คือตอนนั้นเราอยู่ ม.1 รร. สตรีชื่อดัง มีคนทักเฟซเรามา ก็คุยด้วยปกติ แต่ก็ไม่กล้าเฟรนลี่เกิน เพราะมันไม่ตั้งโปร รูปในเฟซก็โคตรจะน้อยคือถ้าเพื่อนมันไม่แท็กมาก็คือหาดูไม่ได้แล้วจริงๆ ._.
เราไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย เรารู้แค่ว่ามันคือ ผช.อยู่ ม. เดียวกันแล้วก็อยู่ รร. ตรงข้ามเรานี่เอง
เราก็คุยกับมันไปซักพัก ทั้งคุยเฟซ คุยโทรศัพท์ ก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น
ทุกๆวันตอนเช้าเราจะไม่เข้าโรงเรียนก่อนเราจะหาอะไรกินที่ท็อปเดลี่ รอเพลงขึ้นถึงจะเข้า
จนวันนึงเราเลยลองชวนมันมานั่งเป็นเพื่อนที่ท็อป มันก็น่ารักดีนะ นิสัยดีมากๆ หน้าตาโอเค เรียนเก่ง กวนตีน
ดูเป็นเด็กเรียนทั้งๆที่เวลาคุยกันไม่เคยออกเรื่องเรียนเลยซักนิด
ติดไปนิดนึงมันใส่แว่นไง คือเราไม่ชอบคนใส่แว่นไงแต่ก็ช่างเถอะ
คือเราคิดกับมันแค่เพื่อนนะ เพื่อนรักเลยแหละคุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ เหมือนกับมันเป็นเพื่อนสาวเลยด้วยซ้ำ
จริงๆเราก็รู้แหละว่ามันกำลังจีบเราอยู่ แต่เราทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เพราะเราคิดว่าเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว
มันก็มาหาเราทุกเช้านะ ก่อนเข้า รร. แยกกันที่สะพานลอยมันก็ชอบขอเล่นผม ไปไหนก็ไปด้วยกัน
มันเป็นช่วงเวลาที่โคตรมีความสุข ไม่ว่าเรามีแฟนมาแล้วกี่คน เราจะคบกับใคร มันก็ยังอยู่ข้างๆเราเสมอ และมันก็ไม่มีแฟนมาตลอด
วันนึงเรากับมันแตกความเป็นเพื่อนกันครั้งนึง
เพราะมันไปคบกับรุ่นพี่ รร.เรา แล้วเรากับพี่เค้าก็รู้จักกัน
ไม่รู้ทำไมเราถึงตัดสินใจตัดขาดกับมันทั้งๆที่มันไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เรารู้สึกว่า ไหนๆ เค้าก็มีแฟนแล้ว ประมาณว่า ' กูหวงก้างเว้ย ของๆกูนะเฮ้ย !'
เราก็หยุด แต่ก่อนจะหยุดเราก็ไม่ได้หยุดง่ายๆนะ เราดันไปปากเสียทะเลาะกับรุ่นพี่เค้าอีก
สุดท้ายเราก็ตัดสินใจจบความเป็นเพื่อน
..แล้วเราก็หยุดคุยกันไปหลายเดือนเลยแหละ ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเราโคตรเหงาอะแบบมันเหมือนขาดอะไรไป
ไม่มีคนโทร ไม่มีคนมาหา ไม่มีคนคอยกวน ชีวิตโคตรขาดสีสีนเลยครับพี่น้อง ._.
เหอะๆ แต่เราก็พยายามย้ำคิดตลอดว่าเราไม่ได้คิดถึงมัน
จนเรากำลังขึ้น ม.2 ..มันทักมาเว้ย มันก็ทักมาถามว่าสบายดีมั้ยเป็นไงมั่ง เราก็ตอบไปแบบกัดฟันพิมพ์ว่า' สบายดี '
เราพยายามใจแข็ง .. แต่สุดท้ายเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ก็คุยกันเหมือนเดิมแต่บอกสถานะไม่ได้ เพราะเราไม่มั่นใจเหมือนเดิมแล้ว
ม.2 เทอมแรกเราคุยกันดีเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ น้อยมากกว่าจะเจอกัน เพราะบางทีมันก็เดินกับแฟนคนใหม่มัน
เราเลยแค่ยิ้ม ไม่ก็ทักเฉยๆ
มันเหมือนคนไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่
ก็นะแก้วที่มันแตกไปแล้วติดเท่าไหร่ก็ลบรอยร้าวไม่ได้อยู่ดี ..
