แอบรักข้างเดียวหรืปล่าว

ผมแอบรักผู้หญิงคนหนึ่งเธออชื่อจุฟ ตอนนี้ผมจบ ปวส.แล้ว ผมรู้สึกว่าเธอเป็นรักแรกของผม และผมก้ไม่เคยลืมเธอเลยจนถึงปัจจุบัน ที่ผมรักก้เพราะเธอชอบเรียกผมว่าที่รัก ตั้งแต่ ม2จนถึง ปวช.3 เธอก้ยังเรียกผมว่าที่รัก แต่ในขณะที่เธอเรียกผมว่าที่รักแบบเล่นๆหรือปล่าวก้ไม่รู้ มีวันหนึ่งตอนอยู่ ม.3 เค้าเดินมาเล่นกับผมเพราะผมออกมานั่งเล่นแบบออกอาการที่ซีเรียดอยู่เรื่องเพื่อนทะเลาะกันเธอเดินมาเล่นกับผมแบบล่าเลิงเหมือน ปกติ แล้วมาจับตรงบ่าผมแล้วพูดว่า เป็นรัยที่รักปะไปเล่นกับเพื่อน ผมเลยพูดหมาๆไปว่า อย่าเรียกเราเเบบนี่เราไม่ชอบ แล้วตั้งแต่นั้นมา เราก้คุยกันน้อยลง เธอก้ไม่ค่อยเรีกผมว่าที่รักอีก จนเราเรียนจบ ผมไม่กล้าสู้หน้าเค้า จนวันที่เราเรียนจบ ไม่ได้คุยกันจนกระทั่งตอนผมอยู่ ปวช.2 ผมขึ้นรถผิดต้องไปลงหน้า โรงเรียนเธอ เพื่อรอต่อรถกลับบ้าน ผมจึงนั่งรอรถทั้งที่รู้ว่าอยู่หน้าโรงเรียนคนที่ผมแอบชอบ พาวะนาอย่าให้เธอเลิกเรียนตอนนี้เถอะ แต่พอผมลงจากรถบัสผมก้เจอเธอนั่งรอรถอยู่กับเพื่อนๆไหม่เธอแต่ยังมีโชคดีอยู่มีเพื่อนผมที่เป็นผู้ชายยืนยุกับเธอจึงทำไห้ผมพอมีเพื่อนคุย แต่เธอก้ยังเข้ามาทักผมและเรียกผมว่าที่รักเหมือนเดิม ผมก้ไม่ได้ว่าอะไรทั้งที่ผมรู้ว่าเธอกำลังคบกับตนตนหนึ่งยุผมแค่อยากรุ้ว่าผุ้หญิงเค้าคิดรัยยุ ตอนนั้น