เริ่มเลยไม่ต้องเกริ่นอะไรมากมาย...
เราแอบชอบผู้ชายคนนึง เขาเป็นเพื่อนเรา.. เรียนด้วยกัน ทำงานของมหา'ลัยที่เดียวกัน
เรามารู้จักเขาก็ตอนที่เราเข้ามาทำงานนี่ล่ะ ตอนแรกที่เจอก็รู้สึกแปลกๆนะ คนอะไรชื่อก็ยาวนามสกุลก็ยาว 555555
เขาไม่ได้เป็นคนหน้าตาดีอะไรนะ แต่เขาแปลกดี ทั้งหน้า ตัว นิสัย ความคิด มันแปลกดี เราเลยชอบ 55555
ตลอดเวลาที่เราทำงานด้วยกัน เราทั้งสองไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ... แต่แล้วก็มีงานที่ทำให้เราต้องประสานกัน (เราทำงานคนละฝ่ายกันนะ)
*ก่อนหน้านี้เพื่อนเราใช้แชทของเราส่งข้อความเชิญประชุมให้กับทุกคนที่อยู่ในหน่วยงานนี้*
จากนั้นเมื่อแชทมันอัพเดต มันก็ต้องมีการยืนยันข้อความที่ส่งไปหา (เพราะเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ค) จะอะไรล่ะ...เขาก็กดรับข้อความน่ะสิ
เราก็เลยได้คุยกัน 55555 เขินจัง ><''
เราก็เลยชวนคุยเล่นๆ ด้วยความที่อยากรู้จักกันให้ดีกว่านี้ก่อนที่จะได้ลงมือทำงานด้วยกัน เขาก็ตอบนะ...แต่ตอบแบบคนไม่รู้จักอ่ะ 5555 ตลกดี คุยกันได้สักระยะหนึ่งเราก็หายไป ไม่ได้ยุ่งกับกล่องข้อความนั้นอีก... ผ่านไประยะหนึ่งเราไปเที่ยวต่างจังหวัด เลยทักแชทไปหาเขาเล่นๆ แล้วบอกว่า "คิดถึง" (คือเราเป็นคนขี้เล่นนะ ชอบพูดอะไรแบบนี้) เขาก็ตอบกลับมาประมาณว่า "จริงมั้ย.. งั้นเราไปดูหนังกัน" คืออาร๊ายยยยยย ><!! แบบอยากจะกรี๊ดดดดดดด
วันนั้นเป็นอะไรที่ยิ้มไปทั้งวันเลยยย อิอิ
จากนั้นเราก็ทักไปตลอดนะ แต่แค่วันละประโยคนะ .... จนวันนึงเราคิดว่า เรากำลังทำอะไรอยู่? แล้วเราก็หายไปอีก 555555
ผ่านมาสักระยะ เราก็เข้าไปที่ห้องทำงานบ่อยๆ ก็ไปเจอกัน ด้วยความที่เราเขินมากกกกก เราเลยกลายเป็นคนที่เก็บอารมณ์เก่งมาก คือถ้าไม่ตั้งใจแสดงออกก็ไม่มีใครรู้ว่าเราคิดอะไร หรือรู้สึกยังไง...
