หลังจากที่ได้เขียนรีวิวกระทู้การขอทุนรัฐบาลไต้หวันไปเมื่อปีก่อน
ตามสัญญาคือจะมารีวิวบรรยากาศภายในมหาลัยให้ชมกันค่ะ
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ
ลุย!
มหาลัยของเราชื่อว่า Taipei National University of the Arts (TNUA) หรือที่คนไต้หวันจะเรียกสั้นๆว่า Bei Yi Da = มหาลัยศิลปะภาคเหนือ ส่วนตัวคิดว่าชื่อมหาลัยไต้หวันจะงงมาก กล่าวคือ ส่วนหนึ่งจะมาจากชื่อภาค แล้วบังเอิ้ญ (วิบัติเพื่ออรรถรส) ชื่อภาคในไต้หวันอันได้แก่ Taipei ,Taichung,Taitung,Tainan etc. รวมถึงการใช้ National,Technology,University ก็จะซ้ำๆกันไป บางทีถามเพื่อนแกๆอยู่มอไรนะ NTU,NTNU,TNUA,NTUA ก็พากันงงไป แต่ถ้าบอกว่า Bei Yi Da คนไต้หวันก็จะอ๋อ และต่อด้วย ว้าว มอเธอสวยมากเลย อยู่บนเขาใช่ไหม…
..ใช่แล้วค่ะ ถึงมอเราจะตั้งอยู่ในเมืองหลวงอย่างไทเป แต่อยู่ในเขตเกือบจะนิว ไทเปเลยทีเดียว ถ้าคนที่เคยมาเที่ยวไต้หวันให้ลองนึกภาพเวลาไปเที่ยวตันสุ่ย (Tamsui) สุดสายแดง มอเราอยู่ก่อนหน้านั้นสองป้ายคือ เขตกวานตู (Guandu) นั่นเอง
หากใช้เวลาจากรถไฟฟ้ามาถึงหน้ามหาลัย ใช้เวลาเดินแค่ห้านาทีเท่านั้น! (ยิ่งกว่าโฆษณาคอนโด) แต่จากหน้ามหาลัยไปถึงด้านในหอพักใช้เวลาสิริรวม 20 นาที (เดินเร็ว) 30 นาที (เดินกินลม) ตลอดการเดินทางก็จะเป็นทางชันประมาณสามสิบองศา ด้วยอัตราเร่ง…(จะฟิสิกส์ไปไหน5555) แต่ก็นี้แหละที่บ่งบอกความเป็นเขาเบาๆ
ตัวอาคารเรียน หอพัก และทุกอย่าง ออกแนวปูนๆ อิฐแดง เรียกว่าสไตล์เยอรมัน โกธิครึเปล่าไม่แน่ใจ(ใครรู้บอกที) เบื้องหลังความสวยงามของมหาลัยที่น่าภูมิใจคือคนที่ออกแบบคุณ C. Y. Lee สถาปนิกชื่อดัง ซึ่งเป็นคนที่ออกแบบตึกไทเป 101 ตึกที่เป็นเสมือนแลนมาร์คของไต้หวันนั่นเอง ภาพมหาลัยสวยๆจากเว็บไซด์ของคุณ C. Y. Lee ค่ะ
COPYRIGHT BY C. Y. Lee AND PARTNER
ถ้านับอายุแล้วมหาลัยเรายังถือเป็นมหาลัยน้องใหม่ ก่อตั้งได้เพียง 36 ปี แต่เพื่อนไต้หวันก็คอนเฟิร์มว่าถ้าพูดถึงมหาลัยศิลปะ เราก็ถึงเป็น Top 2 เลยนะ ที่หนึ่งยกให้ National Taiwan University of Arts (ศิษย์เก่าชื่อดังคุณอั้งยี่ ผู้กำกับ Life of Pi)
เรื่องเล่า 1 : Define ART(ist)?
