จากกระทู้ที่แล้วที่ได้มาตั้งถามนะคะ
http://pantip.com/topic/34711932
หลังจากนั้นเราไม่สบายจนเข้ารพ. เค้าไม่คิดแม้แต่จะมาเยี่ยม แต่ไปเที่ยวกับเพื่อนไปหาเพื่อนที่ตจว.
เรารู้สึกเสียใจมากเลยได้พูดออกไปในเชิงน้อยใจ ว่าเราเป็นขนาดนี้เค้ายังไม่ให้ความสำคัญเลย
หลังจากนั้นเค้ารอเราออกจากรพ.ค่ะ บอกว่ามีเรื่องจะคุย พอเรากลับบ้านมาอีกวัน เค้าบอกเลิกเราเลย
ให้เหตุผลที่ว่าเค้าอึดอัด สิ่งที่เราคาดหวังเค้าทำให้ไม่ได้เค้าคิดว่ามันไร้สาระ อึดอัดมาซักพักใหญ่ๆแล้วแต่ไม่กล้าพูด
(สิ่งที่เราคาดหวังก็แค่อยากให้เค้าแสดงออกกับเราบ้าง พาเราไปรู้จักสังคมของเค้าบ้างแค่นั้นเองค่ะ)
เค้าบอกว่าผิดที่เค้าเองที่ไม่ชอบในสิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เราคิดว่าปกติสำหรับเค้าเค้าคิดว่ามันเยอะเกินไป
อยากขอให้เรากับเค้าเลิกเป็นแฟนกันได้มั้ย ตอนนั้นเสียใจมากๆ ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกแค่ว่าเค้าปล่อยมือเราง่ายเกินไป
แค่มีปัญหากันบ้าง(ไม่เคยทะเลาะใหญ่โตเลย) ถึงกับรู้สึกอึดอัดไปเลยหรอ แล้วทำไมไม่บอกเราตอนที่รู้สึกเปลี่ยนไปจะได้แก้ไขทัน
ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรด้วยกันตั้งหลายอย่างเลย ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจ ยังไม่ได้พยายามด้วยกันอีกครั้ง
ทำไมอยู่ดีๆก็จะมาจบเรื่องง่ายๆโดยการตัดกันไปง่ายๆแบบนี้เลยหรอ ไม่มีโอกาสให้เราเลยหรอ ตอนนั้นคำถามในหัวเยอะมากค่ะ
เราขอให้เรากับเค้าพยายามแก้ไข ปรับตัวด้วยกันอีกครั้งนึง ปรับแบบที่ช่วยกัน ไม่ใช่ให้ใครคนนึงปรับ
แล้วต้องไม่ปรับจนไม่มีความเป็นตัวเองเหลืออยู่ทั้งคู่ ปรับให้มันพอดีกัน เราลดลง แต่เค้าเพิ่มขึ้น ตอนแรกเค้าก็ปฏิเสธค่ะ
พอผ่านไป 2-3 วันเค้าทักมาบอกว่าเค้ารู้สึกไม่ดีเลย เค้าขอโทษนะ กลัวว่าต่อไปเค้าจะทำให้เราเสียใจอีก
เค้าคิดว่าถ้าเลิกกันตอนนั้นอาจจะทำให้เราเสียใจน้อยกว่า เราเลยถามเค้าว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น ทำไมถึงตัดสินใจให้เรา
เราก็ถามเค้าว่าที่ผ่านมารู้สึกกับเราจริงๆรึเปล่า เค้าก็บอกว่าเค้าก็รู้สึกจริงๆ เค้ามีความสุขนะ ตอนแรกเค้าคิดว่าจะมีแฟนไปทำไม
อยู่กับเพื่อนก็มีความสุขดี แต่ตอนนี้เค้ารู้แล้วว่ามันไม่เหมือนกัน มันเป็นความสุขคนละแบบ
หลังจากนั้นก็โอเคค่ะ กลับมาพยายามกันใหม่ จากที่เราเคยได้เจอเค้าอาทิตย์ละครั้ง กลายเป็นเดือนละครั้งไปเลย
เราไม่รู้ว่าเราต้องทำตัวยังไง ทุกสิ่งที่เราทำเรากลัวว่าจะทำให้เค้าอึดอัดอีกครั้ง เหมือนเราก็เสียความเป็นตัวเองไปนิดนึง
เวลาเราอยากเจอ เราบอกเค้าไม่ได้ เหมือนจะได้เจอก็ต่อเมื่อเค้าอยากเจอเท่านั้น มันเป็นอะไรที่ฝืนความรู้สึกเรามากเรื่องนี้
เราหัดไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อยขึ้น ทำใจให้ชิน บอกตัวเองว่าก็เค้าเป็นแบบนี้นะ รักแล้วก็ต้องยอมรับให้ได้ด้วย
