แอบชอบรุ่นน้องมาเกือบ3ปีแล้วชอบตั้งแต่เขายังไม่มีอะไรชอบจนเขาดูดีขึ้นและเป็นที่จับจองของใครหลายคน

นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะผิดพลาดประการใดเราขออภัยด้วยนะคะ เราจะมาเล่าเรื่องของเราให้ฟังนะคือเราอยู่ ม.6 น้องอยู่ ม.3 เราแอบชอบน้องตั้งแต่เราอยู่ ม.4 เรื่องมันเริ่มจากเราก็รู้จักกับน้องเนี่ยแหละ รู้จักแบบเคยเจอหน้ากันไรเงี้ย ตอนนั้นเราเฉยๆนะ มีอยู่วันนึงน้องทักเฟสเรามาเราก็ตอบก็คุยปกติอ่ะแหละ พอได้คุยมากขึ้นเราก็มีความรู้สึกแบบเฮ้ยเด็กคนนี้น่ารักจังเลยเนาะ แต่น้องก็แบบไม่ได้คิดอะไรน้องเป็นคนเฉยๆนิ่งมากๆ ตอนนั้นที่เราคุยกับน้อง น้องก็หน้าตาเฉยๆอ่ะ น้องเป็นนักบอล ตอนนั้นน้องก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไปเนี่ยแหละไม่มีใครสนใจอะไร ช่วงที่เราคุยกับน้องเป็นช่วงใกล้จะปิดเทอม1พอดี จู่ๆน้องก็บอกเราว่าจะไม่ได้เจอกันแล้วนะจะย้ายรร.แล้วนะ เราก็แบบเฟลมากตอนนั้นก็พยายามถามว่าจะย้ายทำไมไม่ย้ายไม่ได้หรอไรงี้ น้องก็บอกแบบต้องย้าย เราก็โอเคตามนั้นไปแหละ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อกับน้องอีกเลยช่วงที่น้องย้ายออกไปเรียนที่อื่น ช่วงม.4เทอม2เราก็มีแฟนเราคบกับแฟนคนนี้ได้ประมาณ7-8เดือนช่วงที่เลิกมันก็ประมาณม.5เทอม1พอดี ที่เราเลิกเหตุผลเพราะเราขี้เบื่อมั้ง เราไม่ชอบอะไรที่มันจุกจิกเกินไป จนวันนึงเปิดเทอมมาได้หลายวันแล้วแหละ เรายืนรอรถอยู่หน้าโรงรถของรร.เราเห็นน้องขับรถผ่านหน้าเราไป เราก็ตกใจนะว่าอ้าวน้องกลับมาแล้วหรอ หรือว่าแค่หน้าตาคล้ายน้องเฉยๆ เราเลยตัดสินใจทักเฟสน้องไป เราก็ถามว่าย้ายกลับมาเรียนที่นี่แล้วหรอ น้องก็บอกใช่เหมือนว่าน้องอยากกลับมาเล่นบอลที่นี่ เราก็คุยกับน้องปกติเนี่ยแหละคุยกัน2-3คำ แต่ตอนนั้นเราดีใจมากนะ ดีใจที่จะได้เจอน้องทุกๆวันที่ไปรร. พอวันต่อๆมาเราก็ไปเรียนปกติเนี่ยแหละ เราเจอน้องบนอาคารเรียนเจอแบบจังๆเลยอ่ะน้องยิ้มหวานให้เรา เรานี่โอ้ยยยยจะละลายตรงนั้นเลย พอตกเย็นน้องก็ทักเรามานะบอกวันนี้ยิ้มให้ด้วย เราก็เขินแทบบ้าตอนนั้น แบบเราแฮปปี้มากเลยอ่ะตอนนั้น หลังจากนั้นเราก็คุยกับน้องเรื่อยๆแหละคุยบ้างไม่คุยบ้าง แต่เราอยากคุยกับน้องทุกวันเลยนะ แต่บางวันที่น้องไม่ทักมาเราก็ไม่กล้าทักไป เรารอน้องทุกวันแหละ เราก็มาดิดนะเอ้ยนี่กูชอบน้องจริงๆหรอวะ ความรู้สึกทุกครั้งที่เราเจอน้องนี่แบบใจเต้นแรงอ่ะ อยู่รร.