“ฉันว่ามอเราดีตรงที่ค่อนข้างจะยอมรับแนวความคิดเกี่ยวกับศิลปะสมับใหม่ (Contemporary Art) มากกว่าที่อื่น เรามีคณะที่หลากหลายตั้งแต่ Fine Art,Music,Dance,Flim,Theatre,Animation,Digital New Media,Culture Resure,Architecture,Museum Study สำหรับมหาลัยบางที่ เขายังมองว่าการออกแบบ (Design) ไม่ถือว่าเป็นงานศิลปะ” เมื่อเพื่อนไต้หวันเม้าให้ฟังถึงมหาลัย แล้วเสริมอีกว่า “ที่สำคัญคือ..มอเราให้อิสระมาก รู้เปล่าว่ามอเราเป็นมอเดียวที่อนุญาติให้ขายเครื่องดื่มแอลกฮอลในมอเลยนะ ถ้าเป็นที่อื่นต้องออกไปซื้อข้างนอกล่ะ” เพื่อนฝรั่งแซว “ก็เพราะเราเป็นอาทติสไง” (ฮารอบวง) ต้องการแรงบันดาลใจในการสร้างงานศิลป แต่ที่นี่ยังแบบเด็กๆนะ ที่ประเทศไอ มหาลัยศิลปะเขาดูดปุ๊น เล่นกัญชากัน แต่เพราะมันถูกกฏหมายอะเนอะ
แต่จริงๆก่อนหน้านี้นะ เคยมีดราม่าด้วยเว่ย รุ่นพี่คนหนึ่งสวนเข้ามา ..อารมณ์แบบว่า เขาจะให้ยกเลิกขายพวกแอลกฮอลที่นี่ก็มีคนไปโวยวาย…เป็นอาจารย์ฝรั่งที่สอนพวกเราแหละ แกโวยว่า เนี่ย ฉันสอนเสร็จมาเหนื่อยๆจะมานั่งจิบเบียร์คลายเครียดหน่อยไม่ได้รึไง!
..นับจากนั้นแอลกฮอลก็ถูกสิงสถิตในตู้ของมินิมาร์ทเช่นเดิม
เดี๋ยวนะๆ จะเล่าเรื่องมอ วกเข้าเรื่องเหล้าเฉย 55555
COPYRIGHT BY C. Y. Lee AND PARTNER
กลับมาที่บรรยากาศในมอ ตามที่บอกไปว่าอยู่บนเขา ตามทางก็จะรายล้อมไปด้วยต้นไม้และป่า มีแนวเดินป่าด้วย คือมหาลัยอุดมสมบูรณ์ชนิดที่ว่า เราเคยเจอค้างคาวบินตัดหน้า ตอนไปเดินเล่นกับเพื่อนรอบมอตั้งแต่สัปดาห์แรกที่มาถึง บางทีก็จะเห็นนกแปลกๆ ได้ยินเสียงนกฮูกบ้าง เสียงจิ้งหรีดบ้าง หลังหอประจำ
ป่าแค่ไหนถามใจเธอดู…
อันนี้เป็นจุดชมวิวจุดแรก เป็นจุดที่คนใน คนนอก เดินผ่านต้องหยุดมองแล้วถ่ายรูป เพราะเห็นวิวเมืองทั่วเลย
กลางวัน กลางคืนจะสวยคนละแบบ มันโรแมนติคชนิดที่ว่า เวลาเดินหลับหอตอนกลางคืน เจอคนมาสวีทกันตลอด เจอกอดบ้าง จุ๊บบ้าง เหงาไปดิ หึหึ
อันนี้เป็นตึกด้านหลังหอสมุดของคณะ Fine Art เพื่อนบอกไว้ทำพวกงานปั้น งานเซรามิค ส่วนตัวชอบงานเถาวัลย์ให้ฟีลปราสารทหลอนๆนิดๆ
จากจุดนี้ถ้าเดินขึ้นไปเรื่อยๆตามทางจนถึงจุดสูงสุดจะเป็นสระว่ายน้ำกับสนามกีฬาค่ะ
ความฟินคือ ส่วนสนามกีฬาจะมีลู่วิ่ง กับสนามบาส และด้วยที่อยู่จุดที่สูงมาก ทำให้มองเห็นวิวเมืองไทเปแบบทั่วทั้งหมด รวมถึงเห็นตึก 101 ด้วยค่ะ ถ้าไปวิ่งตอนกลางคืน ไฟสวยมาก ถ่ายรูปมายังไงก็ไม่เท่าตาเห็นจริงๆค่ะ
วิวดีมาก #นักบาสก็ดีมากเช่นกัน
อยู่บนหอพักก็กินลมชมวิวกันไปค่ะ
แต่ๆๆ เพราะว่าลู่วิ่งที่มอจัดให้ ค่อนข้างเล็กค่ะ วิ่งแล้วไม่ค่อยเหนื่อย วันไหนอยากทรมานตัวเองก็จะวิ่งด้านบนเหนือสนามกีฬา คือวิ่งขึ้นเขาไปอีก รู้สึกแบบห้านาทีก็หอบล่ะ แต่พอวิ่งๆๆๆไปอีกเจอวิวนี้หายเหนื่อยเลย
เรื่องเล่า 2 : มอเราสะอาดเกินไป?
