โดยเฉพาะเวลาโม้กัน ถ้าเป็นสังคมเด็ก ถ้าสิ่งที่โม้ ไม่เป็นความจริง หรือ มีส่วนผิดพลาด หรือ ไม่จริงทั้งหมด หรือ เวอร์ไป
โดนเพื่อนจับผิด โดนด่าเลย จะโง่ จะควาย จะไม่รู้จริงอะไรก็แล้วแต่ ตามประสาเพื่อนสนิท ที่พูดคุยหยอกล้อกันได้
ทำให้ต่อมา ผมต้องฝึกตัวเอง คิดก่อนพูด พูดแต่สิ่งที่ข้อมูลถูกต้องเท่านั้น (ทำให้กลายเป็นคนพูดน้อยลง เพราะต้องระวังเรื่องพวกนี้)
แต่สังคมผู้ใหญ่ ที่พ่อแม่ผม พาไปกินข้าวกับเพื่อนสนิทพ่อ ผมฟังพ่อผมโม้ และจำได้ว่า เฮ้ย มันไม่ไช่แบบนี้นา
ไม่จริงทั้งหมด หรือ พ่อเข้าใจผิดแล้ว หรือ เวอร์ไปละ (ได้แต่คิดในใจ) ผมเห็นคนร่วมโต๊ะเพื่อนสนิทพ่อ ไม่เห็นจะแย้งอะไรเลย ยิ้มๆตามน้ำ
จะบอกว่าเพราะเพื่อนพ่อเขาไม่รู้ก็ไม่ไช่ เพราะเป็นแบบนี้ตลอด ในหลายๆเหตุการณ์
พ่อผมโม้ตั้งแต่เริ่มยันจบ ก็ไม่เห็นเพื่อนเขาจะขัดอะไร ก็เฮฮารับฟังกันเรื่อยๆ ตามปกติ
อยากทราบว่า เพราะเหตุใดสังคมเด็ก กับ ผู้ใหญ่ ถึงแตกต่างกันในด้านนี้นะครับ
สังคมผู้ใหญ่ กับ เด็ก ต่างกันจริงๆ
โดนเพื่อนจับผิด โดนด่าเลย จะโง่ จะควาย จะไม่รู้จริงอะไรก็แล้วแต่ ตามประสาเพื่อนสนิท ที่พูดคุยหยอกล้อกันได้
ทำให้ต่อมา ผมต้องฝึกตัวเอง คิดก่อนพูด พูดแต่สิ่งที่ข้อมูลถูกต้องเท่านั้น (ทำให้กลายเป็นคนพูดน้อยลง เพราะต้องระวังเรื่องพวกนี้)
แต่สังคมผู้ใหญ่ ที่พ่อแม่ผม พาไปกินข้าวกับเพื่อนสนิทพ่อ ผมฟังพ่อผมโม้ และจำได้ว่า เฮ้ย มันไม่ไช่แบบนี้นา
ไม่จริงทั้งหมด หรือ พ่อเข้าใจผิดแล้ว หรือ เวอร์ไปละ (ได้แต่คิดในใจ) ผมเห็นคนร่วมโต๊ะเพื่อนสนิทพ่อ ไม่เห็นจะแย้งอะไรเลย ยิ้มๆตามน้ำ
จะบอกว่าเพราะเพื่อนพ่อเขาไม่รู้ก็ไม่ไช่ เพราะเป็นแบบนี้ตลอด ในหลายๆเหตุการณ์
พ่อผมโม้ตั้งแต่เริ่มยันจบ ก็ไม่เห็นเพื่อนเขาจะขัดอะไร ก็เฮฮารับฟังกันเรื่อยๆ ตามปกติ
อยากทราบว่า เพราะเหตุใดสังคมเด็ก กับ ผู้ใหญ่ ถึงแตกต่างกันในด้านนี้นะครับ