ขอความปรึกษาหน่อยนะคะ <br>
ก่อนจะเล่าเรื่องเรียกเราว่า "กัน" แทนชื่อจริงก็แล้วกันนะ เราอายุ 18 ปี เรียกแทนชื่อเราว่า"พี่วิท"แล้วกัน แฟนเราอายุ 36 ปีเขาทำงานด้านกฎหมาย เขาเป็นคนที่ค่อยข้างขี้เล่น หัวโบราณ แต่ก็เจ้าเล่ห์และฉลาดไม่น้อยตามประสาพวกนิติ เรากับเขาเจอกันในสถานที่เที่ยวตอนกลางคืน ซึ่งตอนนั้นดรอปเรียนอยู่ เราเลยไปทำงานอยู่ที่ร้านน้าของเรา เราเลยได้เจอกัน พอเรารู้จักกันสักพักใหญ่ จึงตกลงปงใจกันว่าจะคบกันในฐานะแฟน แต่เราคบกันแบบมีเงื่อนไขคือ เราจะไม่ก่าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกัน ห้ามเป็นเพื่อนกันในเฟส ห้ามแอดหรือว่ารับแอดเฟสของเพื่อน รุ่นพี่และรุ่นน้องเขาด้วย ห้ามโทรจิก คุยได้แค่ในไลน์ เวลาอยู่ด้วยกันก็ห้ามเรายุ่งกับโทรศัพย์ของเขา แต่เราก็ทำตามนั้นมาโดยตลอด ไม่เคยงี่เง่างอแง จู้จี้จุกจิกอะไรจนถึงปัจจุบันนี้ เราคบกันแบบไม่มีใครรู้ เพราะเขากลัวว่าคนอื่นจะมายุ่งเรื่องของเรา จนเราอาจจะต้องเลิกกัน แล้วมันดูไม่ส่วนตัว เราก็เอาตามที่เขาสบายใจ พอเราเป็นแฟนกันได้สักเกือบเดือนเขาก็เพิ่งมาบอกเราว่า เขามีลูกเมียแล้ว แต่เลิกกันแล้ว ตอนนี้ติดต่อกันแค่เรื่องลูก มีเจอกันตอนที่ไปหาลูก แต่แยกห้องนอนกัน เวลาลูกถามก็ตอบไปแค่ว่า "ป๊ะป๊านอนกรนเสียงดัง เลยไม่นอนกับแม่กับหนู" ซึ่งอันนี้เราไม่รู้ว่าจริงไหม ทีแรกเราก็ทำอะไรไม่ถูก เราเลยเอาความนิ่งเข้าสู้ แล้วเวลาทะเลาะกันเราก็จะไม่คุยกันทางโทรศัพย์ เราจะต่างคนต่างนิ่ง เก็บอารมณ์ และควบคุมสติเพื่อมาปรับความเข้าใจกัน ซึ่งกฎข้อนี้เราเป็นคนกำหนดขึ้นมาเอง เราจะคุยกันต่อหน้าเลย จะไม่ขึ้นเสียงใส่กัน เราจะใช้เหตุผลคุยกันเสมอ ที่ผ่านมาเราไม่เคยออกนอกลู่นอกทางหรือนอกใจเขา แต่เราก็ไม่เคยโทรหาเขาเลย นอกจากเขาจะโทรมาเอง เวลาเราทักไปเขาก้ตอบเป็นสติกเกอร์บ้าง อ่านแต่ไม่ตอบบ้าง เราจะได้เจอกันก็ต่อเมื่อเขาบอกว่าว่าง ให้ไปหาบ้าง มารับเราบ้าง เดือนนึงอาจจะครั้งหรือ 2 ครั้ง บางครั้งก็ไม่ได้เจอกันเลย เวลามีอะไรเขาก็จะป้องกัน ถ้าครั้งไหนพลาดเขาก็จะบอกให้เรากินยา เพราะเขาบอกว่า ยังไม่อยากมีลูกอีกคน (คำนี้เจ็บมาก เพราะเขาเองก็รู้ว่าเราอยากมีลูกมาก) แต่เขาก็พยายามช่วยเราให้คำปรึกษาเราในเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะตามจิกเราในเรื่องเรียน เรื่องงานต่างๆ พยายามให้เรายืนด้วยตัวเองให้ได้ เราอยากรู้ว่าที่พี่วิทเขาทำอยู่ เขารักเราหรือป่าว เพราะบางทีเรารู้สึกเหมือนใช้ชีวิตแบบคนโสดมากกว่าคนที่มีเจ้าของเลย หรือเขาเห็นว่าเราเป็นแค่ของเล่น หรือเห็นเราเป็นแค่เด็กคนนึงที่จะทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้? เราควรหยุดหรือปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปดี? อยากได้ความคิดเห็นของคนอื่นดู เพราะตอนนี้กันรู้สึกสับสนในความสัมพันธ์มาก ขอบคุณคนที่ช่วยแสดงความคิดเห็นนะคะ
