มาแชร์ Love Story ของชะนีที่ทั้ง"ทุ่ม" และ "เท" ด้วยตัวเอง

ไม่รู้จะเรียกว่ารักลองใจได้รึเปล่านะคะ
ไม่รู้ว่ามันเป็นการลองใจเราว่าเราจะรักเขาไปได้นานแค่ไหน
หรือลองใจเขาว่าเขาจะรู้สึกอะไรกับเราบ้างรึเปล่า

เพราะความรักที่เราต้องเจ็บช้ำมักมาจากอาการปากพล่อยของตัวเอง
กับคนที่เราชอบมากๆเราจะบอกว่าไม่ชอบ แต่กับคนที่เราไม่ชอบ
เราดันบอกว่าชอบ แล้วมันก็เป็นจริง เราดันไปรักไปชอบเขาเข้าจริงๆ

เราเป็นเด็กปี 1 พี่เขาเป็นรุ่นพี่ปี 3 เมเจอร์เดียวกัน
คนที่หน้าตาไม่ได้ดีมาก ไม่ได้โดดเด่น แต่ทำไมเราถึงรักเขาได้นะ
เป็นเพราะความพยายามในการทำงานของเขา หรือความที่เขาไม่เหมือนใคร
เวลาเราถามจากเพื่อนเขา ไม่มีใครตอบได้เลยว่าเขาเป็นคนยังไงกันแน่

เป็นคนเงียบๆ แต่เวลาอยู่กับเพื่อนกลายเป็นตัวโจ๊ก ตัวป่วงของกล่ม เข้ากับทุกคนได้
ไม่ชอบเล่าหรือแชร์อะไรกับใคร ถ้าไม่ได้ถาม
ผู้ชายขี้ร้อนที่ต้องมีพัดลมเล็กๆติดตัวตลอดเวลา
ชอบใส่กางเกงขาสั้นเพราะมันทะมัดทะแมงกว่า
ผู้ชายที่ยิ้ม หัวเราะและดีใจเหมือนเด็กเวลาได้ของขวัญ
ชอบทั้งแมวทั้งหมา แต่ก็ชอบแมวมากกว่า

สายตาสั้นข้าง เอียงข้าง ต้องใส่คอนแทคเลนส์ตลอด
ผู้ชายกรุ๊ป O ราศีมังกร ที่ไม่ชอบแม้แต่การให้มีใครมาอวยพรวันเกิด
ไม่ชอบความวุ่นวาย และชอบอยู่เงียบๆคนดียว
ฝังใจกับบาส เพราะเคยชนกับเพื่อนตอนเล่นบาสตอน ม.5 แล้วเอ็นฉีกจนต้องผ่าเข่าซ้าย
ทำให้ไม่ชอบเล่นกีฬาอีก
แต่ก็ชอบปั่นฟิกเกียร์ เวลาที่ได้ขี่และพูดถึงมันจะมีความสุขมาก
เบื่อๆบางทีก็ไปดูหนังคนเดียว หรือไม่บางที ก็หยิบการ์ตูนเด็กของน้องมานั่งดู
รักครอบครัว วันสำคัญ วันหยุดเทศกาล ก็อยู่กับครอบครัว อยู่กับพ่อแม่
แต่ผู้ชายคนนี้ก็เข้าถึงได้ยาก

นี่อาจจะเป็นทั้งหมดที่เราชอบเขา ตลอดเวลา 4 ปีที่เราเป็นคนพยายามอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด
ผู้หญิงที่พูดจาแรง พูดตรง ห้าว เป็นคนตรง นิสัยแมนยิ่งกว่าผู้ชาย
แต่พออยู่ตอหน้าพี่เขา เรากลายเป็นหินที่พูดอะไรแทบไม่ออก
ทักเขาก่อนทุกครั้ง ซึ่งเขาไม่เคยทักเรามาก่อนเลย
เราเคยทำข้าวกล่องให้ ของขวัญวันเรียนจบ และผ้าพันคอ
และอีกหลายอย่าง เล็กๆน้อยๆ ที่เราคอยทำให้โดยที่เขาไม่ต้องขอ
ครั้งหนึ่งในความทรงจำที่ไม่รู้ว่าทำไปได้ยังไง

