สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ อึดอัดมากก็เลยตัดสินใจมาตั้งกระทู้ดู ตอนนี้เราอายุ18เพิ่งจบม.หกมาหมาดๆกำลังเตรียมตัวจะเข้ามหาลัย เราเป็นเด็กต่างจังหวัดนะ อยู่ภาคกลางนี่แหละ
แล้วบังเอิญคือมหาลัยในฝันของเราที่เราอยากเข้ามากๆตั้งแต่เด็กดันเป็นมหาลัยเดียวกับพี่ที่เราแอบชอบเค้าเรียนอยู่
ขอย้อนกลับไปสองปีที่แล้ว ตอนนั้นเราอยู่ม.สี่ ส่วนพี่ที่เราชอบอยู่ม.ห้า เราเจอพี่เค้าครั้งแรกในงานรร.พี่เค้าเล่นดนตรีอยู่ พี่เค้าไม่หล่อนะ แต่ยิ้มแล้วใจละลาย เราก็ยืนมองพี่เค้าตีกลองอยู่แบบนั้นจนจบ พอกลับบ้านไปเราก็ไปสืบๆจากพี่ที่รู้จักอีกทีแล้วขอเฟสพี่เค้ามา พอเราแอดไปพี่เค้าก็รับทันที
ผ่านไปสามวัน เราเลยลองทักพี่เค้า พี่เค้าคุยกับเราดีมาก ชวนคุยตลอด แต่พอเจอกันที่รร.ต่างฝ่ายต่างไม่กล้าทักกัน เราเป็นคนหน้าหยิ่งอยู่แล้วก็จะตีหน้านิ่งใส่พี่เค้าตลอด แต่พี่เค้าชอบยิ้มให้เรา เราก็หันหน้าหนี พอเลิกเรียนมาตกเย็นเราก็ทักแชทพี่เค้าตามปกติ เราคุยกับพี่เค้าแบบนั้นจนถึงวันวาเลนไทน์ก็ระยะเวลาประมานหกเดือนได้ เราเลยซื้อดอกกุหลาบไปให้พี่เค้า แต่ว่าเราฝากเพื่อนให้เอาไปให้ เราแอบดูอยู่ห่างๆ สักพักเราก็เดินไปนั่งกับเพื่อนที่โต๊ะหน้าตึกในรร.
แล้วอยู่ดีๆพี่เค้าก็โผล่มาจากข้างหลัง
พี่เค้า:น้อง(ชื่อเรา)ๆ
เรา:ห้ะ
พี่เค้า:ขอบคุณนะครับ *ในมือถือดอกกุหลาบของเราแล้วก็ยิ้มๆก้มหน้า*
เรา:อื้มมม *เขินหน้าแดง*
หลังจากนั้นเรากับพี่เค้าก็ยังคุยกันในแชทตลอด แต่เจอตัวจริงก็ยังไม่กล้าทักกันอยู่ดี แป่ววววว ก็ไม่รู้ทำไมเนาะ55555
แต่ด้วยความที่พี่เค้าเป็นนักดนตรีของรร.อะก็เป็นธรรมดาที่จะมีสาวๆมาชอบเยอะ ขึ้นเล่นงานรร.ทีไรหน้าเวทีมีทั้งผญ.ทั้งผู้ฉิง
แล้วมีครั้งนึงพี่เค้าลงมาจากเวทีเราก็ไปขอถ่ายรูป(เขินมากกกก)
พอตอนเย็นเราก็โพสรูปที่ถ่ายกับพี่เค้าลงในเฟสบุ๊คแล้วก็แท็กพี่เค้าไป แต่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คุณพระคุณเจ้า!! คนไลค์500+ แฟนคลับสาวๆพี่เค้าทักแชทมาด่าเราเพียบ เช้าวันถัดมาเรากลายเป็นช็อคออฟเดอะทาวน์ในรร.เฉยยย หลังจากวันนั้นมาเราก็ไม่ได้คุยกับพี่เค้า ไม่ค่อยทักไป เพราะเราคิดว่าเราห่างๆออกมาบ้างก็ดี พี่เค้าคงมีคนคุยเยอะแล้ว ซึ่งพี่เค้าเองก็ไม่ได้ทักเรามานะ เหมือนต่างคนก็ต่างเฉยๆกันไป เจอกันที่รร.เราไม่เคยมองหน้าพี่เค้าเลย