ทั้งที่จริงมันแอบฝืนตัวเอง แอบรู้สึกว่าทำไมมีแฟนแล้วต้องเป็นแบบนี้ ไปเดินสยามยังไม่ได้เจอกันเลยทั้งๆที่มหาลัยอยู่ใกล้ๆ
แต่ก็นั่นแหละค่ะพยายามปรับของเราเอง ไม่ใช่แค่ปรับตัว แต่เราปรับทัศนคติเราไปเลย
ผ่านหลังจากวันที่กลับมาคบกันประมาณ 1 เดือนนิดๆพอดีเลย เหตุก็เกิดเมื่อวาน
เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกว่าเราไม่ใช่สำหรับเค้า เค้าไม่มีความสุข ไม่อยากจะยื้อเอาไว้ เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยไม่กล้าบอกเพราะรู้สึกผิด
ไม่อยากให้เราเสียเวลา และเค้าเองก็ไม่อยากเสียเวลา ถ้าบอกช้ากว่านี้อาจจะเสียใจไปมากกว่านี้
เราก็ถามว่าเราไม่ใช่ตั้งแต่แรกหรอ เค้าบอกว่าตอนแรกก็ใช่ แต่ไปอยู่ไปเรื่อยๆเค้าก็รู้สึกว่าเริ่มไม่ใช่
เค้าเคยรักเรา แต่พอเริ่มมีปัญหากันมันก็ไม่มีความรู้สึกนั้นแล้ว เค้าก็ไม่ได้รู้สึกตั้งแต่ที่เลิกครั้งที่แล้วแล้ว แต่เค้าใจอ่อน ไม่อยากให้เราร้องไห้
แล้วเราบอกให้เค้าพยายาม ก็เลยกลับมา.. แต่ตอนนี้เค้าตัดสินใจแล้วว่าเค้าไม่อยากให้เสียเวลา
ไม่อยากให้จบแบบนี้ อยากเป็นเพื่อนกันได้ เค้าคงไม่ควรมีแฟน ไม่อยากให้เราเสียใจ ไม่รู้จะขอโทษยังไง แล้วก็พิมคำว่าขอโทษเราเยอะมาก
.
เหมือนเราได้รับคำยืนยันคำตอบจากเหตุการณ์ทั้งหมดที่เราเคยได้มาถามไว้กระทู้ที่แล้ว เราเคยส่งสัยว่าเราเป็นคนไม่ใช่สำหรับเค้ารึเปล่า
เพราะเค้าดูไม่ได้พยายามทำอะไรเพื่อเราเลย ไม่เหมือนคนรักกันในบางครั้ง แต่ก็มีโมเม้นท์น่ารักๆอยู่บ้างไม่ใช่ไม่มีเลย
เหตุผลที่เราถามไว้ในกระทู้ทุกอย่างและทั้งหมด วันนี้เราได้รู้แล้วว่าเหตุผลนั้นคือความที่เราเป็น " คนที่ไม่ใช่ "
อยู่ๆก็กลายเป็นคนไม่ใช่ อยู่ๆเค้าก็รับที่เราเป็นไม่ได้ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้แปลกไปมากขึ้นจากตอนที่ศึกษากันเลย
เหมือนเค้าไม่ได้รู้สึกกับเราเต็มที่ด้วยซ้ำ ความรู้สึกเค้าหมดไวมาก อาจเป็นเพราะความรู้สึกเค้าไม่ได้เต็มหลอดอยู่แล้ว
แต่สำหรับเราเรารักเค้าไปแล้ว แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย และจะไม่ขอให้เค้าพยายามอะไรอีก
แต่เราเสียดายช่วงเวลา 6-7 เดือนที่คบกันมา ไม่ใช่ว่าอยากเอาคืนนะคะ จริงๆยังอยากทำให้อยู่ อยากดูแล อยากรัก
แล้วช่วงเวลานั้นมันไม่มีความหมายเลยหรอ กลายเป็นเราที่มีความสุขอยู่คนเดียวที่มีเค้า จากคำพูดเค้าดูพร้อมจะไป
เค้าพร้อมทำยังไงก็ได้ให้มันจบ ส่วนเราเองเราเป็นคนที่รักมากกว่าและยังรักอยู่ ไม่ว่าจะเป็นทางไหนยังไงเราก็เจ็บ
พร้อมกับความรู้สึกงงๆที่ไม่เคยเจอมาก่อนว่าอยู่ๆก็กลายเป็นคนที่ไม่ใช่
แต่เรารู้ตัวว่าเราไม่ได้เสียใจเหมือนครั้งที่แล้ว เหมือนครั้งนี้เราเตรียมตัวเตรียมใจไว้บ้างแล้ว
ว่าถ้าหากไปไม่รอดจริงๆก็คงต้องจบ เหมือนมีภูมิต้านทาน เหมือนเราก็เริ่มเหนื่อยเพราะฝืนความรู้สึกตัวเองไว้หลายๆอย่าง
ถ้าถามว่ายังรักมั้ย ตอบเลยว่ายังรัก ยังอยากรักไปเรื่อยๆ อยากอยู่ข้างๆกัน อยากเดินต่อนะ แต่ทำยังไงดีล่ะเค้ามาตัดทางเดินไปดื้อๆแบบนี้
.
