สองตอนนี้เป็นการเตรียมความพร้อมก่อนที่จะนำเราไปสู่โศกนาฏกรรมครั้งสำคัญของเรื่อง
เนื้อเรื่องอาจจะไม่ค่อยเดินเท่าไหร่ แต่ผมชอบสองตอนนี้ทุกๆนาทีเลย รู้สึกได้เลยว่าทีมงานรัก
ตัวละครทุกๆตัว แม้ในช่วงหลังอาจจะไม่ค่อยได้มีเวลาได้มาใส่รายละเอียด หรือเล่าจากมุมมองของ
ตัวละครสำคัญบางตัวเท่าไหร่ แต่สัมผัสได้ว่าทีมงานไม่อยากให้เรา"เกลียด" ตัวละครสำคัญตัวไหนเลย
อย่างซัมบงหรือยอนฮี เราอาจจะไม่ค่อยได้เห็นถึงมุมมอง ความปรารถนาและความสับสนในใจของทั้งคู่
ทำให้อาจเข้าใจผิดและรู้สึกหมั่นไส้ไปบ้าง แต่สองตอนนี้ก็ช่วยดึงด้านอ่อนโยนของทั้งคู่มาอีกครั้ง
เตือนให้รู้ว่าครั้งนึงเราก็เคยชอบตัวละครสองตัวนี้เหมือนกันนะ เตือนให้นึกได้ว่าทั้งคู่กว่าจะมาถึงจุดนี้ต้อง
ผ่านอะไรมาบ้าง มังกรทั้งหกคนและยอนฮีต้องผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน แต่ในวันหนึ่งเมื่ออุดมการณ์และความใฝ่ฝัน
มันขัดกัน เกิดเป็นความแตกแยกแบ่งฝักแบ่งฝ่ายกัน อาจต้องมือเปื้อนเลือด อาจต้องใช้แผนสกปรกเพื่อหยุดอีกฝ่าย
เพราะเกมการเมืองแบบนี้มีแต่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอดได้
ผมจึงรู้สึกดีมากที่ทีมงานใช้เวลาในการใส่ "ใจ" เข้าไปในเรื่องอีกครั้ง ให้เราได้เห็นว่าอาจมีมิตรภาพ
และความรักที่มันเคยแน่นแฟ้นแต่คนดูอาจจะหลงลืมไป (ยอนฮี/บังจี) มิตรภาพที่ยังไม่เคยจางหายไปไหนแม้
อาจจะต้องปกป้องคนละคนกัน(บังจี/มูฮยุล) ความสัมพันธ์แบบทั้งรักทั้งเกลียด (ซัมบง/บังวอน) ผมก็หวังว่าเหตุการณ์
สำคัญที่กำลังจะเกิดในตอนหน้านี้แม้จะมีฝ่ายผู้แพ้ในประะวัติศาสตร์ต้องผิดหวังหรือจากไป แต่ความทรงจำดีๆที่เคยมีให้กัน
อาจจะยังไม่จางไปไหน แต่ยังคงหลงเหลือไว้อยู่ที่ไหนซักแห่ง...
Cr.กระทู้คุณฮัลโหล สวัสดี
ฉากนี้มีใครไม่ร้องตามบ้าง? คุณใจแข็งมาก 555+ เฮียยองกยูน่าสงสารมาก แต่ก็ยังได้ภักดีต่อบังวอนไป
จนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต งานนี้ทั้งเจ๊ช็อกกับยองกยูก็คงไม่มีใครผิด มันเป็นความจำเป็นจริงๆ เด็กน้อย
อดีตองค์ชายก็ต้องมาตายไปอีกคน งานนี้ดูซ้ำไปซ้ำมาการถ่ายทอดอารมณ์ของอาอินเลอค่าจริงๆ อยากให้
แดซังตอนนี้เลย นี่สินะคือการร้องไห้จนแทบจะขาดใจ การใส่อารมณ์หนักแน่นมาก ดิบมาก เฮียยองกยูก็เป็นเหมือน
พี่ชายแท้ๆ ยิ่งตอนบังวอนตบหน้าอกเรียกให้กลับมานี่เอามีดมาฆ่าตรูเลยเถอะ จะขาดใจ
ตอนที่ยองกยูกระ
กระสนคลานจะไปปิดประตูนี่เศร้ามาก ไม่ลืมหน้าที่แม้กระทั่งตอนใกล้ตาย
ส่วนซากวังก็ต้องเสียลูกของคนที่รักไป อาจจะไม่มีเหตุผลให้อยู่ต่อ (ตกลงนางฆ่าตัวตายรึยัง? คิดว่ายังนะใช่มั้ย?)
