มีประเทศไหนหรือที่ไหนบ้างที่คุณคิดว่าไม่เห็นมีอะไรเลย ไม่น่าสนใจ อยากรู้เหตุผลจริงๆ ค่ะ ไม่ชอบคน ไม่ชอบอาหาร ไม่ชอบอากาศ หรือไม่ชอบทุกอย่างที่เป็นประเทศนั้นๆ (แต่ก็ยังไปเที่ยว)
เกิดคำถามนี้มาหลายครั้งกับตัวเองเวลาเจอคนที่พูดประมาณว่า.... ระบุพิกัดเลยแล้วกัน...
..เกาหลีไม่เห็นจะมีอะไรเลย ไม่สวยเลย ยุโรปสวยกว่า อเมริกาดีกว่า ญี่ปุ่นน่าเที่ยวกว่าตั้งเยอะ เกาหลีเหรอให้ไปอีกไม่ไปหรอก มีแต่พวกติ่งเกาหลีที่ไปกัน ไม่มีอะไรน่าสนใจ
จากที่ตัวเองลองถามดูคนพวกนี้ส่วนใหญ่คือไปกับทัวร์ (แน่นอนว่ามันคือชะโงกทัวร์) แต่ไม่ใช่ว่าจะเป็นแค่ทัวร์เกาหลีที่เดียว ตัวเองคิดว่าทัวร์ส่วนใหญ่ก็จะต้องไปตามโปรแกรมที่เค้าระบุไว้อยู่แล้วแน่นอน แต่ที่เห็นวิจารณ์ส่วนมากคือเกาหลีจะโดนหนักกว่าเพื่อน
เลยเกิดความสงสัยขึ้นมาว่าคนที่มีมุมมองแบบนี้ เค้ามีจุดประสงค์ในการท่องเที่ยวยังไง หรือตัดสินจากอะไรที่บอกว่าที่ไหนดี ที่ไหนไม่ดี อันนี้ไม่ได้ระบุแค่ที่เกาหลีนะคะ ที่อื่นๆก็เหมือนกัน และไม่จำเป็นต้องเป็นต่างประเทศด้วย ที่เที่ยวในเมืองไทยก็ได้ยินมาเหมือนกันที่คนพูดแบบนี้
ส่วนตัวเพิ่งเริ่มเดินทางท่องเที่ยวด้วยตัวเองคนเดียวเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เอง ก่อนหน้านั้นก็ทำงานและจมอยู่ในโลกส่วนตัวกับความชอบของตัวเอง แทบจะไม่เคยเข้าสังคมเลย (หมายถึงตัวเองไม่ชอบเข้ากลุ่ม หรือเจอผู้คนใหม่ๆ แต่จะชอบไปไหนทำอะไรคนเดียว) แต่พอเริ่มต้นเดินทางอย่างจริงจัง (จริงๆชอบเที่ยวอยู่แล้ว แต่ก่อนหน้าที่ไม่ค่อยได้ไปไหนเพราะว่ารอเพื่อนกลุ่มเล็กๆของตัวเอง เพื่อที่จะได้ไปเที่ยวด้วยกัน แต่พออายุมากขึ้น ทุกคนมีครอบครัว มีภาระหน้าที่การงานทำให้ได้เจอกันน้อยลง ทำให้เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางคนเดียว) พอได้ไปครั้งนึง ตอนนี้ก็ยาวเลยออกทริปคนเดียวมาตลอด และตอนนี้ก็ถูกคนรอบๆตัวมองว่าเป็นคนเพี้ยนๆ โลกส่วนตัวสูง เข้าถึงยาก (ไม่มีใครคบล่ะซิ อันนี้มโนเอาเองว่าในใจเค้าคงคิดแบบนั้นแต่เค้าคงไม่กล้าพูด ซึ่งจริงๆตัวเองเลือกที่จะคบมากกว่า
มักจะถูกถามตลอดว่าไปคนเดียวไม่กลัวรึไง เป็นผู้หญิงมันอันตรายไปต่างประเทศออกไปเดินดึกๆดื่นๆ ได้ยังไง (คือเราก็หาข้อมูลและเซฟตัวเองมาในระดับนึงแล้ว แต่คงไม่ได้มีเวลาไปนั่งอธิบายกับคนเหล่านั้น) เมืองนั้นน่ากลัว เมืองนี้คนไว้ใจไม่ได้ ต่างๆนานา สรุปตัวเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองแปลก หรือว่าคนเหล่านั้นมองโลกในแง่ร้ายเกินไป หรือตัวเองมองโลกในแง่ดีเกินไป อันนี้คือไม่รู้จริงๆ รู้แต่ว่าอะไรที่ตัวเองทำแล้วมีความสุข ไม่ได้เดือดร้อนใคร ก็ยังจะทำต่อไป
