ฉันเลวมากไหม????

ฉันเป็นผู้หญิงนึงที่ได้แต่งงานอยากสมหน้าตา ฐานะของทางบ้าน กับผู้ชายคนนึงที่ครอบครัวพร้อมทุกอย่าง มีธุรกิจเป็นของตัวเอง .... ชีวิตคู่ของฉันค่อนข้างดูเหมือนเป็นที่น่าอิจฉาของหญิงสาว และ เพื่อนๆของฉัน ต่างมีความดีใจและรู้สึกว่าฉันโคตรโชคดีมากกกกที่ได้เจอผู้ชายที่ทั้งหล่อและรวยมาก   แต่ในความเป็นจริง ชีวิตจริง ที่ฉันต้องพอเจออยู่ทุกวัน คือ 3 เดือนแรกที่ฉันเก็บเสื้อผ้ามาอยู่กะแฟนที่บ้าน เพื่อรอวันแต่งงาน ( 15/05/57) คือ แฟนของฉันออกเที่ยวนอกบ้านกับน้องๆของเค้าทุกวัน ออกตั้งแต่ 19.30  กลับบ้าน 03.00 เกือบทุกคืน โดยไม่เคยชวนฉันเลยสักครั้ง และ ฉันไม่เคยขอออกไปด้วยเลย เพราะฉันไม่เคยเที่ยวกลางคืน ไม่อยากสร้างความหนักใจให้แฟนว่ามีเราไปเป็นปัญหา .. จึงยอมอยู่บ้านกับหมา ที่แฟนฉันเลี้ยงไว้ รอเค้ากลับมาโดยที่ไม่เคยโทรไปจิกให้เค้าต้องรีบกลับเลย . และช่วงก่อนแต่งงานฉันเริ่มรู้สึกเค้าแปลกๆ จนฉันรู้ว่าเค้ามีคนอื่น ฉันและแฟนทะเลาะกันหนักมาก เพราะฉันเจอคลิปที่เค้าไปมีอะไรกันในคอมพิวเตอร์ของเค้าและได้ยินที่เค้าพูดคุยกันทุกอย่าง ฉันเสียใจมาก นั่งร้องไห้ไป กินเบียร์ไป กินเหล้า ในห้องทำงานของเค้า ( โดยที่ไม่เคยกินมาก่อน) จนเมาเพื่อเก็บกดความเสียใจ ที่ได้รับรู้ เปิดคอมดูไปด้วย เปิดเพลงอกหักเจ็บๆไปด้วย เมาจนตกเก้าอี้  แต่ความเมาก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย มันไม่มีสักนาทีที่ฉันรู้สึกลืม เลยตัดสินใจโทรหา พ่อ แม่ ของแฟน เพื่อจะขอกลับบ้าน จากนั้นเมื่อผู้ใหญ่มา ปัญหายิ่งใหญ่ขึ้น เเฟนของฉันโมโหมาก ทั้งตบ เตะ พลักฉัน เอาเสื้อผ้าของฉันโยนออกจากห้อง จะฉี่ใส่เสื้อผ้าฉัน  เค้าจะทำร้ายแม่เค้า ฉันเค้าไปห้าม ไปขวาง เค้าก็เลยด่าฉันว่าฉันคือต้นเหตุกับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด . ฉันจึงไปอยู่กะ พ่อ แม่ เเฟน อยู่ 2 วัน 1 คืน แฟนฉันก็มาง้อ ฉันก็กลับมาใช้ชีวิตกับเค้าเช่นเดิม เพราะความรักเพียงคำเดียว  โดยที่ตลอดเวลาฉันรู้ว่าเค้าแอบติดต่อสื่อสารกับเด็กคาราโอเกะคนนั้นตลอด พอจับได้ทุกครั้งต้องทะเลาะกันรุนแรงมาก  ฉันเลยตัดสินใจโทรหาเด็กคนนี้และถามถึงเรื่องต่างๆ  ถึงอย่างไรฉันก็ยังคงอยู่กะแฟนมาตลอด  อยู่แบบระแวง