มันสายไปแล้ว..

ผมเคยคบหาดูใจกับผญ.คนนึง เราสองคนอยู่คนละที่ เธออยู่มหาสารคาม ส่วนผมอยู่กทม. เราสองคนได้ตกลงคบหาดูใจกัน เพราะมีวันนึงเธอได้ถูกแฟนทิ้งมา แล้วผมเป็นคนอาสาที่จะปลอบใจเธอเอง แล้วนับตั้งแต่ที่ผมได้ปลอบเธอ เราสองคนได้โทรคุยประจำ จนต่างคนต่างหวั่นไหว แล้วผมก็รู้สึกดีกับเธอ แต่ไม่รู้ว่าเธอรู้สึกรึป่าว แล้ววันนั้นผมก็เลยขอเธอลองคบเป็นแฟน เธอก็โอเคผมก็โอเค แล้วหลังจากนั้นผมได้คบกับเธอมา 2-3 เดือนกว่าๆ ผมก็เริ่มรู้สึกเหงาอยากหาคนคุย แบบอาการเบื่ออะไรเดิมอยากหาคนคุย แล้วผมก็ไปคุยกับอีกคนจน ผมลืมไปเลยว่ามีเธออีกคนที่เป็นแฟนผมค่อยโทรหาผมอยู่ประจำ แล้ววันนึงผมก็ทิ้งเธอไปด้วยเหตุผลที่ว่าผมคุยเยอะ มีคนใหม่ แล้วเราสองคนก็เลิกกัน ผ่านมาสองเดือนเธอได้กลับไปคบกับแฟนเก่าของเธอคนนั้นที่โดนทิ้งมา 3 เดือนก่อน ผมก็เห็นผมก็หึงหวง แต่มันไม่มีสิทธิ์อีกแล้วอะ ต่างคนต่างมีคนใหม่ ผมก็ทำได้แค่ดูแค่เฝ้ามองเธออยู่ไกลๆ แล้ววันนึงผมก็มาเลิกกับแฟนคนที่ผมพึ่งคบมาได้ 2 อาทิตย์กับอีก 1 วัน แล้วผมกลับไปคุยกับแฟนเก่าที่อยู่จังหวัดมหาสารคาม แต่เธอได้บอกผมว่า กลับมาตอนนี้ไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อเหรอ ไม่สายเกินไปหน่อยเหรอ #หลังจากนั้นผมได้เข้าใจเลยของคำว่าพึ่งมาเห็นค่าคนตอนที่สายไปแล้ว.. จะย้อนกลับไปแก้มันก็ไม่มีสิทธิ์แล้วครับ อยากให้ทุกคน เวลาจะทำอะไรคิดตริตรองให้ดีๆก่อนทำนะคับ เวลาเรารักใครสักคนแล้ว เวลากลับมาคบกันอีกครั้งมันไม่ง่ายเลยคับที่จะให้ความรู้สึกดีๆของอีกฝ่ายคืนกลับมาทั้งหมดอะคับ อยากให้ทุกคนทำอะไรก็แล่วแต่คิดก่อนทำเสมอนะคับ
                 แบบนี้เรามีวิธีไหนไหมคับที่จะเค้ากลับมาคืนดี กลับมารู้สึกอีกครั้งไหมคับ