เกือบ 7 ปีที่สูญเปล่า เราทนเพื่ออะไร ??

เราอยู่กับสามีเรามาเกือบ 7 ปีแล้วค่ะ ครบกันตั้งแต่สมัยเรียน เราเรียนสูงกว่าเขาเพราะเขาไม่เรียนออกมาทำงานตอนเรามีลูก แต่ไม่ได้ไปขอไปแต่งเราสักบาทนะค่ะ เขาเป็นคนอารมณ์ร้อน เอาแต่ใจ เอาเปรียบเราทุกอย่างแม้กระทั้งเรื่องเล็กๆน้อย เช่นเวลานอนเขาชอบจะหันพัดลมไปทางเขาคนเดียวไม่สนว่าเราจะร้อนหรือเปล่า กลัวเราได้เปรียบแม้กระทั่งตอนขนของคือเราต้องทำเยอะกว่าเขาทุกอย่าง ยอมรับว่าตอนครบกันแรกๆเรารักเขามากค่ะ ยอมเขาทุกอย่าง แต่พอมีลูกด้วยกัน อยู่ด้วยกันมานาน เราเริ่มจะไม่ไหวกับพฤติกรรมต่างๆของเขา หลายครั้งที่เราโดนทำร้ายโดยไม่มีเหตุผล ด่าพ่อแม่เราแบบไม่กลัว ตอนนี้เราทำงานคนเดียวสักพักแล้วค่ะ เขาไม่ยอมทำ เขาว่าเขาหาให้เราเยอะแล้วตอนเราเรียน(ตอนเรียนเราเลี้ยงลูกไปด้วยเรียนไปด้วย เขาออกมาทำงานแยกกันอยู่) เงินเก็บเขาก็ใส่บัญชีเขาไว้ เวลาทะเลาะกันเขาจะชอบทวงของคืนหมด ทั้งที่ของเหล่านั้นหามาด้วยกัน เงินเดือนเราเขาจะเอาไปใส่บัญชีเขาไว้ เราจะใช้ก็ขอ บางครั้งเขาเล่นการพนันบอล พอเสียเงินมาก็มาว่าเราตัวซวย หาเรื่องเราต่างๆนานา เราต้องรองรับอารมณ์ตลอด เราหนีออกมาหลายครั้งที่เขาทำร้ายเรา แต่เขาก็ตามหาเรา เราก็กลับไปเหมือนเดิม เราทำไมโง่ขนาดนี้ไม่เข้าใจ ตอนนี้คิดทุกวันนะค่ะว่าจะเอายังไงกับชีวิตตัวเองดี ลูกก็กำลังน่ารัก ถ้าหนีไปก็ไม่มีอะไรติดตัวแม้แต่เงินเก็บ จะไปเริ่มต้นใหม่อะไรยังไง ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเราไม่เคยหาเรื่องเขานะค่ะ เราไม่เคยแม้จะไปเที่ยวกับเพื่อน ไปไหนต้องไปกับลูกหรือเขา เขาชอบกินเหล้าเที่ยวกลางคืนเราว่าเขาไม่ได้ค่ะ ถ้าเราจะว่าก็โดนทำร้ายทันที เวลาเมาแล้วมาทำร้ายเรา ตื่นมาก็บอกจำไม่ได้ เวลาเราคิดเห็นตอนเขาทำร้ายเรา เราเก็บอาการที่จะร้องไห้ไม่อยู่ เราอยากจะหนีออกมามากนะค่ะ แต่ทุกอย่างที่หามาด้วยกันก็จะเป็นของเขาหมด ไม่ต้องพูดถึงญาติหรือพ่อแม่เรานะค่ะ ต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่ เราอยู่ตัวคนเดียวส่งตัวเองเรียนตั้งแต่อยู่ม.3 ทุกข์ทั้งกายและใจมากค่ะตอนนี้ ใครจะว่าเราโง่ก็ได้นะค่ะ ผู้หญิงตัวคนเดียวบางครั้งมันก็คิดอะไรไม่ออก บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