สวัสดีทุกคนที่มาอ่านนะครับ
เริ่มเลยนะครับ
คือผมมีเพื่อนคนนึงที่รู้จักกันผ่านแอพแอพนึงเขาเป็นคนต่างจังหวัดแต่เข้ามาเรียนโรงเรียนที่อยู่ในจังหวัดผม ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนผม แต่เราก็ไม่เคยเจอหน้ากัน ที่จริงที่ผมคุยกับเขาก็เพราะว่าผมชอบเขาตั้งแต่วันที่เขาทักมา เขาเป็นคนที่นิสัยคล้ายๆผม ทำอะไรคล้ายๆกัน ชอบคล้ายๆกัน คุยได้ทุกเรื่อง เวลาคุยกับเขาแล้วผมรู้สึกดีมากเลยครับ เราก็คุยกันมาเรื่อยจนมาถึงช่วงปีใหม่ผมก็เลยตัดสินใจบอกชอบเขา เขาก็รู้นะครับว่าผมชอบเขา แต่เขาก็บอกว่าเขามีคนคุยอยู่แล้ว เราก็เลยเลิกคุยกันไปสักพัก พอเดือนกุมภาฯที่ผ่านมาก็เริ่มกลับมาคุยกันเหมือนเดิม เริ่มรู้สึกว่าเขาเริ่มมีใจให้แล้ว จนมาถึงวันที่29กุมภาฯ เขาก็ถามผมว่ามีคนคุยด้วยหรือยัง ผมก็คุยแค่เขาคนเดียว ก็เลยเริ่มคุยกันอย่างจริงจัง สัปดาห์แรกผมก็โอเค สัปดาห์ที่สองมันเป็นช่วงปิดเทอมของผมแล้ว ผมก็เล่นเกมอยู่บ้าน ผมใส่ใจเขาน้อยลง ตอบเขาช้าบ้าง บางทีผมก็หายไปเลย เพราะว่าเกมที่ผมเล่นมันใช้เวลานานในการเล่น บางทีผมก็อึดอัดที่ต้องมาคอยตอบเขาตลอดเวลา ก็ต้องยอมรับว่าผมแบ่งเวลาไม่เป็น หรือบางทีผมว่างแล้วเขาก็ไม่ว่าง เวลาไม่เคยจะตรงกัน จนเขาเริ่มหายจากผมไป เริ่มไม่ตอบ จากที่เล่นเกมอยู่ก็มีข้อความมาเยอะแยะก้ไม่มี จากที่เคยบันทึกโน๊ตในไลน์ ก็ไม่มี กลายเป็นผมต้องเป็นฝ่ายทัก ฝ่ายรอคำตอบ ซึ่งผมก็รู้ตัวว่าสาเหตุมันมาจากผม โทษใครก็ไม่ได้ ด้วยความปากจัดของผมผมก็เลยโพสต์ว่าไม่เหมือนเดิม เขาเห็นก็ทักไลน์มาบอกประมาณว่า เขาไม่กล้ารบกวนเราเหมือนเมื่อก่อน เพราะว่าเขาไม่รู้เวลาของผม แล้วเขาก็ขอโทษ ผมดูเป็นผู้ชายที่ลิ้นสองแฉกมาก ผมรู้ว่ามันผิดผมก็ยังทำ หลังจากที่เขาส่งข้อความนี้มาผมก้ไม่กล้าตอบกลับ ไม่รู้เพราะอะไร จนเขาหายไป เขาก็โพสต์เหมือนถอดใจ ผมก็เลยอธิบายว่าผมเองที่เป็นฝ่ายผิดผมขอโทษแล้วก็บอกเขาว่าจะเลิกคุยกันเลยก้ได้นะ ผมเข้าใจ เขาเลยตอบกลับมาว่า เขาขอเวลาช่วงปิดเทอมของเขาคืน เปิดเทอมค่อยว่ากันใหม่ หลังจากนั้นผมพยายามจะทักไปเขาก็ไม่ตอบ อ่านบางครั้งก็ไม่อ่าน ผมก้ไม่รู้จะทำยังไงดี ผมก็กลัวเขาจะไปคุยกับคนอื่น แต่ลึกๆถ้าเขาจะไปมันก็สิทธิ์ของเขา ผมรักษาเขาไว้ไม่ได้เอง
ปล.ใครที่มีความรักอยู่รักษามันเอาไว้ดีดีนะครับ
ปล.2 เกมเล่นได้นะครับ แต่ต้องแบ่งเวลาให้เป็น
ปล.3 ด่าได้ครับ แต่อย่าแรง สำนึกผิดไม่ทัน แค่นี้ก็ช้ำไปหมดแล้วครับ