ฉากนี้รู้สึกสะเทือนใจแบบแปลกๆ เหตุผลที่บังวอนทำตัวแปลกๆตลอดทั้งตอนที่ 45 เพราะบังวอนอยากรู้นัก
ว่าจะสามารถฆ่าคนที่ไปเจอหน้าได้รึเปล่า ซัมบงยังไม่แปลกใจเท่าไหร่ ช็อคตรงที่ไปเห็นหน้าใสๆซื่อๆ
ของน้องต่างแม่ของตัวเองแล้วยังตัดใจฆ่าได้ลงนี่แหละ โหดมากพี่ชาย
สีหน้าแปลกใจของซัมบงที่เห็นบังวอนเอายาสมุนไพรมาให้ แม้บรรยากาศของฉากนี้จะดูอึมครึม
และน่ากลัวแบบประหลาด ด้วยเพลงหลอนๆเป็นฉากหลัง แต่ถ้าดูจากสีหน้าของซัมบงแล้ว
ก็รู้เลยว่าก็ยังเหลือความหวังดีให้บังวอนอยู่มาก ถือเป็นความโชคร้ายจริงๆที่คนที่มีความสามารถ
ทั้งสองคนไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้
https://streamable.com/0gjo
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจริงๆ เฮียมยองมินยิ้มแบบนั้นเห็นแล้วปวดใจยังไงไม่รู้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้นึกถึงตอนที่เล่น Closer to Heaven เลย
ยิ้มแบบรู้ตัวว่าเวลาของตัวเองใกล้หมดแล้ว แต่ก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจอะไรมาก
เห็นความรักของย่ามูฮยุลที่เผื่อแผ่ไปให้บังจีแล้วก็ชื่นใจ คนเป็นย่าก็เหมือนคนดูแหละ
คงไม่อยากให้สองคนนี้ต้องสู้กันเองเลย TT บังจีก็ถือเป็นหลานย่าคนนึงเหมือนกัน
ตอนนี้คุณย่าขโมยซีนจริงๆ
เล่นกันดีทั้งย่าทั้งหลาน เห็นคุณย่าแล้วสงสารจนอยากให้มูฮยุลทิ้งบังวอนเลย
(ล้อเล่น 555+) มูฮยุลก็เปลี่ยนไปมากจริงๆ เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว คุณย่าดีเด่นยัง
ช่วยขนอาวุธด้วยนะ
ตังเซอ้าาา น่าสงสารที่สุดเลยคนนี้ เคยมีประสบการณ์วัยเด็กที่เลวร้ายจนอยากจะตายไปให้พ้นๆ
พอไม่ได้ตายก็มีเป้าหมายเป็นการแก้แค้นคนที่ข่มขืนยอนฮีและพวกที่โกงกินบ้านเมือง
ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ตังเซอยู่กับช่วงเวลาที่เป็นอดีตตลอด เวลามันหยุดลงตั้งแต่ตอนที่
บังจีเคยได้อยู่กับแม่กับน้อง อยู่กับยอนฮี ได้มีช่วงเวลาที่ได้ตกหลุมรัก ได้มีช่วงเวลาครอบครัว
ที่มีความสุข แต่บังจีก็โดนพรากสิ่งนั้นไป
ใช้ชีวิตอยู่กับคำพูดของซัมบงมาตลอดว่า "กำจัดเพคยุนซะ" แล้วจะเป็นจุดเริ่มต้นของความเปลี่ยนแปลง
แต่เวลาก็ผ่านมาเนิ่นนานจากตอนนั้นถึงตอนนี้ จากที่ตังเซสังเกตมาตลอด มีอะไรบ้างที่มันเปลี่ยนไป?
