เวลาที่ผู้ชายมีอะไรกับผู้หญิงแล้วจะเปลี่ยนไปจริงไมค่ะ เป็นกันทุกคนจริงไมค่ะคุณผู้ชายทั้งหลาย
ฉันกับแฟนตอนคบกันแรกๆ เราคุยกันเรื่องอนาคต เรื่องมั้น เรื่องแต่งงาน เขาเป็นคนพูดนะค่ะตอนนั้น คือตอนคุณกันตอนนั้นมีความสุขมาก ตอนนั้นรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากเลยค่ะ รู้จักว่างแผนอนาคต เป็นผู้ชายที่มีความคิด เขาจะไม่ยอมให้ครอบครัวลำบากเลยถ้าเขาแต่งงานมีลูกมีครอบครัวแล้ว ลูกและเมียต้องสบาย ก่อนหน้านั้นฉันเป็นคนกับเรื่องแต่งงาน เรื่องมีลูกอะไรแบบนี้มากค่ะ คือคิดว่าชาตินี้ฉันจะไม่ยอมมีพันธะกับใครเด็ดขาด ถ้าต้องแต่งงานจริงก็ไม่ยอมมีลูกแน่ จนฉันเจอผู้ชายคนนี้ก็ไม่รู้เพราะอะไรถึงเปลี่ยนใจอยากสร้างครอบครัวกับเขา
แต่ตัวจริงเขาก็เป็นคนรักครอบครัวนะค่ะ เป็นคนเชื่อฟังครอบครัว ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่เที่ยวผู้หญิง เป็นผู้ชายแปลกๆ มีผู้หญิงเข้ามาหาเยอะแต่เขาไมยักจะสนใจสักคน แต่เรื่องดื่มสังสรรค์กับเพื่อนก็มีบ้างตามประสาผู้ชายค่ะ
พอคบกันมาได้สักระยะหนึ่งเราก็คิดสานสัมพันธ์กันมากขึ้น เรามีอะไรกัน ตัวฉันเองมั้นใจว่าฉันเลือกผู้ชายคนนี้เป็นคู่ชีวิตของฉันแล้ว และเขาเองเขาก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน เขาบอกว่าเขาจะมาขอเราหลังเรียนโทจบระยะเวลามันก็ไม่นานหรอกค่ะ เขาทำงานด้วยเรียนด้วย มีส่งให้ใช้บ้าง เราก็เริ่มมั้นใจขึ้นมาบ้างว่าเขาคงจริงจังกับเราจริงๆ และเขาบอกว่าหลังหมั้นเขาขอทำงานสักสองสามปีแล้วเราแต่งงานกัน แล้วเราสร้างตัวได้เราค่อยมีลูกกันลูกเราจะได้ไม่ลำบาก
ต่อมาพอเรามีอะไรกันแล้วได้สองปี เขาเริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มไม่อยากฟังเรื่องหมั้นเวลาเราพูดถึง เขาเริ่มไม่อยากฟังเรื่องแต่งงาน เรื่องลูก เรื่องการวางแผนอนาคตแล้วเมื่อเราเป็นคนพูด พักหลังเขาไม่ค่อยพูดเรื่องนี้เลย พอพูดเเล้วเขาก็เริ่มเงียบ ยิ่งตัวเขายิ่งไม่พูดถึงมันเลย และพอพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรเราก็เริ่มทะเลาะกัน จนหลังๆเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นทุกวันทะเลาะเกือบทุกเรื่อง
บางทีตัวเราก็คิดในเเง่ดีว่า เราทะเลาะกันแบบนี้เพราะระยะทางเรามันไกลกัน เดินทางมาหากันทีก็ข้ามวัน และสี่ห้าเดือนเจอกันที มันเลยทำให้เราทะเลาะกันมากขึ้นหรือเปล่า แต่พอตอนเราอยู่ด้วยกันก็รักกันดีค่ะ มีความสุข ตลก เฮฮา หัวเราะด้วยกัน