คนรักกับเกม
เริ่มเลยนะครับ
คือผมมีเพื่อนคนนึงที่รู้จักกันผ่านแอพแอพนึงเขาเป็นคนต่างจังหวัดแต่เข้ามาเรียนโรงเรียนที่อยู่ในจังหวัดผม ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนผม แต่เราก็ไม่เคยเจอหน้ากัน ที่จริงที่ผมคุยกับเขาก็เพราะว่าผมชอบเขาตั้งแต่วันที่เขาทักมา เขาเป็นคนที่นิสัยคล้ายๆผม ทำอะไรคล้ายๆกัน ชอบคล้ายๆกัน คุยได้ทุกเรื่อง เวลาคุยกับเขาแล้วผมรู้สึกดีมากเลยครับ เราก็คุยกันมาเรื่อยจนมาถึงช่วงปีใหม่ผมก็เลยตัดสินใจบอกชอบเขา เขาก็รู้นะครับว่าผมชอบเขา แต่เขาก็บอกว่าเขามีคนคุยอยู่แล้ว เราก็เลยเลิกคุยกันไปสักพัก พอเดือนกุมภาฯที่ผ่านมาก็เริ่มกลับมาคุยกันเหมือนเดิม เริ่มรู้สึกว่าเขาเริ่มมีใจให้แล้ว จนมาถึงวันที่29กุมภาฯ เขาก็ถามผมว่ามีคนคุยด้วยหรือยัง ผมก็คุยแค่เขาคนเดียว ก็เลยเริ่มคุยกันอย่างจริงจัง สัปดาห์แรกผมก็โอเค สัปดาห์ที่สองมันเป็นช่วงปิดเทอมของผมแล้ว ผมก็เล่นเกมอยู่บ้าน ผมใส่ใจเขาน้อยลง ตอบเขาช้าบ้าง บางทีผมก็หายไปเลย เพราะว่าเกมที่ผมเล่นมันใช้เวลานานในการเล่น บางทีผมก็อึดอัดที่ต้องมาคอยตอบเขาตลอดเวลา ก็ต้องยอมรับว่าผมแบ่งเวลาไม่เป็น หรือบางทีผมว่างแล้วเขาก็ไม่ว่าง เวลาไม่เคยจะตรงกัน จนเขาเริ่มหายจากผมไป เริ่มไม่ตอบ จากที่เล่นเกมอยู่ก็มีข้อความมาเยอะแยะก้ไม่มี จากที่เคยบันทึกโน๊ตในไลน์ ก็ไม่มี กลายเป็นผมต้องเป็นฝ่ายทัก ฝ่ายรอคำตอบ ซึ่งผมก็รู้ตัวว่าสาเหตุมันมาจากผม โทษใครก็ไม่ได้ ด้วยความปากจัดของผมผมก็เลยโพสต์ว่าไม่เหมือนเดิม เขาเห็นก็ทักไลน์มาบอกประมาณว่า เขาไม่กล้ารบกวนเราเหมือนเมื่อก่อน เพราะว่าเขาไม่รู้เวลาของผม แล้วเขาก็ขอโทษ ผมดูเป็นผู้ชายที่ลิ้นสองแฉกมาก ผมรู้ว่ามันผิดผมก็ยังทำ หลังจากที่เขาส่งข้อความนี้มาผมก้ไม่กล้าตอบกลับ ไม่รู้เพราะอะไร จนเขาหายไป เขาก็โพสต์เหมือนถอดใจ ผมก็เลยอธิบายว่าผมเองที่เป็นฝ่ายผิดผมขอโทษแล้วก็บอกเขาว่าจะเลิกคุยกันเลยก้ได้นะ ผมเข้าใจ เขาเลยตอบกลับมาว่า เขาขอเวลาช่วงปิดเทอมของเขาคืน เปิดเทอมค่อยว่ากันใหม่ หลังจากนั้นผมพยายามจะทักไปเขาก็ไม่ตอบ อ่านบางครั้งก็ไม่อ่าน ผมก้ไม่รู้จะทำยังไงดี ผมก็กลัวเขาจะไปคุยกับคนอื่น แต่ลึกๆถ้าเขาจะไปมันก็สิทธิ์ของเขา ผมรักษาเขาไว้ไม่ได้เอง
ปล.ใครที่มีความรักอยู่รักษามันเอาไว้ดีดีนะครับ
ปล.2 เกมเล่นได้นะครับ แต่ต้องแบ่งเวลาให้เป็น
ปล.3 ด่าได้ครับ แต่อย่าแรง สำนึกผิดไม่ทัน แค่นี้ก็ช้ำไปหมดแล้วครับ