เรามีแฟนแล้วคบกันมาได้ ปีกว่าจะ2ปีกว่าแล้วค่ะ เขาเรียนเก่งค่ะสอบติดสถาปัตมหาลัยแห่งหนึ่งแถวเชียงใหม่เป็นรุ่นพี่เรา2ปี ส่วนเราเรียนแถวบ้านค่ะที่กรุงเทพ ตัดเข้าเรื่องเลยน่ะ นานๆจะเจอกันทีค่ะ ส่วนมากจะช่วงเทศกาล ช่วงปิดเทอม แค่นั้น เขาไม่มีเวลาให้เราก็เข้าใจว่าเรียนหนัก แต่เขาก็โทรหาทุกวันน่ะ แต่มันห่างเกินไปเราเดินคนเดียวมันก็เหงา จนเราได้เริ่มคุยกับเพิ่อนคนนึงเขาทักเรามาตลอดเราก็คุยๆไปแบบไม่มีสถานะ คนนี้มีเวลาให้เรา พาไปดูหนัง ไปเรียน ไปกินข้าวด้วยกัน ติวหนังสือบ้างเราเรียนสายเดียวกัน เขาไม่รู้ว่าเรามีแฟนแล้วเราไม่ได้บอกไป ก็สนุกดีค่ะไม่ต้องไปไหนคนเดียว คุยกับเขามาเดือนกว่าๆแล้ว แต่มันคงดีถ้าคุยอยู่แค่นี้ แต่เรายังมีอีกคนนึงเป็นรุ่นพี่เรียนจบแล้วสอนอะไรเราหลายอย่างที่ไม่เข้าใจ เรารู้สึกดีกับเขามากแต่เขาคงไม่คิดอะไรกับเราตอนเราคุยกับพี่เขาเราลืมคนอื่นไปเลยรวมถึงแฟนเราด้วย เรารู้จักกับพี่เขามาปีกว่าๆแล้วแต่เพิ่งคุยแบบสนิทสนมไม่นานมานี้ หยอดเล่นกันบ่อยเหมือนพี่เขาเข้าใจเราทุกอย่าง พักหลังงเราเริ่มไม่อยากตอบแชทไม่อยากรับโทรศัพใครเลย ไม่ก็ตอบช้าๆแต่ถ้าพี่คนนี้ทักมาเราจะรีบตอบทันทีเลย ถามว่าคุย3คนแบบนี้เขาไม่จับได้เหรอ เราก็กลัวๆค่ะ เวลาลงรูปคู่หรือแทกหาใครในเฟส เราจะปิดอีก2คนไม่ให้เห็นตัสนั้นค่ะ และไม่รับคนไม่รู้จัก ใครแอดมาจะส่องก่อนเป็นเพื่อนกับใครบ้าง ถ้าไม่เป็นรู้จักก็รับค่ะ แต่ถ้าเป็นจะไม่รับเลย เราพยายามไม่โพสอะไรในเฟสค่ะกลัวคอมเม้น ปิดหน้ากระดานไว้ ไอจีพยายามลงแต่รูปของกินกับรูปเดี่ยว แต่จะไม่ค่อยเล่น ไลน์ก็ไม่โพสอะไรลงไปเลย ถามว่าอึดอัดไหม มากค่ะคือตอนนี้เรารู้สึกเฉยๆกับแฟนเราแล้วมีก็ได้ไม่มีก็ได้ หน้าเพื่อนที่คุยเราก็ไม่อยากเจอแล้ว ทำไงดีค่ะ เราไม่กล้าบอกเลิกไปและอีกอย่าง รุ่นพี่ที่เราคิดว่าเราชอบเขาอาจจะไม่ชอบเราเขาอาจจะเฟรนลี่กับทุกคนก็ได้ เห็นจากคอมเม้นที่เพื่อนพี่เขามาเม้นให้ เห้ออออออ
มีแฟนอยู่แล้ว แต่ก็ยังคุยกับคนอื่น