สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ
เรื่องที่เราจะเล่ามันหนักสำหรับเรามาก
เริ่มเลยแล้วกันนะ
เรากับแฟนเราอยุ่กินกันมา 5 ปีมีลูกด่วยกัน 2 คน 3 ปีแรกความรักก็ดีนะดีทุกอย่างเขารักเราเรารักเขามั่นเติมความหวานให้กันตลอด แต่พอเริ่มปีที่ 4 เรากับเขาก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นมีปัญหากันตลอด ตัวเราเองก็งี่เง่าเอาแต่ใจ ส่วนเขาก็อารมร้อน ทะเลาะกันแบบนี้อยู่ทั้งปีบางทีเขาก็ง้อบางทีเขาก็ไม่ง้อ เราก็ได้แต่นอนร้องไห้อยุ่คนเดียวแฟนเราเขาชอบฟิตเนสมากไปตลอดจนเป็นหากันสะส่วนใหญ่ มารับเรากลับบ้านช้าเพราะมัวแต่ไปฟิตเนส มันเลยเกิดรอยร้าวกันมาเรื่อยจนปลายปี2558 เราเริ่มไม่พูดไม่คุยกันมากขึ้นต่างคนต่างน้อยใจแต่ไม่ปรับความเข้าใจกัน ช่วงปีใหม่เราเลยไปเที่ยวบ้านน้อง ส่วนแฟนเราเขาก็อยู่บ้าน และสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าจะเจอมันก็เกิดขึ้นช่วงที่เราไม่อยู่เขาบอกเขาเหงา เขาเลยเปิดโอกาสให้ใครคนหนึ่งเขามาในชีวิต ซึ่งเรามาจับได้ตอนปลายเดือนมกราคม 59 เราเสียใจมากส่วนเขาก็ได้แต่ขอโทด ด้วยความเสียใจน้อยใจเรากลับมาอยู่บ้านเรา แต่เราไม่ได้คิดจะเลิกนะเราแค่คิดว่าเขาต้องมาตามเรากลับบ้านแน่นอน ใช่เขามาตามให้เรากลับบ้าน เรากลับไปอยู่อาทิตย์ก็ทะเลาะกันอีก เราลืมบอกไปช่วงที่เราจับได้ว่าเขามีคนอื่นเขาก็เพิ่งจะลาออกจากงาน และยังหางานทำไม่ได้ เราไมาอยากทิ้งเขาในวันที่เขาแย่ เราถึงเลือกที่จะกลับไป แต่เราเจอเรื่องเดิมๆอีกเขาว่าเราตะคอกเรา เราพูดอะไรก็ไม่ได้ หงุดหงิดใส่ตลอด เราเลยบอกว่าเราเหนื่อยเราขอพัก และสิ่งที่ทำให้เราเดินออกอีกครั้งคือการไปงานวันเกิดเพื่อน เพื่อนคนไหนเราก็ไม่รู้เราโทหาเป็นยี่สิบสายก็ไม่มีการรับเลย เราก็เลยมานอนบ้านพ่อเรารอเขาแต่เขาก็เงียบไปไม่มีคำขอโทด เราก็น้อยใจไปกันใหญ่ แล้วก็เงียบไป เราไม่ได้ปล่อยเขานะโทรหาคนที่บ้านเขาตลอดถามเขาเป็นไง มีเงินใช้ไหม ถามทุกวัน แล้วเขาก็ทักเรามาว่าเขาจะให้เราบอกทางไปนู๊นไปนี่ให้ช่วยเขาหน่อย ในใจเราก็คิดว่าเขาง้อนะ ก็ช่วยเขาทุกอย่างมีบริษัทให้ไปสัมภาดงานเราก็หาให้ง่าโรงงานอยู่ไหน ดีไหม