ก่อนอื่นออกตัวก่อนเลยว่า แฟนเราเป็นเกมเมอร์ค่ะ
คือ เค้าจะมีทีมคล้ายๆ นักกีฬาเลย แต่เป็น e-sport
มีสปอนเซอร์ มีเงินเดือน(แต่ก็ไม่ได้เยอะมาก)
ปัญหา คือ
1.เค้าต้องซ้อมทีมเกือบทุกวัน เวลาเลิก/เริ่มซ้อมก็ไม่แน่นอน อยากไปไหนวันที่ซ้อมก็แทบไม่ได้เลย ถ้าไปก็ต้องรีบกลับ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะโอเคไหม เราน้อยใจ แต่อีกใจนึงก็รู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของเค้า เลยไม่รู้ว่าจริงๆเราควรจะต้องรู้สึกยังไง
2.เค้ามีแข่งทั้งแมทออนไลน์ แลน ทั้งในและต่างประเทศ ก็ไม่ได้แข่งทุกอาทิตย์นะคะ แต่มันเสียการเรียน เหมือนเวลาทุกอย่างต้องไปลงกับเกม
สรุป คือ เรารู้สึกว่าเค้าให้ความสำคัญกับเกมและเพื่อนๆในเกมมากกว่าเรา มากกว่าการเรียน มากกว่าเพื่อน ถ้าเป็นอาชีพอื่นมันคงไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ใช่ไหมคะ
เราเคยคุยกับเค้านะ แต่ก็เหมือนจะยิ่งทำให้แย่ลง
เพราะมันเป็นหน้าที่ของเค้า เราเลยพยายามเข้าใจ แต่สุดท้ายเหมือนเราหลอกตัวเอง เสียงในหัวคอยบอกเราตลอดเวลาว่าทำไมเค้าถึงต้องจริงจังกับสิ่งที่ไม่มีทางจะอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิต และยังทำให้เค้าต้องเสียอะไรหลายๆอย่างในชีวิต
"หรือเกมคือทุกอย่างของชีวิตคนได้จริงๆ"
เราไม่ได้จะโทษเกมนะคะ ถ้าจะผิดมันก็คงผิดที่เค้าไม่ก็เรา อย่างที่หลายๆคนบอกว่า "เล่นเกมได้ แต่อย่าให้เกมเล่นเรา" เราเข้าใจดีค่ะ
เราเอามาเทียบกับคู่ที่เค้าอยู่ห่างกัน เค้ายังรักกันได้เลย หรือเราอาจจะเรียกร้องมากไป แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่มันหายไปอาจจะไม่ใช่ระยะทาง แต่มันคือ "เวลาที่พร้อมจะใส่ใจกันและกัน" รึเปล่าคะ?
บางคนอาจจะงงว่ามาถึงตรงนี้เราต้องการอะไร อย่างน้อยก็ขอบอกให้คนได้รู้ ไม่อยากอึดอัดอยู่คนเดียว หรือถ้าใครมีคำปรึกษาดีๆ ให้เราเลิกสับสน ก็ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องไร้สาระมาจนถึงตอนจบค่ะ5555 #ในเลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่
ลำบากใจกว่าแฟนติดเกม คือแฟนเป็นเกมเมอร์ TT
คือ เค้าจะมีทีมคล้ายๆ นักกีฬาเลย แต่เป็น e-sport
มีสปอนเซอร์ มีเงินเดือน(แต่ก็ไม่ได้เยอะมาก)
ปัญหา คือ
1.เค้าต้องซ้อมทีมเกือบทุกวัน เวลาเลิก/เริ่มซ้อมก็ไม่แน่นอน อยากไปไหนวันที่ซ้อมก็แทบไม่ได้เลย ถ้าไปก็ต้องรีบกลับ ถ้าเป็นเพื่อนๆจะโอเคไหม เราน้อยใจ แต่อีกใจนึงก็รู้สึกว่ามันเป็นหน้าที่ของเค้า เลยไม่รู้ว่าจริงๆเราควรจะต้องรู้สึกยังไง
2.เค้ามีแข่งทั้งแมทออนไลน์ แลน ทั้งในและต่างประเทศ ก็ไม่ได้แข่งทุกอาทิตย์นะคะ แต่มันเสียการเรียน เหมือนเวลาทุกอย่างต้องไปลงกับเกม
สรุป คือ เรารู้สึกว่าเค้าให้ความสำคัญกับเกมและเพื่อนๆในเกมมากกว่าเรา มากกว่าการเรียน มากกว่าเพื่อน ถ้าเป็นอาชีพอื่นมันคงไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ใช่ไหมคะ
เราเคยคุยกับเค้านะ แต่ก็เหมือนจะยิ่งทำให้แย่ลง
เพราะมันเป็นหน้าที่ของเค้า เราเลยพยายามเข้าใจ แต่สุดท้ายเหมือนเราหลอกตัวเอง เสียงในหัวคอยบอกเราตลอดเวลาว่าทำไมเค้าถึงต้องจริงจังกับสิ่งที่ไม่มีทางจะอยู่กับเค้าไปตลอดชีวิต และยังทำให้เค้าต้องเสียอะไรหลายๆอย่างในชีวิต
"หรือเกมคือทุกอย่างของชีวิตคนได้จริงๆ"
เราไม่ได้จะโทษเกมนะคะ ถ้าจะผิดมันก็คงผิดที่เค้าไม่ก็เรา อย่างที่หลายๆคนบอกว่า "เล่นเกมได้ แต่อย่าให้เกมเล่นเรา" เราเข้าใจดีค่ะ
เราเอามาเทียบกับคู่ที่เค้าอยู่ห่างกัน เค้ายังรักกันได้เลย หรือเราอาจจะเรียกร้องมากไป แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่มันหายไปอาจจะไม่ใช่ระยะทาง แต่มันคือ "เวลาที่พร้อมจะใส่ใจกันและกัน" รึเปล่าคะ?
บางคนอาจจะงงว่ามาถึงตรงนี้เราต้องการอะไร อย่างน้อยก็ขอบอกให้คนได้รู้ ไม่อยากอึดอัดอยู่คนเดียว หรือถ้าใครมีคำปรึกษาดีๆ ให้เราเลิกสับสน ก็ขอบคุณมากๆนะคะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านเรื่องไร้สาระมาจนถึงตอนจบค่ะ5555 #ในเลข5มีน้ำตาซ่อนอยู่