เราไม่เข้าใจว่า ทำไม?สมัยนี้พ่อแม่รักลูกที่เกรดหรอ
ถ้าพิมผิด หรือทำอะไรผิด ขออภัยด้วยนะคะพอดีนี่เป็นกระทู้แรกอะค่ะ
เป็นกระทู้ระบายความในใจ ที่น้อยใจพ่อกับแม่
เราได้เป็นคนที่เรียนไม่เก่ง ที่ตลอดมาเกรดเรายุใน3.7-3.8มาโดยตลอดเท่าที่จำความได้ หลายคนอาจจะมองว่าเกรดของ จขกท. นั้นสูง แต่ถ้าลองมาอ่านที่ จขกท. จะเล่า จะคิดว่ามันน้อยเลยทีเดียว
คือ เราเป็นพี่คนโตซึ่งเราก็มีน้อง น้องของเราทั้งหมดเป็นเด็ก
ที่เรียนเก่งมาก น้องได้เกรด 4.00 มาโดยตลอด ทุกปี ทุกเทอม น้องเก่งทุกๆวิชา โดยเฉพาะคณิต บางเทอมคะแนนเก็บเต็มร้อย น้องก็ได้ร้อย(พูดจริง) ทำให้น้องได้ไปแข่งในที่ต่างๆ ได้รางวัลมามากมาย แม่พ่อก็รักน้องมาก แต่กลับเราเองที่ได้เกรดน้อย แม่จึงไม่ค่อยสนใจเรา มันเกิดเป็นความน้อยใจ แรกๆ ก็คิดว่า เราควรจะยินดีกับน้องสิ เราไม่ควรน้อยใจน่ะ เรามาลองตั้งใจเรียนกันดูมั้ย เราเลยตั้งใจเรียนมากๆจนได้เกรด4.00 แต่มันก็ไม่ได้ทำให้พ่อกับแม่ปลื้นสักเท่าไหร่ เพราะคะแนนเก็บเรามันแค่80กว่าๆ เต็มร้อย พอเวลาเราไปไหน ไปเจอญาติๆ ญาติก็ชื่นชมน้อง เราก็รุสึกดีน่ะที่น้องเรียนเก่ง แต่ในทางกลับกัน มันรุสึกแย่ เพราะ เขาเอาเราไปเปรียบเทียบกับน้อง ญาติๆมีแต่คนจบ หมอ ด๊อกเตอร์ มีธุรกิจส่วนตัว จึงทำให้ในความคิดเขาคิดอยากจะให้คนในตระกูลเป็น หมอ เพราะรายได้ดี แล้วน้องก็อยากเป็นหมอ ทำให้ญาติๆดีอกดีใจ ชมกันยกใหญ่ พอญาติๆชมก็เป็นเรื่องปรกติที่พ่อแม่จะปลื้ม ดีใจในตัวลูก แม่กับพ่อรักน้องมากขนาดงานบ้านในงานเราแทบต้องทำทุกอย่าง เราทำตั้งแต่เช้า จน ถึงบ่าย แต่กลับน้อง เอาแต่นั่งดูหนังดูละครไปวันๆ พอเราก็ให้ช่วยงาน น้องบอกว่า "แม่ไม่ได้สั่ง" ทำให้เราเจ็บจี๊ดๆในใจ ว่า เราก็ทำให้ขนาดนี้แล้ว ช่วยๆกันมั่ง เหนื่อยแล้วน่ะ พอเราดุน้อง แม่ก็จะไม่พอใจ ด่าเรากับ ว่า"ทำแค่นี้จะตายมั้ย" 😭 มันทำให้เราน้อยใจมากๆเลย ตลอดที่ผ่านมาพ่อกับแม่ก็จะมักพูดถึงเกรดน้องมห้คนอื่นฟังบ่อยๆ แล้วมาเปรียบเทียบกับเรา ยังไงก็ให้กำลังใจตัวเองว่าสู้ๆ จะต้องได้เกรดดีให้ได้✌✌ ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ
ทำไมพ่อแม่ ถึงรักลูกที่เกรด?