-วันนั้นเราจำได้ว่าเราเรียนบ่ายสาม แล้วเขาก็รอเรียนอะไรไม่รู้พร้อมเรานี่ล่ะจำไม่ได้ รู้แค่ทั้งห้องเหลือแค่เรากับเขาที่เฝ้าห้องนั้นอยู่ เราก็บอกว่า "เออเนี่ย ไปส่งหน่อยได้มั้ย ไม่มีรถขี้เกียจเดิน มันร้อน 55555" เขาก็ "เออ เอาดิ" แค่นี้แหละ 55555 เขาเป็นคนพูดไม่เก่งไงงงงงงง
เราก็นั่งคุยกันเรื่องหนังเพื่อรอเวลา จะไปดูเรื่องนั้นเรื่องนี้ด้วยกัน (คือเราเขินมากกกกกก จนพูดติดอ่างเลยอ่ะ) จนถึงเวลาเราก็นั่งรถไปเรียนด้วยกัน ><
เวลาผ่านไปเกือบสัปดาห์ เราก็คุยกันเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่เราคุยกัน คือเราทักไปก่อน แล้วเขาก็ตอบเราทุกประโยค ย้ำ*** ตอบทุกประโยค...คือไม่มีถามอ่ะ 55555 (จะเสมอต้นเสมอปลายกับประโยคที่คุยกันไปไหม?? -''''-)
จนเราตัดสินใจแอดเฟรนด์ไป ก็ไปส่องนะ มันเหมือนกับเขาเพิ่งเลิกกับแฟนไปเมื่อปลายปีที่แล้ว คือเขาอกหักอยู่อ่ะ TT เศร้าจุงงง ดูเหมือนเขารักแฟนมากกกก แต่ก็นั่นแหละ เราก็ต้องทำใจยอมรับ (ตอนนั้นเศร้ามากค่ะ เฮิร์ตแทนเขาไปเลยยย)
เราก็สนิทกันมาเรื่อยๆนะ (เริ่มขี้เกียจพิมพ์ละอ่ะ -////-) จนปิดเทอมเราก็มีงานที่ต้องทำด้วยกัน เราก็คุยกันว่าจะไปดูหนังด้วยกัน สุดท้ายก็ไม่ได้ไป เพราะเพื่อนเขาไปด้วย เราเลยไม่อยากไปขัดอารมณ์ เป็นแบบเนี้ยะอยู่สามรอบ สามเรื่อง ไม่ได้ไปสั้กกกกกกะที เห้อออเซ็ง -////-
พอเราทำงานชิ้นเดียวกัน เราก็ยิ่งต้องคุยกันมากขึ้น เข้าทางเราอ่ะเดะ 5555 ชวนคุยนู้นนั่นนี่ คือกล่องแชทนั้นอ่ะ มีแค่เราที่เป็นคนหาเรื่องคุย ถามว่าเหนื่อยมั้ย...? ก็ไม่นะ มีความสุขดี รับรู้เรื่องของเขา (
นั่นเอง อิอิ) เขาก็โอเคนะ ตอบเราบ้าง สติ้กเกอร์บ้าง ...
จนตอนนี้เราไปด้วยกันบ่อยขึ้น แต่เราไปกันแบบกลุ่มเพื่อนที่ทำงานด้วยกันอ่ะ ไปกินข้าว ไปนั่นนี่ไรงี้ ล่าสุดนี่ก็ได้ไปดูหนังด้วยกันละ แต่ก็มีเพื่อนเขาติดมาอีก 2 คน 55555 ไม่เคยได้ไป สองต่อสองเลยยยยย เสียจุยยยยย
แต่ทุกวันนี้เหมือนกับเขารู้นะว่าเราชอบอ่ะ แต่ก็อย่างว่า เราไม่ได้แสดงออกขนาดนั้น ทักแชทไปแต่ละทีเราก็เอาแต่เรื่องงานมาอ้างมากกว่า อิอิ เพื่อนร่วมงาน รุ่นพี่อะไรก็แซวบ้าง เรานี่ก็เขินจนแทบจะมุดดินหนีจ้าาา แต่ต้องเก็บอาการไว้หน่อยยย สำรวมอ่ะ 55555
แต่อะไรๆก็ยังไม่คืบหน้า โดยเฉพาะความสัมพันธ์ของเรากับเขา ถามว่ามันโอเคมั้ย...เราว่ามันโอเคดีนะ คุยกันได้เรื่อยๆ อยากคุยตอนไหนก็ทักไป ถึงจะได้แค่คุยก็เถอะ อย่างน้อยเราก็ยังมีเวลาคิด มีเวลาตัดสินใจ มีเวลาเจอคนอื่น(แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรู้สึกแบบนี้ง่ายๆนะ มันต้องใช้ความหวั่นไหว 55555)
แต่อีกมุมนึงเราก็เศร้านะ คือเขาจะคุยกับใครก็ได้ เขาก็มีสิทธิที่จะเลือก ที่จะเจอคนอื่นๆเหมือนเรา มีโอกาสที่จะผิดหวังสูง เราเลยไม่รู้จะทำยังไงต่อไป บางทีมันก็หมุนติ้วๆอยู่ในหัว ไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟัง เล่าให้เพื่อนฟังทุกวัน มันคงรำคาญแล้ว 5555 เลยมาเล่าในนี้บ้างดีกว่า
แต่ยังไงเวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์แหละว่า
เราควรจะรู้สึกต่อไป หรือหยุดความรู้สึกไว้แค่นั้น มันทรมานนะ แต่ก็พร้อมที่จะยอมเจ็บ เพราะเราเลือกที่จะเอาพันล้านความรู้สึกมาเก็บไว้กับเราแล้ว.... เห้อออออ เพื่อนๆอ่านถึงนี่แล้วเป้นไงกันบ้าง?