อีกอย่างที่แปลกตาก็คือ ตามข้างทางก็จะมีงานศิลปะเก๋ๆอยู่ ตั้งแต่ป้ายยันรูปแกะสลัก
ที่ฮาคือ ตอนไปเดินเล่นตึก Fine Art รู้สึกแบบทำไมมันดูรกๆ เพื่อนบอกว่า บางทีแม่บ้านก็งงว่าอันไหนขยะ อันไหนงานศิลป์ ไม่กล้าเก็บไปทิ้ง เลยรกๆแบบนี้ล่ะ แต่ถึงกระนั้นเอง เพื่อนฝรั่งในกลุ่มก็ยังมองว่า มอเราเนี่ยขึ้นชื่อว่าเป็นมอศิลปะแต่ทำไมทุกอย่างมันดูสะอ๊าด สะอาด กำพงกำแพง ทางเดิน เธอว่ามันแปลกๆไหม?
"ฉันมีเพื่อนไต้หวันที่อยู่หอเดียวกันเนี่ย เขาอยู่ในกลุ่มกราฟฟิตี้ แบบเพ้นตามกำแพงทั่วไป เขาเคยขออาจารย์ทำกราฟิตี้ในมอด้วย แต่อาจารย์บอกให้เขาเขียนเรื่องไปถามคณะ พอส่งเอกสารไปมาก็เงียบหาย เขาเลยคิดว่าคงเป็นการปฏิเสธกลายๆมั้ง"
แต่ว่านะ..ถ้าต้องกรอกแบบฟอร์ม ทำอะไรตามขั้นตอนขนาดนั้น มันจะเรียกว่างาน กราฟฟิตี้ ได้หรอ?