ต้องมีคนบริสุทธิ์มากมายที่ถูกเหยียบย่ำ เป็นแค่"เศษใบไม้ในป่าใหญ่" ให้พวกคนที่มีอำนาจได้ต่อสู้
เพื่ออุดมการณ์ของตัวเองอย่างเมามัน
ตังเซไม่มีความฝันอะไรที่เป็นของตัวเอง ไม่เชื่อว่าโลกนี้จะดีขึ้นมากเท่าไรนัก ไม่รู้ว่าเปลี่ยนไปแล้วอะไร
จะดีขึ้นบ้าง ตังเซมีชีวิตเพื่อปกป้องความฝันของบุนอีเท่านั้น อยู่ได้เพราะยังมีคนที่รักและต้องปกป้องอยู่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้นึกถึงคำพูดของโจอินซองใน That Winter, The Wind Blows เลย พูดว่า "มันต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ
ถ้าคนๆนึงอยากมีชีวิตอยู่ ถ้าฉันไม่มีความฝันฉันไม่มีสิทธิ์อยู่เหรอ" บางทีการมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าจะมีค่าไม่มีค่า
สิ้นหวังหรือมีความฝัน อาจจะทำให้เราได้ค้นพบกับความหมายและคุณค่าของการมีชีวิตอยู่ในซักวันหนึ่งก็ได้
ขอเพียงแค่ยังมีชีวิตอยู่
แต่ตังเซก็เก็บซ่อนความปรารถนาเล็กๆไว้ในใจมาตลอด
และในตอนนี้ก็มีแสงสว่างโผล่ออกมาจากอุโมงค์ความฝันที่แสนจะมืดมิด ตังเซไม่เคยกล้าคาดหวังอะไรให้มาก
เพราะรู้ว่าตัวเองอยู่ในเส้นทางที่อันตราย แต่นี่ความฝันเริ่มจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา โอกาสที่จะได้ไปสร้าง
ชีวิตใหม่ อาจจะได้กลับบ้านไปกับคนที่รัก...
ยอนฮี ---เป็นการเตือนความจำให้คนดูว่าครั้งนึงคนดูเคยเห็นชีวิตเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงถูกทำลาย
อย่างไม่มีทางสู้ บาดแผลในใจเปลี่ยนให้ยอนฮีกลายเป็นยอนฮีทุกวันนี้ ผู้หญิงแกร่งมีความทะเยอทะยาน
อยากจะเปลี่ยนโลก เคยต้องลงทุนเอาใจชายมากมายเพื่อล้วงความลับมาเมื่อตอนอยู่ฮวาซาดัน
มีความมุ่งมั่นมากจนบางทีเราอาจจะมองว่ายอนฮีทำทุกอย่างแม้แต่เรื่องสกปรกเพื่อบรรลุเป้าหมายสำคัญ
ไม่รู้ว่าบทสรุปของคู่นี้จะเป็นยังไง แต่ใจไม่ค่อยดีเลย โอกาสที่จะไม่สมหวังมีสูงมาก T T
เหย ดีย์อะ เค้ากอดกันด้วยย ฮู้ววว #ทีมเมียหลวง ชอบนางผมทรงนี้
ชอบฉากโคลสอัพสโลว์โมชั่นหน้าแต่ละคนมาก บ่งบอกมู้ดของแต่ละคนได้อย่างดีเลย
Six Flying Dragons ตอนที่ 45-46 --- น้ำตาไหลพราก T T (Spoiled)
เนื้อเรื่องอาจจะไม่ค่อยเดินเท่าไหร่ แต่ผมชอบสองตอนนี้ทุกๆนาทีเลย รู้สึกได้เลยว่าทีมงานรัก
ตัวละครทุกๆตัว แม้ในช่วงหลังอาจจะไม่ค่อยได้มีเวลาได้มาใส่รายละเอียด หรือเล่าจากมุมมองของ
ตัวละครสำคัญบางตัวเท่าไหร่ แต่สัมผัสได้ว่าทีมงานไม่อยากให้เรา"เกลียด" ตัวละครสำคัญตัวไหนเลย
อย่างซัมบงหรือยอนฮี เราอาจจะไม่ค่อยได้เห็นถึงมุมมอง ความปรารถนาและความสับสนในใจของทั้งคู่
ทำให้อาจเข้าใจผิดและรู้สึกหมั่นไส้ไปบ้าง แต่สองตอนนี้ก็ช่วยดึงด้านอ่อนโยนของทั้งคู่มาอีกครั้ง
เตือนให้รู้ว่าครั้งนึงเราก็เคยชอบตัวละครสองตัวนี้เหมือนกันนะ เตือนให้นึกได้ว่าทั้งคู่กว่าจะมาถึงจุดนี้ต้อง
ผ่านอะไรมาบ้าง มังกรทั้งหกคนและยอนฮีต้องผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน แต่ในวันหนึ่งเมื่ออุดมการณ์และความใฝ่ฝัน
มันขัดกัน เกิดเป็นความแตกแยกแบ่งฝักแบ่งฝ่ายกัน อาจต้องมือเปื้อนเลือด อาจต้องใช้แผนสกปรกเพื่อหยุดอีกฝ่าย
เพราะเกมการเมืองแบบนี้มีแต่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอดได้
ผมจึงรู้สึกดีมากที่ทีมงานใช้เวลาในการใส่ "ใจ" เข้าไปในเรื่องอีกครั้ง ให้เราได้เห็นว่าอาจมีมิตรภาพ
และความรักที่มันเคยแน่นแฟ้นแต่คนดูอาจจะหลงลืมไป (ยอนฮี/บังจี) มิตรภาพที่ยังไม่เคยจางหายไปไหนแม้
อาจจะต้องปกป้องคนละคนกัน(บังจี/มูฮยุล) ความสัมพันธ์แบบทั้งรักทั้งเกลียด (ซัมบง/บังวอน) ผมก็หวังว่าเหตุการณ์
สำคัญที่กำลังจะเกิดในตอนหน้านี้แม้จะมีฝ่ายผู้แพ้ในประะวัติศาสตร์ต้องผิดหวังหรือจากไป แต่ความทรงจำดีๆที่เคยมีให้กัน
อาจจะยังไม่จางไปไหน แต่ยังคงหลงเหลือไว้อยู่ที่ไหนซักแห่ง...
