ชาว pantip อาจจะเคยเห็นกระทู้แนวๆนี้มากแล้ว
เราเองก็เคยผ่านตามาหลายกระทู้ ดูคลิปที่เผยแพร่เพื่อสร้างจิตสำนึกในการให้ทางมาก็มาก
ที่ผ่านมาเวลาเจอรถพยาบาล/ฉุกเฉิน/กู้ชีพ/กู้ภัยอะไรเปิดไซเรนมา เราก็จะให้ทางตลอดนะ
แต่ก็แอบเห็นบางคันก็ไม่ค่อยยอมให้ทางเหมือนกัน

แต่สิ่งที่เจอวันนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ ไม่ไหวจนต้องมาตั้งกระทู้

วันนี้ ประมาณ 6 โมงเย็น แถวอนุสรณ์สถาน ขณะที่รถติดมาก ทุกคนก็อยากจะไป บางคนก็แย่งกันไป ก็มีรถกู้ชีพกู้ภัย จำไม่ได้ว่าของมูลนิธิไหน เปิดไซเรนขอทางมา เราก็มองๆอยู่นะว่าจะมาทางไหน จะได้หลบได้ถูก แต่สิ่งที่เห็นคือ แทบไม่มีใครหลบทางให้เลยยยยยยยย

ไซเรนก็เปิดอยู่อย่างนั้น คนชับก็เปิดเสียงตื้ดๆ ตื้ดๆ เสริม เพื่อให้รู้ว่าเร่งด่วน เปิดเลนพิเศษแทรกตรงกลาง (ให้รถที่อยู่เลนขวาชิดขวา เลนซ้ายชิดซ้าย) แต่ก็ยังเหมือนเดิม มีบ้างที่พยายามจะขยับให้ทาง แต่ที่น่าแปลกใจคือ ส่วนใหญ่ไม่ให้ !!!

ไม่ให้ไม่พอนะคะคุณ บางคันไม่หลบซ้าย/ขวาแล้วยังกั๊กอีก กั๊กรถกู้ภัยไม่ให้ไป พร้อมๆกับกั๊กรถคันอื่นที่พยายามจะเปลี่ยนเลนหลบทางให้รถกู้ภัยวิ่งสะดวกๆ ไม่ให้เข้ามาหน้าตัวเอง พยายามจี้ให้ชิดคันหน้า พอคันที่พยายามหลบให้ เขาไม่มีช่องหลบ รถกู้ภัยก็ไปไม่ได้ ทั้งที่จุดเกิดเหตุอยู่ห่างออกไปแค่ 100-200 เมตร ถ้าทุกคนพร้อมใจกันหลบให้ มันใช้เวลาไม่เกิน 2 นาทีเลย

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ส่วนเราพยายามหลบไปด้านข้าง แล้วชลอให้รถอีกเลนเบี่ยงเข้ามา เพื่อเร่งระบายรถ ให้รถกู้ภัยมีช่องวิ่งไวๆ ก็ไม่มีคันไหนเบี่ยงเข้ามาเลย ก็แช่เลนกันอยู่อย่างนั้น

สุดท้ายรถกู้ภัยทนไม่ไหวต้องประกาศขอทางว่ามีคนเจ็บรออยู่ ก็ยังไม่ค่อยได้ผล
จนท้ายที่สุดถึงขั้นประกาศว่า "น้ำใจน่ะมีไหม" แล้วระบุรถที่ต้องการให้หลบรายคันเลยค่ะ

คือเราไม่ใช่คันที่ไม่หลบ ได้ยินคำว่า "น้ำใจน่ะมีไหม" เรายังสะดุ้งเลย
อยากรู้ว่าคันที่ไม่หลบนี่คิดอะไรกันอยู่ จิตใจทำด้วยอะไรกันคะ

ที่สะเทือนใจเราสุดๆคือ ตอนที่เราเห็นภาพคนเจ็บนอนอยู่กับพื้นนั่นน่ะค่ะ มันแค่นี้เอง ระยะทางแค่นิดเดียวจริงๆ
ถ้าเราเป็นคนเจ็บคนนั้นที่ต้องนอนอยู่ตรงนั้น เวลาแต่ละวินาทีคงเหมือนกับยาวนานเป็นชั่วโมงๆ
นอนฟังเสียงไซเรนที่ไม่รู้ว่ากี่นาที ทั้งที่รถก็อยู่แค่นี้

