My Best Friend เพื่อนรัก...ฉันและเธอ

สวัสดีคะ  เรากำลังหัดเขียนเรื่องสั้นกรุณาช่วยติชมด้วยนะคะ

  หญิงสาวลืมตาตื่นมามองนาฬิกา "ไอย้า..นี่มันแปดโมงแล้วนี่ สายๆๆๆแล้วฉัน" สงสัยไหมละว่าฉันคือใคร? ฉันชื่อ ลันลา อายุ 18ปี อยู่ปีหนึ่ง "ต้องรีบแหละ...สายตั้งแต่วันแรกเลยเรา ทำไมชีวิตฉันถึงต้องเร่งรีบขนานนี้ด้วยนะ" ในขนานที่ฉันกำลังรีบวิ่งไปมหาลัย ทันใดนั้นเองฉันก็เจอไอบาร์ฉันจึงรีบไปตีไลมันอย่างคุนเคย "เห้ย...ไอบาร์ฉันนึงว่าฉันจะสายคนเดียวสะอีก" ไอบาร์ "เห้ย...ทำไมแกมาอยู่นี่ได้ไง" อีกแหละไอนี่มันไม่เคยจำอะไรเกี่ยวกับได้เลยสิน่า.. ไอบาร์คือเพื่อนฉันตั้งแต่ม.ต้นเลยละ ฉันก็ไม่รู้สินะว่าเราเป็นเพื่อนกันมาได้นานขนานนี้ได้ไอเนื่ย นี่ถ้ามันเป็นคนแก่ฉันคงคิดว่ามันเป็นโรคความจำเสื่อมหรือสมองปลาทองนะเนื่ย แต่อย่างน้อยมันก็อยู่ข้างๆฉันตลอดเวลานะ ฉันถึงได้หวั่งไหวเผลอใจไปให้มันแต่มันก็ไม่รู้หรอกนะ ฉันได้แต่เก็บมันเอาไว้ มันก็มีผู้หญิงเข้ามาเลื่อยๆนะแต่ก็ไม่เห็นมันจะคบใครได้นานสักคน แต่ก็อะนะ...ความรักระหว่างเพื่อนสนิทมันคงไม่ได้แฮปปี้เอนดิ๊นกันทุกคู่หรอกนะ แต่ก็ไม่รู้แหละว่ามันจะจบยังไงฉันก็ขอทำตอนนี้ ความเป็นเพื่อนของเราให้ดีที่สุด!!

(ถ้าอยากอ่านต่อช่วยคอมเม้นข้างล้างเป็นกำลังใจด้วยนะคะ)