จนเราขึ้นม.ห้า พี่เค้าอยู่ม.หก
เราลงรูปกับเพื่อนในเฟสบุ๊ค พี่เค้าก็มาไลค์แล้วก็เม้นต์ว่า "เด็กอ้วน" เราก็เลยเม้นต์กลับว่า "ไอ้บ้าา" แล้วหลังจากนั้นก็คุยกันยาวยืดเยื้อมาตลอด จนถึงช่วงกีฬาสี เราอยู่สีเดียวกับพี่เค้า เราก็ไปดูพี่เค้าแข่งบอล เวลาซ้อมแสตนให้น้องเราก็ขึ้นไปช่วยซ้อม(พี่เค้าตีกลองให้สีด้วย) ก็เลยสนิทกับพี่เค้ามากขึ้น ได้คุยกันแบบซึ่งๆหน้ามากขึ้น อยู่เย็นทำป้ายทำคัตเอ้าท์แสตน บลาๆๆ ช่วงนั้นพี่เค้าก็เดินไปส่งเราขึ้นรถหน้ารร.ทุกเย็น ทั้งเพื่อนเรา เพื่อนพี่เค้าก็แซวกันใหญ่ ตามประสา พอจบช่วงกีฬาสีพี่เค้าก็ยังเดินไปส่งเราที่หน้ารร.อยู่ แล้วจู่ๆวันนึงก็มีรุ่นพี่ผญทักเรามา
พี่ผญ:น้องเป็นแฟน(ชื่อพี่เค้า)เหรอ
เรา:เปล่าค่ะเป็นพี่น้องกัน
พี่ผญ:เป็นน้องก็เป็นน้องจริงๆนะ อย่าให้เห็นว่าอยู่ด้วยกันอีก
เรา:แล้วพี่เป็นใครอะคะ แฟนพี่(ชื่อพี่เค้า)เหรอคะ
พี่ผญ:เปล่าหรอก ยังไม่ได้เป็น แต่อีกหน่อยก็จะเป็นแล้วแหละ
หลังจากวันนั้นเราก็ไม่คุยกับพี่เค้าเลย หลบหน้าตลอดด้วย เราหายออกมาจากพี่เค้าประมานสามดือน จนเริ่มเข้าช่วงวาเลนไทน์เราเลยไปซื้อดอกไม้เพื่อจะให้พี่เค้า แต่ครั้งนี้เราตัดสินใจจะให้เองกับมือ จำได้ว่าตรงที่พี่เค้านั่งอยู่คนเยอะมาก เราเขินมาก ทุกคนมองเราเป็นตาเดียว เรายื่นดอกกุหลาบให้พี่เค้า พี่เค้าพูดว่า "ขอบคุณครับ ตอนเย็นคุยกันนะ" เรานี่หน้าแดงเลยย >< แล้วเราก็กลับไปคุยกับพี่เค้าอีกครั้ง วันปัจฉิมเราก็ซื้อของไปให้พี่เค้า พอปิดเทอมเราก็คุยกันอยู่นะ พี่เค้าชวนเราไปวิ่งที่สนามกีฬากับเพื่อนๆเค้าอีกสามสี่คน บางทีก็ชวนเราว่ายน้ำ พี่เค้าเป็นผชอบอุ่นและสุภาพบุรุษมาก ตอนอยู่ในสระพี่เค้าแทบจะไม่โดนตัวเราเลย เทคแคร์เราดีเวอร์ๆ ถามเราตลอด หิวมั้ย กินไรมั้ย เอาไรมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ บลาๆๆ
จนช่วงแอดมิชชั่นมาถึง ผลออกมาคือพี่เค้าแอดติดมหาลัยแห่งหนึ่งในกทม.ซึ่งมหาลัยนั้นเป็นมหาลัยในฝันของเราเลย เราอยากเข้าตั้งแต่เด็กๆแล้ว
เรา:อิจฉาว่ะอยากติดที่นี่บ้าง
พี่เค้า:ก็มาดิ มาอยู่ด้วยกันนะ
หลังจากที่พี่เค้าขึ้นปีหนึ่งเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับพี่เค้าเลย เพราะว่าพี่เค้ามีรับน้อง ซ้อมหนัก เรียนหนัก ไม่ค่อยว่าง เราก็เลยไม่ได้อะไร ไม่ได้คุยกันระยะหนึ่ง ส่วนเราก็ขึ้นม.หก ใช้ชีวิตตามปกติ เราไม่ได้คุยกับพี่เค้าเป็นเดือนๆเลย คิดถึงมากกกกกก
