เรื่องมีอยู่ว่าบ้านของเรา อยู่ใน อ.หนองแค สระบุรี จากท่ารถหนองแคมาบ้านระยะทางประมาณ 2 กม. ติดถนนมิตรภาพ ซึ่งไม่สามารถเดินได้เพราะฟุตบาทโดนร้านนขายมอไซต์ ร้านส้มตำ เอาไปครองหมดแล้ว เลนซ้ายของถนนก็เป็นที่จอดรถของบ้านแถวนั้นไปแล้ว ซึ่งเป็นถนนมิตรภาพขาออก กทม. ไปอีสาน ก็จะมีแต่รถสิบล้อ รถคันใหญ่วิ่ง เดินไม่ได้เลยอันตรายมาก แถามยังมี รถย้อนศรเยอะมาก เคยโดนเฉี่ยวมาหลายรอบ ร้องเรียนก็เท่านั้น  เส้นๆๆๆ คนมีหน้ามีตา
ขอเข้าประเด็นเลยนะคะ....
คือวันนั้นเราไม่สบายมากบ้าน ไม่มีรถยนต์เลยต้องนั้งรถทัวเข้าตัวเมือง สระบุรี ไปหาหมอ เป็นช่วงกลางวันร้อนมาก แล้วตอนนั้นเวียนหัว เดินไม่ไหว เลยนั้งวินมอไซต์เข้าไปส่งที่บ้าน ระยะทางประมาณ 2กม. ราคา20บ. พอขึ้นรถปุ๊บ เขาก็เบิ้นรถ ใส่เกียแรงๆๆ ให้กระตุ๊กเหมือนจะยกหน้า( วินเบอร์นี้เบอร์ 48 จำชื่อหน้าได้แม่นเลยค่ะเค้าแก่มากแล้วและตัวเล็ก ) เค้าขับแซงซ้ายเบียดกับรถตู้ แล้วขับปาดไป มาแรง เรางง มากว่าเกิดอะไรขึ้น พอเข้าในซอย ที่มี เนินระนาบ(แถวบ้านเรียกแบบนี้นะคะ) เขาก็ไม่เบรคขับผ่านกระโดดแรงๆ เรี้ยวแบบหน้ากลัว แล้วเบรคแรงมาก จนเราตกรถ แต่ขาซ้ายยังค้ำพอได้อยู่ คือตามที่บอกไปข้างต้นว่าคนขับตัวเล็ก เค้าเบรคแรงเหมือนเค้าบังคับรถไม่อยู่ เค้าก็ลื่นไป เราก็ไม่อยากว่าอะไรเพราะเราไม่สบายมากพอลงจากรถเราเลยถามเพื่อความแน่ใจ ว่า "เท่าไรคะ" วินตอบมาว่า 20ไง เราก็ยื่นเงินให้ แล้วก่อนจะขับรถออกไป วินพูดออกมาว่า นั่งมาแค่นี้เมิงจะนั่งทำไมเสียเที่ยวกู และต่อด้วย คำหยาบ คว.. แล้วเบิ้นรถออกไป คือเหตุการณ์ครั้งนี้สำหรับเรามันเลวร้ายมาก เพราะเราคือป่วยมาก แล้วอยู่ๆ ก็โดนด่า  ร้องเรียนไม่ได้ หัวหน้าวินก็เพื่อนๆๆเค้า แล้วเราต้องไปขึ้นรถทำงานแถวนั้นบ่อยไม่อยากมีปัญหากับไคร แต่เจ็บใจมาก ตั้งแต่วันนั้นต้องเดินเข้าบ้านอย่างเดียว แดดจะร้อนรถจะเยอะแค่ใหนก็ไม่กล้านั่ง อีกเลย ถ้ามีภาษาตกหล่นต้องขออภัยนะคะ