ตอนอกหักหลายๆคนคงมีวิธีที่จะทำให้ตัวเองหายเศร้าหายเหงา..เราก็เคยใช้วิธีอยู่กับเพื่อนนะ..แต่เพื่อนก็ไม่ได้อยู่กับเราตลอดเวลา..ดังนั้นเราจึงใช้โลกโซเซียลเป็นเพื่อน
ซึ่งโลกโซเซียลก็จะมีท่องเว็บ ใช้ app ต่างๆบนมือถือซึ่งเราใช้ tango เมื่อก่อนเอาไว้คุยกะแฟนเก่าชาวสิงคโปร์พอดีเขาบอกให้โหลดเอามาไว้คุยกันเพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน..แน่นอนเพื่อนใน tango เรามีคนเดียวคือแฟนเก่าเรา
เราไม่เคยสนใจหรอกว่า app นี้ทำไรได้มั้งนอกจากแชท คุยแบบวิดีโอคอล จนวันที่เลิกกะแฟนเก่าไปจึงนั่งมองเขี่ยๆเล่นๆไปๆมาๆดู...
เอ๊ะ..มีแบบแนะนำเพื่อนที่มี app tango เหมือนกัน พร้อมบอกระยะทางความห่างของเพื่อนๆด้วยว่าอยู่ห่างเท่าไหร่...แรกเราก็ดูๆไปๆมาๆว่ามีใครมั้ง..และแน่นอนว่าความเหงา + ความอยากลองทำให้เราเลือกทักและคุยไป 2-3คน และหนึ่งในนั้นมีรูปโปร์ไฟล์ของผู้ชายคนหนึ่งโผล่มา..เลื่อนไปเลื่อนมาก็โผล่มาก็เลยจิ้มเข้าไปดูและเลือกที่จะคุยด้วย
เรา: Hi, Can we be friends?
แน่นอนเราใช้ภาษาอังกฤษส่งไปตามความเคยชินที่คุยกะแฟนเก่า..(เราไม่เก่งหรอกนะถูๆไถๆ)
แน่นอนไม่มีสัญญาณตอบรับอะไรมา...
เราก็คุยกับคนอื่นที่เราทักไป 2-3คำ แค่นั้นเราก็เบื่อ..เพราะเรายังไม่มีอารมณ์จะคุยเป็นจริงเป็นจัง..ก็เพิ่งเลิกคุยกับแฟนเก่าได้ไม่ถึงอาทิตย์เลยนิน่า..
พอตกค่ำๆ มีข้อความเด้งขึ้นมาจากผู้ชายที่เราทักไปตอบกลับมา....เอาว่ะลองคุยดู..จากนั้นก็เริ่มคุยทักทายสอบถามเรื่องส่วนตัวกันไป..เราก็ไม่รู้เป็นไรเหมือนกันก็ระบายความในใจแบบพรั่งพรู..กับการอกหักของเราคุยกันจนถึงเที่ยงคืน...ก็บอกลากันไปเราก็งง..เล่าเรื่องส่วนตัวให้คนแปลกหน้าได้ไงว่ะ 555
เช้าอีกวันสายๆหน่อย ก็มีข้อความจากคนเดิมเด้งขึ้นมาอีก..เราจำได้ว่าเรากำลังนั่งพิมพ์งานเขาก็ส่ง video call มา..สภาพเรางี้ดิป้าแว่นเสื้อกล้ามหัวยุ่งๆในห้องนอนอ่ะ..เอาว่ะคุยสภาพนี้ละกัน..นั่นแหล่ะครั้งแรกที่เจอหน้ากันผ่านโลกโซเซียล..
