ก่อนหน้านี้เราจะปั่นจักรยานหรือบางครั้งก็เดินกลับหอ และจะต้องเดินผ่านหมู่บ้านที่น้องแมวอยู่ทุกวัน พอเห็นน้องบ่อยๆเข้าก็รู้สึกถูกชะตา น้องเชื่องและน่ารักมากๆ เลยแวะเอาข้าวให้เค้าทุกวัน เพราะแถบนั้นเป็นหมู่บ้านเงียบๆ ไม่มีกองขยะหรือร้านอาหารที่สามารถให้น้องไปขุดคุ้ยหาเศษอาหารประทังชีวิตได้เลย แล้วน้องก็ผอมมาก แต่ก็มีบางวันที่คนในหมู่บ้านจะเอาอาหารมาทิ้งไว้ให้น้อง แต่ก็แค่บางวันจริงๆ ช่วงนั้นเราก็หมกมุ่นอยู่กับการหาข้อมูลทำหมันแมวตัวเมีย เพราะอยากจะพาไปน้องไปทำหมัน จะได้ไม่ต้องไปท้องแล้วคลอดลูกให้ออกมาเผชิญกับโลกที่ไม่น่าอยู่สำหรับแมวจร เราก็มีข้อมูลแน่นพอ แล้วก็หาคลินิกแถวๆหอไว้แล้ว กะว่าวันไหนมีเวลาจะแอบจับมาไว้บนห้องแล้วเอาไปทำหมัน
ปรากฎว่ามีอยู่วันนึง เราก็ปั่นจักรยานกลับหอตามปกติ แต่วันนี้ดันมีข้าวสาร5กิโล พร้อมอาหารแมวอีก1กิโลบนตะกร้าหน้ารถ แต่ก็ตั้งใจแวะเอาข้าวไปให้น้อง ก็ดันไปเจอแมวตัวผู้นั่งเฝ้าน้องอยู่ พอเราเข้าไปใกล้ ตัวผู้ก็ขู่เรา แล้วก็พยายามจะวิ่งมาขย้ำคอน้องแมว เราเห็นแล้วรู้อาการเลยว่า ถ้าปล่อยน้องแมวไว้แบบนี้ น้องต้องโดนทับแล้วก็จะท้องแน่ๆ พอเรากระทืบเท้าไล่ตัวผู้ มันก็ไม่ยอมไป วันนั้นเลยตัดสินใจอุ้มน้องแมวกลับหอแล้วฝากจักรยานไว้กับยามที่หมู่บ้าน แล้วก็อุ้มน้องมาจนถึงหอ ระหว่างเดินมา น้องก็จิกหลังและแขนเราแน่นเพราะคงกลัว ไม่เคยออกไปไหนไกลๆ จนมาถึงหอ ก็เลยคุยกับยามว่า ขอเอาน้องขึ้นไปบนห้องแปปนึงได้มั้ย จะหาตะกร้าใส่เค้าแล้วจะพาไปทำหมัน ยามก็ตกลงให้เอาขึ้นไป แต่ต้องเอาลงมาด้วยนะ พอเราเอาน้องไปไว้บนห้องได้ก็เอาละ มืดแปดด้านค่ะ
ตอนนั้นก็2ทุ่มแล้ว วางแมวลงบนพื้นห้อง แล้วรีบกดโทรศัพท์หาเบอร์คลินิกทำหมัน เค้าบอกว่าปิด3ทุ่ม เราก็รีบวางสายแล้วรีบหาตะกร้ามาใส่แมว แต่ก็ไม่มี เลยไม่รู้จะทำยังไง จับแมวยัดใส่ถุงผ้าเลย แล้วก็พาน้องออกมาเรียกแท็กซี่มาที่คลินิก
หมอ:มาทำอะไรจ๊ะ
เรา:พาน้องมาทำหมันค่ะ
หมอ:อ๋อ ถ้าทำหมันน้องต้องจองคิวก่อนนะคะ ตอนนี้เร็วสุดก็สิ้นเดือนหน้าเลยค่ะ
เรา