เจ็บปวด แต่อดทน มาตลอด แต่เรื่องไม่จบแค่นั่นหรอก เพราะ ฉันเพิ่งรู้ว่าพี่ น้อง ของเค้าไม่ค่อยชอบฉันเท่าไหร่ ฉันก็ต้องอยู่แบบไม่ค่อยกล้าสู้หน้าใครเท่าไหร่ เรื่อยมา  และสิ่งที่ฉันได้รับรู้และรู้สึกได้คือ  จากที่ก่อนแต่งงาน แฟนของฉันได้เงินเดือนจากพ่อ แม่ เค้าเดือนละ 30,000 บาท ค่าน้ำมันต่างหากเท่าไหร่ก็ได้ กินอะไรก็ได้ มาเบิกที่บริษัท ใช้ชีวิตเเบบคุณชายคนหนึ่งเลย แต่พอแต่งงานทุกอย่างเปลี่ยนไป สิ่งที่เค้าเคยได้ เคยมี กลับไม่ได้ เพราะที่บ้านไม่ให้อีกต่อไป ต้องหาเอาเอง แต่ห้ามรับงานหน้าบริษัทอีก  แต่แฟนฉันรับติดตั้งประตูอัตโนมัติ ซึ่งการติดตั้งอายุการใช้งานก็ไม่ต่ำกว่า 5 ปีขึ้นไปถึงจะเสีย หรือ เปลี่ยน ใหม่  แล้วบางเดือนก็เงียบไม่มีลูกค้าติดต่อ แต่ฉันกะแฟน มีภาระหนี้สินที่ต้องชำระทุกเดือน คือ ผ่อนรถยนต์ 25,000 บาท/เดือน  กิน  เติมน้ำมัน  ใช้จ่าย ซึ่งถ้าเดือนไหนมีลูกค้ามาซื้อประตู ก็ดีหน่อย แต่บางเดือนเงียบ ทั้งเดือน ฉันก็ต้องไปยืมแม่ของฉันมาให้ใช้จ่าย จนกลายเป็นหนี้แม่ตัวเองทั้งสิ้น เกือบ 2 แสนบาท  แต่สุดท้ายแม่ฉันยกให้ไม่เอาคืนสักบาท จนวันนึงฉันมีความรู้สึกสงสารแฟน อยากให้เค้าได้ใช้ชีวิตสบายเหมือนเดิม ฉันจึงตัดสินใจพูดกับแฟนว่า เราเลิกกันไหม ไม่ใช่เพราะฉันกลัวความลำบากนะ เพราะฉันก็ช่วยเค้าทำงานทุกอย่างที่จะทำได้ ไม่ได้รับเงินเดือน เป็นเวลาเกือบ 2 ปี แต่ฉันไม่คิดอะไร จากที่เคยทำงานรัฐวิสาหกิจ ( การไฟฟ้าส่วนภูมิภาค ) เคยให้เงินพ่อ แม่ ทุกเดือน แต่วันนี้กลับไปเบียดเบียนท่าน แต่ฉันคิดว่าสักวันหากดีขึ้นค่อยดูแล พ่อ แม่ ของตัวเอง  ..... แต่สุดท้าย เมื่อเกิดปัญหา อะไรก็แล้วแต่ แฟนของฉัน ไม่ทำอะไรให้ดีขึ้น   มันเลยทำให้ฉันรู้สึกเหนื่อยและท้อแท้มาก  พอฉันเอ่ยปากบอกเลิกกับแฟน เพื่อให้เเฟนได้มีความสุขเหมือนที่เคยได้รับจากทางบ้านเค้า มาตลอด ส่วนตัวฉันยอมออกมาทำงานข้างนอกเอง จะได้ไม่ต้องเป็นภาระให้เค้าต้องคอยดูแลอีกต่อไป เพราะฉันไม่ใช่ไม่เคยลำบาก มันจึงไม่ใช่ปัญหาของฉันเลยสักนิดเดียว  แต่แฟนฉันกลับโมโหและออกไปข้างนอกตั้งแต่กลางคืน จนเช้ายังไม่กลับเลย และก่อนออกไปด่าฉันว่า  " ฉันมันโง่มาก " ฉันเลยอยากถามว่าฉันโง่และเห็นแก่ตัวมากจริงๆรึป่าว ***