เคยลองหายไปหลายครั้ง แต่ทุกครั้งคนที่กลับมาก็คือเรา
ทั้งๆที่ก็รู้ว่ามันอาจจะไม่ได้มีความหมายอะไรกับเขา
แต่เราก็ยังพยายามทำอย่างเต็มที่ ทั้งๆที่ก็ไม่รู้ว่าพยายามไปเพื่ออะไร
วันนึงที่เราถามตัวเองว่าทำไม เรากลับรู้ทีหลังว่า ในช่วงนึงที่เรากำลังพยายามจีบเขา
เขาก็มีแฟนอยู่ แล้วทำไมเขาถึงไม่บอกเราหละ ทำไมถึงปล่อยให้เรามารู้เองทีหลัง
คำพูดที่ว่า ไม่อยากมีแฟนเพราะไม่อยากมีภาระ กับคนที่ไม่เคยเจอกันเลย
จะเป็นแฟนกันได้ยังไง มันหมายความว่าอะไร
ทั้งๆที่คนที่เคยเป็นแฟนเขาก็เป็นเพื่อนเรา ต้องให้ถามเท่านั้นเหรอถึงจะบอก
ยิ่งถามคุณก็ยิ่งเหมือนรำคาญ มีแต่คำถามมากมายเต็มไปหมด
นี่เขาไม่ยอมปล่อยหรือเราไม่ยอมไปเอง

แล้วช่วงเวลาแห่งการปิดจ๊อบลองใจตัวเองก็มาถึง (28.03.2559)
เราถามเขาว่า เคยมีใครทำให้แบบนี้ไหม
เขาก็ตอบว่าไม่ เราเป็นคนแรกที่ทำให้เขามากขนาดนี้
เราก็ถามเขาว่า แล้วตอนนี้มีแฟนรึยัง
เขาก็ตอบว่า ยังหรอกครับ มีอะไรเหรอ
เราก็ถามว่า แล้วคิดว่าเราสองคนจะเป็นแฟนกันได้ไหม
เขาก็ตอบว่า ไม่รู้ดิครับ
เราก็ถามต่อไปอีกว่า แล้วพี่เคยคิดกับอุ้มมากกว่าน้องสาวไหม
เขาก็ตอบว่า ไม่ครับ ขอโทษนะครับที่ต้องตอบตรงๆ
เราก็บอกว่า ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พูดตรงๆนะดีออก จะได้รู้ว่ารู้สึกยังไง

แล้วเราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยนับจากวินาทีนั้น เจ็บแต่จบมันเป็นแบบนี้นี่เอง
แต่ก่อนเราร้องไห้เพราะเขาเยอะมาก ต่อหน้าเพื่อนเราก็พูดว่าไม่เป็นไร
พอกลับถึงห้องเราก็ร้องไห้เองทุกครั้ง เป็นอยู่อย่างนี้มา 4 ปี
เหมือนคนไม่น่าสงสาร จนถึงวันนี้แม้เราจะเจ็บแต่เราก็ไม่ร้องไห้แล้ว

เรารักเขา ใช่ พูดได้เต็มปากว่ารักมาก และไม่คิดว่าจะรักใครได้เท่านี้ พยายามให้ใครได้มากเท่านี้
ขอบคุณที่ครั้งนึงผ่านเข้ามา ถึงแม้ว่าจะเป็นเพราะเราพยายามเข้าไปในชีวิตของเขาก็ตาม
มันผ่านมาแล้วก็ถือเป็นบทเรียน ที่ครั้งนึงเราได้รักใคร ได้มอบความรู้สึกดีๆให้
#แค่นี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ ^^