เป็นลูกไม้ใต้ต้นสำหรับผู้กำกับละครหน้าใหม่ไฟแรง เตอร์ รฤกฤกษ์ กัลย์จาฤก ลูกชายของ ต๊ะ นิรัตติศัย กัลย์จาฤก กับผลงานการกำกับเรื่อง สารวัตรเถื่อน บู๊แอ็กชั่นถูกใจแฟนละครทุกเพศทุกวัย


วันนี้ถึงคิวของละครบู๊ แอ็กชั่น แนวถนัดของช่อง 7 ที่ผลิตออกมากี่เรื่องต่อกี่เรื่อง ก็มักจะได้รับความนิยมถล่มทลาย เรตติ้งจะเป็นที่ 1 เสมอ และสำหรับละครเรื่อง สารวัตรเถื่อน ก็กำลังสร้างปรากฏการณ์ละครฮอตอีกครั้ง หลังจากที่ออกอากาศไปได้ไม่กี่ตอน ก็ทำเอาแฟนละครติดกันงอมแงม และเราจะไปพูดคุยกับผู้กำกับคนเก่งคนนี้ว่ารู้สึกอย่างไรที่ในวันนี้สารวัตรเถื่อน ละครอีกเรื่องที่เตอร์เป็นผู้กำกับได้กลายเป็นละครเรตติ้งอันดับ 1 ไปเรียบร้อยแล้ว

ฟีดแบ็กตอบรับละครเรื่องนี้ดีขึ้นมาก เรตติ้งเป็นที่ 1 ในตอนนี้ รู้สึกยังไง?
“ทุกอย่างคือการลุ้น ก็ดีใจที่เรตติ้งเป็นที่ 1 มา เราก็ตั้งใจทำงานมาตลอดครับ”

ก่อนจะมาเป็นละครสารวัตรเถื่อน เตรียมงานมายังไงบ้าง?
“เรื่องนี้เตรียมงานมาปีนึงแล้วก่อนที่ช่องอนุมัติและวางตัวละคร ผมเป็นคนเริ่มโปรเจกต์ด้วยตัวเอง ถามว่าทำไมถึงเรื่องนี้ ก็อยากล้มพ่อต๊ะ นิรัตติศัย กัลย์จาฤก ไง (ยิ้ม) เพราะพ่อเคยทำไว้แล้วได้ที่ 1 ใช่ไหม ผมก็ทำให้มันได้ที่ 1 เหมือนกัน ผมไม่อยากเก่งกว่าใครในโลกนอกจากพ่อคนเดียวครับ (หัวเราะ) พ่อก็ชมทุกวันที่ละครออกว่าลูกเก่งมาก แต่ผมว่าผมยังไม่เก่งหรอกครับ เพราะผมต้องเก่งได้อีกครับ เคยมีคนพูดว่าหนังกับละครมันต่างกัน ผมก็รู้สึกว่าไม่จริง ผมจะทำละครให้กลายเป็นหนัง นี่คือเหตุผลที่ผมกลับมาทำละคร เพราะตอนแรกมุ่งทำหนังอย่างเดียวเลยครับ”

แรงบันดาลใจที่เอามาใช้ในละครเรื่องนี้มาจากไหนบ้าง?
“เยอะครับ ผมมองว่าเมืองวัฒนานิมิตมันเป็นเมืองของมาเฟียมากๆ มาเฟียที่นี่สามารถเดินบนท้องถนนแล้วทุกคนหลบเข้าบ้านหมด มันเป็นเมืองที่ไม่มีความสุขเลย เป็นเมืองที่ปกคลุมด้วยความมืดมิดของเมืองครับ ส่วนที่คนมองว่าธนุสเหมือนแบทแมน ผมว่าแล้วแต่คนจะคิดเนอะ ถามว่ากลัวคนมองว่าเราไปได้ไอเดียจากตรงนั้นรึเปล่า ไม่หรอก ผมว่ามันไม่มีอะไรใหม่ในโลกนี้แล้ว การที่จะทำให้ใหม่ ผมว่าไม่ว่าผู้กำกับคนไหนก็ตันเหมือนกันหมด เพราะรถคงไม่มีมากกว่า 18 ล้อ ทุกวันนี้มีแค่รถ 4 ล้อที่ดริฟท์ได้ ผมยังทำละครอยู่ ถ้าผมมีเงินเท่าฮอลลีวูด เดี๋ยวเอารถไฟดริฟท์ให้ดูละกัน (ยิ้ม) ถ้าคนจะเอาละครผมไปเปรียบเทียบกับใคร ก็ต้องเปรียบเทียบกันทั้งโลก เพราะทุกคนก็ต่อยเหมือนกันหมด หรือมีตำรวจเกือบทุกเรื่องอยู่แล้วครับ”