แล้วอยู่ดีๆวันนึงเพื่อนก็วิ่งเข้ามาบอก "ๆๆๆๆพี่(ชื่อพี่เค้า)มาาาา" เราดีใจมาก รีบวิ่งลงไปหาพี่เค้า พอเจอแล้วใจสั่นมาก เราเดินไปหาพี่เค้าพี่เค้าก็ยิ้มๆ
เรา:มาได้ไง จะมาแล้วไม่บอกอะ
พี่เค้า:เซอร์ไพรส์
หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกนานมากกกกกกกก แล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกันด้วย เพราะเราบ้าอ่านหนังสือเตรียมสอบบวกกับพี่เค้าเองก็มีสอบเยอะ ก็เลยคุยกันบ้างไม่คุยกันบ้าง
จนวันนึงฝันเราแทบสลาย อยู่ดีๆแม่ก็เดินมาคุยกับเรา
แม่:ไปอยู่บ้านยายกัน
เรา:ไปๆๆ หนูไม่ได้เจอยายนานแล้ว คิดถึงมาก
แม่:แม่หมายถึงไปอยู่ที่นั่นเลยนะ
เรา:ห้ะะ ทำไมอะ พ่อล่ะ บ้านเราล่ะ
แม่:พ่อก็ไปด้วย ส่วนบ้านเราก็ไว้นี่ไง
เรา:อะไรกันเนี่ยย แต่หนูต้องเรียนมหาลัยนะ
แม่:ก็ไปเรียนที่เชียงใหม่ไงลูก
เรา:แต่หนูอยากเรียนที่กรุงเทพ
แม่:ไปอยู่เชียงใหม่กันแหละดีแล้ว
โอ้วววววว น้ำตาเราแทบไหล มหาลัยที่เราใฝ่ฝันก็จะอดซะแล้วเหรอเนี่ยย
เรานั่งๆนอนๆคิดเรื่องนี้อยู่ตลอด จนกระทั่งวันปัจฉิมนิเทศ... เราอยู่บนหอประชุมทำพิธีนู่นนี่เสร็จเดินลงมา มาหาน้องรหัสหลานรหัส ถ่ายรูปเล่นกันที่ซุ้ม ทั้งเพื่อนทั้งคนรู้จักให้ของขวัญมาเยอะมากเราก็ก้มๆเงยๆจัดของอยู่เพื่อที่จะให้ถือได้สะดวกกว่านี้ แล้วก็มีเสียงเรียกเรา เราเลยหันไป ตกใจมากกก ปรากฎว่าพี่เค้ามา เราโคตรๆดีใจเลย เราวางของในมือลงแล้วจะเดินไปหาพี่เค้า พี่เค้าเดินเข้ามาแล้วยื่นช่อดอกไม้เล็กๆให้เรา
พี่เค้า:อะ ดีใจด้วยนะจบแล้ว
เรา:อื้มม ขอบคุณนะ
พี่เค้า: *ลูบหัวเรา*
เรา:ถ่ายรูปกัน
เราก็เรียกเพื่อนมาถ่ายรูปให้ หลังจากนั้นทุกคนก็พากันแซวกันอย่างสนุกสนาน เรากับพี่เค้าก็คุยกันแป๊บนึง เราก็แยกกับพี่เค้าไปกินโต๊ะจีน ดูวงดนตรี เราก็ไปเต้นอยู่หน้าเวที ไปเขียนเสื้อกับเพื่อนคนนั้นคนนี้ พองานจบ เราเดินออกมากับเพื่อนอีกคนนึง เจอพี่เค้าเราก็เลยให้พี่เค้าเขียนเสื้อให้ แล้วก็คุยกัน
พี่เค้า:ต่อไหนเนี่ยย
เรา:ไม่รู้ดิ รอแอดอะ
พี่เค้า:แอดมอพี่นะ
เรา:ไว้อันดับหนึ่งเลย55555
พี่เค้า:ดีมากกกๆๆ *ลูบหัวเรา*
เรา:กลับตอนไหนอะ