คือช่วยหมดเพราะคิดไงว่ายังไงก็ได้กลับบ้านยังไงเขาก็ง้อ สุดท้ายเขาได้งานทำแล้วเขาก็บอกเลิกเราอย่างชัดเจน ด้วยเหตุผลที่ว่าเราทิ้งเขาในวันเขาทุกในวันที่ไม่มีจะกินคำพูดพวกนี้เจ็บมากไม่ช่วยยังไง ช่วยทุกอย่างตั้งแต่เรื่องเงินจนถึงเรื่องงาน แล้วพอเราถามว่าเขาไม่สงสารเรากับลูกเลยหรอเขาบอกว่าหมดรักเราแล้วคำนี้เจ็บจนเกือบจายจมปักกับคำพูดนี่เป็นเดือนเอาแต่ร้องไห้ ข้าวไม่กิน นอนไม่นอน เห็นหน้าลูกก็ร้องไห้ละ สงสารพวกเขา เราก็เลยเลือกที่จะเคลียเรื่องลูกเรื่องหนี้สิ้น แต่เขาก็ไม่ยอมคุยบอกเด่วนัดวันมาคุยหลายครั้งพอวันไหนนัดไปเขาพูดเหมือนอยากให้เรากับไปเราก็ดีใจทุกครั้งนะมีความหว้งตลอดแล้วทุกครั้งเขาก็จะมีอะไรกับเราทุกครั้งที่เราไปคุย แต่ครั้งสุดท้ายเราไปคุยกันให้จบเพราะที่บ้านเราไมายอมแล้ว เาาก็คุยกันว่าจะเอายังไงจะให้เรากลับไปไหมหรือจะไม่ให้เรากับไปแล้ว เขาก็บอกว่าเขาเบื่อเขาเหนื่อย เขาไม่อยากอยู่ในบ่วงนี้แล้ว เราก็บอกโอเคงั้นก็ไม่กลับ เขาก็พูดนั่นพูดนี่จนสุดท้ายบอกให้เรากลับ โดยตกลงกันว่าจะไม่ยุงเรื่องส่วนตัวของกันและกัน เขาก็บอกว่างั้นก็ต้องปยกพื้นที่กันนอนไปดูพื้นที่เลยเราก็ไปจะได้จบ พอถึงห้องเขาจัดห้องไว้อย่างดี เขาบอกว่าเราจะกลับมาเขาเลยเตรียมไว้รอใช่เราตกหลุมเขาอีกแล้ว เราก็มีอะไรกันอีก พอเสดแล้วเขาก็บอกว่ามีเรื่องจะบอกเราก็ดีใจไงจะได้กลับบ้าน แต่สิ่งที่เขาพูดเขาบอกเขาไม่ได้รักเราแล้ว เขามีแฟนใหม่แล้วคบกันมาประมานสามเดือนห่าสามเดือนนี่มันช่วงเวลาที่เราทะเลาะกันกับไปอยู่ด้วยกัน แล้วมันคืออะไรเราเอ่อไปเลย เขาบอกเขารักคนนั้นมาก เขาเหมือนเจอเนื้อคู้ส่วนเราอะไรจุกเจ็บได้แต่เงียบร้องให้ในใจ เราก็เลยถามว่าทำแบบนี้ทำไมในเมื่อไม่รักแล้วทำกับเราทำไม เขาบอกเขาขอโทดเขาจะไม่ทำแล้วเรานี่พังทะลายเลยแต่ก็เก็บใว้ทุกอย่างอยากจะร้องให้ก็ไม่กล้าร้อง เขาบอกให้เรากลับมาอยู่กับลูกแล้วเขาจะไม่วุ่นวายกับเราส่วนผญคนนั้นเขาก็ยังไม่รู้ว่ามีครอบครัวแล้ว เขาคิดว่าโสด เขาคงกลัวว่าถ้าคนนั้นรู้เขาจะรับไม่ได้แล้วทิ้งเขาไป ส่วนเราเขาบอกว่ายังคิดถึงยังเป็นห่วง ยังอยากจะเจออยู่ ตอยนี้เราพังมากสับสนในหัวไปหมด เราเสียใจเราจะหาทางออกยังไงกับเรื่องนี้ดี