หลังจากนั้นเราก็คุยกันแบบไปๆมาๆ คุยๆ หายๆ กูไม่ทักไม่ทัก ไรประมาณงี้ นิสัยมันก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่ยังไม่ค่อยชัดมาก จนมันโสด เราก็เริ่มกลับมาคุยกันอยู่พักใหญ่ เพิ่งผ่านไปไม่กี่เดือนนี้เอง คุยโทรศัพท์กัน แชทไม่ขาดสาย ความเหงาหายไปในพริบตา แต่มันก็ตอบแชทช้าอยู่นะ เราก็สงสัย แต่ก็ช่างมันเถอะไม่ได้สนอะไรสถานะตอนนั้น มันบ่งบอกอย่างชัดเจน ' กูโคตรคิดถึงเลยหวะเพื่อน ' เราก็ซึ้งนะรู้สึกเหมือนกันแต่มันมาสะดุดตรงคำว่า "..เพื่อน.." นี่แหละ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันมันรู้สึกเหมือน ..กูเริ่มชอบแล้วหวะ.. แต่เราก็เก็บไว้นะ เพราะเราก็เริ่มไม่ไว้ใจ กลัวจะเสียมันไปอีก กลัวว่าพอรักมันเข้าจริง มันอาจจะไม่รู้สึกเหมือนเดิม เราคิดว่าลองคุยกันไปซักพัก ให้เรารู้สึกว่ามันยังรู้สึกเหมือนที่เคยรู้สึกแล้ววันนั้นเราจะบอกมันเอง.. แต่... ขณะที่กำแพงกำลังก่อตัวขึ้นช้าๆ แต่มันก็พังลงอีกครั้ง
วันนั้น เรานั่งกินของ อยู่ที่สวนหลังห้าง โม้กำลังมันส์ ...
เพื่อน : ๆ
เรา : หื้อ
เพื่อน : เซอร์ไพรส์มั้ยหละ ด้านหลัง!..
เรา
หันไป ฟื้บบ!!.. )
แถ่น! แท๊นนนนน !....มันขับรถผ่านเว้ย ที่เจ็บคือเพื่อนเราที่อยู่ห้อง 9 (ไม่สนิทมาก) นั่งซ้อนท้ายมัน ตอนนั้นคือ เงิบไปพักนึง ก็ลองคิดในแง่ดี
เรา : ใอ --- มันไม่รู้จะกลับบ้านยังไงรึป่าว เลยแค่ห้ไปส่งเฉยๆมั้ง
เพื่อน : หรอ ? ก็โง่อยู่อย่างงี้ไง
เราก็คิด ในใจคนเดียว ..มันเป็นไปได้ไงวะ ก็ในเมื่อ มันก็คุยกับเราทุกวัน มันเอาเวลาไหนไปดูๆกัน หรือเราโง่จริงๆ ?
พอถึงบ้าน... ตื้อดึ่ง!!