พี่เค้า:เดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะ
เรา:โอเค อย่ากลับดึกนะ
พี่เค้า:มา พี่ช่วยถือ *ดึงกล่องของขวัญกับกระเป๋าเราไปถือ*
เรา: *ก้มหน้าเขิน* ขอบคุณนะ
แล้วพี่เค้าก็เดินไปส่งเราหน้ารร.พวกเพื่อนๆเรามันก็เดินตามหลังมา ทำเสียงวิ้ดวิ้วแซวตลอดทาง 5555555 โคตรเขินเลย พอถึงป้ายรถเมล์หน้ารร.เราก็เลยนั่งรอแม่มารับ เพื่อนๆเรามันก็ทยอยกันกลับ ตอนนั้นประมานหกโมงเย็น พี่เค้าเห็นว่ามันเย็นมากแล้วก็เลยนั่งรอเป็นเพื่อนเรา
เรา:ทำไมถึงมาได้อะ ไม่มีเรียนหรอ
พี่เค้า:โดดมาา55555
เรา:ชั่วว
พี่เค้า:อ่าวว รู้งี้ก็ไม่มาหาหรอก เชอะ
เรา:55555ล้อเล่นน้าา
พี่เค้า: *เงียบ*
เรา:พี่ อยู่ที่นั่นมีสาวๆสวยๆมาจีบมั่งมั้ย
พี่เค้า:เยอะแยะ
เรา: *เงียบ*
พี่เค้า:55555ล้อเล่นเว้ยย
เรา:แล้วชอบใครไปแล้วบ้าง
พี่เค้า:อืมมมม *ทำท่านับนิ้ว* ไม่มีอะ
เรา:อ่าวววว ทำไมล่ะ มีแต่คนสวยๆนี่นาา
พี่เค้า: *เอียงคอมองหน้าเรา* ไม่ได้ชอบคนสวย แต่ชอบคนที่อยู่แล้วมีความสุข
เรา: *เขิน หันหน้าหนี*
พี่เค้า:แกมาเรียนมอเดียวกับพี่นะ
เรา: *เงียบ*
พี่เค้า:สู้ๆ ติดอยู่แล้ว
เรา: *ยิ้ม*
พี่เค้า:หวังว่าจะได้เจอกันนะ
เรา:อาจไม่เจอแล้วก็ได้
พี่เค้า:ไม่สนอะ ต้องเจอ
หลังจากนั้นเราสองคนก็ไม่ได้พูดอะไร เราเอื้อมมือไปจับมือพี่เค้าไว้ นั่งรอจนแม่มารับ พี่เค้าก็ช่วยเรายกของขึ้นรถ แล้วพี่เค้าก็พูดทิ้งท้ายว่า "เจอกันนะ" เราได้แต่ยิ้มให้พี่เค้า พอปิดประตูรถน้ำตาเราไหลเลย มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก มันอึดอัดในหัวใจ จะพูดก็ไม่กล้า
แม่:แฟนหรอ
เรา:ไม่อะ พี่ที่รู้จักกัน
แม่:แล้วเค้าทำอะไร ถึงร้องไห้
เรา: *น้ำตาไหลหนักกว่าเดิม*
แม่:เล่าเถอะ
เรา:แม่ หนูไม่ไปเรียนเชียงใหม่ได้มั้ย
แม่:แม่ขอปรึกษากับพ่อก่อนแล้วกัน
เห้ออออ สรุปแล้วเราก็ไม่ได้บอกพี่เค้าว่าเราจะไปเชียงใหม่ และแม่ก็ยังไม่ได้บอกเราว่าเรายังต้องไปอยู่ที่นั่นอยู่มั้ย และที่สำคัญเราเองก็ยังไม่เคยบอกรักกับพี่เค้าเลย และที่สำคัญไปกว่านั้นพี่เค้าเองก็ยังไม่เคยบอกรักเรา หรือจริงๆแล้วพี่เค้าอาจจะไม่ได้รักเราก็ได้
จริงๆแล้วกระทู้นี้เราแค่อยากเล่าเรื่องราวของเราไว้เฉยๆ เผื่อพี่เค้ามีโอกาสได้อ่าน จะได้รู้ว่าเรารักพี่เค้ามากจริงๆ