เพราะ เสน่ห์ของงานกราฟฟิตี้มันอยู่ที่ต้องหลบๆซ่อนๆนี่ล่ะ
เรื่องเล่า 3 : ดราม่ามหาลัย
ด้วยบรรยากาศที่ร่มรื่น พื้นที่กว้างขวาง ธรรมชาติใกล้ชิด(ฟังดูเหมือนคำขวัญจังหวัดในประเทศไทย) ทำให้มอเรากลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดฮิต ในช่วงวันเสาร์อาทิตย์ จะมีกลุ่มคู่รัก ครอบครัว ขับรถมาปิกนิก บางทีก็เห็นเป็นสมาคมคุณปู่ คุณย่า เข้ามาจิบกาแฟ มาปีนเขา ชมรมถ่ายรูป สารพัด ที่หนักสุดเห็นจะเป็นทัวร์(จีนไหมไม่รู้) แต่มาเป็นคันรถใหญ่ ด้วยเหตุนี้ร้านอาหารทุกร้านจะเต็ม ของในมินิทาร์ทจะเกลี้ยง รถจะติด ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มีกลุ่มนักศึกษาเริ่มไม่พอใจ เพราะพวกเขารู้สึกขาดความเป็นส่วนตัว เวลาจะเรียน จะทำงาน คือเราก็เข้าใจอารมณ์ บางทีนั่งอยู่ในหอ ก็มีคนแปลกหน้าเข้ามาชะโงกดู นี่ตึกอะไรนะเขาทำอะไรกัน จนเกิดการปฏิวัติเงียบๆ..คือมีกลุ่มนักศึกษาเอาสีหรืออะไรไปขีดฆ่า ป้ายด้านหน้ามหาลัยทำให้แทนที่จะอ่านว่ามหาลัยศิลปะแห่งไทเป กลายเป็นสวนสาธารณะศิลปะไทเปแทน เรื่องนี้ก็แรงขึ้นๆ มีการแชร์รูปพร้อมข้อความในเฟสบุคไปเยอะมาก จนถึงขั้นลงหนังสือพิมพ์เลยทีเดียว มีการชุมนุมในมอ แต่ไม่รุนแรงนะ (จริงๆฟังไม่ออก5555)
COPYRIGHT BY
https://smallstoneyi.files.wordpress.com
สนามหญ้าคือปิกนิคแลนมาร์คยามเสาร์อาทิตย์
มอเรามีน้องควายสองตัว ชื่อ สุดสวยกับสุดหล่อ ถือว่าเป็นคนดังของมอ ได้รับมอบหมายให้เป็นมาสคอตอยู่หลายงานนะเออ
COPYRIGHT BY 北異．吭聲報 FB
วันรุ่งขึ้นหลังจากผ่านการชุมนุมไป เราทุกคนก็ได้รับอีเมลกว่าสามหน้ากระดาษจากผู้อำนวยการ อ่านแล้วถึงกับอึ้ง (อ่านไม่ออกอีกแล้ว 5555 เล่นซ้ำๆ) แต่ให้เพื่อนแปลให้ฟังคร่าวๆ เพื่อนสรุปว่าสั้นๆหนึ่งประโยคว่า Basically nothing solve (ไม่ได้แก้ปัญหาอะไรอ่ะแก) แค่มาย้ำเตือนถึงประวัติของมหาลัย เป้าหมายของมหาลัย คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของนักศึกษา รวมถึงขอโทษชุมชน บลา บลา แล้วเรื่องนี้ก็ปลิวไปกับสายลม พร้อมกับมีการไปทำความสะอาดหินแก้ป้ายให้เหมือนเดิมแล้ว
ส่วนตัวเรามองว่ามหาลัยก็เหมือนพื้นที่สาธารณะที่ทุกคนมีสิทธิ์จะเข้าใช้แหละ เงินส่วนหนึ่งของมหาลัยก็มาจากภาษีประชาชนทั้งนั้น การที่จะไปกีดกันเขานั้นไม่เมคเซ้นท์เท่าไหร่ แต่ในทางกลับกันการที่คนนอกเข้ามาใช้บริการ ก็ต้องช่วยกันเคารพความเป็นส่วนตัวในพื้นที่ส่วนตัว เช่น หอพัก เป็นต้น ถือเป็นดราม่าเล็กๆที่เกิดขึ้นหลังจากเข้าไปอยู่ได้สามเดือน
-ตัดภาพกลับมาปัจจุบัน-
ขอจบการรีวิวมหาลัยไว้สั้นๆแต่เพียงเท่านี้ จริงๆยังมีอีกหลายเรื่องที่อยากจะแบ่งปันทั้งเรื่อง ระบบการเรียนการสอน กิจกรรมในมอ อาหารการกิน การใช้ชีวิตทั่วไป ที่ท่องเที่ยว อีกมากมาย ไว้ถ้ามีโอกาส จะมาเม้าให้ฟังอีกนะคะ ลาไปด้วยภาพเบลอๆจากคนเบลอๆ
再見!