ฉากนี้มีใครไม่ร้องตามบ้าง? คุณใจแข็งมาก 555+ เฮียยองกยูน่าสงสารมาก แต่ก็ยังได้ภักดีต่อบังวอนไป
จนถึงวินาทีสุดท้ายของชีวิต งานนี้ทั้งเจ๊ช็อกกับยองกยูก็คงไม่มีใครผิด มันเป็นความจำเป็นจริงๆ เด็กน้อย
อดีตองค์ชายก็ต้องมาตายไปอีกคน งานนี้ดูซ้ำไปซ้ำมาการถ่ายทอดอารมณ์ของอาอินเลอค่าจริงๆ อยากให้
แดซังตอนนี้เลย นี่สินะคือการร้องไห้จนแทบจะขาดใจ การใส่อารมณ์หนักแน่นมาก ดิบมาก เฮียยองกยูก็เป็นเหมือน
พี่ชายแท้ๆ ยิ่งตอนบังวอนตบหน้าอกเรียกให้กลับมานี่เอามีดมาฆ่าตรูเลยเถอะ จะขาดใจ
ตอนที่ยองกยูกระ
ส่วนซากวังก็ต้องเสียลูกของคนที่รักไป อาจจะไม่มีเหตุผลให้อยู่ต่อ (ตกลงนางฆ่าตัวตายรึยัง? คิดว่ายังนะใช่มั้ย?)
ฉากนี้รู้สึกสะเทือนใจแบบแปลกๆ เหตุผลที่บังวอนทำตัวแปลกๆตลอดทั้งตอนที่ 45 เพราะบังวอนอยากรู้นัก
ว่าจะสามารถฆ่าคนที่ไปเจอหน้าได้รึเปล่า ซัมบงยังไม่แปลกใจเท่าไหร่ ช็อคตรงที่ไปเห็นหน้าใสๆซื่อๆ
ของน้องต่างแม่ของตัวเองแล้วยังตัดใจฆ่าได้ลงนี่แหละ โหดมากพี่ชาย
สีหน้าแปลกใจของซัมบงที่เห็นบังวอนเอายาสมุนไพรมาให้ แม้บรรยากาศของฉากนี้จะดูอึมครึม
และน่ากลัวแบบประหลาด ด้วยเพลงหลอนๆเป็นฉากหลัง แต่ถ้าดูจากสีหน้าของซัมบงแล้ว
ก็รู้เลยว่าก็ยังเหลือความหวังดีให้บังวอนอยู่มาก ถือเป็นความโชคร้ายจริงๆที่คนที่มีความสามารถ
ทั้งสองคนไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้
https://streamable.com/0gjo
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อจริงๆ เฮียมยองมินยิ้มแบบนั้นเห็นแล้วปวดใจยังไงไม่รู้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เห็นความรักของย่ามูฮยุลที่เผื่อแผ่ไปให้บังจีแล้วก็ชื่นใจ คนเป็นย่าก็เหมือนคนดูแหละ
คงไม่อยากให้สองคนนี้ต้องสู้กันเองเลย TT บังจีก็ถือเป็นหลานย่าคนนึงเหมือนกัน
ตอนนี้คุณย่าขโมยซีนจริงๆ
เล่นกันดีทั้งย่าทั้งหลาน เห็นคุณย่าแล้วสงสารจนอยากให้มูฮยุลทิ้งบังวอนเลย
(ล้อเล่น 555+) มูฮยุลก็เปลี่ยนไปมากจริงๆ เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว คุณย่าดีเด่นยัง
ช่วยขนอาวุธด้วยนะ
ตังเซอ้าาา น่าสงสารที่สุดเลยคนนี้ เคยมีประสบการณ์วัยเด็กที่เลวร้ายจนอยากจะตายไปให้พ้นๆ
