ฉันต้องไม่เป็นไร ต้องไม่เสียใจ ต้องไม่รู้สึกอะไร ใช่ไหม? (20+)

ปกติเคยแต่อ่านเรื่องของชาวบ้านเขา ไม่เคยคิดว่าจะเขียนเรื่องอะไรกับใครเขาเลย แต่วันนี้ทุกข์ ทุกข์มากจนอยากระบาย ตอนนี้เราอายุ 25 เรียนจบปริญญาโท ทำงานเป็นอาจารย์ ที่ทำงานไกลบ้าน (เหมือนจะดูดีมีความรู้ แท้ที่จริงแล้ว ง่อยเปลี้ยทางวิชาการมากกกก) รูปร่างอวบค่อนไปทางจะอ้วนละ หน้าตาธรรมดา ที่สำคัญตลอดช่วงชีวิตที่ผ่านมา ไม่เคยมีแฟนมาก่อน (ซึ่งบอกใคร มักไม่มีใครเชื่อ ไม่ใช่ว่าหน้าตาดีนะ อย่าเพิ่ง อย่าเพิ่งเข้าใจผิด 5555+  แต่เพื่อนเราส่วนใหญ่จะบอกว่า หูยยยยยยย เธอนิสัยน่ารักขนาดนี้ ไม่มีแฟน เป็นไปได้ไง) จะเป็นไปไม่ได้ยังไงว๊ะ ก็เป็นไปแล้ว เนี่ยยยยยย มาเข้าเรื่องกันดีกว่านะ
    เรามารู้จักผู้ชายคนนี้ตอนเริ่มต้นชีวิตทำงาน (เพื่อนร่วมงานว่างั้น) เจอหน้ากันวันแรกตั้งแต่เราเข้ามาสมัครงาน เรามาถึง ไม่รู้จักใคร เดินเก้ๆกังๆ แล้วก็มีผู้ชายคนนึงเดินเข้ามา (ตัวขาวๆ ผมชี้ๆ หน้าตาก็ดูดีประมาณนึง แต่ก็ไม่ได้อะไรมะ แค่เห็นแว๊บๆ แค่น๊านนน) พาไปนั่งรอหน้าห้องที่รับสมัคร (ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน และจริงๆแล้ว เขาไม่ได้ตั้งใจมาพาเราไปหรอก พอดีมีคนที่เขารู้จัก มาสมัครงานพร้อมกัน ซึ่งเราก็ไม่รู้จักคนนั้นอีกเช่นกัน เนียนๆเดินตามเขาไป) แล้วหลังจากวันนั้นก็ไม่เจอกันอีก จนกระทั่งวันเริ่มทดลองงาน...




ปล. รอกันนี๊สนึงนะ ขอตัวไปทำงานก่อนก่อน คือนั่งจิ้มคอมไปมา แล้วนึกจะเล่า ก็ลงมือตั้งกระทู้เลย มือใหม่จริงๆ เดี๋ยวจะมาต่อแบบยาวๆนะคะ