เรากับแฟนคบกันมา3ปีคบตั้งเเต่สมัยเรียนมหาลัยปี2จนตอนนี้ทำงานได้จะ3ปีเเล้วตอนที่คบกันอยู่เค้าเป็นผู้ชายที่ทำให้โลกของเรามีความสุขมากเค้าดีนะดีกับเรามากเเบบมีไม่มีวี่เเววจะเลิกกันอ่ะเเต่ที่เลิกกันเพราะปีที่3ที่คบกันจับได้ว่าเค้ามีกิ๊กทะเลาะกันหนักมากเเต่ก็ไม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือนะเลยตัดสินใจเลิกกันอีกฝ่ายเค้าก็ไม่ง้อเราเหมือนเค้าคงอยากไปเต็มทนอ่ะก็เลยไม่รั้งไม่อะไรทั้งสินเพราะคิดว่าไม่มีเค้าเราก็อยู่ได้เเต่ตอนเลิกกันใหม่ๆคือร้องไห้หนักเฟลทุกอย่างเหมือนจะขาดใจตายอ่ะเเบบทุกอย่างพังทลายอ่ะรอให้เค้ากลับมาเค้าไม่กลับไม่ง้อไม่มีอะไรติดต่อมาเลยคือพอเวลาผ่านไปมันก็ดีขึ้นอ่ะนะเราก็เจอคนใหม่บ้างเเต่มันก็ไม่โอเท่าไรตอนนี้ก็โสดมาตั้งเเต่เลิกกับเค้านั้นเเหละคือมันก็ไม่ได้ใจจะขาดเเบบเมื่อก่อนคือตอนนี้ยอมรับว่าทำใจได้ระดับหนึ่งเเต่คือมันไม่ลืมอ้ะทำอะไรก็ยังนึกถึงเค้านึกเห็นภาพเก่าๆที่อยู่ด้วยกันบางครั้งก็คิดถึงจนเเบบน้ำตาคลอเบ้าก็มีก็ไม่เข้าใจตัวเองก็เเค่ผู้ชายที่เคยทำเราจะตายคนหนึ่งจะอะไรกับมันหนักหนาจะรักจะผูกพันกับมันอะไรหนักหนาพยายามสั่งใจให้ลืมมันอ่ะแต่ก็ไม่ลืมอยากระบายเฉยๆขอบคุณนะค้ะคนที่อ่านจบ
รักเเละผูกพันกับแฟนเก่าจนเวลาผ่านไป3ปี ก็ยังไม่ลืม