พอเราถามว่าเบื่อเราแล้วใช่ไม เขาก็บอกไม่ใช่เขาไม่ได้เบื่อ ไม่ได้รำคาญ แค่ช่วงนี้ยุ่งๆ เรานี่ร้องไห้แทบทุกคืนค่ะ รู้สึกมันไม่เหมือนเดิม เวลาก็ไม่ค่อยจะมีให้กัน กว่าจะได้คุยกันก็ดึกแถมยังทะเลาะกันเกือบทุกครั้ง
จนตอนนี้ฉันเริ่มเหนื่อยใจค่ะ รู้สึกเหมือนอะไรๆมันไม่ค่อยแน่นอนแล้ว ฉีนรู้ว่าเขาคงไม่ทิ้งฉันหรอกค่ะ แต่เราเริ่มไม่แน่ใจว่าเขาจะมาแต่งจริงไม หรือต้องอยู่เป็นของตายเขาทุกวันแบบนี้ ต้องรอคุยกับเขาทุกวันแบบนี้ เพราะยิ่งรู้สึกคุยกันมากเท่าไหร่ยิ่งเห็นความเห็นแกตัวเขาขึ้นมามากเท่านั้น เราไม่มีสิทธิ์จะพูดหรือแม้แต่ตัดสินใจไรเลย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเขา เรื่องแต่งงานตอนนี้ดิฉันก็ไม่ค่อยอยากจะแต่งกับเขาแล้ว มีอะไรกันก็ไม่อยากมีแล้ว ไม่อยากแม้แต่จะอ้าปากพูด เขาเริ่มเปลี่ยนไปคำบางคำไม่เคยได้ยินก็ได้ยิน เจ็บมากค่ะเมื่อได้ยินคำเหล่านั้น เหมือนเราต้องยอมเขาตลอด บางทีก็รู้สึกเหมือนเขาอยากจะเลิก พอโอเคเลิกเขาก็บอกไม่ต้องการแบบนั้น ฉันงงค่ะ คือทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไปตอนที่เรามีอะไรกันแล้ว ผู้ชายเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยไม วันนี้เจ็บค่ะ อยากมาละบาย ถ้าแต่กันไปจริงๆมันจะอยู่ด้วยกันได้ขนาดไหนฉันเริ่มไมแน่ใจ
ผู้ชายจะเปลี่ยนไปเพราะเรื่องนี้ทุกคนจริงไม??
ฉันกับแฟนตอนคบกันแรกๆ เราคุยกันเรื่องอนาคต เรื่องมั้น เรื่องแต่งงาน เขาเป็นคนพูดนะค่ะตอนนั้น คือตอนคุณกันตอนนั้นมีความสุขมาก ตอนนั้นรู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดีมากเลยค่ะ รู้จักว่างแผนอนาคต เป็นผู้ชายที่มีความคิด เขาจะไม่ยอมให้ครอบครัวลำบากเลยถ้าเขาแต่งงานมีลูกมีครอบครัวแล้ว ลูกและเมียต้องสบาย ก่อนหน้านั้นฉันเป็นคนกับเรื่องแต่งงาน เรื่องมีลูกอะไรแบบนี้มากค่ะ คือคิดว่าชาตินี้ฉันจะไม่ยอมมีพันธะกับใครเด็ดขาด ถ้าต้องแต่งงานจริงก็ไม่ยอมมีลูกแน่ จนฉันเจอผู้ชายคนนี้ก็ไม่รู้เพราะอะไรถึงเปลี่ยนใจอยากสร้างครอบครัวกับเขา
แต่ตัวจริงเขาก็เป็นคนรักครอบครัวนะค่ะ เป็นคนเชื่อฟังครอบครัว ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่เที่ยวผู้หญิง เป็นผู้ชายแปลกๆ มีผู้หญิงเข้ามาหาเยอะแต่เขาไมยักจะสนใจสักคน แต่เรื่องดื่มสังสรรค์กับเพื่อนก็มีบ้างตามประสาผู้ชายค่ะ