สำหรับเราเวลาเราตัดสินใจคบใครแล้วเรามั่นใจแล้วจริงๆว่าคนนั้นใช่ จะไม่มีคำว่าไม่ใช่แม้แต่นิดเดียว
ไม่มีการที่บอกว่าตอนนั้นมันใช่ แต่ตอนนั้นมันไม่ใช่อีกแล้ว เพราะอะไรคะ เพราะยังศึกษากันดีพอหรอ?
เพราะความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว? เพราะเค้ายังไม่เต็มที่จริงๆ หรือเพราะเค้าไม่ได้รู้สึกมากมายแบบนั้นตั้งแต่แรกคะ
พอรู้สึกว่าไม่ใช่ก็ปล่อยอีกฝ่ายทิ้งไว้ดื้อๆแบบนี้เลยหรอคะ..
- ขอโทษอีกครั้งที่เล่าซะยาว แล้วก็ขอบคุณที่อ่านจนมาถึงตรงนี้นะคะ
ขออนุญาตแท็กห้องความงามเพราะว่าสาวๆแลกเปลี่ยนกัน
และขอแท็กห้องรัชดาอีกครั้งเพราะว่าอยากได้มุมมองจากผู้ชายอีกทีนะคะ
ต้องขอโทษด้วยที่แท็กผิดห้องอีกครั้งค่ะ -
ตอนแรกรู้สึกใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว เพราะอะไร?
หลังจากนั้นเราไม่สบายจนเข้ารพ. เค้าไม่คิดแม้แต่จะมาเยี่ยม แต่ไปเที่ยวกับเพื่อนไปหาเพื่อนที่ตจว.
เรารู้สึกเสียใจมากเลยได้พูดออกไปในเชิงน้อยใจ ว่าเราเป็นขนาดนี้เค้ายังไม่ให้ความสำคัญเลย
หลังจากนั้นเค้ารอเราออกจากรพ.ค่ะ บอกว่ามีเรื่องจะคุย พอเรากลับบ้านมาอีกวัน เค้าบอกเลิกเราเลย
ให้เหตุผลที่ว่าเค้าอึดอัด สิ่งที่เราคาดหวังเค้าทำให้ไม่ได้เค้าคิดว่ามันไร้สาระ อึดอัดมาซักพักใหญ่ๆแล้วแต่ไม่กล้าพูด
(สิ่งที่เราคาดหวังก็แค่อยากให้เค้าแสดงออกกับเราบ้าง พาเราไปรู้จักสังคมของเค้าบ้างแค่นั้นเองค่ะ)
เค้าบอกว่าผิดที่เค้าเองที่ไม่ชอบในสิ่งที่เราเป็น สิ่งที่เราคิดว่าปกติสำหรับเค้าเค้าคิดว่ามันเยอะเกินไป
อยากขอให้เรากับเค้าเลิกเป็นแฟนกันได้มั้ย ตอนนั้นเสียใจมากๆ ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกแค่ว่าเค้าปล่อยมือเราง่ายเกินไป
แค่มีปัญหากันบ้าง(ไม่เคยทะเลาะใหญ่โตเลย) ถึงกับรู้สึกอึดอัดไปเลยหรอ แล้วทำไมไม่บอกเราตอนที่รู้สึกเปลี่ยนไปจะได้แก้ไขทัน
ตอนนั้นเราคิดแค่ว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรด้วยกันตั้งหลายอย่างเลย ยังไม่ได้ปรับความเข้าใจ ยังไม่ได้พยายามด้วยกันอีกครั้ง
ทำไมอยู่ดีๆก็จะมาจบเรื่องง่ายๆโดยการตัดกันไปง่ายๆแบบนี้เลยหรอ ไม่มีโอกาสให้เราเลยหรอ ตอนนั้นคำถามในหัวเยอะมากค่ะ
เราขอให้เรากับเค้าพยายามแก้ไข ปรับตัวด้วยกันอีกครั้งนึง ปรับแบบที่ช่วยกัน ไม่ใช่ให้ใครคนนึงปรับ
