ชีวิตในการเรียนมัธยม เป็นสิ่งที่มีความสุขมากที่สุดแบบหาที่เปรียบมิได้ วนมาถึงรายวิชาๆหนึ่ง หน่วยกิต 0.5 แต่รายละเอียดในการสอนนี่เหมือน 5.0
สอนแบบไม่รู้เรื่อง สอนในสิ่งที่ครูเข้าใจและค้นพบเข้าถึงมันแค่คนเดียว ซึ่งก็พยายามทำความเข้าใจ เรียนไปก็เข้าห้องเร็ว งานที่สั่งก็ทำตาม สอบนี่อ่านชีตแบบวัวตายควายฟื้นมาก คะแนนออกมาท็อป งานแต่ล่ะชิ้นนี่ทำที เงินในกระเป๋าแบนเลย หมดไปเท่าไหร่นี่ก็ไม่เคยบ่น เพราะท่องไว้เสมอว่า การศึกษาคือการลงทุน เฮ้อ !!! พอสอบเสร็จส่งงานเสร็จ ต้องมาเอาหลักฐานมายืนยันว่าเราทำงานจริงทั้งๆที่ก็เห็นว่าทำในห้อง คือไร พิคสุดคือตอนเกรดออก 3.5 หนักสุดที่คะแนน คือ 79 ขีดเส้นใต้ได้ไหม? นึกถงตอนนี่เข้าเรียนบ้างสิ นึกถึงงานที่นี่ส่ง นึกถึงคะแนนสอบที่นี่ทำได้ นึกถึงเงินที่นี่หมดไป นึกถึงวันปิดเทอมที่นี่ต้องแหกหูแหกตามาตามงาน ปัดให้ไม่ได้หรือ มีใครเคยเป็นไหม?
เคยไหม? ตั้งใจเรียนแทบตาย ผลที่ได้คือ....
สอนแบบไม่รู้เรื่อง สอนในสิ่งที่ครูเข้าใจและค้นพบเข้าถึงมันแค่คนเดียว ซึ่งก็พยายามทำความเข้าใจ เรียนไปก็เข้าห้องเร็ว งานที่สั่งก็ทำตาม สอบนี่อ่านชีตแบบวัวตายควายฟื้นมาก คะแนนออกมาท็อป งานแต่ล่ะชิ้นนี่ทำที เงินในกระเป๋าแบนเลย หมดไปเท่าไหร่นี่ก็ไม่เคยบ่น เพราะท่องไว้เสมอว่า การศึกษาคือการลงทุน เฮ้อ !!! พอสอบเสร็จส่งงานเสร็จ ต้องมาเอาหลักฐานมายืนยันว่าเราทำงานจริงทั้งๆที่ก็เห็นว่าทำในห้อง คือไร พิคสุดคือตอนเกรดออก 3.5 หนักสุดที่คะแนน คือ 79 ขีดเส้นใต้ได้ไหม? นึกถงตอนนี่เข้าเรียนบ้างสิ นึกถึงงานที่นี่ส่ง นึกถึงคะแนนสอบที่นี่ทำได้ นึกถึงเงินที่นี่หมดไป นึกถึงวันปิดเทอมที่นี่ต้องแหกหูแหกตามาตามงาน ปัดให้ไม่ได้หรือ มีใครเคยเป็นไหม?