น้ำตาคลอ เสียงสั่น) หนูต้องทำยังไงคะเพื่อจะให้น้องได้ทำหมันเร็วที่สุด น้องเป็นแมวจร หนูเจอเค้ากำลังจะโดนตัวผู้ทับ เลยรีบอุ้มออกมาก่อน ยามที่หอก็ไม่ให้เอาขึ้นไป หนูต้องทำยังไงคะ (ร้องไห้แบบพูดไม่รู้เรื่องแล้ว)
หมอ:เดี๋ยวหมอจะดูคิวให้นะ ถ้ามีคนโทรมายกเลิก หมอจะรีบโทรแจ้งแล้วแทรกคิวให้ แต่ถึงยังไงวันนี้หมอก็ทำหมันให้น้องไม่ได้หรอก เพราะหมอไม่รู้ว่าน้องเค้าโดนทับมารึยัง แล้วปกติแมวก่อนทำหมันต้องจับอดข้าวอดน้ำมาก่อนด้วย12ชั่วโมง
เรา:แล้วหนูจะทำยังไงคะ ยามที่หอไม่ให้เอาแมวขึ้นไป
หมอ:ก็คงต้องเอาเค้าไปปล่อยไว้ที่เดิมแหละค่ะ ต้องทำใจนะ แต่เดี๋ยวยังไงหมอจะรีบโทรแจ้ง
เรา:หนูทำใจไม่ได้ค่ะ สงสารน้อง (เริ่มเบะ น้ำตาไหล เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง)
หมอ:งั้นหมอขอดูแมวหน่อยนะว่าเค้าเป็นยังไง อะๆโอเคๆ น้องครบ6เดือน ทำหมันได้แล้ว
หลังจากนั้นเราก็ถามทางไปร้านขายอุปกรณ์สัตว์ เพื่อจะซื้อกรงใส่แมว เพราะตอนที่อุ้มน้องออกมา น้องจิกหลังและแขนเราหลายแผลมาก แล้วก็ได้กรงแมว+กระบะทราย+ทรายแมว
ทีนี้ก็โทรหาแม่ ให้แม่ช่วยพูดกับยามให้ ว่าขอเอาขึ้นไปเก็บไว้ซักอาทิตย์นึงเพื่อรอทำหมัน แล้วก็เอาแมวขึ้นห้อง
น้องอยู่กับเราได้อาทิตย์นึงก็มีโทรศัพท์จากคลินิก โทรมาแจ้งว่ามาคิวทำหมันพรุ่งนี้เช้า เราก็เลยตอบตกลงและเตรียมอดข้าวอดน้ำ วันรุ่งขึ้นก็พาไปทิ้งไว้ให้คุณหมอ ตกเย็นก็ไปรับกลับมา ก่อนขึ้นห้องก็ขออนุญาตยามอีกครั้ง ขออีกแค่ครั้งเดียวจนกว่าน้องจะแผลหาย แล้วจะเอาไปปล่อยที่เดิม ยามก็ไม่ค่อยเต็มใจ ซึ่งเราก็เข้าใจยาม เพราะเป็นหน้าที่ของเค้า จากนั้นก็อยู่กับเค้าจนแผลแห้ง
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน น้องน่ารักมาก ติดคนมาก จะต้องมานอนกับคน นอนห่มผ้า นั่งบนตัก บางครั้งก็นวดขาให้ ขี้เล่น น่ารัก
จนแผลหาย ก็คุยกับแม่ว่าต้องเอาไปปล่อยนะ เพราะถ้าอยู่กับเรานานๆ เราจะทิ้งเค้าไม่ลง ตัดใจไม่ได้ สรุปก็พาน้องไปตัดไหมแล้วเอาไปปล่อยไว้ที่เดิม เราก็บอกกับแม่ว่าไม่เห็นจะเป็นอะไร เพราะถึงยังไงก็ยังได้เจอน้องทุกวันเหมือนเดิม เรากับแม่ก็เลยทำใจได้ และก็เอาข้าวไปให้เค้าทุกวันตามปกติ
แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เราต้องย้ายมาอยู่ในเมือง แล้วใครจะดูแลแมว? แมวจะหาข้าวกินจากที่ไหน? จะเอาไปอยู่หอใหม่ก็ไม่ได้ เค้าไม่ให้เลี้ยง จะเอาไปบ้านที่ต่างจังหวัดก็ไม่ได้ เพราะที่บ้านมีหมาแล้ว3ตัว
วันสุดท้ายที่เราเอาข้าวไปให้น้อง เราบังเอิญเจอคนในหมู่บ้านนั้นพอดี เค้าก็บอกว่า เนี่ยๆแมวตัวเนี้ย มีพี่ที่ออฟฟิศบอกว่าจะเอาเค้าไปเลี้ยง เค้าน่ารักนะ จะมีคนเอาไปอยู่ด้วยแล้ว เราได้ยินอย่างนั้นก็อุ่นใจ ก็เลยฝากฝังเค้าให้ดูแลแมวด้วย
หลังจากนั้น2อาทิตย์ เราฝันเห็นแมวมา2คืนติดๆ ประกอบกับแม่โทรมาบอกให้แวะไปดูหน่อยซิ เผื่อแมวยังอยู่ ก็เลยแวะซื้อปลาทูไป2ตัว แล้วนั่งรถเมล์ออกไป ระหว่างทางก็ภาวนาตลอดว่าขอให้ไปถึงแล้วไม่เจอน้อง เพราะถ้าไปเจอ แสดงว่ายังไม่มีคนเอาน้องไปเลี้ยง น้องก็จะอดๆอยากๆ
พอเดินใกล้จะถึง ก็มองไปใต้ท้องรถ เห็นเงาเป็นรูปหูแมว ก็ตะโกนเรียกชื่อน้อง ปรากฎว่าน้องจริงๆด้วย วิ่งมาอย่างไวแล้วก็ร้องเสียงดัง คงเป็นเพราะหิวมาก ก็เลยเอาปลาทูให้กิน น้องผอมลงไปเยอะเลย แล้วก็ดูไม่ค่อยขี้เล่น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหิวหรือร้อน แต่เราก็น้ำตาตกในแหละ
ที่ร่ายยาวมาขนาดนี้ ไม่ได้มีอะไรเลย แค่อยากให้รู้ว่ารักเค้ามาก แล้วเค้าก็น่ารักมาก ฉลาดแสนรู้ อยากให้คนที่มีความพร้อม และมีบ้านที่อบอุ่น เอาเค้าไปเลี้ยงและช่วยดูแลแทนเรา ไม่อยากให้น้องอยู่แบบอดๆอยากๆ
และนี่คือภาพล่าสุดของน้องค่ะ เมื่อวานนี้เอง
ใครสนใจติดต่อมาได้เลยนะคะ พิกัดกทม. ถ้าระยะทางไม่ไกลมาก ยินดีเอาน้องไปส่งให้ค่ะ
น้องใช้กระบะทรายเป็นนะคะ
หาบ้านให้น้องแมว ประวัติยาว รูปเยอะค่ะ
ปรากฎว่ามีอยู่วันนึง เราก็ปั่นจักรยานกลับหอตามปกติ แต่วันนี้ดันมีข้าวสาร5กิโล พร้อมอาหารแมวอีก1กิโลบนตะกร้าหน้ารถ แต่ก็ตั้งใจแวะเอาข้าวไปให้น้อง ก็ดันไปเจอแมวตัวผู้นั่งเฝ้าน้องอยู่ พอเราเข้าไปใกล้ ตัวผู้ก็ขู่เรา แล้วก็พยายามจะวิ่งมาขย้ำคอน้องแมว เราเห็นแล้วรู้อาการเลยว่า ถ้าปล่อยน้องแมวไว้แบบนี้ น้องต้องโดนทับแล้วก็จะท้องแน่ๆ พอเรากระทืบเท้าไล่ตัวผู้ มันก็ไม่ยอมไป วันนั้นเลยตัดสินใจอุ้มน้องแมวกลับหอแล้วฝากจักรยานไว้กับยามที่หมู่บ้าน