และขออภัยด้วยนะคะถ้าเล่างง หรือพิมไม่รู้เรื่อง หรือตกหล่นอะไรไป และขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ใครมีเรื่องน่ารักๆก็มาแชร์กันค่าาา
เรื่องราวของเรากับคนที่แอบชอบ ใครเคยมีเรื่องราวอะไรบ้าง มาแชร์กัน
แล้วบังเอิญคือมหาลัยในฝันของเราที่เราอยากเข้ามากๆตั้งแต่เด็กดันเป็นมหาลัยเดียวกับพี่ที่เราแอบชอบเค้าเรียนอยู่
ขอย้อนกลับไปสองปีที่แล้ว ตอนนั้นเราอยู่ม.สี่ ส่วนพี่ที่เราชอบอยู่ม.ห้า เราเจอพี่เค้าครั้งแรกในงานรร.พี่เค้าเล่นดนตรีอยู่ พี่เค้าไม่หล่อนะ แต่ยิ้มแล้วใจละลาย เราก็ยืนมองพี่เค้าตีกลองอยู่แบบนั้นจนจบ พอกลับบ้านไปเราก็ไปสืบๆจากพี่ที่รู้จักอีกทีแล้วขอเฟสพี่เค้ามา พอเราแอดไปพี่เค้าก็รับทันที
ผ่านไปสามวัน เราเลยลองทักพี่เค้า พี่เค้าคุยกับเราดีมาก ชวนคุยตลอด แต่พอเจอกันที่รร.ต่างฝ่ายต่างไม่กล้าทักกัน เราเป็นคนหน้าหยิ่งอยู่แล้วก็จะตีหน้านิ่งใส่พี่เค้าตลอด แต่พี่เค้าชอบยิ้มให้เรา เราก็หันหน้าหนี พอเลิกเรียนมาตกเย็นเราก็ทักแชทพี่เค้าตามปกติ เราคุยกับพี่เค้าแบบนั้นจนถึงวันวาเลนไทน์ก็ระยะเวลาประมานหกเดือนได้ เราเลยซื้อดอกกุหลาบไปให้พี่เค้า แต่ว่าเราฝากเพื่อนให้เอาไปให้ เราแอบดูอยู่ห่างๆ สักพักเราก็เดินไปนั่งกับเพื่อนที่โต๊ะหน้าตึกในรร.
แล้วอยู่ดีๆพี่เค้าก็โผล่มาจากข้างหลัง
พี่เค้า:น้อง(ชื่อเรา)ๆ
เรา:ห้ะ
พี่เค้า:ขอบคุณนะครับ *ในมือถือดอกกุหลาบของเราแล้วก็ยิ้มๆก้มหน้า*
เรา:อื้มมม *เขินหน้าแดง*
หลังจากนั้นเรากับพี่เค้าก็ยังคุยกันในแชทตลอด แต่เจอตัวจริงก็ยังไม่กล้าทักกันอยู่ดี แป่ววววว ก็ไม่รู้ทำไมเนาะ55555
แต่ด้วยความที่พี่เค้าเป็นนักดนตรีของรร.อะก็เป็นธรรมดาที่จะมีสาวๆมาชอบเยอะ ขึ้นเล่นงานรร.ทีไรหน้าเวทีมีทั้งผญ.ทั้งผู้ฉิง
แล้วมีครั้งนึงพี่เค้าลงมาจากเวทีเราก็ไปขอถ่ายรูป(เขินมากกกก)
พอตอนเย็นเราก็โพสรูปที่ถ่ายกับพี่เค้าลงในเฟสบุ๊คแล้วก็แท็กพี่เค้าไป แต่ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง คุณพระคุณเจ้า!! คนไลค์500+ แฟนคลับสาวๆพี่เค้าทักแชทมาด่าเราเพียบ เช้าวันถัดมาเรากลายเป็นช็อคออฟเดอะทาวน์ในรร.เฉยยย หลังจากวันนั้นมาเราก็ไม่ได้คุยกับพี่เค้า ไม่ค่อยทักไป เพราะเราคิดว่าเราห่างๆออกมาบ้างก็ดี พี่เค้าคงมีคนคุยเยอะแล้ว ซึ่งพี่เค้าเองก็ไม่ได้ทักเรามานะ เหมือนต่างคนก็ต่างเฉยๆกันไป เจอกันที่รร.เราไม่เคยมองหน้าพี่เค้าเลย
