สวัสดีอันนี้เรายืมแอคเพื่อนมานะ
เราเป็นอีกคนนึงที่อยากจะตามหาผู้ชายคนนึงค่ะ
ข้อมูลอาจจะไม่มากนะคะเพราะว่า เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในที่รั้วของศูนย์วิทยาศาสตร์ มหาลัยที่มีเสื้อแถบเขตบางพลัด
เริ่มเลยละกันนะคะ
วันนั้นวันที่ฟ้าสดใส. เสียงนกน้อยร้องหวานแหวว. 55 ไม่ใช่ละ
จริงจังละค่ะ
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อวัน พุธ ที่ 9 มีนาคม 2559. เวลา ห้าโมงเย็นกว่าๆค่ะ
วันนั้นเราพึ่งเรียนเสร็จพอดี ที่อาคารเฉลิมพระเกียรติ 50 พรรษา. ชั้น 5 เรากำลังจะกลับ
แล้วจะไปลงลิฟท์ ลิฟท์นี้ตั้งอยุ่ตรงข้ามเยื้องๆกับระเบียงที่ให้สูบบุหรี่ และอยุ่ตรงข้ามระหว่างห้องน้ำชายและหญิง(นักศึกษาชอบเรียกว่าลิฟท์ขยะ)และเหตุเกิดตรงนั้นค่ะ. พี่ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่บนระเบียง (พี่เขาน่าจะเป็นรุ่นพี่เพราะเราพึ่งอยู่ปี1) แล้วก็กำลังสูบบุหรี่. (นึกภาพออกมั้ยค่ะ)อยู่กับเพื่อนอีกคนนึงของเขาค่ะ. รวมเป็นสองคน
ตอนนั้นเราเดินมารอลิฟท์อีกทางเพราะเราเดินมาก่อนเพื่อน แต่เพื่อนมันจะขึ้นอีกทางเราก็เลยเดินตามหลังกลุ่มเพื่อนเราไป(เป็นคนสุดท้ายที่เดินตาม) กลุ่มเรามีประมาณ10คนค่ะ และตอนนั้นเองแหละค่ะที่เรากำลังเดินมา. สายตาของเราก็ไปมองพี่ผู้ชายคนนั้น เขาและเราก็มองตากันค่ะ(ถ้าไม่คิดไปเองนะคะ55) ในตอนนั้นเราก็เดินไปที่ลิฟท์ด้วย แต่เราก็ไม่มองพี่เขาต่อ ในระหว่างที่รอลิฟท์เพื่อนของเราเป็นคนจะชอบแกล้ง มันเห็นเรามองพี่คนนั้นตั้งแต่ตอนที่เราเดินมามันก็เลยดึงเรามาทางระเบียงที่พี่เขานั่งอยู่ เราก็รั้งไว้ (คงนึกสภาพออก)แต่ก็รั้งไว้ไม่อยู่ 555 พี่เขาเห็นเราไหมไม่รู้นะ แต่แบบตอนนั้นโครตอายอ่า (แต่เห็นเพื่อนบอกว่าพี่เขาหัวเราะด้วย เขินหนัก)ลิฟท์มาพอดีเราเลยต้องขึ้นลิฟท์ไปค่ะ.
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย. แต่ในใจเราอยากเจอพี่เขาอีก มันเป็นความรู้สึกดีที่เจอกันตั้งแต่ครั้งแรกและกลายเป็นความรู้ชอบขึ้นมา
สรุปคือ. เราชอบพี่เขาเข้าเต็มๆ
ลักษณะของพี่ผู้ชายคนนั้น. เราจะอธิบายลักษณะวันที่เจอเค้านะคะ. เพราะเราก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลยตั้งแต่วันนั้นและแต่ก่อนเราก็ไม่เคยเจอพี่เขาด้วย
พี่เขาน่าจะสูงประมาณ 170. ปลายๆ. ไม่ขาวไม่คล้ำเกินไป หน้าออกตี๋ๆแต่ไม่มากนัก. ผมรองทรงยาวประมาณต้นคอ. ไม่มั่นใจว่าตัดหน้าม้าปัดมั้ยเพราะตอนนั้นลมพัด. เลยเห็นไม่ชัด. ไม่ใส่เนคไท. เสื้อออกนอกกางเกง. ลุคแบทนิดหน่อย
สุดท้ายนี้ ถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะเป็นมากกว่าคนที่เดินผ่าน อยากให้พี่เขารู้ว่าหัวใจเราไปอยู่กับเขาตั้งแต่วันนั้นแล้วนะ เขิน และหวังว่าพี่คงจะจำเราได้นะคะ