ตอนโรงเรียนของเราน่าอยู่..พาทัวร์มหาลัยศิลปะที่ไต้หวัน
ตามสัญญาคือจะมารีวิวบรรยากาศภายในมหาลัยให้ชมกันค่ะ
ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยล่วงหน้านะคะ
ลุย!
มหาลัยของเราชื่อว่า Taipei National University of the Arts (TNUA) หรือที่คนไต้หวันจะเรียกสั้นๆว่า Bei Yi Da = มหาลัยศิลปะภาคเหนือ ส่วนตัวคิดว่าชื่อมหาลัยไต้หวันจะงงมาก กล่าวคือ ส่วนหนึ่งจะมาจากชื่อภาค แล้วบังเอิ้ญ (วิบัติเพื่ออรรถรส) ชื่อภาคในไต้หวันอันได้แก่ Taipei ,Taichung,Taitung,Tainan etc. รวมถึงการใช้ National,Technology,University ก็จะซ้ำๆกันไป บางทีถามเพื่อนแกๆอยู่มอไรนะ NTU,NTNU,TNUA,NTUA ก็พากันงงไป แต่ถ้าบอกว่า Bei Yi Da คนไต้หวันก็จะอ๋อ และต่อด้วย ว้าว มอเธอสวยมากเลย อยู่บนเขาใช่ไหม…
..ใช่แล้วค่ะ ถึงมอเราจะตั้งอยู่ในเมืองหลวงอย่างไทเป แต่อยู่ในเขตเกือบจะนิว ไทเปเลยทีเดียว ถ้าคนที่เคยมาเที่ยวไต้หวันให้ลองนึกภาพเวลาไปเที่ยวตันสุ่ย (Tamsui) สุดสายแดง มอเราอยู่ก่อนหน้านั้นสองป้ายคือ เขตกวานตู (Guandu) นั่นเอง
หากใช้เวลาจากรถไฟฟ้ามาถึงหน้ามหาลัย ใช้เวลาเดินแค่ห้านาทีเท่านั้น! (ยิ่งกว่าโฆษณาคอนโด) แต่จากหน้ามหาลัยไปถึงด้านในหอพักใช้เวลาสิริรวม 20 นาที (เดินเร็ว) 30 นาที (เดินกินลม) ตลอดการเดินทางก็จะเป็นทางชันประมาณสามสิบองศา ด้วยอัตราเร่ง…(จะฟิสิกส์ไปไหน5555) แต่ก็นี้แหละที่บ่งบอกความเป็นเขาเบาๆ
ตัวอาคารเรียน หอพัก และทุกอย่าง ออกแนวปูนๆ อิฐแดง เรียกว่าสไตล์เยอรมัน โกธิครึเปล่าไม่แน่ใจ(ใครรู้บอกที) เบื้องหลังความสวยงามของมหาลัยที่น่าภูมิใจคือคนที่ออกแบบคุณ C. Y. Lee สถาปนิกชื่อดัง ซึ่งเป็นคนที่ออกแบบตึกไทเป 101 ตึกที่เป็นเสมือนแลนมาร์คของไต้หวันนั่นเอง ภาพมหาลัยสวยๆจากเว็บไซด์ของคุณ C. Y. Lee ค่ะ
COPYRIGHT BY C. Y. Lee AND PARTNER
ถ้านับอายุแล้วมหาลัยเรายังถือเป็นมหาลัยน้องใหม่ ก่อตั้งได้เพียง 36 ปี แต่เพื่อนไต้หวันก็คอนเฟิร์มว่าถ้าพูดถึงมหาลัยศิลปะ เราก็ถึงเป็น Top 2 เลยนะ ที่หนึ่งยกให้ National Taiwan University of Arts (ศิษย์เก่าชื่อดังคุณอั้งยี่ ผู้กำกับ Life of Pi)
เรื่องเล่า 1 : Define ART(ist)?
