เรื่องนี้เป็นเรื่องของแม่ผมนะครับ...
คือต้องบอกก่อนว่าแม่ผมทำงานขายของอยู่ในโรงอาหารในวิทยาลัยการอาชีพแห่งหนึ่ง ในอำเภอมวกเหล็ก จ.สระบุรี และในโรงอาหารนี้ก็มีร้านอาหารอื่นๆอีก4ร้านด้วยกัน รวมเป็น5ร้าน แต่ละร้านจะแบ่งเป็นห้องๆ ร้านแม่ของผมอยู่ห้องที่2จากริม
เข้าเรื่อง คือปัญหาที่ผมจะมาปรึกษาชาวพันทิพนั้น ก้มีอยู่ว่า นอกจากร้านแม่ผมนั้นก้ยังมีร้านขายอาหารแยู่ร้านนึง ซึ่งร้านนี้ เป็นร้านขายพวกข้าวราดแกงและอาหารตามสั่ง คือหมายเลข 1. ตามภาพเลยครับ
ส่วนหมายเลข2.นี่คือร้านแม่ผม เดี๋ยวจะเล่าเรื่องร้าน3,4,5ด้วยนะครับ แต่เดี๋ยวเอาเรื่องนี้ก่อน
คือร้าน1นี่ แต่ก่อนเคยเป็นเพื่อนกับแม่ผม ชื่อว่าน้าด. สมัยไม่มีงานทำ แม่ผมก้ชวนให้เข้ามาขายของด้วยกันในวิทยาลัยเนื่องจาก เพราะหวังว่า จะได้มีเพื่อนคอยอยู่ด้วยกันคงจะช่วยเหลือกันได้ (แต่หารู้ไม่ หึหึ)
ด้วยความที่แม่หวังดี และไม่ได้คิดอะไรก้ขายของด้วยกันมาเรื่อยๆ จนธาตุแท้เริ่มออก ในวันนึง ซึ่งเป็นวันที่ทางโรงเรียนจะมาเก็บค่าน้ำประปากับร้านอาหาร ทางวิทยาลัยก้นำบิลมาให้ อนึ่งเนื่องจากทางร้านแม่ผมเป็นร้านขายขนมหวาน เวลาตักของให้เด็ก ก้จะใช้เป็นแก้วพลาสติก ใช้แล้วทิ้งซะมากกว่า จึงไม่ค่อยได้ใช้น้ำ ค่าน้ำจึงถูกมาก แค่สิบกว่าบาทเท่านั้น พอร้านน้าด. เห็นราคาค่าน้ำประปาก้โวยวายขึ้นมา ประมานว่าทำไมของแม่ผมจึงจ่ายถูกกว่า (เอ๊า! Flyyyy) และหลังจากนั้นก้เริ่มเลยครับ ถึงขั้นไปโวยวายในที่ประชุมร้านค้า ว่าทำไมค่าน้ำร้านน้าด.ถึงแพงกว่า นู่นนี่นั่นว่าไป แม่ผมก้เก็บความไม่พอใจไว้ ว่าจะอะไรกันนักหนาแค่นี้เอง
จนมาวันหนึ่งแม่ผมสังเกตุเห็น ตรงมิเตอร์น้ำของร้านน้าด. ได้นำอะไรซักอย่างมาติดไว้ เลยไปถามอาจารย์ที่รู้ก้ได้ความว่า เป็นตัวโกงมิเตอร์น้ำ!! (โอ้โหเรื่องแค่นี้ถึงกับยอมกันไม่ได้-*-) อาจารย์ที่ไปดูก้เห็นและรับทราบ หลังจากนั้น ก้ได้ทำการนำมิเตอร์มาเปลี่ยนใหม่ เมื่อน้าด.รู้เข้า ก้โวยวาย แม่ผมจึงด่าสวนกลับไป และหลังจากนั้นแหละครับ ร้านแม่ผมกับร้านน้าด.ก้แตกหักกัน
หลังจากเกิดการแตกหักกันวันนั้น แม่ผมก้อยู่ไม่สบายใจอีกเลยครับ ทางร้านน้าด. ได้กลั่นแกล้งสารพัด เอาที่แม่ผมโดนมาก้เช่น
-เอากาวตราช้างมาหยอดรูกุญแจร้าน จนต้องเปลี่ยนใหม่ยกชุด