พูดถึงบรรยากาศในกองละครเป็นไงบ้าง?
“ก็ดีครับ เรื่องนี้มีแต่คนที่โตกว่าผมหมดเลย จะมีเด็กกว่าผมก็คือน้อง พีพี พัชญา เพียรเสมอ น้องลูกตาล ทิพย์รัตน์ อมาตยกุล ที่เล่นเป็นเพื่อนน้องพีพีในเรื่อง เจ่เจ้ สา มาริสา อนิต้า นี่ฮาตลอด ตลกทั้งวัน คือเตอร์กับพี่สาสนิทกันมาก ทำงานด้วยกันก็แกล้งกันตลอด ส่วนพี่ นัส อานัส ฬาพานิช นี่กินอย่างเดียว (หัวเราะ) แล้วจะมีคำพูดติดปากว่า พี่จะผอมแล้วนะ จนละครปิดกล้องแล้วก็ยังพูดว่าเดี๋ยวเรื่องหน้าพี่จะผอมแล้ว แต่ผมว่าผ่านมา 2 เรื่องก็เท่าเดิมนะ (หัวเราะ)”

เรื่องนี้แจ้งเกิด บูม กิตตน์ก้อง ขำกฤษ คนชอบเขาเยอะเลย?
“บูมเข้ามาในจังหวะที่ดี เขาเป็นจิ๊กซอว์ที่โอเค ผมให้เขามาเวิร์คช็อปก่อน พาไปละลายพฤติกรรม แล้วในเรื่องเขาต้องเล่นดนตรี ผมก็ถามบูมว่าเขาเล่นแนวไหน เขาก็บอกเพื่อชีวิต ผมก็เฮ้ย เขาต้องเล่นแบบบลูส์หน่อย เลยพาไปนั่งร้านที่เล่นเพลงบลูส์ ให้เขาไปดูคนเล่นกีตาร์ เพื่อให้เขารู้ว่านักดนตรีบลูส์เป็นยังไง เขาก็เป็นเด็กดีครับ เชื่อฟัง เรื่องบู๊เนี่ยผมรู้มาว่าเขาไม่เคยเลย ก็กำกับในอารมณ์เพื่อนพี่น้อง เรื่องนี้ผมใส่มุกส่วนตัวจีบหญิงในบท สะพาย เปิดตัวมาแฟนคลับกรี๊ดกร๊าดเลย บทสะพายเนี่ยคือผมครับ (ยิ้ม)”

ก่อนละครจะออนแอร์ก็มีกระแสว่าคนจะไม่ดูละครเรื่องนี้เพราะมีพีพี รู้สึกยังไง?
“ถามว่ากังวลไหมก็มีนะ เพราะผมเป็นห่วงนักแสดงทุกคนว่าเราเล่นกันมาขนาดนี้ ทำไมคิดแค่นี้แล้วแบนกันไป ผมว่าดารานักร้องฝรั่งที่ทำอะไรผิดมา คุณยังฟังเพลงเขาเลย ผมว่าให้โอกาสเด็กใหม่บ้าง ผมไม่รู้ว่าเรื่องจริงเป็นยังไง แต่ผมอยากให้มองถึงอีก 20-30 ชีวิตที่ทำงานตรงนี้ด้วย ถ้าจะแบนกันเพราะแบบนี้ นักแสดง คนทำละครก็ตายครับ ผมคิดว่าแสดงว่าคนที่แบนถ้าดูนะ เรตติ้งขึ้น 14 ไปนานแล้ว (ยิ้ม) เลิกแบนเถอะ แล้วช่วยกันดูดีกว่าครับ”


คนพูดถึงละครเรื่องนี้กับเรายังไงบ้าง?
ที่เห็นคนชมก็ดีใจครับ เรื่องแอ็กชั่นอลังการ ดีใจมากที่คนยังมองว่าเราทำงานได้ดี ซึ่งละครไม่ได้มีด้านเดียวอยู่แล้ว เรื่องดราม่าเราก็ใส่เต็ม ก็ขอบคุณที่ชมครับ (เรียกว่าลบคำสบประมาทจากจิ๊กซอว์ตัวนั้นได้ไหม?) ผมว่าลบไม่ได้หรอก มันเป็นที่คน ไม่ได้เป็นที่ผม (ยิ้ม) แต่จริงๆ พอเราทำงานด้วยกัน ต่างคนต่างรู้ทางกัน รู้ฝีมือกัน ก็สามารถทำงานด้วยกันได้ครับ

สุดท้ายฝากละครเรื่องนี้หน่อย?
ก็ฝากละครเรื่องสารวัตรเถื่อนด้วยนะครับ มาช่วยกันทำเรตติ้งให้สูงขึ้นเยอะๆ กัน (ยิ้ม) มาดูกันเถอะครับ