ถ้ามีแล้วมันต้องเจ็บกว่าการอยู่คนเดียว จะมีไปทำไม?

การอยู่เป็นโสดหรืออยู่คนเดียวมันอาจจะเหงานะ เพราะเราไม่มีใครจะพูดจาหวานๆ อยู่กับเราในยามที่เราเหงา เราไม่สบายก็มีคนค่อยดูแล พาไปกินของอร่อยๆ หรืออยู่กับเราในวันที่เราทุกข์ใจ แต่หากความรักที่เราคาดหวังมันไม่ใช่อย่างนั้นล่ะ

    ถ้ามันไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากความรัก ไม่มีการดูแลยามเราเจ็บป่วย ไม่พยายามอยู่เป็นเพื่อนเราเวลาเราเหงา และต้องเป็นเราเสมอที่วิ่งเข้าหาเพื่อให้ได้สิ่งเหล่านั้นมา ถ้าเค้าไม่เคยให้สิ่งใดกับเราเลยในวันสำคัญ และเป็นเราเสมอที่ทุ่มเทให้เค้า

    เป็นเราเสมอที่เค้าจะคิดถึงเป็นคนสุดท้าย มีค่าตอนที่เค้าไม่มีใครและไม่เคยให้สิ่งใดตอบแทน นอกจากคำพูดที่ชวนให้เพ้อฝัน  รู้มั้ย….บางทีเราก็เหนื่อยนะ  บ่อยครั้งที่ในหัวเรามันเอาแต่บอกให้พอ พอได้แล้ว จะอดทนไปทำไมในเมื่อเค้าไม่ใส่ใจเราเลย

    ถ้าการมีคนรักแล้วมันเหมือนไม่มี  จะมีไปทำไม ถ้าการมีเธอเป็นคนรักแล้วมันต้องมีแต่เรื่องทุกข์ใจ เราขอใจเราคืนเถอะ….เรายอมเป็นคนที่ใครๆเรียกว่า คนโสด ดีกว่า






ไม่มีอะไรมากมายหรอกคะแค่เป็นความรู้สึกวูบนึ่งที่เราตั้งเผชิญกับมันหลายครั้ง
แค่อยากหาที่ระบายเฉยๆ เราเหนื่อยมากจริงๆ เราอยากจะพักนะ แต่มันก็เรื่องมากมายเข้ามาไม่หยุด
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่