“ฉันว่ามอเราดีตรงที่ค่อนข้างจะยอมรับแนวความคิดเกี่ยวกับศิลปะสมับใหม่ (Contemporary Art) มากกว่าที่อื่น เรามีคณะที่หลากหลายตั้งแต่ Fine Art,Music,Dance,Flim,Theatre,Animation,Digital New Media,Culture Resure,Architecture,Museum Study สำหรับมหาลัยบางที่ เขายังมองว่าการออกแบบ (Design) ไม่ถือว่าเป็นงานศิลปะ” เมื่อเพื่อนไต้หวันเม้าให้ฟังถึงมหาลัย แล้วเสริมอีกว่า “ที่สำคัญคือ..มอเราให้อิสระมาก รู้เปล่าว่ามอเราเป็นมอเดียวที่อนุญาติให้ขายเครื่องดื่มแอลกฮอลในมอเลยนะ ถ้าเป็นที่อื่นต้องออกไปซื้อข้างนอกล่ะ” เพื่อนฝรั่งแซว “ก็เพราะเราเป็นอาทติสไง” (ฮารอบวง) ต้องการแรงบันดาลใจในการสร้างงานศิลป แต่ที่นี่ยังแบบเด็กๆนะ ที่ประเทศไอ มหาลัยศิลปะเขาดูดปุ๊น เล่นกัญชากัน แต่เพราะมันถูกกฏหมายอะเนอะ
แต่จริงๆก่อนหน้านี้นะ เคยมีดราม่าด้วยเว่ย รุ่นพี่คนหนึ่งสวนเข้ามา ..อารมณ์แบบว่า เขาจะให้ยกเลิกขายพวกแอลกฮอลที่นี่ก็มีคนไปโวยวาย…เป็นอาจารย์ฝรั่งที่สอนพวกเราแหละ แกโวยว่า เนี่ย ฉันสอนเสร็จมาเหนื่อยๆจะมานั่งจิบเบียร์คลายเครียดหน่อยไม่ได้รึไง!
..นับจากนั้นแอลกฮอลก็ถูกสิงสถิตในตู้ของมินิมาร์ทเช่นเดิม
เดี๋ยวนะๆ จะเล่าเรื่องมอ วกเข้าเรื่องเหล้าเฉย 55555
COPYRIGHT BY C. Y. Lee AND PARTNER
กลับมาที่บรรยากาศในมอ ตามที่บอกไปว่าอยู่บนเขา ตามทางก็จะรายล้อมไปด้วยต้นไม้และป่า มีแนวเดินป่าด้วย คือมหาลัยอุดมสมบูรณ์ชนิดที่ว่า เราเคยเจอค้างคาวบินตัดหน้า ตอนไปเดินเล่นกับเพื่อนรอบมอตั้งแต่สัปดาห์แรกที่มาถึง บางทีก็จะเห็นนกแปลกๆ ได้ยินเสียงนกฮูกบ้าง เสียงจิ้งหรีดบ้าง หลังหอประจำ
ป่าแค่ไหนถามใจเธอดู…
อันนี้เป็นจุดชมวิวจุดแรก เป็นจุดที่คนใน คนนอก เดินผ่านต้องหยุดมองแล้วถ่ายรูป เพราะเห็นวิวเมืองทั่วเลย
กลางวัน กลางคืนจะสวยคนละแบบ มันโรแมนติคชนิดที่ว่า เวลาเดินหลับหอตอนกลางคืน เจอคนมาสวีทกันตลอด เจอกอดบ้าง จุ๊บบ้าง เหงาไปดิ หึหึ
อันนี้เป็นตึกด้านหลังหอสมุดของคณะ Fine Art เพื่อนบอกไว้ทำพวกงานปั้น งานเซรามิค ส่วนตัวชอบงานเถาวัลย์ให้ฟีลปราสารทหลอนๆนิดๆ
จากจุดนี้ถ้าเดินขึ้นไปเรื่อยๆตามทางจนถึงจุดสูงสุดจะเป็นสระว่ายน้ำกับสนามกีฬาค่ะ
ความฟินคือ ส่วนสนามกีฬาจะมีลู่วิ่ง กับสนามบาส และด้วยที่อยู่จุดที่สูงมาก ทำให้มองเห็นวิวเมืองไทเปแบบทั่วทั้งหมด รวมถึงเห็นตึก 101 ด้วยค่ะ ถ้าไปวิ่งตอนกลางคืน ไฟสวยมาก ถ่ายรูปมายังไงก็ไม่เท่าตาเห็นจริงๆค่ะ
วิวดีมาก #นักบาสก็ดีมากเช่นกัน
อยู่บนหอพักก็กินลมชมวิวกันไปค่ะ
แต่ๆๆ เพราะว่าลู่วิ่งที่มอจัดให้ ค่อนข้างเล็กค่ะ วิ่งแล้วไม่ค่อยเหนื่อย วันไหนอยากทรมานตัวเองก็จะวิ่งด้านบนเหนือสนามกีฬา คือวิ่งขึ้นเขาไปอีก รู้สึกแบบห้านาทีก็หอบล่ะ แต่พอวิ่งๆๆๆไปอีกเจอวิวนี้หายเหนื่อยเลย
เรื่องเล่า 2 : มอเราสะอาดเกินไป?
