ควรจะเดินถอยหลังเพื่อหาเป้าหมายที่มองไม่เห็นมั้ย

ในยุคนี้ พ่อแม่ทุกคนก็อยากให้ลูกมีงานมั่นคง มีเงินเดือนดีๆ พ่อแม่เราก็เป็นหนึ่งในนั้น

เรามีภาระต้องผ่อนรถ เดือนละประมาณ 1 หมื่น (เหลือต้องผ่อนอีก 3 ปี) เราให้เงินพ่อแม่ คนละ 2 พัน เราทำงานบริษัทแห่งหนึ่งที่ใกล้บ้านมากๆๆๆ เงินเดือนหลังหักภาระก็ถือว่าพอใช้จ่าย แต่!!!! เราไม่ชอบงานที่ทำเลยค่ะ (รวมถึงการดีลงานกับคนอื่นๆด้วย) คิดแต่อยากจะออกทุกๆวัน

เราคิดอยากทำธุรกิจ แต่ที่บ้านและหลายๆคนมักจะบอกว่า "ช่วงนี้เศรษฐกิจไม่ดี ทำอะไรก็ยาก ไม่เหมือนเมื่อก่อน"
โดนคนมากมายพูดบั่นทอนจิตใจ จนเราเริ่มคิดว่า จริงๆแล้วเราก็ทำงานไปเรื่อยๆ ทำให้มันผ่านไปวันๆก็ดีนะ ไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องกังวลกับเศรษฐกิจ แต่อีกใจก็ไม่อยากทำงานประจำ เราแค่รู้สึกว่าเราควรจะมีเวลาได้ไปลองทำอะไรใหม่ๆ เรียนรู้ หาประสบการณ์

สิ่งที่เราวางแผนไว้ ถ้าเราจะออกงานคือ เราจะไปทำงานร้านกาแฟ เพราะเราอยากเปิดร้านคาเฟ่ แต่ประเด็นคือ เป็นลูกจ้างร้านกาแฟ เงินเดือนน้อย ซึ่งอาจจะไม่พอต่อค่าผ่อนรถ+ให้พ่อแม่

ตอนนี้กลายเป็นว่า ไม่อยากเที่ยว ไม่อยากใช้จ่ายเยอะ เพราะอยากรีบๆเคลียร์ค่าผ่อนรถให้จบๆไปเร็วๆ ถ้าเราทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ เราจะแก่ตายไปพร้อมกับความเสียดายปะ 555555

แฟนเราบอกว่า เราเอาแต่ตั้งคำถาม เพื่อให้ได้คำตอบมาแบบง่ายๆ จนลืมที่จะลองหาคำตอบเองเพื่อพิสูจน์ให้ใครๆเห็นถึงความตั้งใจ ความมุ่งมั่น

สุดท้ายคือ เราไม่มั่นใจ ว่าจริงๆแล้ว เราแค่ไม่อยากทำงานที่นี่ เลยหาข้ออ้างนู่นนี่นั่นเพื่อให้มีเหตุผลที่จะออกไปทำอย่างอื่นรึป่าว

เราไม่รู้ว่าจริงๆเราควรก้าวถอยหลังเพื่อออกไปค้นหาสิ่งที่เราอยากทำ หรือ ควรอยู่ที่เดิมอยู่กับความจริงว่าเราควรทำงานเพื่อความมั่นคงของการเงินและชีวิตดี
แก้ไขข้อความเมื่อ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่