จนเราขึ้นม.ห้า พี่เค้าอยู่ม.หก
เราลงรูปกับเพื่อนในเฟสบุ๊ค พี่เค้าก็มาไลค์แล้วก็เม้นต์ว่า "เด็กอ้วน" เราก็เลยเม้นต์กลับว่า "ไอ้บ้าา" แล้วหลังจากนั้นก็คุยกันยาวยืดเยื้อมาตลอด จนถึงช่วงกีฬาสี เราอยู่สีเดียวกับพี่เค้า เราก็ไปดูพี่เค้าแข่งบอล เวลาซ้อมแสตนให้น้องเราก็ขึ้นไปช่วยซ้อม(พี่เค้าตีกลองให้สีด้วย) ก็เลยสนิทกับพี่เค้ามากขึ้น ได้คุยกันแบบซึ่งๆหน้ามากขึ้น อยู่เย็นทำป้ายทำคัตเอ้าท์แสตน บลาๆๆ ช่วงนั้นพี่เค้าก็เดินไปส่งเราขึ้นรถหน้ารร.ทุกเย็น ทั้งเพื่อนเรา เพื่อนพี่เค้าก็แซวกันใหญ่ ตามประสา พอจบช่วงกีฬาสีพี่เค้าก็ยังเดินไปส่งเราที่หน้ารร.อยู่ แล้วจู่ๆวันนึงก็มีรุ่นพี่ผญทักเรามา
พี่ผญ:น้องเป็นแฟน(ชื่อพี่เค้า)เหรอ
เรา:เปล่าค่ะเป็นพี่น้องกัน
พี่ผญ:เป็นน้องก็เป็นน้องจริงๆนะ อย่าให้เห็นว่าอยู่ด้วยกันอีก
เรา:แล้วพี่เป็นใครอะคะ แฟนพี่(ชื่อพี่เค้า)เหรอคะ
พี่ผญ:เปล่าหรอก ยังไม่ได้เป็น แต่อีกหน่อยก็จะเป็นแล้วแหละ
หลังจากวันนั้นเราก็ไม่คุยกับพี่เค้าเลย หลบหน้าตลอดด้วย เราหายออกมาจากพี่เค้าประมานสามดือน จนเริ่มเข้าช่วงวาเลนไทน์เราเลยไปซื้อดอกไม้เพื่อจะให้พี่เค้า แต่ครั้งนี้เราตัดสินใจจะให้เองกับมือ จำได้ว่าตรงที่พี่เค้านั่งอยู่คนเยอะมาก เราเขินมาก ทุกคนมองเราเป็นตาเดียว เรายื่นดอกกุหลาบให้พี่เค้า พี่เค้าพูดว่า "ขอบคุณครับ ตอนเย็นคุยกันนะ" เรานี่หน้าแดงเลยย >< แล้วเราก็กลับไปคุยกับพี่เค้าอีกครั้ง วันปัจฉิมเราก็ซื้อของไปให้พี่เค้า พอปิดเทอมเราก็คุยกันอยู่นะ พี่เค้าชวนเราไปวิ่งที่สนามกีฬากับเพื่อนๆเค้าอีกสามสี่คน บางทีก็ชวนเราว่ายน้ำ พี่เค้าเป็นผชอบอุ่นและสุภาพบุรุษมาก ตอนอยู่ในสระพี่เค้าแทบจะไม่โดนตัวเราเลย เทคแคร์เราดีเวอร์ๆ ถามเราตลอด หิวมั้ย กินไรมั้ย เอาไรมั้ย เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ บลาๆๆ
จนช่วงแอดมิชชั่นมาถึง ผลออกมาคือพี่เค้าแอดติดมหาลัยแห่งหนึ่งในกทม.ซึ่งมหาลัยนั้นเป็นมหาลัยในฝันของเราเลย เราอยากเข้าตั้งแต่เด็กๆแล้ว
เรา:อิจฉาว่ะอยากติดที่นี่บ้าง
พี่เค้า:ก็มาดิ มาอยู่ด้วยกันนะ
หลังจากที่พี่เค้าขึ้นปีหนึ่งเราก็ไม่ค่อยได้คุยกับพี่เค้าเลย เพราะว่าพี่เค้ามีรับน้อง ซ้อมหนัก เรียนหนัก ไม่ค่อยว่าง เราก็เลยไม่ได้อะไร ไม่ได้คุยกันระยะหนึ่ง ส่วนเราก็ขึ้นม.หก ใช้ชีวิตตามปกติ เราไม่ได้คุยกับพี่เค้าเป็นเดือนๆเลย คิดถึงมากกกกกก
