เราจะทำยังไงดี ความจริงแล้วเราไม่อยากเรียนสายวิทย์เพราะคณิตมันยากมาก เรียนไปทำไมไม่ได้ใช้ แต่ที่เราเรียนเพราะมันมีแรงกดดันจากที่โรงเรียนและที่บ้าน อยู่โรงเรียนก็อยู่อยู่กลุ่มที่เก่งสุดในห้อง และเราก็หัวอยู่รั้งท้ายกลุ่ม แต่เราก็อยากเรียนเพราะว่าจะได้เจอแต่เพื่อนดีๆสังคมดีๆค่ะ อยู่บ้านก็มีพี่ชายเรียนอยู่โรงเรียนดังแถมได้ทุนอีก คนที่บ้านญาติๆก็เอาแต่ยัดๆๆๆอยู่นั่นแหละ ถึงจะบอกเราว่าเรียนอะไรก็ได้ที่ชอบก็เถอะ
พูดถึงสายศิลป์เราก็อยากเรียนนะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมความสามารถที่เรามีมันต่างกับสิ่งที่เราอยากเป็น เราชอบวาดรูป เล่นดนตรี คุยกับฝรั่ง เราอยากเป็นหมอเพราะคนที่บ้านอยากให้เป็น ไม่ใช่ว่าความฝันอื่นไม่มีนะ มันก็มีแต่มันไม่ใช่เรารู้สึกว่าถ้าเรียนสายนี้ เรารู้สึกผิดกับคนที่บ้าน กับเพื่อนที่เรียนสายวิทย์กันหมด เราก็อยากเรียนตามความถนัดของเรา แต่คนที่บ้านไม่ได้สนันสนุนเราเลย และที่ไม่อยากเรียนเพราะจะเจอด็กเกเร ส่วนใหญ่เด็กเรียนศิลป์ภาษาจะมีพวกนึงที่เกเรมากๆๆ เรายังตัดสินใจไม่ได้ว่าเราจะทำยังไงดี? ครั้งหน้าเรามาขอลงเรื่องอื่นที่คาใจนะคะ พอดีเราเอาเรื่องที่คาใจที่สุดมาลงก่อน
สรุปคือเราจะเลือกสิ่งที่เรารักแต่ทางเลือกน้อย หรือ จะเลือกสิ่งที่เกลียดแต่ทางเลือกเยอะดีคะ
เราจะเลือกเรียนสายศิลป์หรือสายวิทย์ดีคะ?
พูดถึงสายศิลป์เราก็อยากเรียนนะ เราไม่เข้าใจว่าทำไมความสามารถที่เรามีมันต่างกับสิ่งที่เราอยากเป็น เราชอบวาดรูป เล่นดนตรี คุยกับฝรั่ง เราอยากเป็นหมอเพราะคนที่บ้านอยากให้เป็น ไม่ใช่ว่าความฝันอื่นไม่มีนะ มันก็มีแต่มันไม่ใช่เรารู้สึกว่าถ้าเรียนสายนี้ เรารู้สึกผิดกับคนที่บ้าน กับเพื่อนที่เรียนสายวิทย์กันหมด เราก็อยากเรียนตามความถนัดของเรา แต่คนที่บ้านไม่ได้สนันสนุนเราเลย และที่ไม่อยากเรียนเพราะจะเจอด็กเกเร ส่วนใหญ่เด็กเรียนศิลป์ภาษาจะมีพวกนึงที่เกเรมากๆๆ เรายังตัดสินใจไม่ได้ว่าเราจะทำยังไงดี? ครั้งหน้าเรามาขอลงเรื่องอื่นที่คาใจนะคะ พอดีเราเอาเรื่องที่คาใจที่สุดมาลงก่อน
สรุปคือเราจะเลือกสิ่งที่เรารักแต่ทางเลือกน้อย หรือ จะเลือกสิ่งที่เกลียดแต่ทางเลือกเยอะดีคะ