครมีเวลามานั่งให้กำลังใจกันได้ตลอดเวลาหรอก เพราะทุกคนก็ต้องทำมาหากิน
แฟนคุณอายุน้อยกว่าคุณตั้งกี่ปี เธอยังคิดยังทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง ผู้หญิงดีๆแบบนี้ มันไม่ได้หาได้ง่ายๆ
คุณยังบอกเลิกเธอได้ เพียงเพราะคุณคิดมากว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง เอาจริงๆมันก็จริงของคุณนั่นแหละ
แต่ของแบบนี้มันพัฒนากันได้ ถ้าคิดจะทำ คุณรักเขามากพอที่จะสู้หรือเปล่า ก็แค่นั้นเอง
แสดงความคิดเห็น
ผมถอยห่างจากแฟนทำถูกไหม
ผม อายุ 25 จบปริญญาตรีมา จะ 3 ปีแล้ว ยังไม่มีงานทำ ชีวิตประจำวันเรื่อยๆเปื่อยๆ ทำตัวเป็นเด็กไม่ยอมโต
ผมเป็นลูกคนเดียวและพ่อก็ห่วงเอามากๆ ไม่อยากให้ไปไกลบ้าน
พ่อตามใจให้ใช้ชีวิตแบบเรื่อยๆ แบบชีวิตเด็กมัธยมต้นตอนปิดเทอมประมาณนั้นเลย
เคยวางแผนชีวิตร่วมกับแฟนตอนคบแรกๆ แต่แล้วผมก็ไม่ได้เริ่มทำอะไรเลย
ผมเพิ่งมารู้สึกตัวตอนนั่งอ่านกระทู้แฟนบอกเลิกหลายๆกระทู้ในพันทิพไปเรื่อยๆ
จนผมคิดเองเออเองว่า ผู้ชายแบบผมมันไร้อนาคต ผู้หญิงส่วนนหนึ่งในนี้บอกว่าผู้ชายแบบผมแย่เอามากๆ และสมควรบอกเลิก
ผมเอาไปคิดจนฟุ้งซ่านว่าผมมันไม่มีความเป็นผู้ใหญ่ ดูแลใครไม่ได้ และไม่พร้อมที่จะมีใคร
แฟนผมอายุ 18 กำลังเข้ามหาวิทยาลัย เราคบกันมาเกือบ 1 ปี ถ้ารวมเจอกันก็ปีครึ่งพอดี
เราพบกันในโลกออนไลน์ และเจอกันครั้งแรกเมื่อปีที่แล้ว ผมอยู่ขลบุรี เธออยู่กรุงเทพ เจอกัน 4 ครั้ง
แต่ 4 ครั้งทำให้เราเข้าใจกัน และยอมรับกันมากขึ้น
ในช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอคอยดูแลเอาใจใส่ ให้ความรักความอบอุ่น ความรู้สึกเหมือนอยู่กับแม่
คอยเป็นแรงผลักดัน ลาก และพยายามให้ผมมีอนาคตที่ดี จนเครียดเรื่องของผมอยู่บ่อยๆ
เธอเป็นผู้ใหญ่กว่าผมเอามากๆ เธอวางแผนอนาคตพร้อมตั้งใจทำในสิ่งที่นำไปสู่เป้าหมาย
ช่วงหลังๆมานี้เราแทบไม่ได้คุยกันเลย เธอไม่ค่อยมีเวลาให้ ผมเข้าใจดี
เธอเอาเวลาไปทุ่มเทกับการเรียน (เธอเรียกหนักมาก เรียนห้องพิเศษ) ตั้งใจสอบให้ติดบัญชีจุฬา (เธอเรียนเก่งมาก ถ้าจำไม่ผิด 3.8)
ช่วงปิดเทอมนี้เธอก็ออกหางานพิเศษทำ เราก็ยิ่งห่างกันอีก
ผมกลับมามองตัวเอง ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นตัวถ่วง ไร้ประโยชน์ และฉุดเธอให้ล่วงลงมา
เธอมีเรื่องเครียดหลายๆเรื่องในชีวิต ผมกลับช่วยอะไรเธอไม่ได้ ดูแล ให้คำปรึกษาอะไรเธอไม่ได้เลย
ทั้งๆที่ก่อนคบกันผมก็ให้คำปรึกษาผู้หญิงคนอื่นๆได้ แต่พอมีแฟนกลับทำอะไรให้แฟนไม่ได้เลย
ผมละอายใจมาก ผมเลยขอถอยห่างเธอมาแต่ไม่เต็มคำมากนัก
เธอเสียความรู้สึกไปแล้วแล้วบอกว่ามันคงไม่กลับมาเหมือนเดิมหรอก
กลับมาได้แค่เพียงความเป็นพี่น้อง
ผมแค่อยากรู้ว่าผมทำถูกไหมที่ถอยห่างเธอออกมา เพื่อให้เธอเครียดเรื่องผมน้อยลง มีเวลาให้กับตัวเองมากขึ้น
หรือผมทำผิดพลาดไป ควรแก้ไขอย่างไร ถ้ามีความเห็นว่าผมควรกลับไปขอคืนดีผมควรทำอย่างไร
ถ้าเห็นว่าผมทำถูกบอกผมหน่อยผมควรทำอย่างไรต่อไปดี ขอบคุณครับ...
ปล.มันแย่นะที่ยังรักกันอยู่ แต่เธอก็เสียความรู้สึกไปหมดแล้ว
ปล.2 ผมไม่เคยปรึกษาใครเรื่องความรักมาก่อน และเห็นว่าในนี้มีความหลากหลายอาจพอให้คำตอบที่แตกต่างกันได้