** เราเป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่ง จำอะไรไม่ค่อยจะได้ ขาดตอนบ้างเป็นบางวรรคบางประโยค ก็อย่างว่า...ความรู้สึกที่มีมันไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดหรือตัวอักษรได้หมด... เพราะถ้ามันอธิบายออกมาได้หมด มันคงไม่เรียกว่าความรู้สึก... **
>>> ถ้าเธอเข้ามาอ่านกะทู้นี้ เราอยากให้เธอรู้ไว้นะ...ว่าเราเลือกที่จะรู้สึกกับเธอแล้ว เราไม่เปลี่ยนใจง่ายๆหรอก (ถ้าเธอยังไม่มีใครอ่ะนะ) <<<
เขินจังเบ๊ยยยยยยยยยยยยย >///<
#ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ( :
"หลากความรู้สึก" ของคนแอบชอบ
เราแอบชอบผู้ชายคนนึง เขาเป็นเพื่อนเรา.. เรียนด้วยกัน ทำงานของมหา'ลัยที่เดียวกัน
เรามารู้จักเขาก็ตอนที่เราเข้ามาทำงานนี่ล่ะ ตอนแรกที่เจอก็รู้สึกแปลกๆนะ คนอะไรชื่อก็ยาวนามสกุลก็ยาว 555555
เขาไม่ได้เป็นคนหน้าตาดีอะไรนะ แต่เขาแปลกดี ทั้งหน้า ตัว นิสัย ความคิด มันแปลกดี เราเลยชอบ 55555
ตลอดเวลาที่เราทำงานด้วยกัน เราทั้งสองไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ... แต่แล้วก็มีงานที่ทำให้เราต้องประสานกัน (เราทำงานคนละฝ่ายกันนะ)
*ก่อนหน้านี้เพื่อนเราใช้แชทของเราส่งข้อความเชิญประชุมให้กับทุกคนที่อยู่ในหน่วยงานนี้*
จากนั้นเมื่อแชทมันอัพเดต มันก็ต้องมีการยืนยันข้อความที่ส่งไปหา (เพราะเราไม่ได้เป็นเพื่อนกันในเฟสบุ๊ค) จะอะไรล่ะ...เขาก็กดรับข้อความน่ะสิ
เราก็เลยได้คุยกัน 55555 เขินจัง ><''
เราก็เลยชวนคุยเล่นๆ ด้วยความที่อยากรู้จักกันให้ดีกว่านี้ก่อนที่จะได้ลงมือทำงานด้วยกัน เขาก็ตอบนะ...แต่ตอบแบบคนไม่รู้จักอ่ะ 5555 ตลกดี คุยกันได้สักระยะหนึ่งเราก็หายไป ไม่ได้ยุ่งกับกล่องข้อความนั้นอีก... ผ่านไประยะหนึ่งเราไปเที่ยวต่างจังหวัด เลยทักแชทไปหาเขาเล่นๆ แล้วบอกว่า "คิดถึง" (คือเราเป็นคนขี้เล่นนะ ชอบพูดอะไรแบบนี้) เขาก็ตอบกลับมาประมาณว่า "จริงมั้ย.. งั้นเราไปดูหนังกัน" คืออาร๊ายยยยยย ><!! แบบอยากจะกรี๊ดดดดดดด
วันนั้นเป็นอะไรที่ยิ้มไปทั้งวันเลยยย อิอิ