แล้วต้องไม่ปรับจนไม่มีความเป็นตัวเองเหลืออยู่ทั้งคู่ ปรับให้มันพอดีกัน เราลดลง แต่เค้าเพิ่มขึ้น ตอนแรกเค้าก็ปฏิเสธค่ะ
พอผ่านไป 2-3 วันเค้าทักมาบอกว่าเค้ารู้สึกไม่ดีเลย เค้าขอโทษนะ กลัวว่าต่อไปเค้าจะทำให้เราเสียใจอีก
เค้าคิดว่าถ้าเลิกกันตอนนั้นอาจจะทำให้เราเสียใจน้อยกว่า เราเลยถามเค้าว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น ทำไมถึงตัดสินใจให้เรา
เราก็ถามเค้าว่าที่ผ่านมารู้สึกกับเราจริงๆรึเปล่า เค้าก็บอกว่าเค้าก็รู้สึกจริงๆ เค้ามีความสุขนะ ตอนแรกเค้าคิดว่าจะมีแฟนไปทำไม
อยู่กับเพื่อนก็มีความสุขดี แต่ตอนนี้เค้ารู้แล้วว่ามันไม่เหมือนกัน มันเป็นความสุขคนละแบบ
หลังจากนั้นก็โอเคค่ะ กลับมาพยายามกันใหม่ จากที่เราเคยได้เจอเค้าอาทิตย์ละครั้ง กลายเป็นเดือนละครั้งไปเลย
เราไม่รู้ว่าเราต้องทำตัวยังไง ทุกสิ่งที่เราทำเรากลัวว่าจะทำให้เค้าอึดอัดอีกครั้ง เหมือนเราก็เสียความเป็นตัวเองไปนิดนึง
เวลาเราอยากเจอ เราบอกเค้าไม่ได้ เหมือนจะได้เจอก็ต่อเมื่อเค้าอยากเจอเท่านั้น มันเป็นอะไรที่ฝืนความรู้สึกเรามากเรื่องนี้
เราหัดไปไหนมาไหนคนเดียวบ่อยขึ้น ทำใจให้ชิน บอกตัวเองว่าก็เค้าเป็นแบบนี้นะ รักแล้วก็ต้องยอมรับให้ได้ด้วย
ทั้งที่จริงมันแอบฝืนตัวเอง แอบรู้สึกว่าทำไมมีแฟนแล้วต้องเป็นแบบนี้ ไปเดินสยามยังไม่ได้เจอกันเลยทั้งๆที่มหาลัยอยู่ใกล้ๆ
แต่ก็นั่นแหละค่ะพยายามปรับของเราเอง ไม่ใช่แค่ปรับตัว แต่เราปรับทัศนคติเราไปเลย
ผ่านหลังจากวันที่กลับมาคบกันประมาณ 1 เดือนนิดๆพอดีเลย เหตุก็เกิดเมื่อวาน
เค้าบอกว่าเค้ารู้สึกว่าเราไม่ใช่สำหรับเค้า เค้าไม่มีความสุข ไม่อยากจะยื้อเอาไว้ เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยไม่กล้าบอกเพราะรู้สึกผิด
ไม่อยากให้เราเสียเวลา และเค้าเองก็ไม่อยากเสียเวลา ถ้าบอกช้ากว่านี้อาจจะเสียใจไปมากกว่านี้
เราก็ถามว่าเราไม่ใช่ตั้งแต่แรกหรอ เค้าบอกว่าตอนแรกก็ใช่ แต่ไปอยู่ไปเรื่อยๆเค้าก็รู้สึกว่าเริ่มไม่ใช่
เค้าเคยรักเรา แต่พอเริ่มมีปัญหากันมันก็ไม่มีความรู้สึกนั้นแล้ว เค้าก็ไม่ได้รู้สึกตั้งแต่ที่เลิกครั้งที่แล้วแล้ว แต่เค้าใจอ่อน ไม่อยากให้เราร้องไห้
แล้วเราบอกให้เค้าพยายาม ก็เลยกลับมา.. แต่ตอนนี้เค้าตัดสินใจแล้วว่าเค้าไม่อยากให้เสียเวลา
ไม่อยากให้จบแบบนี้ อยากเป็นเพื่อนกันได้ เค้าคงไม่ควรมีแฟน ไม่อยากให้เราเสียใจ ไม่รู้จะขอโทษยังไง แล้วก็พิมคำว่าขอโทษเราเยอะมาก
.
