รักที่เป็นไปไม่ได้

สวัสดีทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้ เราเพิ่งเขียนเป็นครั้งแรก เราอยากมาเล่าเรื่องของเราให้ฟัง มันไม่ได้สำคัญรือทำให้ชีวิตเราแย่ไปซักเท่าไรหรอกแต่เราแค่ไม่เข้าใจ ว่าทำไมทุกครั้งที่เราชอบใคร หรือเปิดใจให้ใคร เราต้องผิดหวังตลอด แล้วคนที่เค้าเข้ามาชอบเราเราก็ไม่ชอบเขา ชีวิตเราเหมือนมีวงจรแบบนี้ตลอด คนที่รักมักไม่รัก คนที่ไม่รัก ก็เข้ามาเรื่อยๆ ไม่ใช่เราไมเปิดใจนะ เราลองแล้ว มันไม่ใช่อะ เราเรียนที่ มจพ.ปราจีน ปี1 ขอไม่บอกละกันว่าสาขาอะไร เราก็เป็นผญ.ธรรมดาคนนึง หน้าตาไม่ได้ดีมาก แถมอ้วนอีกตั้งหาก เราชอบเพื่อนต่างสาขา เราเป็ประเภทที่ว่าถ้าชอบใคร เราจะเป็นฝ่ายเข้าไปจีบเอง เราก็ลองทัก ลองคุยไปเรื่อยๆ เออไปๆมาๆ เขามีคนอื่นในใจที่ชอบอยู่ล้วมั้ง ง่ายๆคือเค้าไม่ได้ชอบเราว่ะ โอเค กับคนนี้เราก็จบ ทำใจปตามระเบียบ ละจังหวะนั้นหลังสอบมิดเทอมหนึ่ง มีผช.คนนึง เค้าอยู่อีกสาขานึง เค้าแอดบีทอคเรามา เอาจริงๆเราเล่นบีทอคเพราะเหงาแหละ แต่ไม่ได้คุยกับใครมั่วซั่วนะ เออเราก็แอบกรี๊ดเว้ย เพราะคนนี้เราก็แอบปลื้มอยู่ เค้าหน้าตาดี เป็นที่หมายปองของผญ เราไม่คิดว่าคนอย่างเรา จะ ได้มีโอกาสได้คุย เราทักไปแล้วเราก็ได้คุยกันมาเรื่อยๆ เราคุยกันทุกวนเหมือนแฟนมาก เค้าดีกับเราทุกอย่าง มันทำให้เรารู้สึกโคตรดี แล้วเหมือนเค้ามาเติมเต็มสิ่งที่เราต้องการที่ขาดหายไป แต่ที่แย่ก็คือ เค้ามีแฟนแล้ว เราเองก็รู้ บางทีเราก็งี่เง่าใส่เค้า แต่เราก็ยังอยากคุย อยากมีเค้าอยู่ เราเคยให้เค้าเลือกว่าจะคุยกับเราต่อไหม ตอนนั้นเค้าบอกกับเราว่า เค้าอยากคุย เราเป็นเพื่อนกันได้นิ่ แต่ทั้งๆที่เค้าเองก็รู้ว่าเราไม่ได้คิดกับเค้าแค่เพื่อน เพื่อนกันเค้าไม่ทำอะไรแบบนี้ ในที่นี้หมายถึง เค้าเป็นจูบแรกของเรา และด้วยความที่มันเป็นครั้งแรก เราเลยไม่ลืม เรารู้สึกว่าตัวเองแย่มากๆกับการที่ไปยุ่งกับคนมีเจ้าของแล้ว เราลองคิดกลับไปว่าถ้าเราเป็นแฟนเค้า เราจะรู้สึกยังไง มันแย่มากว่ะ เราเลยคิดว่า เราควรหยุด แล้วเก็บเรื่องนี้ไว้ แต่หลายครั้งที่เราห้ามใจไม่ได้ ทักเค้าไป หลังๆเค้าเริ่มห่าวเริ่มไม่เหมือนเดิม เหมือนเค้ากำลังจะบอกเป็นนัยๆว่า เค้าจะไม่คุยกับเราแล้วนะ เจอหน้ากันเราไม่เคยทัก ไม่เคยไปไหนด้วยกันตั้งนานแล้ว แต่เค้าก็ยังรักษาน้ำใจเรา ยังตอบเราอยู่ทุกครั้งที่ทักไป ถึงแม้จะช้ามาก เราเองก็เข้าใจ เราไม่อยากไปพังรักของใคร แต่มันก็อดไม่ได้ เวลาเห็นอะไรเกี่ยวกับเค้า ถึงแฟนเค้า เจ็บจึ๊กทุกครั้ง เราไม่ได้อยากอยู่ในสถานนะนี้ เราเองก็เหนื่อย รู้สึกแย่มาก และรู้สึกผิดโคตร แต่บางคร้งก็รู้สึกไม่เป็นไรหรอก แค่ขอได้คุยก็พอ เรามาตั้งกระทู้นี้เพราะเราแค่อยากระบาย เราอึดอัด มันอธิบายไรไม่ได้มาก ปรึกษาคนอื่นก็น้อยนักที่จะไม่เอาไปพูดต่อ แต่ยังไงเราก็ผิดเองที่เลือกเดินเข้าไปกับรักที่เป็นไปไม่ได้ ความรักนี่ไม่ได้สวยงามเท่าไรเลยนะ แต่ยังไงเราก็มีความสุข อยากขอบคุณแก ขอบคุณที่มาเป็นความสุขของเรานะถึงแม้จะเป็นไปไม่ได้ เราก็มีอย่างหนึ่งที่อยากขอร้องแก อย่าไปทำแบบนี้กับใครอีกนะ