มีใครเคยเป็น อะไรไม่รู้บ้างไหมคะ? หนูก็ไม่รู้ว่าจะเรียกความรู้สึกนี้ว่ายังไงแต่อยากให้เพื่อนๆลองอ่านดู

ตามชื่อกระทู้เลยคะ อย่าขี้เกียจอ่านเลยนะ
อยากให้ลองอ่านดู

คือปกติหนูเป็นคน สนุกสนาน แต่พอเริ่มโตขึ้นมันก็ค่อยๆหายไป งานก็เยอะขึ้น และเรื่องที่สำคัญที่สุดคือไม่มีแฟนด้วยคะ
คือหนูว่าหนูก็ไม่ได้สวยนะคะ แต่จะออกแนว คุยด้วยแล้วสบายใจ น่ารักๆมากกว่า ปกติก็จะมีคนคุยตลอดๆ ไม่เคยขาดสาย
***แต่ช่วงนี้มันไม่มีมา ถึงจะมีมาก็มาๆแล้วก็หายไปอะคะ หนูก็เริ่มจะชินและก็ไม่สนใจ
ก็ทำเก่ง เห้ยยย ไม่มีแฟนอยู่คนเดียวก็ได้ แต่พอเวลาเห็นเพื่อก็พยายามทำเฉยๆ แต่ลึกๆมันก็อิจฉาอะนะคะ 5555555

แต่หนูก็มีรุ่นพี่ (ผู้หญิง) ที่สนิทอยู่นะคะ เวลาแฟนเค้าไม่อยู่เค้าก็จะตัวติดหนูตลอด คือก็ดีใจ แบบวันนี้ไม่เหงาละ
แต่บางครั้งก็จะมีอารมแบบอยากอยู่คนเดียวทั้งๆที่ก็รู้ว่า ตอนอยู่คนเดียวมันรู้สึกแปลกๆ จะบอกว่าเหงาเลย มันก็ไม่ใช่
มันไม่ได้ซึมเศร้าขนาดนั้น

เวลาเปลี่ยนมันทำให้คนเปลี่ยนมากเลยนะคะ หนูเห็นเพื่อนๆที่มีแฟนคบกัน 2-3 ปี ไม่คิดว่าจะเลิก รักกันมาก บทจะเลิกก็เลิกเฉย
ส่วนเพื่อนอีกคนที่มีแฟนตอนนี้ ก็ทะเลาะกันแทบจะทุกวัน ส่วนอีกคนก็บ้าบอหาผู้ชายไปวันๆ จริงๆแค่นี้ หนูก็ปวดหัวละคะ
ต้องมารับเรื่องเพื่อนแต่ละคนก็ยิ่งทำให้ไม่อยากมีแฟน แต่ก็เหมือนมีอะไรต้านตัวเองอยู่ข้างใน ตอนนี้คิดอะไร รู้สึกอะไร มันสับสนไปหมดเลยคะ
มันงงๆ มันกึ่งสุข กึ่งทุกข์ แต่มันก็ไม่ได้ทุกข์ขนาดนั้นนะคะ มันเหมือนใช้ชีวิตล่องลอย ไม่มีที่หยึดเหนี่ยว

คือเป้าหมายอะ หนูมีอยู่แล้วละคะ พ่อแม่หนูรักอยู่แล้ว แต่เหมือนมันขาดอะไรบางอย่าง
มันยากจริงๆที่จะอธิบาย มันเป็นความสุขที่ไม่สุดอะคะ ถึงมันจะไม่ได้ทุกข์

หนูไม่รู้หนูพิมพ์รู้เรื่องไหม แต่ถ้าใครอ่านจนจบ ก็ขอบคุณมากที่เสียเวลามาอ่าน
หนูก็แค่ คนๆนึง ที่รู้สึกว่า งงๆ กับตัวเองในตอนนี้
นี่เป็นกระทู้แรก ฝากด้วยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคำแนะนำนะคะ