สวัสดีค่ะ
พอดีมีเวลาเลยอยากเขียนสิ่งที่คั่งค้างในใจมานาน เกี่ยวกับความเครียดเรื่องงาน
จขกท เป็นหมอค่ะ พึ่งจบมาได้ไม่นาน
ก่อนหน้านี้ตอนที่เป็นนักศึกษาแพทย์ก็ไม่มีความสุขกับวิชาที่เรียน ตอนนั้นก็คิดว่าอยากจะลาออกแล้วไปเรียนอย่างอื่น เคยมาตั้งกระทู้ถามในนี้ด้วยค่ะ
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ออก ตอนนั้นก็คิดว่าอนาคตเดี๋ยวไปใช้ทุน แล้วทำต่อด้านที่ตรวจคนไข้น้อย น่าจะดีขึ้น เลยทนๆ ไปจนจบ
ตอนจบได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง โรงเรียนแพทย์รัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
นี่คงเป็นสิ่งดีอย่างเดียวที่หนูทำได้ คือทำให้พ่อแม่ดีใจ ภูมิใจ
แค่สิ่งเดียวจริงๆ ค่ะ
ทำไมถึงไม่ชอบงานนี้ ไม่ชอบความเป็นหมอ ไม่ชอบอาชีพหมอ
(หนูไม่ได้มีปัญหากับคนนะคะ เพื่อน พี่ อาจารย์ ที่หนูเจอล้วนเป็นมิตร มีความรับผิดชอบ ที่เรียนจนจบได้ส่วนหนึ่งเพราะสภาพแวดล้อมดี มีคนเกื้อหนุนค่ะ)
หนูกลัวความผิดพลาดค่ะ
ทุกอาชีพ ทุกคน ผิดพลาดได้หมด แต่หมอ ผิดพลาดแล้วคนไข้ตายหรือพิการ
มันอาจเกิดจากความประมาท ความไม่รู้ หรือแม้ว่าจะทั้งไม่ประมาท หรือรู้ทั้งรู้ คนไข้ก็ตายได้ด้วยโรคของเค้าเอง
ความรับผิดชอบมันมาก และมันติดพันมากจนไม่มีเวลาส่วนตัว
ไม่มีคำว่าเลิกงานตอนเย็น ไม่มีหยุดเสาร์อาทิตย์
วันหยุดอาจมีจริง แต่ได้มายากเย็น และก็มีสิทธิโดนโทรหาอยู่ดีแม้ไม่อยู่เวร
เพราะมันเป็นเรื่องของชีวิตความเป็นความตายของคน ไม่มีวันหยุด
ทุกอย่างที่หมอทำ ถูกบันทึกอยู่ตลอด
แม้ในช่วงกลางดึกหรือตีสาม ในช่วงที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น สิ่งที่เขียนอย่างไม่มีสติ ก็เอาไปให้หลักฐานได้
หลักฐานทางการแพทย์ หลักฐานทางกฎหมาย
สำหรับหนู ไม่ต้องไปถึงขั้นว่าถูกฟ้องหรือร้องเรียน แค่รู้ว่าเคสมีปัญหา ก็ทุกข์มากแล้ว
แม้แต่ในเวลาพัก ก็ต้องมาคิดมาเครียด
ทุกอย่างมันช้าไม่ได้ มันแย่มากสำหรับชีวิตหนู
ทั้งหน้างานและหลังม่าน
แม้แต่สาขาที่ไม่เจอคนไข้ ไม่เร่งด่วน ก็ยังต้องรับผิดชอบชีวิตคนไข้อยู่ดี เช่นงานแล็บ มันปฏิเสธไม่ได้เลยถ้าทำผิด
ทุกอย่างที่ทำ มันมีผลต่อชีวิตคนอื่น รวมไปถึงครอบครัว มีผลทั้งเรื่องเงิน จิตใจ กฎหมาย
หนูไม่อยากรับผิดชอบชีวิตคนแล้ว
หนูแค่อยากทำงานธรรมดา เย็นพัก เสาร์อาทิตย์พัก
อยากเป็นคนธรรมดาที่มีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่ต้องโดนจิกโดนตามแบบต้องไปทันที กดดันต้องรีบทำเพราะเป็นเรื่องความเป็นความตาย
หมอ คนไข้แย่แล้วนะ
เรื่องทำงานหนูเต็มที่ ดึกดื่นแค่ไหนก็อยู่ได้
หนูแค่อยากนอนหลับตอนกลางคืน อยากอยู่กับพ่อแม่ทุกวัน อยากพักที่บ้านสบายๆ วันเสาร์อาทิตย์
ตอนแรกก็คิดว่าทนๆไป เพราะมีคนบอกว่า อาชีพอะไรก็ลำบากเหมือนกัน
แต่ว่า พอดูจริงๆ บางอาชีพก็สามารถหาจังหวะหยุดได้
บางงานก็ไม่ได้รีบมาก
ก่อนหน้านี้ในกระทู้ที่บอกว่า ทำงานเงินเดือนสามสี่หมื่น เหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนต้องทำงานทุกวัน
คนที่เลิกงานตอนเย็น คนที่ได้หยุดเสาร์อาทิตย์ ก็มีไม่น้อย
หนูเลยต้องกลับมาคิดอีกที ว่ามันจะเป็นไปได้มั้ย ถ้าหนูจะเปลี่ยนอาชีพไปทำอย่างอื่นเลย
อาจเป็นพนักงานบริษัทเล็กๆ ทำเอกสารไป เงินเดือนอาจซักหมื่นห้าหรือสองหมื่น
ได้น้อยกว่าเดิม แต่ไม่เครียดเท่าเดิม มีเวลามากกว่าเดิม
หนูก็ต้องปรับตัวด้วย เลิกค่านิยมแพงๆ เลิกกินอาหารแพงๆ
ช่วงแรกๆ คงจะยาก แต่คิดว่าทำได้ค่ะ
แต่ปัญหาคือ หนูไม่กล้าไปเริ่มอะไรใหม่ อายุก็ยี่สิบกลางๆ ไม่กล้าไปนั่งเรียน ป ตรี ใหม่
หนูเลยคิดว่า ยังมีอีกทางเลือก
เล่นหุ้น ก็เป็นอีกอย่างที่ดูน่าสนใจ สมัยนี้หมอเล่นกันเยอะ หลายคนที่รู้จักก็เล่น
แต่มันก็คงยากถ้าจะเล่นได้เก่งจนไม่ต้องไปทำงานประจำ
อยากรู้ว่าจะเป็นไปได้รึเปล่าค่ะ อาจทำงานประจำต่อไป ระหว่างนี้ก็เริ่มเล่น
ตั้งเป้าว่าสิบปี ต้องเลิกทำงานประจำให้ได้
อยากรู้ว่าจะเริ่มศึกษาจากตรงไหนดีคะ แบบจริงจัง ให้สามารถปลดล็อคจากการเป็นพนักงานเงินเดือนหรือลูกจ้างอย่างหมอได้
หรือเข้าถึงสิ่งที่เค้าเรียกว่า "อิสระทางการเงิน" ได้
ไม่ว่าจะเปลี่ยนงานไปทำงานประจำอื่น หรือเลิกทำงานประจำให้เงินทำงานแทน
ตอนนี้หนูคิดว่าจะเริ่มทำแล้วค่ะ หนูไม่แน่ใจว่าควรทำยังไง ทางไหน
รบกวนช่วยแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
ตอนนี้เครียดกับงานประจำมาก อยากเปลี่ยนอาชีพแต่ไม่กล้า รบกวนแนะนำด้วยค่ะ
พอดีมีเวลาเลยอยากเขียนสิ่งที่คั่งค้างในใจมานาน เกี่ยวกับความเครียดเรื่องงาน
จขกท เป็นหมอค่ะ พึ่งจบมาได้ไม่นาน
ก่อนหน้านี้ตอนที่เป็นนักศึกษาแพทย์ก็ไม่มีความสุขกับวิชาที่เรียน ตอนนั้นก็คิดว่าอยากจะลาออกแล้วไปเรียนอย่างอื่น เคยมาตั้งกระทู้ถามในนี้ด้วยค่ะ
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ออก ตอนนั้นก็คิดว่าอนาคตเดี๋ยวไปใช้ทุน แล้วทำต่อด้านที่ตรวจคนไข้น้อย น่าจะดีขึ้น เลยทนๆ ไปจนจบ
ตอนจบได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง โรงเรียนแพทย์รัฐแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
นี่คงเป็นสิ่งดีอย่างเดียวที่หนูทำได้ คือทำให้พ่อแม่ดีใจ ภูมิใจ
แค่สิ่งเดียวจริงๆ ค่ะ
ทำไมถึงไม่ชอบงานนี้ ไม่ชอบความเป็นหมอ ไม่ชอบอาชีพหมอ
(หนูไม่ได้มีปัญหากับคนนะคะ เพื่อน พี่ อาจารย์ ที่หนูเจอล้วนเป็นมิตร มีความรับผิดชอบ ที่เรียนจนจบได้ส่วนหนึ่งเพราะสภาพแวดล้อมดี มีคนเกื้อหนุนค่ะ)
หนูกลัวความผิดพลาดค่ะ
ทุกอาชีพ ทุกคน ผิดพลาดได้หมด แต่หมอ ผิดพลาดแล้วคนไข้ตายหรือพิการ
มันอาจเกิดจากความประมาท ความไม่รู้ หรือแม้ว่าจะทั้งไม่ประมาท หรือรู้ทั้งรู้ คนไข้ก็ตายได้ด้วยโรคของเค้าเอง
ความรับผิดชอบมันมาก และมันติดพันมากจนไม่มีเวลาส่วนตัว
ไม่มีคำว่าเลิกงานตอนเย็น ไม่มีหยุดเสาร์อาทิตย์
วันหยุดอาจมีจริง แต่ได้มายากเย็น และก็มีสิทธิโดนโทรหาอยู่ดีแม้ไม่อยู่เวร
เพราะมันเป็นเรื่องของชีวิตความเป็นความตายของคน ไม่มีวันหยุด
ทุกอย่างที่หมอทำ ถูกบันทึกอยู่ตลอด
แม้ในช่วงกลางดึกหรือตีสาม ในช่วงที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น สิ่งที่เขียนอย่างไม่มีสติ ก็เอาไปให้หลักฐานได้
หลักฐานทางการแพทย์ หลักฐานทางกฎหมาย
สำหรับหนู ไม่ต้องไปถึงขั้นว่าถูกฟ้องหรือร้องเรียน แค่รู้ว่าเคสมีปัญหา ก็ทุกข์มากแล้ว
แม้แต่ในเวลาพัก ก็ต้องมาคิดมาเครียด
ทุกอย่างมันช้าไม่ได้ มันแย่มากสำหรับชีวิตหนู
ทั้งหน้างานและหลังม่าน
แม้แต่สาขาที่ไม่เจอคนไข้ ไม่เร่งด่วน ก็ยังต้องรับผิดชอบชีวิตคนไข้อยู่ดี เช่นงานแล็บ มันปฏิเสธไม่ได้เลยถ้าทำผิด
ทุกอย่างที่ทำ มันมีผลต่อชีวิตคนอื่น รวมไปถึงครอบครัว มีผลทั้งเรื่องเงิน จิตใจ กฎหมาย
หนูไม่อยากรับผิดชอบชีวิตคนแล้ว
หนูแค่อยากทำงานธรรมดา เย็นพัก เสาร์อาทิตย์พัก
อยากเป็นคนธรรมดาที่มีชีวิตเป็นของตัวเอง ไม่ต้องโดนจิกโดนตามแบบต้องไปทันที กดดันต้องรีบทำเพราะเป็นเรื่องความเป็นความตาย
หมอ คนไข้แย่แล้วนะ
เรื่องทำงานหนูเต็มที่ ดึกดื่นแค่ไหนก็อยู่ได้
หนูแค่อยากนอนหลับตอนกลางคืน อยากอยู่กับพ่อแม่ทุกวัน อยากพักที่บ้านสบายๆ วันเสาร์อาทิตย์
ตอนแรกก็คิดว่าทนๆไป เพราะมีคนบอกว่า อาชีพอะไรก็ลำบากเหมือนกัน
แต่ว่า พอดูจริงๆ บางอาชีพก็สามารถหาจังหวะหยุดได้
บางงานก็ไม่ได้รีบมาก
ก่อนหน้านี้ในกระทู้ที่บอกว่า ทำงานเงินเดือนสามสี่หมื่น เหนื่อยแค่ไหน ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนต้องทำงานทุกวัน
คนที่เลิกงานตอนเย็น คนที่ได้หยุดเสาร์อาทิตย์ ก็มีไม่น้อย
หนูเลยต้องกลับมาคิดอีกที ว่ามันจะเป็นไปได้มั้ย ถ้าหนูจะเปลี่ยนอาชีพไปทำอย่างอื่นเลย
อาจเป็นพนักงานบริษัทเล็กๆ ทำเอกสารไป เงินเดือนอาจซักหมื่นห้าหรือสองหมื่น
ได้น้อยกว่าเดิม แต่ไม่เครียดเท่าเดิม มีเวลามากกว่าเดิม
หนูก็ต้องปรับตัวด้วย เลิกค่านิยมแพงๆ เลิกกินอาหารแพงๆ
ช่วงแรกๆ คงจะยาก แต่คิดว่าทำได้ค่ะ
แต่ปัญหาคือ หนูไม่กล้าไปเริ่มอะไรใหม่ อายุก็ยี่สิบกลางๆ ไม่กล้าไปนั่งเรียน ป ตรี ใหม่
หนูเลยคิดว่า ยังมีอีกทางเลือก
เล่นหุ้น ก็เป็นอีกอย่างที่ดูน่าสนใจ สมัยนี้หมอเล่นกันเยอะ หลายคนที่รู้จักก็เล่น
แต่มันก็คงยากถ้าจะเล่นได้เก่งจนไม่ต้องไปทำงานประจำ
อยากรู้ว่าจะเป็นไปได้รึเปล่าค่ะ อาจทำงานประจำต่อไป ระหว่างนี้ก็เริ่มเล่น
ตั้งเป้าว่าสิบปี ต้องเลิกทำงานประจำให้ได้
อยากรู้ว่าจะเริ่มศึกษาจากตรงไหนดีคะ แบบจริงจัง ให้สามารถปลดล็อคจากการเป็นพนักงานเงินเดือนหรือลูกจ้างอย่างหมอได้
หรือเข้าถึงสิ่งที่เค้าเรียกว่า "อิสระทางการเงิน" ได้
ไม่ว่าจะเปลี่ยนงานไปทำงานประจำอื่น หรือเลิกทำงานประจำให้เงินทำงานแทน
ตอนนี้หนูคิดว่าจะเริ่มทำแล้วค่ะ หนูไม่แน่ใจว่าควรทำยังไง ทางไหน
รบกวนช่วยแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