ตามหาหัวใจในมหาลัยเสื้อแถบ
เราเป็นอีกคนนึงที่อยากจะตามหาผู้ชายคนนึงค่ะ
ข้อมูลอาจจะไม่มากนะคะเพราะว่า เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในที่รั้วของศูนย์วิทยาศาสตร์ มหาลัยที่มีเสื้อแถบเขตบางพลัด
เริ่มเลยละกันนะคะ
วันนั้นวันที่ฟ้าสดใส. เสียงนกน้อยร้องหวานแหวว. 55 ไม่ใช่ละ
จริงจังละค่ะ
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อวัน พุธ ที่ 9 มีนาคม 2559. เวลา ห้าโมงเย็นกว่าๆค่ะ
วันนั้นเราพึ่งเรียนเสร็จพอดี ที่อาคารเฉลิมพระเกียรติ 50 พรรษา. ชั้น 5 เรากำลังจะกลับ
แล้วจะไปลงลิฟท์ ลิฟท์นี้ตั้งอยุ่ตรงข้ามเยื้องๆกับระเบียงที่ให้สูบบุหรี่ และอยุ่ตรงข้ามระหว่างห้องน้ำชายและหญิง(นักศึกษาชอบเรียกว่าลิฟท์ขยะ)และเหตุเกิดตรงนั้นค่ะ. พี่ผู้ชายคนนั้นนั่งอยู่บนระเบียง (พี่เขาน่าจะเป็นรุ่นพี่เพราะเราพึ่งอยู่ปี1) แล้วก็กำลังสูบบุหรี่. (นึกภาพออกมั้ยค่ะ)อยู่กับเพื่อนอีกคนนึงของเขาค่ะ. รวมเป็นสองคน
ตอนนั้นเราเดินมารอลิฟท์อีกทางเพราะเราเดินมาก่อนเพื่อน แต่เพื่อนมันจะขึ้นอีกทางเราก็เลยเดินตามหลังกลุ่มเพื่อนเราไป(เป็นคนสุดท้ายที่เดินตาม) กลุ่มเรามีประมาณ10คนค่ะ และตอนนั้นเองแหละค่ะที่เรากำลังเดินมา. สายตาของเราก็ไปมองพี่ผู้ชายคนนั้น เขาและเราก็มองตากันค่ะ(ถ้าไม่คิดไปเองนะคะ55) ในตอนนั้นเราก็เดินไปที่ลิฟท์ด้วย แต่เราก็ไม่มองพี่เขาต่อ ในระหว่างที่รอลิฟท์เพื่อนของเราเป็นคนจะชอบแกล้ง มันเห็นเรามองพี่คนนั้นตั้งแต่ตอนที่เราเดินมามันก็เลยดึงเรามาทางระเบียงที่พี่เขานั่งอยู่ เราก็รั้งไว้ (คงนึกสภาพออก)แต่ก็รั้งไว้ไม่อยู่ 555 พี่เขาเห็นเราไหมไม่รู้นะ แต่แบบตอนนั้นโครตอายอ่า (แต่เห็นเพื่อนบอกว่าพี่เขาหัวเราะด้วย เขินหนัก)ลิฟท์มาพอดีเราเลยต้องขึ้นลิฟท์ไปค่ะ.
หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย. แต่ในใจเราอยากเจอพี่เขาอีก มันเป็นความรู้สึกดีที่เจอกันตั้งแต่ครั้งแรกและกลายเป็นความรู้ชอบขึ้นมา
สรุปคือ. เราชอบพี่เขาเข้าเต็มๆ
ลักษณะของพี่ผู้ชายคนนั้น. เราจะอธิบายลักษณะวันที่เจอเค้านะคะ. เพราะเราก็ไม่ได้เจอเค้าอีกเลยตั้งแต่วันนั้นและแต่ก่อนเราก็ไม่เคยเจอพี่เขาด้วย
พี่เขาน่าจะสูงประมาณ 170. ปลายๆ. ไม่ขาวไม่คล้ำเกินไป หน้าออกตี๋ๆแต่ไม่มากนัก. ผมรองทรงยาวประมาณต้นคอ. ไม่มั่นใจว่าตัดหน้าม้าปัดมั้ยเพราะตอนนั้นลมพัด. เลยเห็นไม่ชัด. ไม่ใส่เนคไท. เสื้อออกนอกกางเกง. ลุคแบทนิดหน่อย
สุดท้ายนี้ ถ้าเป็นไปได้เราก็อยากจะเป็นมากกว่าคนที่เดินผ่าน อยากให้พี่เขารู้ว่าหัวใจเราไปอยู่กับเขาตั้งแต่วันนั้นแล้วนะ เขิน และหวังว่าพี่คงจะจำเราได้นะคะ