พอคบกันมาได้สักระยะหนึ่งเราก็คิดสานสัมพันธ์กันมากขึ้น เรามีอะไรกัน ตัวฉันเองมั้นใจว่าฉันเลือกผู้ชายคนนี้เป็นคู่ชีวิตของฉันแล้ว และเขาเองเขาก็คิดเช่นนั้นเหมือนกัน เขาบอกว่าเขาจะมาขอเราหลังเรียนโทจบระยะเวลามันก็ไม่นานหรอกค่ะ เขาทำงานด้วยเรียนด้วย มีส่งให้ใช้บ้าง เราก็เริ่มมั้นใจขึ้นมาบ้างว่าเขาคงจริงจังกับเราจริงๆ และเขาบอกว่าหลังหมั้นเขาขอทำงานสักสองสามปีแล้วเราแต่งงานกัน แล้วเราสร้างตัวได้เราค่อยมีลูกกันลูกเราจะได้ไม่ลำบาก
ต่อมาพอเรามีอะไรกันแล้วได้สองปี เขาเริ่มเปลี่ยนไป เขาเริ่มไม่อยากฟังเรื่องหมั้นเวลาเราพูดถึง เขาเริ่มไม่อยากฟังเรื่องแต่งงาน เรื่องลูก เรื่องการวางแผนอนาคตแล้วเมื่อเราเป็นคนพูด พักหลังเขาไม่ค่อยพูดเรื่องนี้เลย พอพูดเเล้วเขาก็เริ่มเงียบ ยิ่งตัวเขายิ่งไม่พูดถึงมันเลย และพอพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรเราก็เริ่มทะเลาะกัน จนหลังๆเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นทุกวันทะเลาะเกือบทุกเรื่อง
บางทีตัวเราก็คิดในเเง่ดีว่า เราทะเลาะกันแบบนี้เพราะระยะทางเรามันไกลกัน เดินทางมาหากันทีก็ข้ามวัน และสี่ห้าเดือนเจอกันที มันเลยทำให้เราทะเลาะกันมากขึ้นหรือเปล่า แต่พอตอนเราอยู่ด้วยกันก็รักกันดีค่ะ มีความสุข ตลก เฮฮา หัวเราะด้วยกัน
พอเราถามว่าเบื่อเราแล้วใช่ไม เขาก็บอกไม่ใช่เขาไม่ได้เบื่อ ไม่ได้รำคาญ แค่ช่วงนี้ยุ่งๆ เรานี่ร้องไห้แทบทุกคืนค่ะ รู้สึกมันไม่เหมือนเดิม เวลาก็ไม่ค่อยจะมีให้กัน กว่าจะได้คุยกันก็ดึกแถมยังทะเลาะกันเกือบทุกครั้ง
จนตอนนี้ฉันเริ่มเหนื่อยใจค่ะ รู้สึกเหมือนอะไรๆมันไม่ค่อยแน่นอนแล้ว ฉีนรู้ว่าเขาคงไม่ทิ้งฉันหรอกค่ะ แต่เราเริ่มไม่แน่ใจว่าเขาจะมาแต่งจริงไม หรือต้องอยู่เป็นของตายเขาทุกวันแบบนี้ ต้องรอคุยกับเขาทุกวันแบบนี้ เพราะยิ่งรู้สึกคุยกันมากเท่าไหร่ยิ่งเห็นความเห็นแกตัวเขาขึ้นมามากเท่านั้น เราไม่มีสิทธิ์จะพูดหรือแม้แต่ตัดสินใจไรเลย ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเขา เรื่องแต่งงานตอนนี้ดิฉันก็ไม่ค่อยอยากจะแต่งกับเขาแล้ว มีอะไรกันก็ไม่อยากมีแล้ว ไม่อยากแม้แต่จะอ้าปากพูด เขาเริ่มเปลี่ยนไปคำบางคำไม่เคยได้ยินก็ได้ยิน เจ็บมากค่ะเมื่อได้ยินคำเหล่านั้น เหมือนเราต้องยอมเขาตลอด บางทีก็รู้สึกเหมือนเขาอยากจะเลิก พอโอเคเลิกเขาก็บอกไม่ต้องการแบบนั้น ฉันงงค่ะ คือทุกอย่างมันเริ่มเปลี่ยนไปตอนที่เรามีอะไรกันแล้ว ผู้ชายเป็นแบบนี้กันทุกคนเลยไม วันนี้เจ็บค่ะ อยากมาละบาย ถ้าแต่กันไปจริงๆมันจะอยู่ด้วยกันได้ขนาดไหนฉันเริ่มไมแน่ใจ