-ด่าแม่ผม เวลาขนของเดินผ่านตอนเช้า เช่น "อีเ หี่ยว" "อีปอบ" "อีเวร" และอื่นๆอีกเยอะครับ (แต่ผมฟังทีแรกก้ขำนะ 555)
-กวาดขยะมาใส่ทางร้านแม่ผม
-หรือพยายามเดินผ่านหน้าร้านช้าๆ เพื่อนให้แม่ผมหันมามอง แม่ผมก้มหน้าอยู่ก้คิดว่าลูกค้า พอเงยหน้ามา เห็นน้าด. ก้ถูกด่า ตามข้างต้น
-เอาแม่ผมไปนินทาใส่ร้าย จนทำให้ร้าน3,4,5 มาด่าแม่ผม จนแม่ผมประสาทจะกิน
ผมพยายามบอกแม่ให้ใจเย็น แม่ผมก้ไม่ตอบโต้ ได้แต่นิ่งไว้ แต่เหมือนหมาแหละครับ ยิ่งเห่า มันยิ่งได้ใจ
ผมพยายามบอกให้แม่ย้ายออกมาซะ แม่ก้บอกไม่เอาออกมาแล้วไม่รู้จะไปทำอะไร ขายของอยู่กับเด็กนี่แหละสบายใจดี ฟังแล้วก้ เฮ้ออออออ... ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อแม่ไม่ยอมย้าย ก้ต้องหาทางแก้ปัญหากันต่อไป
จนล่าสุดเมื่อไม่นานมานี้ ประมานต้นปี ผมก้ไปช่วยแม่ขายของตามปรกติ ช่วงพักผมเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงหลังร้าน โดยที่ถอดแว่นวางไว้เนื่องจากใส่นานเจ็บหู อยู่ๆ ผัวของน้าด. ก้ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ผมจับใจความไม่ค่อยได้ เพราะ ไม่ค่อยได้ใส่ใจ มารู้ตัวอีกที มายืนด่าผมตรงรั้วแล้ว (หลังร้านมีรั้วกั้นนะครับ) มารู้เอาทีหลังว่าน้าด.ไปฟ้องผัว หาว่าผมไปมองหน้า ซึ่งผมยังไม่ทันได้มองเลย ถอดแว่นยังแยกแทบไม่ออกด้วยซ้ำว่าใครเป็นใคร แถมผมเล่นมือถืออยู่อีกตะหาก
อีกครั้ง ไม่รู้น้าด.ไปโกรธใครมา วันนั้นมา หาเรื่องผม มายืนด่าลอยๆ ประมาณว่าเด็กเวรอะไรประมานนี้ ผมก้ไม่ได้โต้ตอบอะไร พอผมเข้ามาในร้าน เพร่าะต้องไปเฝ้าร้านแทนแม่ น้าด.ก้แกล้งเดินผ่านหน้าร้าน พอผมหันไปมอง น้าก้ก็มองหน้าขึงขังแล้วถามแบบกวนๆว่า "ทำม่ะ?" ผมโกรธนะ ตอนนั้นยอมรับ แต่ไม่อยากมีเรื่อง จึงยิ้มให้ ก้ไม่ได้อะไร แต่พอวันรุ่งขึ้น ผมมาช่วยแม่ขายของตามปรกติ คราวนี้น้าด. และก้พี่จ.ลูกติดของผัวน้าด. ดักรอผมอยู่มายืนรุมด่าผม ผมก้ขึ้น แบบโมโหมาจนโวยวายลั่นวิทยาลัยเลย
จนล่าสุดที่ผมตัดสินใจมาโพสนี้คือ วันนี้ น้าด.กับผัว มายืนด่าแม่ผม และด่าแบบรุนแรงมาก ขู่ว่าจะทำร้ายร่างกายเลยทีเดียว เลยต้องมาโพสขอความคิดเห็นครับ ว่าจะทำยังไงดี
ผมได้ให้แม่ไปลงบันทึกประจำวันไว้ทุกครั้งเลยครับ การขู่ไม่ได้ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวครับ แต่แม่ก็ทนมาเรื่อย
