คิดถึงบรรยากาศของละครยุคเก่า

ไม่รู้มีใครเป็นเหมือนกันบ้างว่ายุคเก่าไม่ว่าจะเป็นบท โทนเริ่อง นักแสดง ดูเหมือนมันช่วยส่งเสริมกันทำให้ละครติดตาตรึงใจ
ผิดกับยุคนี้ที่เอะอะอะไรก็คู่จิ้น บทละครก็เขียนให้จิ้นกันตลอดเวลามันดูเป็นการยัดเยียดให้คนดูเกินไปหรือเปล่าละครทั้งเรื่องเนื้อหาของละครหาไม่เจอเพราะมันมีแต่บทจิ้นจิกหมอน
ปล.ที่กล่าวมาแค่อยากเห็นความหลากหลายของบทละครไม่ใช่อะไรๆๆก็จิ้นมันเพลีย