5 ปี แพ้ 3 เดือน
เรื่องที่เราจะเล่ามันหนักสำหรับเรามาก
เริ่มเลยแล้วกันนะ
เรากับแฟนเราอยุ่กินกันมา 5 ปีมีลูกด่วยกัน 2 คน 3 ปีแรกความรักก็ดีนะดีทุกอย่างเขารักเราเรารักเขามั่นเติมความหวานให้กันตลอด แต่พอเริ่มปีที่ 4 เรากับเขาก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้นมีปัญหากันตลอด ตัวเราเองก็งี่เง่าเอาแต่ใจ ส่วนเขาก็อารมร้อน ทะเลาะกันแบบนี้อยู่ทั้งปีบางทีเขาก็ง้อบางทีเขาก็ไม่ง้อ เราก็ได้แต่นอนร้องไห้อยุ่คนเดียวแฟนเราเขาชอบฟิตเนสมากไปตลอดจนเป็นหากันสะส่วนใหญ่ มารับเรากลับบ้านช้าเพราะมัวแต่ไปฟิตเนส มันเลยเกิดรอยร้าวกันมาเรื่อยจนปลายปี2558 เราเริ่มไม่พูดไม่คุยกันมากขึ้นต่างคนต่างน้อยใจแต่ไม่ปรับความเข้าใจกัน ช่วงปีใหม่เราเลยไปเที่ยวบ้านน้อง ส่วนแฟนเราเขาก็อยู่บ้าน และสิ่งที่เราไม่เคยคิดว่าจะเจอมันก็เกิดขึ้นช่วงที่เราไม่อยู่เขาบอกเขาเหงา เขาเลยเปิดโอกาสให้ใครคนหนึ่งเขามาในชีวิต ซึ่งเรามาจับได้ตอนปลายเดือนมกราคม 59 เราเสียใจมากส่วนเขาก็ได้แต่ขอโทด ด้วยความเสียใจน้อยใจเรากลับมาอยู่บ้านเรา แต่เราไม่ได้คิดจะเลิกนะเราแค่คิดว่าเขาต้องมาตามเรากลับบ้านแน่นอน ใช่เขามาตามให้เรากลับบ้าน เรากลับไปอยู่อาทิตย์ก็ทะเลาะกันอีก เราลืมบอกไปช่วงที่เราจับได้ว่าเขามีคนอื่นเขาก็เพิ่งจะลาออกจากงาน และยังหางานทำไม่ได้ เราไมาอยากทิ้งเขาในวันที่เขาแย่ เราถึงเลือกที่จะกลับไป แต่เราเจอเรื่องเดิมๆอีกเขาว่าเราตะคอกเรา เราพูดอะไรก็ไม่ได้ หงุดหงิดใส่ตลอด เราเลยบอกว่าเราเหนื่อยเราขอพัก และสิ่งที่ทำให้เราเดินออกอีกครั้งคือการไปงานวันเกิดเพื่อน เพื่อนคนไหนเราก็ไม่รู้เราโทหาเป็นยี่สิบสายก็ไม่มีการรับเลย เราก็เลยมานอนบ้านพ่อเรารอเขาแต่เขาก็เงียบไปไม่มีคำขอโทด เราก็น้อยใจไปกันใหญ่ แล้วก็เงียบไป เราไม่ได้ปล่อยเขานะโทรหาคนที่บ้านเขาตลอดถามเขาเป็นไง มีเงินใช้ไหม ถามทุกวัน แล้วเขาก็ทักเรามาว่าเขาจะให้เราบอกทางไปนู๊นไปนี่ให้ช่วยเขาหน่อย ในใจเราก็คิดว่าเขาง้อนะ ก็ช่วยเขาทุกอย่างมีบริษัทให้ไปสัมภาดงานเราก็หาให้ง่าโรงงานอยู่ไหน ดีไหม คือช่วยหมดเพราะคิดไงว่ายังไงก็ได้กลับบ้านยังไงเขาก็ง้อ สุดท้ายเขาได้งานทำแล้วเขาก็บอกเลิกเราอย่างชัดเจน ด้วยเหตุผลที่ว่าเราทิ้งเขาในวันเขาทุกในวันที่ไม่มีจะกินคำพูดพวกนี้เจ็บมากไม่ช่วยยังไง ช่วยทุกอย่างตั้งแต่เรื่องเงินจนถึงเรื่องงาน แล้วพอเราถามว่าเขาไม่สงสารเรากับลูกเลยหรอเขาบอกว่าหมดรักเราแล้วคำนี้เจ็บจนเกือบจายจมปักกับคำพูดนี่เป็นเดือนเอาแต่ร้องไห้ ข้าวไม่กิน นอนไม่นอน เห็นหน้าลูกก็ร้องไห้ละ สงสารพวกเขา เราก็เลยเลือกที่จะเคลียเรื่องลูกเรื่องหนี้สิ้น แต่เขาก็ไม่ยอมคุยบอกเด่วนัดวันมาคุยหลายครั้งพอวันไหนนัดไปเขาพูดเหมือนอยากให้เรากับไปเราก็ดีใจทุกครั้งนะมีความหว้งตลอดแล้วทุกครั้งเขาก็จะมีอะไรกับเราทุกครั้งที่เราไปคุย แต่ครั้งสุดท้ายเราไปคุยกันให้จบเพราะที่บ้านเราไมายอมแล้ว เาาก็คุยกันว่าจะเอายังไงจะให้เรากลับไปไหมหรือจะไม่ให้เรากับไปแล้ว เขาก็บอกว่าเขาเบื่อเขาเหนื่อย เขาไม่อยากอยู่ในบ่วงนี้แล้ว เราก็บอกโอเคงั้นก็ไม่กลับ เขาก็พูดนั่นพูดนี่จนสุดท้ายบอกให้เรากลับ โดยตกลงกันว่าจะไม่ยุงเรื่องส่วนตัวของกันและกัน เขาก็บอกว่างั้นก็ต้องปยกพื้นที่กันนอนไปดูพื้นที่เลยเราก็ไปจะได้จบ พอถึงห้องเขาจัดห้องไว้อย่างดี เขาบอกว่าเราจะกลับมาเขาเลยเตรียมไว้รอใช่เราตกหลุมเขาอีกแล้ว เราก็มีอะไรกันอีก พอเสดแล้วเขาก็บอกว่ามีเรื่องจะบอกเราก็ดีใจไงจะได้กลับบ้าน แต่สิ่งที่เขาพูดเขาบอกเขาไม่ได้รักเราแล้ว เขามีแฟนใหม่แล้วคบกันมาประมานสามเดือนห่าสามเดือนนี่มันช่วงเวลาที่เราทะเลาะกันกับไปอยู่ด้วยกัน แล้วมันคืออะไรเราเอ่อไปเลย เขาบอกเขารักคนนั้นมาก เขาเหมือนเจอเนื้อคู้ส่วนเราอะไรจุกเจ็บได้แต่เงียบร้องให้ในใจ เราก็เลยถามว่าทำแบบนี้ทำไมในเมื่อไม่รักแล้วทำกับเราทำไม เขาบอกเขาขอโทดเขาจะไม่ทำแล้วเรานี่พังทะลายเลยแต่ก็เก็บใว้ทุกอย่างอยากจะร้องให้ก็ไม่กล้าร้อง เขาบอกให้เรากลับมาอยู่กับลูกแล้วเขาจะไม่วุ่นวายกับเราส่วนผญคนนั้นเขาก็ยังไม่รู้ว่ามีครอบครัวแล้ว เขาคิดว่าโสด เขาคงกลัวว่าถ้าคนนั้นรู้เขาจะรับไม่ได้แล้วทิ้งเขาไป ส่วนเราเขาบอกว่ายังคิดถึงยังเป็นห่วง ยังอยากจะเจออยู่ ตอยนี้เราพังมากสับสนในหัวไปหมด เราเสียใจเราจะหาทางออกยังไงกับเรื่องนี้ดี