ส่วนตัวลึกๆคิดว่าการที่คนเราตัดสินใจอะไรบางอย่างโดยการเอาไปเปรียบเทียบกับสิ่งนั้นสิ่งนี้ เอาทุกอย่างไปเปรียบกันซะหมด แล้วมันจะเกิดผลดีผลเสียยังไง ในเรื่องการท่องเที่ยวก็เหมือนกัน ส่วนตัวมักจะชอบมองและมีความสุขกับสิ่งเล็กๆที่ตัวเองได้เห็น อย่างตอนไปเกาหลีตอนเข้าไปในร้านอาหารแล้วมีไอ้เครื่องเล็กๆที่เค้าให้มาระหว่างรออาหาร ไอ้เครื่องที่มันสั่นๆ เวลาเรียกให้เราไปรับอาหาร คือแค่นั้นก็ทำให้ตัวเองยิ้มแล้ว (บางคนอาจจะคิดดูถูกว่าไม่เคยเจอความเจริญละซิ ไม่เคยเข้ากรุงเทพล่ะซิ ยอมรับก็ได้คะ ว่าตัวเองโลกแคบ แม้แต่ starbucks ยังไม่เคยย่างกรายเข้าไปเลย ไม่ใช่ว่าไม่มีปัญญาเข้า แต่คิดว่าคงไม่เหมาะกับตัวเอง เพราะค่าแบรนด์มันสูงเกินกว่าที่ตัวเองจะรับได้) เวลาไปที่ไหนชอบไปนั่งดูผู้คนว่าเค้าอยู่กันยังไง วิถีชีวิตเค้าเป็นแบบไหน เค้าปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมในแต่ละพื้นที่ยังไง อันนี้คือยังไม่ได้รวมถึงพวกความเจริญด้านวัตถุ หรือเทคโนโลยีอะไรต่างๆนานาของเค้า คือแค่นั้นตัวเองก็คิดว่าคุ้มแล้วที่ได้มาเห็น แต่กับหลายๆคนที่บอกว่าแต่ละที่ไม่มีอะไรเลย อยากรู้จริงๆค่ะว่าเค้ามีมุมมองยังไง และมีที่ไหนบ้างที่คิดว่าเป็นแบบนั้น อยากให้มาแชร์ข้อมูลกัน เผื่อว่าแต่ละคนจะไปเจอประสบการณ์แปลกๆ ที่ทำให้ไม่อยากไปสถานที่นั้นๆอีก อยากรู้จริงๆค่ะ และน่าจะเป็นประโยชน์ในการเดินทางในครั้งต่อๆไปด้วย
**พิมพ์ยาวเลย ขอโทษด้วยค่ะ
มุมมองของคนที่คิดว่าประเทศนั้นหรือสถานที่นั้นๆไม่มีอะไรเลย?
เกิดคำถามนี้มาหลายครั้งกับตัวเองเวลาเจอคนที่พูดประมาณว่า.... ระบุพิกัดเลยแล้วกัน...
..เกาหลีไม่เห็นจะมีอะไรเลย ไม่สวยเลย ยุโรปสวยกว่า อเมริกาดีกว่า ญี่ปุ่นน่าเที่ยวกว่าตั้งเยอะ เกาหลีเหรอให้ไปอีกไม่ไปหรอก มีแต่พวกติ่งเกาหลีที่ไปกัน ไม่มีอะไรน่าสนใจ
จากที่ตัวเองลองถามดูคนพวกนี้ส่วนใหญ่คือไปกับทัวร์ (แน่นอนว่ามันคือชะโงกทัวร์) แต่ไม่ใช่ว่าจะเป็นแค่ทัวร์เกาหลีที่เดียว ตัวเองคิดว่าทัวร์ส่วนใหญ่ก็จะต้องไปตามโปรแกรมที่เค้าระบุไว้อยู่แล้วแน่นอน แต่ที่เห็นวิจารณ์ส่วนมากคือเกาหลีจะโดนหนักกว่าเพื่อน
เลยเกิดความสงสัยขึ้นมาว่าคนที่มีมุมมองแบบนี้ เค้ามีจุดประสงค์ในการท่องเที่ยวยังไง หรือตัดสินจากอะไรที่บอกว่าที่ไหนดี ที่ไหนไม่ดี อันนี้ไม่ได้ระบุแค่ที่เกาหลีนะคะ ที่อื่นๆก็เหมือนกัน และไม่จำเป็นต้องเป็นต่างประเทศด้วย ที่เที่ยวในเมืองไทยก็ได้ยินมาเหมือนกันที่คนพูดแบบนี้
ส่วนตัวเพิ่งเริ่มเดินทางท่องเที่ยวด้วยตัวเองคนเดียวเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เอง ก่อนหน้านั้นก็ทำงานและจมอยู่ในโลกส่วนตัวกับความชอบของตัวเอง แทบจะไม่เคยเข้าสังคมเลย (หมายถึงตัวเองไม่ชอบเข้ากลุ่ม หรือเจอผู้คนใหม่ๆ แต่จะชอบไปไหนทำอะไรคนเดียว) แต่พอเริ่มต้นเดินทางอย่างจริงจัง (จริงๆชอบเที่ยวอยู่แล้ว แต่ก่อนหน้าที่ไม่ค่อยได้ไปไหนเพราะว่ารอเพื่อนกลุ่มเล็กๆของตัวเอง เพื่อที่จะได้ไปเที่ยวด้วยกัน แต่พออายุมากขึ้น ทุกคนมีครอบครัว มีภาระหน้าที่การงานทำให้ได้เจอกันน้อยลง ทำให้เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางคนเดียว) พอได้ไปครั้งนึง ตอนนี้ก็ยาวเลยออกทริปคนเดียวมาตลอด และตอนนี้ก็ถูกคนรอบๆตัวมองว่าเป็นคนเพี้ยนๆ โลกส่วนตัวสูง เข้าถึงยาก (ไม่มีใครคบล่ะซิ อันนี้มโนเอาเองว่าในใจเค้าคงคิดแบบนั้นแต่เค้าคงไม่กล้าพูด ซึ่งจริงๆตัวเองเลือกที่จะคบมากกว่า
ส่วนตัวลึกๆคิดว่าการที่คนเราตัดสินใจอะไรบางอย่างโดยการเอาไปเปรียบเทียบกับสิ่งนั้นสิ่งนี้ เอาทุกอย่างไปเปรียบกันซะหมด แล้วมันจะเกิดผลดีผลเสียยังไง ในเรื่องการท่องเที่ยวก็เหมือนกัน ส่วนตัวมักจะชอบมองและมีความสุขกับสิ่งเล็กๆที่ตัวเองได้เห็น อย่างตอนไปเกาหลีตอนเข้าไปในร้านอาหารแล้วมีไอ้เครื่องเล็กๆที่เค้าให้มาระหว่างรออาหาร ไอ้เครื่องที่มันสั่นๆ เวลาเรียกให้เราไปรับอาหาร คือแค่นั้นก็ทำให้ตัวเองยิ้มแล้ว (บางคนอาจจะคิดดูถูกว่าไม่เคยเจอความเจริญละซิ ไม่เคยเข้ากรุงเทพล่ะซิ ยอมรับก็ได้คะ ว่าตัวเองโลกแคบ แม้แต่ starbucks ยังไม่เคยย่างกรายเข้าไปเลย ไม่ใช่ว่าไม่มีปัญญาเข้า แต่คิดว่าคงไม่เหมาะกับตัวเอง เพราะค่าแบรนด์มันสูงเกินกว่าที่ตัวเองจะรับได้) เวลาไปที่ไหนชอบไปนั่งดูผู้คนว่าเค้าอยู่กันยังไง วิถีชีวิตเค้าเป็นแบบไหน เค้าปรับตัวเข้ากับสิ่งแวดล้อมในแต่ละพื้นที่ยังไง อันนี้คือยังไม่ได้รวมถึงพวกความเจริญด้านวัตถุ หรือเทคโนโลยีอะไรต่างๆนานาของเค้า คือแค่นั้นตัวเองก็คิดว่าคุ้มแล้วที่ได้มาเห็น แต่กับหลายๆคนที่บอกว่าแต่ละที่ไม่มีอะไรเลย อยากรู้จริงๆค่ะว่าเค้ามีมุมมองยังไง และมีที่ไหนบ้างที่คิดว่าเป็นแบบนั้น อยากให้มาแชร์ข้อมูลกัน เผื่อว่าแต่ละคนจะไปเจอประสบการณ์แปลกๆ ที่ทำให้ไม่อยากไปสถานที่นั้นๆอีก อยากรู้จริงๆค่ะ และน่าจะเป็นประโยชน์ในการเดินทางในครั้งต่อๆไปด้วย
**พิมพ์ยาวเลย ขอโทษด้วยค่ะ