ถ้าพิมผิด หรือทำอะไรผิด ขออภัยด้วยนะคะพอดีนี่เป็นกระทู้แรกอะค่ะ
เป็นกระทู้ระบายความในใจ ที่น้อยใจพ่อกับแม่
เราได้เป็นคนที่เรียนไม่เก่ง ที่ตลอดมาเกรดเรายุใน3.7-3.8มาโดยตลอดเท่าที่จำความได้ หลายคนอาจจะมองว่าเกรดของ จขกท. นั้นสูง แต่ถ้าลองมาอ่านที่ จขกท. จะเล่า จะคิดว่ามันน้อยเลยทีเดียว
คือ เราเป็นพี่คนโตซึ่งเราก็มีน้อง น้องของเราทั้งหมดเป็นเด็ก
ที่เรียนเก่งมาก น้องได้เกรด 4.00 มาโดยตลอด ทุกปี ทุกเทอม น้องเก่งทุกๆวิชา โดยเฉพาะคณิต บางเทอมคะแนนเก็บเต็มร้อย น้องก็ได้ร้อย(พูดจริง) ทำให้น้องได้ไปแข่งในที่ต่างๆ ได้รางวัลมามากมาย แม่พ่อก็รักน้องมาก แต่กลับเราเองที่ได้เกรดน้อย แม่จึงไม่ค่อยสนใจเรา มันเกิดเป็นความน้อยใจ แรกๆ ก็คิดว่า เราควรจะยินดีกับน้องสิ เราไม่ควรน้อยใจน่ะ เรามาลองตั้งใจเรียนกันดูมั้ย เราเลยตั้งใจเรียนมากๆจนได้เกรด4.00 แต่มันก็ไม่ได้ทำให้พ่อกับแม่ปลื้นสักเท่าไหร่ เพราะคะแนนเก็บเรามันแค่80กว่าๆ เต็มร้อย พอเวลาเราไปไหน ไปเจอญาติๆ ญาติก็ชื่นชมน้อง เราก็รุสึกดีน่ะที่น้องเรียนเก่ง แต่ในทางกลับกัน มันรุสึกแย่ เพราะ เขาเอาเราไปเปรียบเทียบกับน้อง ญาติๆมีแต่คนจบ หมอ ด๊อกเตอร์ มีธุรกิจส่วนตัว จึงทำให้ในความคิดเขาคิดอยากจะให้คนในตระกูลเป็น หมอ เพราะรายได้ดี แล้วน้องก็อยากเป็นหมอ ทำให้ญาติๆดีอกดีใจ ชมกันยกใหญ่ พอญาติๆชมก็เป็นเรื่องปรกติที่พ่อแม่จะปลื้ม ดีใจในตัวลูก แม่กับพ่อรักน้องมากขนาดงานบ้านในงานเราแทบต้องทำทุกอย่าง เราทำตั้งแต่เช้า จน ถึงบ่าย แต่กลับน้อง เอาแต่นั่งดูหนังดูละครไปวันๆ พอเราก็ให้ช่วยงาน น้องบอกว่า "แม่ไม่ได้สั่ง" ทำให้เราเจ็บจี๊ดๆในใจ ว่า เราก็ทำให้ขนาดนี้แล้ว ช่วยๆกันมั่ง เหนื่อยแล้วน่ะ พอเราดุน้อง แม่ก็จะไม่พอใจ ด่าเรากับ ว่า"ทำแค่นี้จะตายมั้ย" 😭 มันทำให้เราน้อยใจมากๆเลย ตลอดที่ผ่านมาพ่อกับแม่ก็จะมักพูดถึงเกรดน้องมห้คนอื่นฟังบ่อยๆ แล้วมาเปรียบเทียบกับเรา ยังไงก็ให้กำลังใจตัวเองว่าสู้ๆ จะต้องได้เกรดดีให้ได้✌✌ ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