เวรกรรมความรักของคนมาทีหลัง.

วันนี้จะมาขอเล่าเรื่องราวความรักที่ยืดเยื้อของเรานะคะ ช่วงปีที่แล้วเราได้รู้จะจักผชคนนึงคะแวบแรกคือเราชอบเค้าเลย เปนผชในแบบที่เราชอบยิ้มง่ายดูเฮฮาหน้าตากวนตีนๆ เราเห็นพี่เค้าในห้องคอมของมหาลัยคะ พี่เค้าน่าจะมาทำงานอะไรสักอย่างกับกลุ่มเพื่อนคะจากที่เดาเค้าเป็นรุ่นพี่แน่นอน เราก็เฝ้ามองพี่เค้าทุกวันพยายามมาห้องคอมทุกวันละเราก็ได้เจอเค้าทุกวันจริงๆคะมองไปมองมาไม่รู้ไปชอบเมื่อไหร่ เราชอบพี่เค้ามากให้เพื่อนช่วยกันหาเฟส เราสืบมาจนรู้ว่าเค้าอยู่คณะอะไรภาคไหนอาศัยเดินผ่านแอบดูเฟสบุ้คเค้าบ้างเวลาเค้าเล่นคอม555 เราจะชอบมองพี่เค้าจนเรารู้สึกว่าเค้าก็เริ่มรู้ตัวคะแล้วทีนี้กลายเป็นเค้าที่มองเราแล้วคะมองจนเราเขินตอนนั้นแอบดีใจอย่างพี่เค้าก็มองเรา 5555 แต่ตอนนั้นก็ยังไม่มีเฟสหรืออะไรนะคะยังหาไม่เจอมีวันนึงเราเดินเข้าห้องคอมมาพี่เค้าก็หยุดเล่นคอมแล้วมองเราแบบจ้องและก็ยิ้มจนสุดทางเราแทบจะวิ่งเลยคะเขินมากตอนนั้น เราก็หาๆเฟสพี่เค้าคะในที่สุดก็เจอแล้วก็เห็นเต็มๆคะเค้ามีแฟนแล้ว ตอนนั้นแบบร้องไห้อ่ะแอบชอบมาเป็นเดือนมีแฟนแล้วยังมาแกล้งกันอีกเส้าแปบ ตอนนั้นก็ไม่คิดไรเอาวะอย่างน้อยขอเป็นเพื่อนในเฟสก็พอเราก็แอดเค้าไปคะขอแค่ไปติดตามก็ยังดีก็ผ่านไปวันนึงคะเราก็มาห้องคอมอีกเราก็เปิดเฟสพี่เค้าก็ยังไม่รับผ่านไปสักพัก ทีนี้เห็นพี่เค้ารับเฟสเราก็ดีใจมากหันหลังไปเค้านั่งอยู่ข้างหลังเราคะเต็มๆเลยตอนนั้นเขินจะบ้าตายแต่ต้องข่มอารมไว้และพี่เค้าก็ทักมาตอนนั้นเลยเปนอารมที่แบบฟินมากแต่ในใจก็นึกว่าเค้ามีแฟนเเล้วเราก็คุยแต่พยายามวางตัวแบบน้องคะพี่เค้ามาทำงานนที่ห้องคอมวันนี้วันสุดท้ายคะเพราะทำโปรเจคจบพอดีตอนที่เดินออกจากห้องคอมวันนั้นเค้าก็เดินตามเรามาเราก็รีบๆวิ่งเลยคะกลับหออย่างไวเดินแบบแทบจะหัวทิ่วเดินไปร้องไห้ไป ตอนนั้นเราก็ตัดใจละคะยอมรับความจริงเค้าก็จะเรียนจบละแฟนก็มี เราก็เริ่มทำใจเลยจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันเลยคะ เราไม่เคยทักพี่เค้าก่อนเลยนานๆทีถึงคุยบ้างเวลาพี่เค้าเรากลัวมันจะถลำไปมากกว่านั้นคะเราก็ยังเห็นแฟนพี่เค้าแทกอะไรมาเรื่อยๆพี่เค้าก็เรียนจบพอดีส่วนเราก็ปิดเทอมเราก็กลับบ้านคะเราก็กลับมาช่วยแม่ขายของ เราเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนไกล จากที่ตอนแรกคิดว่ามันจะจบมันก็ยังไม่จบคะเวลาผ่านไปประมาณ 4 เดือนพี่เค้าก็ทักเรามาคะ หลังจากที่เราไม่ได้คุยกันนานมาก