แล้วอยู่ดีๆวันนึงเพื่อนก็วิ่งเข้ามาบอก "ๆๆๆๆพี่(ชื่อพี่เค้า)มาาาา" เราดีใจมาก รีบวิ่งลงไปหาพี่เค้า พอเจอแล้วใจสั่นมาก เราเดินไปหาพี่เค้าพี่เค้าก็ยิ้มๆ
เรา:มาได้ไง จะมาแล้วไม่บอกอะ
พี่เค้า:เซอร์ไพรส์
หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้เจอกันอีกนานมากกกกกกกก แล้วก็ไม่ค่อยได้คุยกันด้วย เพราะเราบ้าอ่านหนังสือเตรียมสอบบวกกับพี่เค้าเองก็มีสอบเยอะ ก็เลยคุยกันบ้างไม่คุยกันบ้าง
จนวันนึงฝันเราแทบสลาย อยู่ดีๆแม่ก็เดินมาคุยกับเรา
แม่:ไปอยู่บ้านยายกัน
เรา:ไปๆๆ หนูไม่ได้เจอยายนานแล้ว คิดถึงมาก
แม่:แม่หมายถึงไปอยู่ที่นั่นเลยนะ
เรา:ห้ะะ ทำไมอะ พ่อล่ะ บ้านเราล่ะ
แม่:พ่อก็ไปด้วย ส่วนบ้านเราก็ไว้นี่ไง
เรา:อะไรกันเนี่ยย แต่หนูต้องเรียนมหาลัยนะ
แม่:ก็ไปเรียนที่เชียงใหม่ไงลูก
เรา:แต่หนูอยากเรียนที่กรุงเทพ
แม่:ไปอยู่เชียงใหม่กันแหละดีแล้ว
โอ้วววววว น้ำตาเราแทบไหล มหาลัยที่เราใฝ่ฝันก็จะอดซะแล้วเหรอเนี่ยย
เรานั่งๆนอนๆคิดเรื่องนี้อยู่ตลอด จนกระทั่งวันปัจฉิมนิเทศ... เราอยู่บนหอประชุมทำพิธีนู่นนี่เสร็จเดินลงมา มาหาน้องรหัสหลานรหัส ถ่ายรูปเล่นกันที่ซุ้ม ทั้งเพื่อนทั้งคนรู้จักให้ของขวัญมาเยอะมากเราก็ก้มๆเงยๆจัดของอยู่เพื่อที่จะให้ถือได้สะดวกกว่านี้ แล้วก็มีเสียงเรียกเรา เราเลยหันไป ตกใจมากกก ปรากฎว่าพี่เค้ามา เราโคตรๆดีใจเลย เราวางของในมือลงแล้วจะเดินไปหาพี่เค้า พี่เค้าเดินเข้ามาแล้วยื่นช่อดอกไม้เล็กๆให้เรา
พี่เค้า:อะ ดีใจด้วยนะจบแล้ว
เรา:อื้มม ขอบคุณนะ
พี่เค้า: *ลูบหัวเรา*
เรา:ถ่ายรูปกัน
เราก็เรียกเพื่อนมาถ่ายรูปให้ หลังจากนั้นทุกคนก็พากันแซวกันอย่างสนุกสนาน เรากับพี่เค้าก็คุยกันแป๊บนึง เราก็แยกกับพี่เค้าไปกินโต๊ะจีน ดูวงดนตรี เราก็ไปเต้นอยู่หน้าเวที ไปเขียนเสื้อกับเพื่อนคนนั้นคนนี้ พองานจบ เราเดินออกมากับเพื่อนอีกคนนึง เจอพี่เค้าเราก็เลยให้พี่เค้าเขียนเสื้อให้ แล้วก็คุยกัน
พี่เค้า:ต่อไหนเนี่ยย
เรา:ไม่รู้ดิ รอแอดอะ
พี่เค้า:แอดมอพี่นะ
เรา:ไว้อันดับหนึ่งเลย55555
พี่เค้า:ดีมากกกๆๆ *ลูบหัวเรา*
เรา:กลับตอนไหนอะ
พี่เค้า:เดี๋ยวก็กลับแล้วล่ะ
เรา:โอเค อย่ากลับดึกนะ
พี่เค้า:มา พี่ช่วยถือ *ดึงกล่องของขวัญกับกระเป๋าเราไปถือ*