ถ้าใครคิดว่าเขาเปิดไซเรนไปงั้นๆ เราก็ไม่ได้โลกสวยนะคะ
เราก็คงเหมือนหลายๆคนที่เคยฟังผ่านหู อ่านผ่านตา ถึงเคสที่รถพวกนี้เปิดไซเรนแล้ว แต่กลับพบว่าพ้นช่วงที่ติดก็ปิดไซเรน หรือเลี้ยวเข้าร้านอาหาร อะไรแบบนี้ (บางทีก็เพราะเคสที่ขอความช่วยเหลือถูกยกเลิก หรืออะไรก็ตามแต่) บางทีเราก็เคยคิดนะว่านี่มีคนที่ต้องการความช่วยเหลือรออยู่จริงๆ หรือเปิดเพื่อตัวเองอยากจะเดินทางไวๆ แต่จุดสำคัญอยู่ตรงที่ ถึงเราไม่รู้ว่ามีอะไรรอคอยเขาอยู่ แต่เราหลบให้ "ทุกครั้ง" นะคะ (บางทีเขาไม่ได้เปิดไซเรน เราเห็นเขามาเรายังให้ทางเขาเลย) เราคิดว่าถ้าเขาใช้ไซเรนเพื่อประโยชน์ส่วนตัว ผลการกระทำมันก็ตกอยู่กับเขาเองค่ะ แต่ถ้าเกิดเขาต้องการความเร่งด่วนจริงๆล่ะ การช่วยชีวิตคน อย่าว่าแต่ "นาที" เลยค่ะ แค่ "เสี้ยววินาที" ก็มีความหมายมากนะคะ

คุณไม่ต้องไปคิดแทน รู้แทนเขาหรอกค่ะ ว่าเขาจะไปไหน จะไปช่วยคนจริง/ไม่จริง
แค่ให้ทาง อำนวยความสะดวกให้เขาก็พอแล้วค่ะ

นี่คือสิ่งที่เราอยากจะขอในกระทู้นี้
แค่ทุกคนร่วมแรงร่วมใจกันให้ทางรถพยาบาล/ฉุกเฉิน/กู้ชีพ/กู้ภัย ให้พวกเขาปฏิบัติหน้าที่กันได้อย่างสะดวกและรวดเร็ว
เราอยากขอแค่นี้ค่ะ

ถ้าการให้ทางมันยากนัก ก็คิดเสียว่า "ถ้าคนที่เจ็บอยู่บนรถหรือคนที่เขากำลังจะไปช่วยเป็นพ่อ เป็นแม่ เป็นคนที่เรารัก..."
อาจจะทำให้เราให้ทางกันได้ง่ายขึ้นไหมคะ ถึงแม้จะไม่ใช่คนที่เรารักจริงๆ แต่คนที่ต้องการความช่วยเหลือก็มีคนที่เขารักและรักเขารออยู่
ถึงเราไม่ใช่คนที่ถือมีดไปแทง ถือปืนไปยิงเขา แต่ถ้าเราไม่ให้ทาง จนทุกอย่างมันสายเกินไป เป็นเรา เราก็คงรู้สึกไม่ต่างจากเราเป็นฆาตกรเลยค่ะ

-----------------------------------------------

เพิ่มเติม

อีกอย่างที่อยากจะขอคือขอคนที่ชอบชลอดูเหตุการณ์ค่ะ ถ้าดูไปแล้วก็ไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ ไม่ต้องดูดีกว่านะคะ มันทำให้รถติด รถที่จะมาช่วยคนเจ็บก็เข้าถึงได้ช้าไปอีก

อย่างกรณีของวันนี้ ใครเคยผ่านแถวอนุสรณ์สถานคงพอนึกภาพออก จากกม. 25 ถ้าข้ามสะพานที่วนไปออกรังสิต ฝั่งนั้นจะรถเยอะเป็นปกติอยู่แล้ว ส่วนคนเจ็บนอนอยู่ใกล้ทางเข้าอนุสรณ์สถาน มีเจ้าหน้าที่ถึงจุดเกิดเหตุบ้างแล้ว และช่องจราจรซ้ายสุดถูกปิด ฉะนั้นเหลือเลนรถวิ่งได้ 1-2 เลน นอกจากรถติดเพราะท้ายแถวจากฝั่งที่จะออกรังสิตแล้ว ก็ยังติดเพราะแย่งเลนกัน แถมแทบทุกคันที่ผ่านจุดเกิดเหตุยังชลอดู ชะโงกดูว่ามีอะไร มีใครเจ็บ ใครตาย (ทั้งที่ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา ดูไปก็ช่วยเขาไม่ได้) ดูสนองความอยากรู้ของตัวเอง ทำให้รถยิ่งติด พอพ้นช่วงนั้นมาแล้ว ทางที่แยกเข้าถ.วิภาวดีอย่างโล่งเลยค่ะ โล่งมากๆ โล่งจนงงว่าทำไมรถติดได้ขนาดนั้น

ลองคิดดูว่าถ้าต่างคนต่างให้ทางกัน ไปตามจังหวะที่ควรจะไป ไม่กั๊ก ไม่ขวาง ไม่แย่งกัน และไม่ชลอดูเหตุการณ์ รถที่จะให้ความช่วยเหลือคนเจ็บจะเข้าถึงคนเจ็บได้ไวขึ้นอีกเท่าไร ถ้าคุณอยากมีส่วนช่วยคนเจ็บ แค่ให้ทางกัน แบ่งกันไป และไม่ชลอดูเหตุการณ์ ง่ายๆแค่นี้ แต่ก็ช่วยได้มากแล้วค่ะ