เมื่อฉันอยากเป็นอาจารย์ใหญ่แต่...

สวัสดีค่ะ คือ จขกท เองมีความตั้งใจที่จะสมัครเป็นอาจารย์ใหญ่ตั้งแต่ จขกท อยู่ ม.4 แล้วค่ะ
เนื่องจากตอนนั้น จขกท เองได้มีโอกาสไปพิพิธภัณฑ์ศิริราชค่ะ แล้วได้เห็นร่างอาจารย์ใหญ่ค่ะ
ภายในพิพิธภัณฑ์ก็จะมีชิ้นส่วนต่างๆภายในร่างกายของคนเราค่ะ ที่นำมาจากอาจารย์ใหญ่ จขกท เองชอบดูมากๆๆเลยค่ะ (แอบโรคจิต)
คือใจจริง จขกท เองมีความคิดว่าอยากเป็นครู แต่ จขกท เป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่อง เลยเกิดความรู้สึกที่ว่า  " ถ้าฉันเป็นคนเป็นแล้วสอนหนังสือไม่ได้ ก็ยอมเป็นคนตายสอนหนังสือดีกว่า "
ตอนนั้นเองค่ะเลยเกิดความรู้สึกที่อยากเป็นอาจารย์ใหญ่ให้ได้ !!!!
แต่พอ จขกท เอาเรื่องที่จะสมัครเป็นอาจารย์ใหญ่ไปบอกพ่อกับแม่ ซึ่งเหมือนท่านไม่ค่อยเข้าใจ จขกท เลย หาว่าไร้สาระ แถมยังแอบเอาใบสมัครของ จขกท ไปทิ้งด้วย TT
ตอนนั้น จขกท ก็คิดในแง่ดีค่ะว่าที่ท่านไม่เห็นด้วยเพราะว่าเราเด็กเกินไปรึเปล่า
เลยปล่อยเวลาให้ผ่านไปนานค่ะ  ก็ยังไม่เลิกความพยายาม กลับไปขอพ่อแม่อีกครั้ง ก็ได้คำตอบเดิมๆ จขกท ควรพูดกับพ่อแม่ยังไงดีคะ ถึงท่านจะยอมอนุมัติ TT
ปล. คณะที่ จขกท กำลังเรียนอยู่เป็นคณะที่เรียนกับอาจารย์ใหญ่ค่ะ เลยยิ่งจุดความอยากเป็นมากขึ้นไปอีก เลยไม่เคยลืมเรื่องคิดที่เป็นอาจารย์ใหญ่ค่ะ  เคยบอกคนรอบข้างก็มีบ้างที่เห็นด้วยแต่น้อยมากๆๆเลยค่ะ TT
ไม่รู้จะtag ห้องอะไรดีเลยขอtagตามที่เห็นแล้วกันค่ะ