ขายของสุจริต แต่มีสัมภเวสีข้างร้านตามรังควาญ กลุ้มใจครับ
คือต้องบอกก่อนว่าแม่ผมทำงานขายของอยู่ในโรงอาหารในวิทยาลัยการอาชีพแห่งหนึ่ง ในอำเภอมวกเหล็ก จ.สระบุรี และในโรงอาหารนี้ก็มีร้านอาหารอื่นๆอีก4ร้านด้วยกัน รวมเป็น5ร้าน แต่ละร้านจะแบ่งเป็นห้องๆ ร้านแม่ของผมอยู่ห้องที่2จากริม
เข้าเรื่อง คือปัญหาที่ผมจะมาปรึกษาชาวพันทิพนั้น ก้มีอยู่ว่า นอกจากร้านแม่ผมนั้นก้ยังมีร้านขายอาหารแยู่ร้านนึง ซึ่งร้านนี้ เป็นร้านขายพวกข้าวราดแกงและอาหารตามสั่ง คือหมายเลข 1. ตามภาพเลยครับ
ส่วนหมายเลข2.นี่คือร้านแม่ผม เดี๋ยวจะเล่าเรื่องร้าน3,4,5ด้วยนะครับ แต่เดี๋ยวเอาเรื่องนี้ก่อน
คือร้าน1นี่ แต่ก่อนเคยเป็นเพื่อนกับแม่ผม ชื่อว่าน้าด. สมัยไม่มีงานทำ แม่ผมก้ชวนให้เข้ามาขายของด้วยกันในวิทยาลัยเนื่องจาก เพราะหวังว่า จะได้มีเพื่อนคอยอยู่ด้วยกันคงจะช่วยเหลือกันได้ (แต่หารู้ไม่ หึหึ)
ด้วยความที่แม่หวังดี และไม่ได้คิดอะไรก้ขายของด้วยกันมาเรื่อยๆ จนธาตุแท้เริ่มออก ในวันนึง ซึ่งเป็นวันที่ทางโรงเรียนจะมาเก็บค่าน้ำประปากับร้านอาหาร ทางวิทยาลัยก้นำบิลมาให้ อนึ่งเนื่องจากทางร้านแม่ผมเป็นร้านขายขนมหวาน เวลาตักของให้เด็ก ก้จะใช้เป็นแก้วพลาสติก ใช้แล้วทิ้งซะมากกว่า จึงไม่ค่อยได้ใช้น้ำ ค่าน้ำจึงถูกมาก แค่สิบกว่าบาทเท่านั้น พอร้านน้าด. เห็นราคาค่าน้ำประปาก้โวยวายขึ้นมา ประมานว่าทำไมของแม่ผมจึงจ่ายถูกกว่า (เอ๊า! Flyyyy) และหลังจากนั้นก้เริ่มเลยครับ ถึงขั้นไปโวยวายในที่ประชุมร้านค้า ว่าทำไมค่าน้ำร้านน้าด.ถึงแพงกว่า นู่นนี่นั่นว่าไป แม่ผมก้เก็บความไม่พอใจไว้ ว่าจะอะไรกันนักหนาแค่นี้เอง
จนมาวันหนึ่งแม่ผมสังเกตุเห็น ตรงมิเตอร์น้ำของร้านน้าด. ได้นำอะไรซักอย่างมาติดไว้ เลยไปถามอาจารย์ที่รู้ก้ได้ความว่า เป็นตัวโกงมิเตอร์น้ำ!! (โอ้โหเรื่องแค่นี้ถึงกับยอมกันไม่ได้-*-) อาจารย์ที่ไปดูก้เห็นและรับทราบ หลังจากนั้น ก้ได้ทำการนำมิเตอร์มาเปลี่ยนใหม่ เมื่อน้าด.รู้เข้า ก้โวยวาย แม่ผมจึงด่าสวนกลับไป และหลังจากนั้นแหละครับ ร้านแม่ผมกับร้านน้าด.ก้แตกหักกัน
หลังจากเกิดการแตกหักกันวันนั้น แม่ผมก้อยู่ไม่สบายใจอีกเลยครับ ทางร้านน้าด. ได้กลั่นแกล้งสารพัด เอาที่แม่ผมโดนมาก้เช่น
-เอากาวตราช้างมาหยอดรูกุญแจร้าน จนต้องเปลี่ยนใหม่ยกชุด