อีกอย่างที่แปลกตาก็คือ ตามข้างทางก็จะมีงานศิลปะเก๋ๆอยู่ ตั้งแต่ป้ายยันรูปแกะสลัก
ที่ฮาคือ ตอนไปเดินเล่นตึก Fine Art รู้สึกแบบทำไมมันดูรกๆ เพื่อนบอกว่า บางทีแม่บ้านก็งงว่าอันไหนขยะ อันไหนงานศิลป์ ไม่กล้าเก็บไปทิ้ง เลยรกๆแบบนี้ล่ะ แต่ถึงกระนั้นเอง เพื่อนฝรั่งในกลุ่มก็ยังมองว่า มอเราเนี่ยขึ้นชื่อว่าเป็นมอศิลปะแต่ทำไมทุกอย่างมันดูสะอ๊าด สะอาด กำพงกำแพง ทางเดิน เธอว่ามันแปลกๆไหม?
"ฉันมีเพื่อนไต้หวันที่อยู่หอเดียวกันเนี่ย เขาอยู่ในกลุ่มกราฟฟิตี้ แบบเพ้นตามกำแพงทั่วไป เขาเคยขออาจารย์ทำกราฟิตี้ในมอด้วย แต่อาจารย์บอกให้เขาเขียนเรื่องไปถามคณะ พอส่งเอกสารไปมาก็เงียบหาย เขาเลยคิดว่าคงเป็นการปฏิเสธกลายๆมั้ง"
แต่ว่านะ..ถ้าต้องกรอกแบบฟอร์ม ทำอะไรตามขั้นตอนขนาดนั้น มันจะเรียกว่างาน กราฟฟิตี้ ได้หรอ?