ควรจะยุติความผูกพันแค่นี้ หรือสานต่อให้มันเหนียวแน่นขึ้นดีคะ
ก่อนจะเล่าเรื่องเรียกเราว่า "กัน" แทนชื่อจริงก็แล้วกันนะ เราอายุ 18 ปี เรียกแทนชื่อเราว่า"พี่วิท"แล้วกัน แฟนเราอายุ 36 ปีเขาทำงานด้านกฎหมาย เขาเป็นคนที่ค่อยข้างขี้เล่น หัวโบราณ แต่ก็เจ้าเล่ห์และฉลาดไม่น้อยตามประสาพวกนิติ เรากับเขาเจอกันในสถานที่เที่ยวตอนกลางคืน ซึ่งตอนนั้นดรอปเรียนอยู่ เราเลยไปทำงานอยู่ที่ร้านน้าของเรา เราเลยได้เจอกัน พอเรารู้จักกันสักพักใหญ่ จึงตกลงปงใจกันว่าจะคบกันในฐานะแฟน แต่เราคบกันแบบมีเงื่อนไขคือ เราจะไม่ก่าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกันและกัน ห้ามเป็นเพื่อนกันในเฟส ห้ามแอดหรือว่ารับแอดเฟสของเพื่อน รุ่นพี่และรุ่นน้องเขาด้วย ห้ามโทรจิก คุยได้แค่ในไลน์ เวลาอยู่ด้วยกันก็ห้ามเรายุ่งกับโทรศัพย์ของเขา แต่เราก็ทำตามนั้นมาโดยตลอด ไม่เคยงี่เง่างอแง จู้จี้จุกจิกอะไรจนถึงปัจจุบันนี้ เราคบกันแบบไม่มีใครรู้ เพราะเขากลัวว่าคนอื่นจะมายุ่งเรื่องของเรา จนเราอาจจะต้องเลิกกัน แล้วมันดูไม่ส่วนตัว เราก็เอาตามที่เขาสบายใจ พอเราเป็นแฟนกันได้สักเกือบเดือนเขาก็เพิ่งมาบอกเราว่า เขามีลูกเมียแล้ว แต่เลิกกันแล้ว ตอนนี้ติดต่อกันแค่เรื่องลูก มีเจอกันตอนที่ไปหาลูก แต่แยกห้องนอนกัน เวลาลูกถามก็ตอบไปแค่ว่า "ป๊ะป๊านอนกรนเสียงดัง เลยไม่นอนกับแม่กับหนู" ซึ่งอันนี้เราไม่รู้ว่าจริงไหม ทีแรกเราก็ทำอะไรไม่ถูก เราเลยเอาความนิ่งเข้าสู้ แล้วเวลาทะเลาะกันเราก็จะไม่คุยกันทางโทรศัพย์ เราจะต่างคนต่างนิ่ง เก็บอารมณ์ และควบคุมสติเพื่อมาปรับความเข้าใจกัน ซึ่งกฎข้อนี้เราเป็นคนกำหนดขึ้นมาเอง เราจะคุยกันต่อหน้าเลย จะไม่ขึ้นเสียงใส่กัน เราจะใช้เหตุผลคุยกันเสมอ ที่ผ่านมาเราไม่เคยออกนอกลู่นอกทางหรือนอกใจเขา แต่เราก็ไม่เคยโทรหาเขาเลย นอกจากเขาจะโทรมาเอง เวลาเราทักไปเขาก้ตอบเป็นสติกเกอร์บ้าง อ่านแต่ไม่ตอบบ้าง เราจะได้เจอกันก็ต่อเมื่อเขาบอกว่าว่าง ให้ไปหาบ้าง มารับเราบ้าง เดือนนึงอาจจะครั้งหรือ 2 ครั้ง บางครั้งก็ไม่ได้เจอกันเลย เวลามีอะไรเขาก็จะป้องกัน ถ้าครั้งไหนพลาดเขาก็จะบอกให้เรากินยา เพราะเขาบอกว่า ยังไม่อยากมีลูกอีกคน (คำนี้เจ็บมาก เพราะเขาเองก็รู้ว่าเราอยากมีลูกมาก) แต่เขาก็พยายามช่วยเราให้คำปรึกษาเราในเรื่องต่างๆ ไม่ว่าจะตามจิกเราในเรื่องเรียน เรื่องงานต่างๆ พยายามให้เรายืนด้วยตัวเองให้ได้ เราอยากรู้ว่าที่พี่วิทเขาทำอยู่ เขารักเราหรือป่าว เพราะบางทีเรารู้สึกเหมือนใช้ชีวิตแบบคนโสดมากกว่าคนที่มีเจ้าของเลย หรือเขาเห็นว่าเราเป็นแค่ของเล่น หรือเห็นเราเป็นแค่เด็กคนนึงที่จะทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้? เราควรหยุดหรือปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปดี? อยากได้ความคิดเห็นของคนอื่นดู เพราะตอนนี้กันรู้สึกสับสนในความสัมพันธ์มาก ขอบคุณคนที่ช่วยแสดงความคิดเห็นนะคะ