พอไม่ได้ตายก็มีเป้าหมายเป็นการแก้แค้นคนที่ข่มขืนยอนฮีและพวกที่โกงกินบ้านเมือง
ตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่ตังเซอยู่กับช่วงเวลาที่เป็นอดีตตลอด เวลามันหยุดลงตั้งแต่ตอนที่
บังจีเคยได้อยู่กับแม่กับน้อง อยู่กับยอนฮี ได้มีช่วงเวลาที่ได้ตกหลุมรัก ได้มีช่วงเวลาครอบครัว
ที่มีความสุข แต่บังจีก็โดนพรากสิ่งนั้นไป
ใช้ชีวิตอยู่กับคำพูดของซัมบงมาตลอดว่า "กำจัดเพคยุนซะ" แล้วจะเป็นจุดเริ่มต้นของความเปลี่ยนแปลง
แต่เวลาก็ผ่านมาเนิ่นนานจากตอนนั้นถึงตอนนี้ จากที่ตังเซสังเกตมาตลอด มีอะไรบ้างที่มันเปลี่ยนไป?
ต้องมีคนบริสุทธิ์มากมายที่ถูกเหยียบย่ำ เป็นแค่"เศษใบไม้ในป่าใหญ่" ให้พวกคนที่มีอำนาจได้ต่อสู้
เพื่ออุดมการณ์ของตัวเองอย่างเมามัน
ตังเซไม่มีความฝันอะไรที่เป็นของตัวเอง ไม่เชื่อว่าโลกนี้จะดีขึ้นมากเท่าไรนัก ไม่รู้ว่าเปลี่ยนไปแล้วอะไร
จะดีขึ้นบ้าง ตังเซมีชีวิตเพื่อปกป้องความฝันของบุนอีเท่านั้น อยู่ได้เพราะยังมีคนที่รักและต้องปกป้องอยู่
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
แต่ตังเซก็เก็บซ่อนความปรารถนาเล็กๆไว้ในใจมาตลอด
และในตอนนี้ก็มีแสงสว่างโผล่ออกมาจากอุโมงค์ความฝันที่แสนจะมืดมิด ตังเซไม่เคยกล้าคาดหวังอะไรให้มาก
เพราะรู้ว่าตัวเองอยู่ในเส้นทางที่อันตราย แต่นี่ความฝันเริ่มจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา โอกาสที่จะได้ไปสร้าง
ชีวิตใหม่ อาจจะได้กลับบ้านไปกับคนที่รัก...
ยอนฮี ---เป็นการเตือนความจำให้คนดูว่าครั้งนึงคนดูเคยเห็นชีวิตเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงถูกทำลาย
อย่างไม่มีทางสู้ บาดแผลในใจเปลี่ยนให้ยอนฮีกลายเป็นยอนฮีทุกวันนี้ ผู้หญิงแกร่งมีความทะเยอทะยาน
อยากจะเปลี่ยนโลก เคยต้องลงทุนเอาใจชายมากมายเพื่อล้วงความลับมาเมื่อตอนอยู่ฮวาซาดัน
มีความมุ่งมั่นมากจนบางทีเราอาจจะมองว่ายอนฮีทำทุกอย่างแม้แต่เรื่องสกปรกเพื่อบรรลุเป้าหมายสำคัญ
ไม่รู้ว่าบทสรุปของคู่นี้จะเป็นยังไง แต่ใจไม่ค่อยดีเลย โอกาสที่จะไม่สมหวังมีสูงมาก T T
เหย ดีย์อะ เค้ากอดกันด้วยย ฮู้ววว #ทีมเมียหลวง ชอบนางผมทรงนี้
ชอบฉากโคลสอัพสโลว์โมชั่นหน้าแต่ละคนมาก บ่งบอกมู้ดของแต่ละคนได้อย่างดีเลย