จากนั้นเราก็ทักไปตลอดนะ แต่แค่วันละประโยคนะ .... จนวันนึงเราคิดว่า เรากำลังทำอะไรอยู่? แล้วเราก็หายไปอีก 555555
ผ่านมาสักระยะ เราก็เข้าไปที่ห้องทำงานบ่อยๆ ก็ไปเจอกัน ด้วยความที่เราเขินมากกกกก เราเลยกลายเป็นคนที่เก็บอารมณ์เก่งมาก คือถ้าไม่ตั้งใจแสดงออกก็ไม่มีใครรู้ว่าเราคิดอะไร หรือรู้สึกยังไง...
-วันนั้นเราจำได้ว่าเราเรียนบ่ายสาม แล้วเขาก็รอเรียนอะไรไม่รู้พร้อมเรานี่ล่ะจำไม่ได้ รู้แค่ทั้งห้องเหลือแค่เรากับเขาที่เฝ้าห้องนั้นอยู่ เราก็บอกว่า "เออเนี่ย ไปส่งหน่อยได้มั้ย ไม่มีรถขี้เกียจเดิน มันร้อน 55555" เขาก็ "เออ เอาดิ" แค่นี้แหละ 55555 เขาเป็นคนพูดไม่เก่งไงงงงงงง
เราก็นั่งคุยกันเรื่องหนังเพื่อรอเวลา จะไปดูเรื่องนั้นเรื่องนี้ด้วยกัน (คือเราเขินมากกกกกก จนพูดติดอ่างเลยอ่ะ) จนถึงเวลาเราก็นั่งรถไปเรียนด้วยกัน ><
เวลาผ่านไปเกือบสัปดาห์ เราก็คุยกันเหมือนเดิม เหมือนวันแรกที่เราคุยกัน คือเราทักไปก่อน แล้วเขาก็ตอบเราทุกประโยค ย้ำ*** ตอบทุกประโยค...คือไม่มีถามอ่ะ 55555 (จะเสมอต้นเสมอปลายกับประโยคที่คุยกันไปไหม?? -''''-)
จนเราตัดสินใจแอดเฟรนด์ไป ก็ไปส่องนะ มันเหมือนกับเขาเพิ่งเลิกกับแฟนไปเมื่อปลายปีที่แล้ว คือเขาอกหักอยู่อ่ะ TT เศร้าจุงงง ดูเหมือนเขารักแฟนมากกกก แต่ก็นั่นแหละ เราก็ต้องทำใจยอมรับ (ตอนนั้นเศร้ามากค่ะ เฮิร์ตแทนเขาไปเลยยย)
เราก็สนิทกันมาเรื่อยๆนะ (เริ่มขี้เกียจพิมพ์ละอ่ะ -////-) จนปิดเทอมเราก็มีงานที่ต้องทำด้วยกัน เราก็คุยกันว่าจะไปดูหนังด้วยกัน สุดท้ายก็ไม่ได้ไป เพราะเพื่อนเขาไปด้วย เราเลยไม่อยากไปขัดอารมณ์ เป็นแบบเนี้ยะอยู่สามรอบ สามเรื่อง ไม่ได้ไปสั้กกกกกกะที เห้อออเซ็ง -////-
พอเราทำงานชิ้นเดียวกัน เราก็ยิ่งต้องคุยกันมากขึ้น เข้าทางเราอ่ะเดะ 5555 ชวนคุยนู้นนั่นนี่ คือกล่องแชทนั้นอ่ะ มีแค่เราที่เป็นคนหาเรื่องคุย ถามว่าเหนื่อยมั้ย...? ก็ไม่นะ มีความสุขดี รับรู้เรื่องของเขา (
