กระทู้สร้างกำลังใจ : เพราะแรงกดดันจากรุ่นพี่ ทำให้ผมขี่จักรยานเป็น

ผมต้องขอบอกก่อนว่าตั้งแต่เกิดมาจนถึงอายุ 23 นี่ผมขี่จักรยานไม่เป็นเลย จนมาเข้าทำงานที่โรงงานแห่งหนึ่ง ซึ่งพื้นที่โรงงานนี้กว้างใหญ่ หากเดินเข้าเดินออกมันอาจจะเหนื่อยได้ คนงานในโรงงานหลายคนก็จะใช้การขี่จักรยานในโรงงาน (ยกเว้นพวกนายญี่ปุ่นจะเดินกันหมด)

จริง ๆ ตอนแรกมีเพื่อนอีกคนที่เข้ามาพร้อมผม เขาก็ขี่จักรยานไมเ่ป็นเหมือนกัน แต่ตอนหลังเขาก็ขี่เป็น ในขณะที่ผมก็ยังขี่ไม่เป็นเหมือนเดิม ทีแรกผมไม่รู้หรอกว่าเขาขี่เป็นแล้ว จนมาวันหนึ่งล่ามรุ่นพี่เขาก็พูดแบบเล่น ๆ นะว่า "เมื่อไร (ผม) จะขี่เป็นซะที นี่ (เพื่อน) เขาปั่นเป็นแล้วนะ" ผมได้ยินผมก็สะอึก คือถึงเขาจะพูดเล่น แต่ผมรู้สึกแบบกดดันว่าทำไมผมยังปั่นไม่ได้ ก็ให้เพื่อนอีกคนที่เขาปั่นเป็นเป็นคนสอน จำได้ว่าวันนั้นผมรู้สึกเครียดและกดดัน เพราะทำยังไงก็ยังทำไม่ได้ แถมมีคนงานคนอื่นหัวเราะด้วย

วันแรกที่ฝึกเสร็จ ผมรู้สึกเจ็บตรงก้นมาก ปวดไปหมดจนต้องหยุดฝึกไปสักพัก แถมหลังจากนั้นไม่นาน เพื่อนคนที่เขาฝึกให้ผมก็มีอันต้องออกจากโรงงานไป ก็เลยไม่มีคนฝึกให้ผม แต่ทางบ้านผมก็ได้ซื้อจักรยานมา ผมก็เลยฝึกขี่แถวบ้านทุกวัน จนในที่สุดก็ขี่เป็น ถึงมันจะยังไม่แข็ง ไม่คล่องก็เหอะ ตอนขี่ในโรงงานครั้งแรก ๆ ก็ยังมีชนนั่นชนนี่บ้าง แต่หลัง ๆ ก็โอเคขึ้น

ก็ไม่ใช่แค่เรื่องขี่จักรยาน แต่หลาย ๆ เรื่องที่ตอนนี้ยังทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่ามันจะทำไม่ได้ตลอดไป หากพยายาม ต่อไปมันก็จะต้องทำได้ ไม่ว่าจะช้าหรือเร็วก็ตาม