ค
เราคบกับแฟนเก่ามาตั้งแต่อยู่ปี 2 จนจบปริญญาตรี และก็วันนึงเลิกกันไปเพราะว่าเขาให้เหตุผลว่าอยากอยู่คนเดียว
ก่อนหน้านั้นก็มีปัญหากันบ้างแต่เราเชื่อว่าทุกปัญหามันมีทางออกอยู่เสมอ กระทั่งวัน 1 สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มั่นคง เราก็ยื้อเขาไว้ไม่ได้
เวลาผ่านไป 2 ปีเราจมอยู่กับอดีตความรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปอยู่ตลอดเวลารอการเติมเต็มอยู่ตลอดเวลา ถึ ถึงแม้จะบอกตัวเองว่าเราอยู่ได้เราต้องปล่อยวางได้ไม่วันใดวันหนึ่งมันก็ต้องจบอยู่ดี เราได้ลอง เราได้ลองพยายามหาวิธีการต่างๆไม่อว่าจเป็นการอยุ่คนเดียวใช้ชีวิตคนเดียว หรือการสานสัมพันธ์กับคนใหม่ใหม่ที่เข้ามา จนมีคนนึงที่เราชอบ แล้วเราก็มีอะไรกับคนคนใหม่เรารู้สึกว่าเราอยากเริ่มต้นใหม่กับคนคนนี้ สุ สุดท้ายแล้วเขาก็บอกกับเราว่าเค้าคิดกับเราแค่sex เราก็อึ้งอยุ่ช่วงหนึ่งเราก็ต้องทำใจแล้วก็เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอคนใหม่ใหม่และสถานที่ใหม่ใหม่โอกาสใหม่ใหม่ในการใช้ชีวิตแบบใหม่ใหม่เปลี่ยนทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้ความรู้สึกเรามันดีขึ้นแต่เราก็รู้อยู่แกใจว่าเรากำลังพยายามฝืนธรรมชาติ ในที่
ในที่สุด 2 เดือนก่อนแฟนเก่าเรามาเยี่ยมเราที่โรงพยาบาลเพราะเราป่วยเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิมเพราะสิ่งที่เขาแสดงออกคือการที่เขาไม่คิ คิดอะไรแต่ทำให้เราคิดมากนะ เราก็เลยรอเวลาออกจากโรงพยาบาลหาโอกาสไปหาเขาซื้อตุ๊กตาดอกกุหลาบไปให้เขาที่หน้าห้องเขาในวัน valentine ที่ผ่านมาเพื่อเป็นการเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายให้เรากล้าที่จะพูดในสิ่งที่คิดเเละถามใจตัวเองจริงๆอีกครั้งว่าเรายังรักเขาไหมเเละเขาจะรุสึกอไรไหมเราจะรู้สึกดีขึ้นบ้างในที่สุดเราจับความรู้สึกได้ว่าแฟนเก่าคนนั้นน่ะต้องการมีเพศสัมพันธ์กับเราแต่ไม่ได้ที่จะสานสัมพันธ์เรา ก็เลยตามเลยจนตั้งแต่นั้นมาจนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกันอีกเพราะเราไม่รู้ว่าเราอยู่ในฐานะอะไรแล้ว แต่สิ่งที่เรารู้สึกตอนนี้ก็คือเราจะทำยังไงให้เราเข้มแข็งกว่าเดิมและไม่อ่อนไหวกับเรื่องความรักเพราะเรารู้สึกว่าเราไม่อยากรักใครแล้ว เราอาจจะไม่เหมาะกับการมีเเฟน มันกระทบต่อทุกเรื่องในชีวิตขนาดที่เพื่อนบอกเลยว่าเราเหมือนคนเสียสูญตั้งเเต่นั้นมา