จนตอนนี้เราไปด้วยกันบ่อยขึ้น แต่เราไปกันแบบกลุ่มเพื่อนที่ทำงานด้วยกันอ่ะ ไปกินข้าว ไปนั่นนี่ไรงี้ ล่าสุดนี่ก็ได้ไปดูหนังด้วยกันละ แต่ก็มีเพื่อนเขาติดมาอีก 2 คน 55555 ไม่เคยได้ไป สองต่อสองเลยยยยย เสียจุยยยยย
แต่ทุกวันนี้เหมือนกับเขารู้นะว่าเราชอบอ่ะ แต่ก็อย่างว่า เราไม่ได้แสดงออกขนาดนั้น ทักแชทไปแต่ละทีเราก็เอาแต่เรื่องงานมาอ้างมากกว่า อิอิ เพื่อนร่วมงาน รุ่นพี่อะไรก็แซวบ้าง เรานี่ก็เขินจนแทบจะมุดดินหนีจ้าาา แต่ต้องเก็บอาการไว้หน่อยยย สำรวมอ่ะ 55555
แต่อะไรๆก็ยังไม่คืบหน้า โดยเฉพาะความสัมพันธ์ของเรากับเขา ถามว่ามันโอเคมั้ย...เราว่ามันโอเคดีนะ คุยกันได้เรื่อยๆ อยากคุยตอนไหนก็ทักไป ถึงจะได้แค่คุยก็เถอะ อย่างน้อยเราก็ยังมีเวลาคิด มีเวลาตัดสินใจ มีเวลาเจอคนอื่น(แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะรู้สึกแบบนี้ง่ายๆนะ มันต้องใช้ความหวั่นไหว 55555)
แต่อีกมุมนึงเราก็เศร้านะ คือเขาจะคุยกับใครก็ได้ เขาก็มีสิทธิที่จะเลือก ที่จะเจอคนอื่นๆเหมือนเรา มีโอกาสที่จะผิดหวังสูง เราเลยไม่รู้จะทำยังไงต่อไป บางทีมันก็หมุนติ้วๆอยู่ในหัว ไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟัง เล่าให้เพื่อนฟังทุกวัน มันคงรำคาญแล้ว 5555 เลยมาเล่าในนี้บ้างดีกว่า
แต่ยังไงเวลาก็เป็นเครื่องพิสูจน์แหละว่า เราควรจะรู้สึกต่อไป หรือหยุดความรู้สึกไว้แค่นั้น มันทรมานนะ แต่ก็พร้อมที่จะยอมเจ็บ เพราะเราเลือกที่จะเอาพันล้านความรู้สึกมาเก็บไว้กับเราแล้ว.... เห้อออออ เพื่อนๆอ่านถึงนี่แล้วเป้นไงกันบ้าง?
** เราเป็นคนเล่าเรื่องไม่เก่ง จำอะไรไม่ค่อยจะได้ ขาดตอนบ้างเป็นบางวรรคบางประโยค ก็อย่างว่า...ความรู้สึกที่มีมันไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดหรือตัวอักษรได้หมด... เพราะถ้ามันอธิบายออกมาได้หมด มันคงไม่เรียกว่าความรู้สึก... **
>>> ถ้าเธอเข้ามาอ่านกะทู้นี้ เราอยากให้เธอรู้ไว้นะ...ว่าเราเลือกที่จะรู้สึกกับเธอแล้ว เราไม่เปลี่ยนใจง่ายๆหรอก (ถ้าเธอยังไม่มีใครอ่ะนะ) <<<
เขินจังเบ๊ยยยยยยยยยยยยย >///<
#ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ ( :