ภาพที่เห็นผู้ชายคนหนึ่งกะลังขับรถไปทำงาน..อ่ะๆๆ..ไม่ใช่ภาพที่ใครหลายคนคิดว่าเป็นภาพพนักงานบริษัทหน้าตาสะอาดสะอ้าน..แต่เป็นผู้ชายธรรมดาแบบบ้านๆขับรถกระบะไปทำงานรับเหมา..เฮ้ย..สูบบุหรี่ต่างหาก..นั่นหน่ะ..ไม่ใช่แนวเราเลย..ไม่ประทับใจเลย
เอาว่ะ..ช่างเหอะคุยๆไปเหอะเนาะ..มีเพื่อนคลายเหงา..เล่นๆไม่จริงจัง ไม่ซีเรียส
จนคุยกันได้ซัก 4 - 5 วัน..เขาก็ชวนเราไปดูหน้างานที่ทำงานเขาซึ่งไกลจากบ้านเราพอควร..แต่เราก็ไงไม่รู้อ่ะ..ขับรถตามไปดูเขาทำงาน นั่นแหล่ะ..วันที่เรามีอะไรกันครั้งแรก..คงคิดว่าเป็นผู้ชายคงหลอกเราไปใช่มะ..เปล่าเลย..เรานี่แหล่ะพาผู้ชายเข้าโรงแรมแถมเร็วไปนะกับการเจอกันแค่ครั้งแรก วันแรก..
จากนั้นเราทั้งคู่ก็ตัดสินใจคบกัน..จากผู้ชายที่เราคิดว่าจะคบแค่เล่นๆไม่จริงจังอะไร..
ปีแรกปีแห่งการปรับตัว..เพราะความต่างแทบทุกเรื่องทำให้ยากมากกับการปรับตัวเข้าหากัน..แน่นอน..จบด้วยการบอกเลิก..เราคิดว่าคบเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไรเลย..แต่ไหงเป็นแบบนี้ไปได้ควาใผูกพันในช่วงเวลาหนึ่งเองนะ..พอโดนบอกเลิกแค่นั้นแหล่ะ..เจ็บ จุก จนพูดไม่ออกเลย.ตรอมใจหนักมาก...จากหนัก 44 กิโล(เราตัวเล็ก) น้ำหนักเหลือ 39 กิโล..ในที่สุดก็กลับมาคบกันต่อ
ปีที่ 2 เริ่มเข้าใจ..ทะเลาะกันบ้างตามประสาแต่ที่แน่ๆรักกันมากขึ้น ปรับตัวได้เพิ่มมากขึ้น
และปีนี้คือปีที่ 3 สำหรับ เรากับผู้ชายในโลกโซเซียล
แล้วคุณหล่ะเป็นอย่างไร?
เคยไหม..เคยคิดจะลองคบเล่นๆกับคนบนโลกโซเซียล..แต่สุดท้ายกลับรักจริง..เจ็บจริง
ซึ่งโลกโซเซียลก็จะมีท่องเว็บ ใช้ app ต่างๆบนมือถือซึ่งเราใช้ tango เมื่อก่อนเอาไว้คุยกะแฟนเก่าชาวสิงคโปร์พอดีเขาบอกให้โหลดเอามาไว้คุยกันเพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน..แน่นอนเพื่อนใน tango เรามีคนเดียวคือแฟนเก่าเรา
เราไม่เคยสนใจหรอกว่า app นี้ทำไรได้มั้งนอกจากแชท คุยแบบวิดีโอคอล จนวันที่เลิกกะแฟนเก่าไปจึงนั่งมองเขี่ยๆเล่นๆไปๆมาๆดู...
เอ๊ะ..มีแบบแนะนำเพื่อนที่มี app tango เหมือนกัน พร้อมบอกระยะทางความห่างของเพื่อนๆด้วยว่าอยู่ห่างเท่าไหร่...แรกเราก็ดูๆไปๆมาๆว่ามีใครมั้ง..และแน่นอนว่าความเหงา + ความอยากลองทำให้เราเลือกทักและคุยไป 2-3คน และหนึ่งในนั้นมีรูปโปร์ไฟล์ของผู้ชายคนหนึ่งโผล่มา..เลื่อนไปเลื่อนมาก็โผล่มาก็เลยจิ้มเข้าไปดูและเลือกที่จะคุยด้วย
เรา: Hi, Can we be friends?
แน่นอนเราใช้ภาษาอังกฤษส่งไปตามความเคยชินที่คุยกะแฟนเก่า..(เราไม่เก่งหรอกนะถูๆไถๆ)
แน่นอนไม่มีสัญญาณตอบรับอะไรมา...
