เเฟน ที่ ไร้ตัวตน

สวัสดีคะเรามีเรื่องอยากมาเล่าให้ฟัง เรื่องคือเราคบกับเเฟนมา 3 ปีเราเป็นคู่ที่เจอกันเดือนละไม่เกิน 3 ครั้ง ด้วยความที่เค้าติดเกม ติดเพื่อน ส่วนเรา ขี้อาย ไม่กล้าเเสดงออกเเละเเคร์ความรู้สึกคนอื่นมากกว่าเเฟนตัวเอง ในทุกวันเวลาที่หมดคาบเรียนเรามีเดินสวนกันบ้างหรือเเม้เเต่เวลาพักเที่ยงเราก็ไม่เคยมากินข้าวด้วยกัน อยู่โรงเรียนทักกันไม่เกิน 3 พยางค์เเละส่วนมากเราจะเป็นคนทักเค้าก่อน(ถ้าเราไม่ทักเค้าก็จะไม่ทักตอบหรืออะไรทั้งสิ้น)โดยส่วนมากเราคุยกันในเฟสเเค่ช่วงเย็นคุยกันจริงๆก็ไม่นานนะคะกว่าเค้าจะถึงบ้านก็หกโมงกว่าๆ เราคุยกันเต็มที่ถึงสามทุ่มเพราะเค้าจะนอนเร็วมมากจนบางทีเราอยากคุยกับเค้ามากเราก็โทรไปคุยก็คุยกันได้ไม่กี่คำเพราะเวลาที่โทรไปเค้าจะอยู่ร้านเกมตลอดโทรไปก็มีเเต่เสียงอย่างอื่นเเทรกคุยกันไม่รู้เรื่องอีก คือบางทีเจ้าของกระทู้ก็อยากรู้เหมือนกันว่าเราสองคนเย็นชากันมากไป หรือ เค้ามีคนอื่นหรือเปล่าทำไมทำเหมือนเราไร้ตัวตนจนเราท้อเเละน้อยใจจึงปรึกษาพี่กับเพื่อนเเละตัดสินใจถอยออกมาเเละขออยู่คนเดียวดีกว่าไร้ตัวตนแบบนี้เเต่กว่าจะตัดสินใจได้ก็ไม่อยากเลย #ตอนนั้นสงสารตัวเองมากที่ต้องทนอะไรเเบบนี้แต่อีกด้านเราก็เข็ดกับความรักเหมือนกัน ส่วนเรื่องที่เราเล่านี้เป็นเรื่องจริงไม่เฟคนะคะ เราเเค่อยากมาเเชร์ความรู้สึกที่ผ่านมาเเบบไร้ตัวตนจนเราอยู่ได้โดยไม่มีเค้า
#ถ้าเขียนผิดพลาดหรือไม่เหมาะสมกราบขออภัยนะคะ (เพิ่งเคยเขียนบรรยายได้ยาวขนาดนี้หรือป่าว5555555555)