เรา: *ก้มหน้าเขิน* ขอบคุณนะ
แล้วพี่เค้าก็เดินไปส่งเราหน้ารร.พวกเพื่อนๆเรามันก็เดินตามหลังมา ทำเสียงวิ้ดวิ้วแซวตลอดทาง 5555555 โคตรเขินเลย พอถึงป้ายรถเมล์หน้ารร.เราก็เลยนั่งรอแม่มารับ เพื่อนๆเรามันก็ทยอยกันกลับ ตอนนั้นประมานหกโมงเย็น พี่เค้าเห็นว่ามันเย็นมากแล้วก็เลยนั่งรอเป็นเพื่อนเรา
เรา:ทำไมถึงมาได้อะ ไม่มีเรียนหรอ
พี่เค้า:โดดมาา55555
เรา:ชั่วว
พี่เค้า:อ่าวว รู้งี้ก็ไม่มาหาหรอก เชอะ
เรา:55555ล้อเล่นน้าา
พี่เค้า: *เงียบ*
เรา:พี่ อยู่ที่นั่นมีสาวๆสวยๆมาจีบมั่งมั้ย
พี่เค้า:เยอะแยะ
เรา: *เงียบ*
พี่เค้า:55555ล้อเล่นเว้ยย
เรา:แล้วชอบใครไปแล้วบ้าง
พี่เค้า:อืมมมม *ทำท่านับนิ้ว* ไม่มีอะ
เรา:อ่าวววว ทำไมล่ะ มีแต่คนสวยๆนี่นาา
พี่เค้า: *เอียงคอมองหน้าเรา* ไม่ได้ชอบคนสวย แต่ชอบคนที่อยู่แล้วมีความสุข
เรา: *เขิน หันหน้าหนี*
พี่เค้า:แกมาเรียนมอเดียวกับพี่นะ
เรา: *เงียบ*
พี่เค้า:สู้ๆ ติดอยู่แล้ว
เรา: *ยิ้ม*
พี่เค้า:หวังว่าจะได้เจอกันนะ
เรา:อาจไม่เจอแล้วก็ได้
พี่เค้า:ไม่สนอะ ต้องเจอ
หลังจากนั้นเราสองคนก็ไม่ได้พูดอะไร เราเอื้อมมือไปจับมือพี่เค้าไว้ นั่งรอจนแม่มารับ พี่เค้าก็ช่วยเรายกของขึ้นรถ แล้วพี่เค้าก็พูดทิ้งท้ายว่า "เจอกันนะ" เราได้แต่ยิ้มให้พี่เค้า พอปิดประตูรถน้ำตาเราไหลเลย มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก มันอึดอัดในหัวใจ จะพูดก็ไม่กล้า
แม่:แฟนหรอ
เรา:ไม่อะ พี่ที่รู้จักกัน
แม่:แล้วเค้าทำอะไร ถึงร้องไห้
เรา: *น้ำตาไหลหนักกว่าเดิม*
แม่:เล่าเถอะ
เรา:แม่ หนูไม่ไปเรียนเชียงใหม่ได้มั้ย
แม่:แม่ขอปรึกษากับพ่อก่อนแล้วกัน
เห้ออออ สรุปแล้วเราก็ไม่ได้บอกพี่เค้าว่าเราจะไปเชียงใหม่ และแม่ก็ยังไม่ได้บอกเราว่าเรายังต้องไปอยู่ที่นั่นอยู่มั้ย และที่สำคัญเราเองก็ยังไม่เคยบอกรักกับพี่เค้าเลย และที่สำคัญไปกว่านั้นพี่เค้าเองก็ยังไม่เคยบอกรักเรา หรือจริงๆแล้วพี่เค้าอาจจะไม่ได้รักเราก็ได้
จริงๆแล้วกระทู้นี้เราแค่อยากเล่าเรื่องราวของเราไว้เฉยๆ เผื่อพี่เค้ามีโอกาสได้อ่าน จะได้รู้ว่าเรารักพี่เค้ามากจริงๆ
และขออภัยด้วยนะคะถ้าเล่างง หรือพิมไม่รู้เรื่อง หรือตกหล่นอะไรไป และขอบคุณคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
ใครมีเรื่องน่ารักๆก็มาแชร์กันค่าาา