เพื่อนแชทมา : เป็นไงชัดยัง
เราเลยเข้าไปดู มันแคปหน้าจอมาสรุปคือ มันกับเพื่อนคนนั้น ตั้งสถานะกัน !! แล้วที่ผ่านมาคือไรจะกลับมาคุยกันทำไม ? มันไม่ได้คุยกับเราคนเดียว ? หรือ เป็นเพราะที่ผ่านมาเราเห็นแก่ตัวเกินไปจนไม่เข้าใจความรู้สึกคนรอ .. เป็นเพราะเราเองแหละ ตอนนั้นเราตัดสนใจบล็อคเฟส บล็อคไลน์ บล็อคหมด แต่มันก็ยังทักมาในIG เราก็ไม่สนใจ เพราะเรากลัวว่าจะต้องกลับไปคุย กลับไปเริ่มความรู้สึกเดิมๆ แล้วมันก็ต้องจบแบบเดิมๆ เราโสดมาจะปีละ ตอนนี้เรากำลังขึ้น ม.3 เวลามีใครมาจีบเราก็กลัวไปหมด ไม่กล้าวางใจไว้ที่ใครมันเหมือนเป็นปมอะไรซักอย่าง .. เหงามากแต่ก็อยู่ได้ ตอนนี้เราก็รู้ข่าวมาว่ามันโสดละ แอบสะใจเล็กน้อย 55555555. แช่งไว้ตั้งแต่มันคบกันละ
ปล. ถ้ารู้ว่ารักคนอื่นแล้วต้องอ่อนแอ ยอมรักตัวเองดีกว่า
ตัดไม่ขาด ต่อไม่ได้
เราไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย เรารู้แค่ว่ามันคือ ผช.อยู่ ม. เดียวกันแล้วก็อยู่ รร. ตรงข้ามเรานี่เอง
เราก็คุยกับมันไปซักพัก ทั้งคุยเฟซ คุยโทรศัพท์ ก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น
ทุกๆวันตอนเช้าเราจะไม่เข้าโรงเรียนก่อนเราจะหาอะไรกินที่ท็อปเดลี่ รอเพลงขึ้นถึงจะเข้า
จนวันนึงเราเลยลองชวนมันมานั่งเป็นเพื่อนที่ท็อป มันก็น่ารักดีนะ นิสัยดีมากๆ หน้าตาโอเค เรียนเก่ง กวนตีน
ดูเป็นเด็กเรียนทั้งๆที่เวลาคุยกันไม่เคยออกเรื่องเรียนเลยซักนิด
ติดไปนิดนึงมันใส่แว่นไง คือเราไม่ชอบคนใส่แว่นไงแต่ก็ช่างเถอะ
คือเราคิดกับมันแค่เพื่อนนะ เพื่อนรักเลยแหละคุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆ เหมือนกับมันเป็นเพื่อนสาวเลยด้วยซ้ำ
จริงๆเราก็รู้แหละว่ามันกำลังจีบเราอยู่ แต่เราทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เพราะเราคิดว่าเป็นแบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว
มันก็มาหาเราทุกเช้านะ ก่อนเข้า รร. แยกกันที่สะพานลอยมันก็ชอบขอเล่นผม ไปไหนก็ไปด้วยกัน
มันเป็นช่วงเวลาที่โคตรมีความสุข ไม่ว่าเรามีแฟนมาแล้วกี่คน เราจะคบกับใคร มันก็ยังอยู่ข้างๆเราเสมอ และมันก็ไม่มีแฟนมาตลอด
ไม่รู้ทำไมเราถึงตัดสินใจตัดขาดกับมันทั้งๆที่มันไม่ได้ทำอะไรผิด แต่เรารู้สึกว่า ไหนๆ เค้าก็มีแฟนแล้ว ประมาณว่า ' กูหวงก้างเว้ย ของๆกูนะเฮ้ย !'
เราก็หยุด แต่ก่อนจะหยุดเราก็ไม่ได้หยุดง่ายๆนะ เราดันไปปากเสียทะเลาะกับรุ่นพี่เค้าอีก
สุดท้ายเราก็ตัดสินใจจบความเป็นเพื่อน
..แล้วเราก็หยุดคุยกันไปหลายเดือนเลยแหละ ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเราโคตรเหงาอะแบบมันเหมือนขาดอะไรไป
ไม่มีคนโทร ไม่มีคนมาหา ไม่มีคนคอยกวน ชีวิตโคตรขาดสีสีนเลยครับพี่น้อง ._.
เหอะๆ แต่เราก็พยายามย้ำคิดตลอดว่าเราไม่ได้คิดถึงมัน
จนเรากำลังขึ้น ม.2 ..มันทักมาเว้ย มันก็ทักมาถามว่าสบายดีมั้ยเป็นไงมั่ง เราก็ตอบไปแบบกัดฟันพิมพ์ว่า' สบายดี '
เราพยายามใจแข็ง .. แต่สุดท้ายเราก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ก็คุยกันเหมือนเดิมแต่บอกสถานะไม่ได้ เพราะเราไม่มั่นใจเหมือนเดิมแล้ว
ม.2 เทอมแรกเราคุยกันดีเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือ น้อยมากกว่าจะเจอกัน เพราะบางทีมันก็เดินกับแฟนคนใหม่มัน
เราเลยแค่ยิ้ม ไม่ก็ทักเฉยๆ
ก็นะแก้วที่มันแตกไปแล้วติดเท่าไหร่ก็ลบรอยร้าวไม่ได้อยู่ดี ..