ลืมคนเก่าไม่ได้สักที ความรู้สึกเหมือนคนเสียสูญ ใครมีวิธีคิดที่ทำให้อยู่คนเดียวได้จริงๆบ้าง
เราคบกับแฟนเก่ามาตั้งแต่อยู่ปี 2 จนจบปริญญาตรี และก็วันนึงเลิกกันไปเพราะว่าเขาให้เหตุผลว่าอยากอยู่คนเดียว
ก่อนหน้านั้นก็มีปัญหากันบ้างแต่เราเชื่อว่าทุกปัญหามันมีทางออกอยู่เสมอ กระทั่งวัน 1 สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มั่นคง เราก็ยื้อเขาไว้ไม่ได้
เวลาผ่านไป 2 ปีเราจมอยู่กับอดีตความรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปอยู่ตลอดเวลารอการเติมเต็มอยู่ตลอดเวลา ถึ ถึงแม้จะบอกตัวเองว่าเราอยู่ได้เราต้องปล่อยวางได้ไม่วันใดวันหนึ่งมันก็ต้องจบอยู่ดี เราได้ลอง เราได้ลองพยายามหาวิธีการต่างๆไม่อว่าจเป็นการอยุ่คนเดียวใช้ชีวิตคนเดียว หรือการสานสัมพันธ์กับคนใหม่ใหม่ที่เข้ามา จนมีคนนึงที่เราชอบ แล้วเราก็มีอะไรกับคนคนใหม่เรารู้สึกว่าเราอยากเริ่มต้นใหม่กับคนคนนี้ สุ สุดท้ายแล้วเขาก็บอกกับเราว่าเค้าคิดกับเราแค่sex เราก็อึ้งอยุ่ช่วงหนึ่งเราก็ต้องทำใจแล้วก็เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เจอคนใหม่ใหม่และสถานที่ใหม่ใหม่โอกาสใหม่ใหม่ในการใช้ชีวิตแบบใหม่ใหม่เปลี่ยนทุกอย่างเพื่อที่จะทำให้ความรู้สึกเรามันดีขึ้นแต่เราก็รู้อยู่แกใจว่าเรากำลังพยายามฝืนธรรมชาติ ในที่
ในที่สุด 2 เดือนก่อนแฟนเก่าเรามาเยี่ยมเราที่โรงพยาบาลเพราะเราป่วยเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เรารู้สึกแย่กว่าเดิมเพราะสิ่งที่เขาแสดงออกคือการที่เขาไม่คิ คิดอะไรแต่ทำให้เราคิดมากนะ เราก็เลยรอเวลาออกจากโรงพยาบาลหาโอกาสไปหาเขาซื้อตุ๊กตาดอกกุหลาบไปให้เขาที่หน้าห้องเขาในวัน valentine ที่ผ่านมาเพื่อเป็นการเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายให้เรากล้าที่จะพูดในสิ่งที่คิดเเละถามใจตัวเองจริงๆอีกครั้งว่าเรายังรักเขาไหมเเละเขาจะรุสึกอไรไหมเราจะรู้สึกดีขึ้นบ้างในที่สุดเราจับความรู้สึกได้ว่าแฟนเก่าคนนั้นน่ะต้องการมีเพศสัมพันธ์กับเราแต่ไม่ได้ที่จะสานสัมพันธ์เรา ก็เลยตามเลยจนตั้งแต่นั้นมาจนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้คุยกันอีกเพราะเราไม่รู้ว่าเราอยู่ในฐานะอะไรแล้ว แต่สิ่งที่เรารู้สึกตอนนี้ก็คือเราจะทำยังไงให้เราเข้มแข็งกว่าเดิมและไม่อ่อนไหวกับเรื่องความรักเพราะเรารู้สึกว่าเราไม่อยากรักใครแล้ว เราอาจจะไม่เหมาะกับการมีเเฟน มันกระทบต่อทุกเรื่องในชีวิตขนาดที่เพื่อนบอกเลยว่าเราเหมือนคนเสียสูญตั้งเเต่นั้นมา