เราก็คอยมองหาตลอด เวลาคุยกับน้องเราก็โครตมีความสุขเลย จากวันแรกที่น้องเคยทักมาเหมือนจะชอบเราก่อน แต่ตอนนี้มันกลับกันไปหมดกลายเป็นเราที่ชอบน้อง ชอบมาก เราก็คุยกับน้องเรื่อยๆแหละ บางครั้งน้องก็หยอดเรา เรานี่โครตเขิน เราก็คุยกับน้องต่อไปเรื่อยๆคุยบ้างไม่คุยบ้างไม่ได้คุยกันทุกวัน ซึ่งตอนนั้นน้องมีพัฒนาการทางหน้าตาดีมาก หลังจากที่น้องย้ายกลับมา ซึ่งปกติน้องเป็นคนดำๆหน่อยหน้านิ่งๆหน้าตาเฉยๆ แต่พอกลับมาครั้งนี้น้องก็หล่อขึ้นเรื่อยๆ แต่เราก็มองข้ามจุดนี้ไปแล้วแหละเพราะเราเหมือนชอบน้องตั้งแต่น้องยังไม่หล่อขนาดนี้อ่ะ จากการที่น้องหล่อขึ้นประกอบกับน้องเป็นนักฟุตบอลของรร.ทำให้มีคนสนใจน้องมากขึ้นมีคนกรี๊ดน้องมากขึ้น เราแอบหวงนะเหมือนเรามีสิทธิมาก่อนหน้านั้นอ่ะ ซึ่งตอนนั้นเราก็อยู่เฉยๆแหละก็ทำอะไรไม่ได้หนิเพราะเรากับน้องก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน หลังจากนั้นเราก็คุยกับน้องน้อยลงแหละ น้องไม่สนใจไม่แคร์ไม่อะไรเราเลยสักอย่าง เราเฟลมากนะ เหมือนความรู้สึกเราให้น้องไปเต็มที่แล้วอ่ะ ตอนแรกเราแอบหวังนะว่าต้องมีสักวันดิที่น้องจะมาคบกับเราเพราะเวลาที่น้องคุยกับเราน้องคุยน่ารักมากหยอดเราเรียกเราว่าที่รักบ้างชวนไปเที่ยวบ้างแต่เรายังไม่เคยไปไหนกับน้องนะ จนวันนึงเราเริ่มอยากออกมาจากจุดๆนั้นเราไม่อยากรออีกต่อไปแล้วเราเลยลองหาคนคุย แต่เชื่อมั้ยไม่ว่าจะคุยกับใครเราก็ไม่โอเคไปหมดอ่ะ เรารู้สึกว่าคุยกับใครก็ไม่โอเคไม่มีความสุขเท่าคุยกับน้อง ช่วงนั้นน้องก็หายไปนะ เราก็โอเคแหละพยายามตัดใจเพราะเราคิดว่าเรารอนานเกินไปแล้ว หลังจากนั้นน้องก็ยังทักมาเรื่อยๆเราเคยบอกน้องนะว่าถ้าน้องไม่คิดจะอะไรกับเราก็ไม่ต้องทักมาเพราะเราขี้เกียจทำใจใหม่แล้ว แต่น้องก็เฉยๆอ่ะตามสไตล์เลยนิ่งตลอดเราเคยบอกตัวเองนะว่าจะไม่กลับไปอีกแต่พอน้องทักมาทีไรเราใจอ่อนตลอด คือเราชอบน้องมาก มากจนมันกลายเป็นคำว่ารักไปแล้ว ซึ่งตอนนั้นน้องก้มีสาวๆเยอะมาก มากจนเราคิดว่าเราหมดหวังทุกอย่างแล้ว  เราพยายามอยากเอาน้องออกไปจากชีวิตเรานะ แต่น้องก็วนเวียนอยู่ในชีวิตเราตลอด จนมาถึงวันนี้เราก็จบม.6แล้ว ความสัมพันธ์เรากับน้องก็ยังเหมือนเดิมไม่มีอะไรคืบหน้า ซึ่งเรากับน้องก็จะไม่ได้เจอกันแล้ว คิดว่าเราควรหยุดไหม เราเหนื่อย เราท้อ เราไม่รู้ว่าต้องรอไปถึงเมื่อไหร่ TT