เราก็คุยกับคนอื่นที่เราทักไป 2-3คำ แค่นั้นเราก็เบื่อ..เพราะเรายังไม่มีอารมณ์จะคุยเป็นจริงเป็นจัง..ก็เพิ่งเลิกคุยกับแฟนเก่าได้ไม่ถึงอาทิตย์เลยนิน่า..
พอตกค่ำๆ มีข้อความเด้งขึ้นมาจากผู้ชายที่เราทักไปตอบกลับมา....เอาว่ะลองคุยดู..จากนั้นก็เริ่มคุยทักทายสอบถามเรื่องส่วนตัวกันไป..เราก็ไม่รู้เป็นไรเหมือนกันก็ระบายความในใจแบบพรั่งพรู..กับการอกหักของเราคุยกันจนถึงเที่ยงคืน...ก็บอกลากันไปเราก็งง..เล่าเรื่องส่วนตัวให้คนแปลกหน้าได้ไงว่ะ 555
เช้าอีกวันสายๆหน่อย ก็มีข้อความจากคนเดิมเด้งขึ้นมาอีก..เราจำได้ว่าเรากำลังนั่งพิมพ์งานเขาก็ส่ง video call มา..สภาพเรางี้ดิป้าแว่นเสื้อกล้ามหัวยุ่งๆในห้องนอนอ่ะ..เอาว่ะคุยสภาพนี้ละกัน..นั่นแหล่ะครั้งแรกที่เจอหน้ากันผ่านโลกโซเซียล..
ภาพที่เห็นผู้ชายคนหนึ่งกะลังขับรถไปทำงาน..อ่ะๆๆ..ไม่ใช่ภาพที่ใครหลายคนคิดว่าเป็นภาพพนักงานบริษัทหน้าตาสะอาดสะอ้าน..แต่เป็นผู้ชายธรรมดาแบบบ้านๆขับรถกระบะไปทำงานรับเหมา..เฮ้ย..สูบบุหรี่ต่างหาก..นั่นหน่ะ..ไม่ใช่แนวเราเลย..ไม่ประทับใจเลย
เอาว่ะ..ช่างเหอะคุยๆไปเหอะเนาะ..มีเพื่อนคลายเหงา..เล่นๆไม่จริงจัง ไม่ซีเรียส
จนคุยกันได้ซัก 4 - 5 วัน..เขาก็ชวนเราไปดูหน้างานที่ทำงานเขาซึ่งไกลจากบ้านเราพอควร..แต่เราก็ไงไม่รู้อ่ะ..ขับรถตามไปดูเขาทำงาน นั่นแหล่ะ..วันที่เรามีอะไรกันครั้งแรก..คงคิดว่าเป็นผู้ชายคงหลอกเราไปใช่มะ..เปล่าเลย..เรานี่แหล่ะพาผู้ชายเข้าโรงแรมแถมเร็วไปนะกับการเจอกันแค่ครั้งแรก วันแรก..
จากนั้นเราทั้งคู่ก็ตัดสินใจคบกัน..จากผู้ชายที่เราคิดว่าจะคบแค่เล่นๆไม่จริงจังอะไร..
ปีแรกปีแห่งการปรับตัว..เพราะความต่างแทบทุกเรื่องทำให้ยากมากกับการปรับตัวเข้าหากัน..แน่นอน..จบด้วยการบอกเลิก..เราคิดว่าคบเล่นๆไม่ได้จริงจังอะไรเลย..แต่ไหงเป็นแบบนี้ไปได้ควาใผูกพันในช่วงเวลาหนึ่งเองนะ..พอโดนบอกเลิกแค่นั้นแหล่ะ..เจ็บ จุก จนพูดไม่ออกเลย.ตรอมใจหนักมาก...จากหนัก 44 กิโล(เราตัวเล็ก) น้ำหนักเหลือ 39 กิโล..ในที่สุดก็กลับมาคบกันต่อ
ปีที่ 2 เริ่มเข้าใจ..ทะเลาะกันบ้างตามประสาแต่ที่แน่ๆรักกันมากขึ้น ปรับตัวได้เพิ่มมากขึ้น
และปีนี้คือปีที่ 3 สำหรับ เรากับผู้ชายในโลกโซเซียล
แล้วคุณหล่ะเป็นอย่างไร?