หลังจากนั้นเราก็คุยกันแบบไปๆมาๆ คุยๆ หายๆ กูไม่ทักไม่ทัก ไรประมาณงี้ นิสัยมันก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่ยังไม่ค่อยชัดมาก จนมันโสด เราก็เริ่มกลับมาคุยกันอยู่พักใหญ่ เพิ่งผ่านไปไม่กี่เดือนนี้เอง คุยโทรศัพท์กัน แชทไม่ขาดสาย ความเหงาหายไปในพริบตา แต่มันก็ตอบแชทช้าอยู่นะ เราก็สงสัย แต่ก็ช่างมันเถอะไม่ได้สนอะไรสถานะตอนนั้น มันบ่งบอกอย่างชัดเจน ' กูโคตรคิดถึงเลยหวะเพื่อน ' เราก็ซึ้งนะรู้สึกเหมือนกันแต่มันมาสะดุดตรงคำว่า "..เพื่อน.." นี่แหละ ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกันมันรู้สึกเหมือน ..กูเริ่มชอบแล้วหวะ.. แต่เราก็เก็บไว้นะ เพราะเราก็เริ่มไม่ไว้ใจ กลัวจะเสียมันไปอีก กลัวว่าพอรักมันเข้าจริง มันอาจจะไม่รู้สึกเหมือนเดิม เราคิดว่าลองคุยกันไปซักพัก ให้เรารู้สึกว่ามันยังรู้สึกเหมือนที่เคยรู้สึกแล้ววันนั้นเราจะบอกมันเอง.. แต่... ขณะที่กำแพงกำลังก่อตัวขึ้นช้าๆ แต่มันก็พังลงอีกครั้ง
วันนั้น เรานั่งกินของ อยู่ที่สวนหลังห้าง โม้กำลังมันส์ ...
เพื่อน : ๆ
เรา : หื้อ
เพื่อน : เซอร์ไพรส์มั้ยหละ ด้านหลัง!..
เรา
แถ่น! แท๊นนนนน !....มันขับรถผ่านเว้ย ที่เจ็บคือเพื่อนเราที่อยู่ห้อง 9 (ไม่สนิทมาก) นั่งซ้อนท้ายมัน ตอนนั้นคือ เงิบไปพักนึง ก็ลองคิดในแง่ดี
เรา : ใอ --- มันไม่รู้จะกลับบ้านยังไงรึป่าว เลยแค่ห้ไปส่งเฉยๆมั้ง
เพื่อน : หรอ ? ก็โง่อยู่อย่างงี้ไง
เราก็คิด ในใจคนเดียว ..มันเป็นไปได้ไงวะ ก็ในเมื่อ มันก็คุยกับเราทุกวัน มันเอาเวลาไหนไปดูๆกัน หรือเราโง่จริงๆ ?
พอถึงบ้าน... ตื้อดึ่ง!!
เพื่อนแชทมา : เป็นไงชัดยัง
เราเลยเข้าไปดู มันแคปหน้าจอมาสรุปคือ มันกับเพื่อนคนนั้น ตั้งสถานะกัน !! แล้วที่ผ่านมาคือไรจะกลับมาคุยกันทำไม ? มันไม่ได้คุยกับเราคนเดียว ? หรือ เป็นเพราะที่ผ่านมาเราเห็นแก่ตัวเกินไปจนไม่เข้าใจความรู้สึกคนรอ .. เป็นเพราะเราเองแหละ ตอนนั้นเราตัดสนใจบล็อคเฟส บล็อคไลน์ บล็อคหมด แต่มันก็ยังทักมาในIG เราก็ไม่สนใจ เพราะเรากลัวว่าจะต้องกลับไปคุย กลับไปเริ่มความรู้สึกเดิมๆ แล้วมันก็ต้องจบแบบเดิมๆ เราโสดมาจะปีละ ตอนนี้เรากำลังขึ้น ม.3 เวลามีใครมาจีบเราก็กลัวไปหมด ไม่กล้าวางใจไว้ที่ใครมันเหมือนเป็นปมอะไรซักอย่าง .. เหงามากแต่ก็อยู่ได้ ตอนนี้เราก็รู้ข่าวมาว่ามันโสดละ แอบสะใจเล็กน้อย 55555555. แช่งไว้ตั้งแต่มันคบกันละ
ปล. ถ้ารู้ว่ารักคนอื่นแล้วต้องอ่อนแอ ยอมรักตัวเองดีกว่า