แล้วก็อุ้มน้องมาจนถึงหอ ระหว่างเดินมา น้องก็จิกหลังและแขนเราแน่นเพราะคงกลัว ไม่เคยออกไปไหนไกลๆ จนมาถึงหอ ก็เลยคุยกับยามว่า ขอเอาน้องขึ้นไปบนห้องแปปนึงได้มั้ย จะหาตะกร้าใส่เค้าแล้วจะพาไปทำหมัน ยามก็ตกลงให้เอาขึ้นไป แต่ต้องเอาลงมาด้วยนะ พอเราเอาน้องไปไว้บนห้องได้ก็เอาละ มืดแปดด้านค่ะ
ตอนนั้นก็2ทุ่มแล้ว วางแมวลงบนพื้นห้อง แล้วรีบกดโทรศัพท์หาเบอร์คลินิกทำหมัน เค้าบอกว่าปิด3ทุ่ม เราก็รีบวางสายแล้วรีบหาตะกร้ามาใส่แมว แต่ก็ไม่มี เลยไม่รู้จะทำยังไง จับแมวยัดใส่ถุงผ้าเลย แล้วก็พาน้องออกมาเรียกแท็กซี่มาที่คลินิก
หมอ:มาทำอะไรจ๊ะ
เรา:พาน้องมาทำหมันค่ะ
หมอ:อ๋อ ถ้าทำหมันน้องต้องจองคิวก่อนนะคะ ตอนนี้เร็วสุดก็สิ้นเดือนหน้าเลยค่ะ
เรา
หมอ:เดี๋ยวหมอจะดูคิวให้นะ ถ้ามีคนโทรมายกเลิก หมอจะรีบโทรแจ้งแล้วแทรกคิวให้ แต่ถึงยังไงวันนี้หมอก็ทำหมันให้น้องไม่ได้หรอก เพราะหมอไม่รู้ว่าน้องเค้าโดนทับมารึยัง แล้วปกติแมวก่อนทำหมันต้องจับอดข้าวอดน้ำมาก่อนด้วย12ชั่วโมง
เรา:แล้วหนูจะทำยังไงคะ ยามที่หอไม่ให้เอาแมวขึ้นไป
หมอ:ก็คงต้องเอาเค้าไปปล่อยไว้ที่เดิมแหละค่ะ ต้องทำใจนะ แต่เดี๋ยวยังไงหมอจะรีบโทรแจ้ง
เรา:หนูทำใจไม่ได้ค่ะ สงสารน้อง (เริ่มเบะ น้ำตาไหล เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง)
หมอ:งั้นหมอขอดูแมวหน่อยนะว่าเค้าเป็นยังไง อะๆโอเคๆ น้องครบ6เดือน ทำหมันได้แล้ว
หลังจากนั้นเราก็ถามทางไปร้านขายอุปกรณ์สัตว์ เพื่อจะซื้อกรงใส่แมว เพราะตอนที่อุ้มน้องออกมา น้องจิกหลังและแขนเราหลายแผลมาก แล้วก็ได้กรงแมว+กระบะทราย+ทรายแมว
ทีนี้ก็โทรหาแม่ ให้แม่ช่วยพูดกับยามให้ ว่าขอเอาขึ้นไปเก็บไว้ซักอาทิตย์นึงเพื่อรอทำหมัน แล้วก็เอาแมวขึ้นห้อง
น้องอยู่กับเราได้อาทิตย์นึงก็มีโทรศัพท์จากคลินิก โทรมาแจ้งว่ามาคิวทำหมันพรุ่งนี้เช้า เราก็เลยตอบตกลงและเตรียมอดข้าวอดน้ำ วันรุ่งขึ้นก็พาไปทิ้งไว้ให้คุณหมอ ตกเย็นก็ไปรับกลับมา ก่อนขึ้นห้องก็ขออนุญาตยามอีกครั้ง ขออีกแค่ครั้งเดียวจนกว่าน้องจะแผลหาย แล้วจะเอาไปปล่อยที่เดิม ยามก็ไม่ค่อยเต็มใจ ซึ่งเราก็เข้าใจยาม เพราะเป็นหน้าที่ของเค้า จากนั้นก็อยู่กับเค้าจนแผลแห้ง
ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน น้องน่ารักมาก ติดคนมาก จะต้องมานอนกับคน นอนห่มผ้า นั่งบนตัก บางครั้งก็นวดขาให้ ขี้เล่น น่ารัก
จนแผลหาย ก็คุยกับแม่ว่าต้องเอาไปปล่อยนะ เพราะถ้าอยู่กับเรานานๆ เราจะทิ้งเค้าไม่ลง ตัดใจไม่ได้ สรุปก็พาน้องไปตัดไหมแล้วเอาไปปล่อยไว้ที่เดิม เราก็บอกกับแม่ว่าไม่เห็นจะเป็นอะไร เพราะถึงยังไงก็ยังได้เจอน้องทุกวันเหมือนเดิม เรากับแม่ก็เลยทำใจได้ และก็เอาข้าวไปให้เค้าทุกวันตามปกติ
แล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เราต้องย้ายมาอยู่ในเมือง แล้วใครจะดูแลแมว? แมวจะหาข้าวกินจากที่ไหน? จะเอาไปอยู่หอใหม่ก็ไม่ได้ เค้าไม่ให้เลี้ยง จะเอาไปบ้านที่ต่างจังหวัดก็ไม่ได้ เพราะที่บ้านมีหมาแล้ว3ตัว
วันสุดท้ายที่เราเอาข้าวไปให้น้อง เราบังเอิญเจอคนในหมู่บ้านนั้นพอดี เค้าก็บอกว่า เนี่ยๆแมวตัวเนี้ย มีพี่ที่ออฟฟิศบอกว่าจะเอาเค้าไปเลี้ยง เค้าน่ารักนะ จะมีคนเอาไปอยู่ด้วยแล้ว เราได้ยินอย่างนั้นก็อุ่นใจ ก็เลยฝากฝังเค้าให้ดูแลแมวด้วย
หลังจากนั้น2อาทิตย์ เราฝันเห็นแมวมา2คืนติดๆ ประกอบกับแม่โทรมาบอกให้แวะไปดูหน่อยซิ เผื่อแมวยังอยู่ ก็เลยแวะซื้อปลาทูไป2ตัว แล้วนั่งรถเมล์ออกไป ระหว่างทางก็ภาวนาตลอดว่าขอให้ไปถึงแล้วไม่เจอน้อง เพราะถ้าไปเจอ แสดงว่ายังไม่มีคนเอาน้องไปเลี้ยง น้องก็จะอดๆอยากๆ
พอเดินใกล้จะถึง ก็มองไปใต้ท้องรถ เห็นเงาเป็นรูปหูแมว ก็ตะโกนเรียกชื่อน้อง ปรากฎว่าน้องจริงๆด้วย วิ่งมาอย่างไวแล้วก็ร้องเสียงดัง คงเป็นเพราะหิวมาก ก็เลยเอาปลาทูให้กิน น้องผอมลงไปเยอะเลย แล้วก็ดูไม่ค่อยขี้เล่น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหิวหรือร้อน แต่เราก็น้ำตาตกในแหละ
ที่ร่ายยาวมาขนาดนี้ ไม่ได้มีอะไรเลย แค่อยากให้รู้ว่ารักเค้ามาก แล้วเค้าก็น่ารักมาก ฉลาดแสนรู้ อยากให้คนที่มีความพร้อม และมีบ้านที่อบอุ่น เอาเค้าไปเลี้ยงและช่วยดูแลแทนเรา ไม่อยากให้น้องอยู่แบบอดๆอยากๆ
และนี่คือภาพล่าสุดของน้องค่ะ เมื่อวานนี้เอง
ใครสนใจติดต่อมาได้เลยนะคะ พิกัดกทม. ถ้าระยะทางไม่ไกลมาก ยินดีเอาน้องไปส่งให้ค่ะ
น้องใช้กระบะทรายเป็นนะคะ