น้องหมาเราเป็นก้อนเนื้องอกค่ะ เมื่อพฤศจิกายน 58 ที่ผ่านมา พาไปหาหมอที่ รพ.สัตว์เล็กจุฬา
คุณหมอวินิจฉัยว่าเป็นก้อนเนื้อร้าย ต้องตัดตั้งแต่โคนขาออก

เราขอว่าตัดแค่ก้อนเนื้อได้ไหม หมอปฎิเสธ ว่าไม่ควร เพราะเซลร้ายมันเกิดที่ก้อนนี้ มันจะลามไปทั่ว
แต่จริง ๆ แล้วมันเริ่มลามไปเป็นก้อนเล็ก ๆ ตามตัวแล้วค่ะ

เราก็บอกหมอว่า ถ้าตัดแล้วหายไหม หมอเขาก็ว่าไม่หาย
เราก็ว่าถ้าไม่หาย เราก็ไม่ตัด เพราะน้องหมาเราเขายังเดินได้ กินได้ เล่นได้อยู่
แล้วอายุเขาตั้ง 8 ปีแล้ว จะให้เราไปตัดขาเขาเราทำใจไม่ได้จริง ๆ ร้องไห้ตลอดช่วงนั้น

แล้วเราก็ขอประวัติไปหาหมอที่ รพ.เอกชน
คุณหมอก็บอกว่าตัดไม่ได้เหมือนกัน เขากลัวว่าเสี่ยงตัดแค่ก้อนเนื้อ กลัวเลือดไหลไม่หยุด
คุณหมอแนะนำวิธีรักษาทางเลือก คือให้กินอาหารชีวจิต ข้าวกล้อง ปลา หรือไก่บ้าน
และไม่ให้เราเครียด ไม่งั้นน้องหมาเขาก็จะเครียดไปด้วย มันยิ่งลาม

เราก็กลับมาทำ และก็ให้กินสมุนไพร คือว่านแปะตำปึง (ใบรี) กับต้นจิงจูฉ่าย
เอามาตำ ๆ แล้วก็คั้นน้ำให้ทานทุกวัน พร้อมกับกินวิตามิน C ไปด้วย

เรากะว่า "มาลูกมา มาสู้กับมะเร็งด้วยกัน"

จนผ่านไป 4 เดือน ก้อนเนื้อมันใหญ่ขึ้น และมีน้ำเหลืองซึม ๆ ออกมา
พาไปหาคุณหมอที่ รพ.เอกชน เขาก็ให้ยาลดบวม แก้อักเสบมาทาน
ส่วนเราก็มาล้างน้ำเกลือ ทายาม่วง (ป้ายลิ้นเด็ก) กับฉีดสเปรย์นาโนให้

ตอนนี้กลับมาคิดว่า เราทำถูกไหม ตัดสินใจถูกไหม หรือเราต้องตัดขาเขาจริง ๆ
คิดขึ้นมาก็ร้องไห้ตลอด แต่ใจเราก็คิดว่าเราอยากจะหาคุณหมอที่ตัดแค่ก้อนเนื้อนี้ให้เรา
และก็รักษาทางชีวจิตกันต่อไป  แต่ไอ้ก้อนเนื้อนั้น ถ้ามันแตกขึ้นมาเราจะทำยังไง

วันพุธนี้ว่าจะพาน้องไป รพ.สัตว์เกษตรดูค่ะ

แต่ก็หวั่น ๆ ว่าเขาจะให้ตัดขา เราบอกตามตรงว่าเราตัดสินใจไม่ถูกจริง ๆ
จะถามเขาคุยกับเขาก็ไม่ได้ การที่ต้องตัดสินใจให้กับชีวิต ชีวิตนึงที่ไม่มีปากเสียง พูดก็ไม่ได้นี่มันลำบากจริง ๆ ค่ะ
ถ้าเราตัดสินใจผิดให้เขา คุณภาพชีวิตเขาแย่ลง เราก็แย่เหมือนกัน

ถ้าเป็นน้องหมาของเพื่อน ๆ จะทำไงกันคะ  ขอบคุณทุก คห. ค่ะ



ดูหน้าหนูสิ แม่ทำไม่ลงจริง ๆ ลูก