เพราะ เสน่ห์ของงานกราฟฟิตี้มันอยู่ที่ต้องหลบๆซ่อนๆนี่ล่ะ
เรื่องเล่า 3 : ดราม่ามหาลัย
ด้วยบรรยากาศที่ร่มรื่น พื้นที่กว้างขวาง ธรรมชาติใกล้ชิด(ฟังดูเหมือนคำขวัญจังหวัดในประเทศไทย) ทำให้มอเรากลายเป็นแหล่งท่องเที่ยวยอดฮิต ในช่วงวันเสาร์อาทิตย์ จะมีกลุ่มคู่รัก ครอบครัว ขับรถมาปิกนิก บางทีก็เห็นเป็นสมาคมคุณปู่ คุณย่า เข้ามาจิบกาแฟ มาปีนเขา ชมรมถ่ายรูป สารพัด ที่หนักสุดเห็นจะเป็นทัวร์(จีนไหมไม่รู้) แต่มาเป็นคันรถใหญ่ ด้วยเหตุนี้ร้านอาหารทุกร้านจะเต็ม ของในมินิทาร์ทจะเกลี้ยง รถจะติด ซึ่งก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้มีกลุ่มนักศึกษาเริ่มไม่พอใจ เพราะพวกเขารู้สึกขาดความเป็นส่วนตัว เวลาจะเรียน จะทำงาน คือเราก็เข้าใจอารมณ์ บางทีนั่งอยู่ในหอ ก็มีคนแปลกหน้าเข้ามาชะโงกดู นี่ตึกอะไรนะเขาทำอะไรกัน จนเกิดการปฏิวัติเงียบๆ..คือมีกลุ่มนักศึกษาเอาสีหรืออะไรไปขีดฆ่า ป้ายด้านหน้ามหาลัยทำให้แทนที่จะอ่านว่ามหาลัยศิลปะแห่งไทเป กลายเป็นสวนสาธารณะศิลปะไทเปแทน เรื่องนี้ก็แรงขึ้นๆ มีการแชร์รูปพร้อมข้อความในเฟสบุคไปเยอะมาก จนถึงขั้นลงหนังสือพิมพ์เลยทีเดียว มีการชุมนุมในมอ แต่ไม่รุนแรงนะ (จริงๆฟังไม่ออก5555)
COPYRIGHT BY https://smallstoneyi.files.wordpress.com
สนามหญ้าคือปิกนิคแลนมาร์คยามเสาร์อาทิตย์
มอเรามีน้องควายสองตัว ชื่อ สุดสวยกับสุดหล่อ ถือว่าเป็นคนดังของมอ ได้รับมอบหมายให้เป็นมาสคอตอยู่หลายงานนะเออ
COPYRIGHT BY 北異．吭聲報 FB
วันรุ่งขึ้นหลังจากผ่านการชุมนุมไป เราทุกคนก็ได้รับอีเมลกว่าสามหน้ากระดาษจากผู้อำนวยการ อ่านแล้วถึงกับอึ้ง (อ่านไม่ออกอีกแล้ว 5555 เล่นซ้ำๆ) แต่ให้เพื่อนแปลให้ฟังคร่าวๆ เพื่อนสรุปว่าสั้นๆหนึ่งประโยคว่า Basically nothing solve (ไม่ได้แก้ปัญหาอะไรอ่ะแก) แค่มาย้ำเตือนถึงประวัติของมหาลัย เป้าหมายของมหาลัย คุณลักษณะที่พึงประสงค์ของนักศึกษา รวมถึงขอโทษชุมชน บลา บลา แล้วเรื่องนี้ก็ปลิวไปกับสายลม พร้อมกับมีการไปทำความสะอาดหินแก้ป้ายให้เหมือนเดิมแล้ว
ส่วนตัวเรามองว่ามหาลัยก็เหมือนพื้นที่สาธารณะที่ทุกคนมีสิทธิ์จะเข้าใช้แหละ เงินส่วนหนึ่งของมหาลัยก็มาจากภาษีประชาชนทั้งนั้น การที่จะไปกีดกันเขานั้นไม่เมคเซ้นท์เท่าไหร่ แต่ในทางกลับกันการที่คนนอกเข้ามาใช้บริการ ก็ต้องช่วยกันเคารพความเป็นส่วนตัวในพื้นที่ส่วนตัว เช่น หอพัก เป็นต้น ถือเป็นดราม่าเล็กๆที่เกิดขึ้นหลังจากเข้าไปอยู่ได้สามเดือน
-ตัดภาพกลับมาปัจจุบัน-
ขอจบการรีวิวมหาลัยไว้สั้นๆแต่เพียงเท่านี้ จริงๆยังมีอีกหลายเรื่องที่อยากจะแบ่งปันทั้งเรื่อง ระบบการเรียนการสอน กิจกรรมในมอ อาหารการกิน การใช้ชีวิตทั่วไป ที่ท่องเที่ยว อีกมากมาย ไว้ถ้ามีโอกาส จะมาเม้าให้ฟังอีกนะคะ ลาไปด้วยภาพเบลอๆจากคนเบลอๆ
再見!