-ด่าแม่ผม เวลาขนของเดินผ่านตอนเช้า เช่น "อีเ หี่ยว" "อีปอบ" "อีเวร" และอื่นๆอีกเยอะครับ (แต่ผมฟังทีแรกก้ขำนะ 555)
-กวาดขยะมาใส่ทางร้านแม่ผม
-หรือพยายามเดินผ่านหน้าร้านช้าๆ เพื่อนให้แม่ผมหันมามอง แม่ผมก้มหน้าอยู่ก้คิดว่าลูกค้า พอเงยหน้ามา เห็นน้าด. ก้ถูกด่า ตามข้างต้น
-เอาแม่ผมไปนินทาใส่ร้าย จนทำให้ร้าน3,4,5 มาด่าแม่ผม จนแม่ผมประสาทจะกิน
ผมพยายามบอกแม่ให้ใจเย็น แม่ผมก้ไม่ตอบโต้ ได้แต่นิ่งไว้ แต่เหมือนหมาแหละครับ ยิ่งเห่า มันยิ่งได้ใจ
ผมพยายามบอกให้แม่ย้ายออกมาซะ แม่ก้บอกไม่เอาออกมาแล้วไม่รู้จะไปทำอะไร ขายของอยู่กับเด็กนี่แหละสบายใจดี ฟังแล้วก้ เฮ้ออออออ... ทำอะไรไม่ได้ในเมื่อแม่ไม่ยอมย้าย ก้ต้องหาทางแก้ปัญหากันต่อไป
จนล่าสุดเมื่อไม่นานมานี้ ประมานต้นปี ผมก้ไปช่วยแม่ขายของตามปรกติ ช่วงพักผมเล่นโทรศัพท์อยู่ตรงหลังร้าน โดยที่ถอดแว่นวางไว้เนื่องจากใส่นานเจ็บหู อยู่ๆ ผัวของน้าด. ก้ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย ผมจับใจความไม่ค่อยได้ เพราะ ไม่ค่อยได้ใส่ใจ มารู้ตัวอีกที มายืนด่าผมตรงรั้วแล้ว (หลังร้านมีรั้วกั้นนะครับ) มารู้เอาทีหลังว่าน้าด.ไปฟ้องผัว หาว่าผมไปมองหน้า ซึ่งผมยังไม่ทันได้มองเลย ถอดแว่นยังแยกแทบไม่ออกด้วยซ้ำว่าใครเป็นใคร แถมผมเล่นมือถืออยู่อีกตะหาก
อีกครั้ง ไม่รู้น้าด.ไปโกรธใครมา วันนั้นมา หาเรื่องผม มายืนด่าลอยๆ ประมาณว่าเด็กเวรอะไรประมานนี้ ผมก้ไม่ได้โต้ตอบอะไร พอผมเข้ามาในร้าน เพร่าะต้องไปเฝ้าร้านแทนแม่ น้าด.ก้แกล้งเดินผ่านหน้าร้าน พอผมหันไปมอง น้าก้ก็มองหน้าขึงขังแล้วถามแบบกวนๆว่า "ทำม่ะ?" ผมโกรธนะ ตอนนั้นยอมรับ แต่ไม่อยากมีเรื่อง จึงยิ้มให้ ก้ไม่ได้อะไร แต่พอวันรุ่งขึ้น ผมมาช่วยแม่ขายของตามปรกติ คราวนี้น้าด. และก้พี่จ.ลูกติดของผัวน้าด. ดักรอผมอยู่มายืนรุมด่าผม ผมก้ขึ้น แบบโมโหมาจนโวยวายลั่นวิทยาลัยเลย
จนล่าสุดที่ผมตัดสินใจมาโพสนี้คือ วันนี้ น้าด.กับผัว มายืนด่าแม่ผม และด่าแบบรุนแรงมาก ขู่ว่าจะทำร้ายร่างกายเลยทีเดียว เลยต้องมาโพสขอความคิดเห็นครับ ว่าจะทำยังไงดี
ผมได้ให้แม่ไปลงบันทึกประจำวันไว้ทุกครั้งเลยครับ การขู่ไม่ได้ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียวครับ แต่แม่ก็ทนมาเรื่อย