ยืมล็อคอินเพื่อนค่ะ

ถ้ามันแรงไปก็ขอโทษทีนะคะ
ที่บ้านเรามีพ่อแม่น้อง
เราเคยมีแฟน แม่เราชอบแฟนมาก แต่สุดท้ายเราบอกเลิกแฟน
ก่อนบอกเลิกเราก็บอกแม่ก่อน เรื่องเกิดตั้งแต่มิถุนาปีที่แล้ว
แม่อาละวาดหนักมาก ร้องไห้เป็นบ้า ขังเราไว้ในบ้านไม่ให้ออกไปติวหนังสือ
จนพ่อช่วยพูดให้ สุดท้ายก็กลายเป็นตึงใส่เรา
สาเหตุที่เลิกคือเราไม่รักแล้ว เราเสียใจมากๆ ตอนนี้เราก็เหงาโคตรๆ
แต่ให้ทำไงได้ เราควรปล่อยเขาไปเจอคนทีรักเขามั้ย หรือไง

แม่อาละวาดหนักยันธันวาปีที่แล้ว แล้วก็ได้สัญญาว่าจะเลิกพูดเรื่องนี้
เพราะพ่อก็ทนแม่ไม่ไหวแล้ว
จากตอนนั้นยันตอนนี้แม่หน้าบูดเป็นขี้ตลอดเวลาใส่เรา
เวลาเราทักก็ตอบห้วน ย้ำว่าห้วนมาก
เวลาเหนแม่คุยกะพ่อกะน้อง เราก็อยากคุยบ้างเลยพูดด้วย
แม่ก็ชักสีหน้าใส่ละก็ตอบห้วนๆอีก มันเป็นแบบนี้มานานมากๆ
คือมันใช่เรื่องไหมวะ แล้วพ่อก็ตามใจแม่
เราเรียนหมอก็เครียบชิบบหายตายห่าอยู่แล้ว
วันๆหัวหมกอยู่กับชีทกองมหึมา ช่วงสอบได้นอนนับเป็นวินาทีได้
เวลาสอบเสดวิชานึงก็อยากบอกแม่บอกพ่อบ้างว่าทำได้นะ ทำไม่ได้นะ
คือใครเคยเรียนหนักแล้วเครียดเรื่องเรียนจัดๆคงพอเข้าใจ
ยิ่งอะไรที่มันเกี่ยวกับชีวิตเราก็ต้องรู้ให้หมดใช่ไหม
เครียดนะเว่ย

ที่เราได้รับกลับมาคือ
คือเค้าไม่สนใจแล้วก็คุยกันเอง ?????
เรารู้สึกแย่มากๆ เราคิดว่าเราจะตายดีไหมหลายรอบแล้ว
เรากลัวเราเป็นโรคซึมเศร้า แต่ถึงจะเป็น สาเหตุมันก็แก้ไม่ได้แล้วจะให้เราทำยังไง
เราพยายามคุยหลายรอบแล้ว พูดดีๆก็แล้วก็โดนด่ากลับมาอีก
พอพูดดีๆไม่ได้เราก็ร้องไห้ๆๆ บางทีเราก็โวยวายเสียงดังนะ แต่เราเรียนรู้แล้วว่าจะทำยังไงก็ไม่มีประโยช
เราเกิดมามีประโยชไหมถามจริง
ทำไห้แฟนเก่าเสียใจ อยู่บ้านก็เป็นอากาศทาส
ยิ่งไปกว่านั้นเรายังกำลังน้อยใจเพื่อนคนนึงในชีวิตอยู่(จากกระทู้มี่แล้วก็ยืมไอดีเพื่อนมาเหมือนกัน)
เรารู้สึกอยากหนีความจริงบ้านี่มาก เราไม่อยากรับรู้ด้วยซ้ำว่าเขาจะกลับมาง้อเราเมื่อไร
ตอนนี้เราโคตรเสียศูนย์เลย พูดตรงๆไม่รู้จะอยู่ให้เครียดไปทำไม ในเมื่อคนรอบตัวตอนนี้ไม่มีใครแคร์เราสักคน

เหนื่อย