เหมือนเราได้รับคำยืนยันคำตอบจากเหตุการณ์ทั้งหมดที่เราเคยได้มาถามไว้กระทู้ที่แล้ว เราเคยส่งสัยว่าเราเป็นคนไม่ใช่สำหรับเค้ารึเปล่า
เพราะเค้าดูไม่ได้พยายามทำอะไรเพื่อเราเลย ไม่เหมือนคนรักกันในบางครั้ง แต่ก็มีโมเม้นท์น่ารักๆอยู่บ้างไม่ใช่ไม่มีเลย
เหตุผลที่เราถามไว้ในกระทู้ทุกอย่างและทั้งหมด วันนี้เราได้รู้แล้วว่าเหตุผลนั้นคือความที่เราเป็น " คนที่ไม่ใช่ "
อยู่ๆก็กลายเป็นคนไม่ใช่ อยู่ๆเค้าก็รับที่เราเป็นไม่ได้ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้แปลกไปมากขึ้นจากตอนที่ศึกษากันเลย
เหมือนเค้าไม่ได้รู้สึกกับเราเต็มที่ด้วยซ้ำ ความรู้สึกเค้าหมดไวมาก อาจเป็นเพราะความรู้สึกเค้าไม่ได้เต็มหลอดอยู่แล้ว
แต่สำหรับเราเรารักเค้าไปแล้ว แต่เราทำอะไรไม่ได้เลย และจะไม่ขอให้เค้าพยายามอะไรอีก
แต่เราเสียดายช่วงเวลา 6-7 เดือนที่คบกันมา ไม่ใช่ว่าอยากเอาคืนนะคะ จริงๆยังอยากทำให้อยู่ อยากดูแล อยากรัก
แล้วช่วงเวลานั้นมันไม่มีความหมายเลยหรอ กลายเป็นเราที่มีความสุขอยู่คนเดียวที่มีเค้า จากคำพูดเค้าดูพร้อมจะไป
เค้าพร้อมทำยังไงก็ได้ให้มันจบ ส่วนเราเองเราเป็นคนที่รักมากกว่าและยังรักอยู่ ไม่ว่าจะเป็นทางไหนยังไงเราก็เจ็บ
พร้อมกับความรู้สึกงงๆที่ไม่เคยเจอมาก่อนว่าอยู่ๆก็กลายเป็นคนที่ไม่ใช่
แต่เรารู้ตัวว่าเราไม่ได้เสียใจเหมือนครั้งที่แล้ว เหมือนครั้งนี้เราเตรียมตัวเตรียมใจไว้บ้างแล้ว
ว่าถ้าหากไปไม่รอดจริงๆก็คงต้องจบ เหมือนมีภูมิต้านทาน เหมือนเราก็เริ่มเหนื่อยเพราะฝืนความรู้สึกตัวเองไว้หลายๆอย่าง
ถ้าถามว่ายังรักมั้ย ตอบเลยว่ายังรัก ยังอยากรักไปเรื่อยๆ อยากอยู่ข้างๆกัน อยากเดินต่อนะ แต่ทำยังไงดีล่ะเค้ามาตัดทางเดินไปดื้อๆแบบนี้
.
สำหรับเราเวลาเราตัดสินใจคบใครแล้วเรามั่นใจแล้วจริงๆว่าคนนั้นใช่ จะไม่มีคำว่าไม่ใช่แม้แต่นิดเดียว
ไม่มีการที่บอกว่าตอนนั้นมันใช่ แต่ตอนนั้นมันไม่ใช่อีกแล้ว เพราะอะไรคะ เพราะยังศึกษากันดีพอหรอ?
เพราะความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว? เพราะเค้ายังไม่เต็มที่จริงๆ หรือเพราะเค้าไม่ได้รู้สึกมากมายแบบนั้นตั้งแต่แรกคะ
พอรู้สึกว่าไม่ใช่ก็ปล่อยอีกฝ่ายทิ้งไว้ดื้อๆแบบนี้เลยหรอคะ..
- ขอโทษอีกครั้งที่เล่าซะยาว แล้วก็ขอบคุณที่อ่านจนมาถึงตรงนี้นะคะ
ขออนุญาตแท็กห้องความงามเพราะว่าสาวๆแลกเปลี่ยนกัน
และขอแท็กห้องรัชดาอีกครั้งเพราะว่าอยากได้มุมมองจากผู้ชายอีกทีนะคะ
ต้องขอโทษด้วยที่แท็กผิดห้องอีกครั้งค่ะ -