สวัสดีคะ เราเห็น ณ ปัจจุบันนี้มีคนถูก 'นอกใจ' เยอะมาก (เราก็1ในนั้นคะที่โดน)
แล้วระยะเวลา ในการคบหากัน หรือ ความผูกพันธ์ อุปสรรคที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน มันไม่มีความหมายหรอคะ ?
ทำไม ถึงเลือกที่จะ ทิ้ง แฟนตัวเอง และ นอกใจไปกับคนอื่นง่ายๆคะ (ที่เป็นใครก็ไม่รู้) ?
ทำไม ถึงทิ้งคนที่ รัก และ ดูแลคุณ ไปหาความตื่นเต้นเร้าใจคะ ?
ทำไม ถึงชอบคนที่แค่เดินผ่านกัน แค่เขาดูดี ก็ปลื้มเขาสะแล้ว ?
เพราะ ยุคนี้มีการติดต่อสื่อสารที่ทันสมัยมากไปหรอ เช่น FACEBOOK,LINE และอื่นๆ หรอคะ
ทำไม สมัยโบราญส่วนมากถึง คบกัน..คู่เดียวจนตายคะ ไม่ได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบ ยุค นี้
สมัยเราเรียน มัธยม เรามีแฟนคะ คบมา7ปี แต่เราก็ยังอยาก ให้เขาเป็นรักแรกและรักเดียวจนเราตาย
พอมีเหตุให้ต้องห่างกันชั่วคราว >>เขาก็ไปคบกับเพื่อนในท้องเดียวกัน
แล้วก็กลับมาหาเราคืน>> เห็นรุ่นน้องในเฟสน่ารัก ก็แอบนอกใจคุยกันผ่าน facebook เพียง 3 วันจบที่คบกันและมีอะไรกัน
แล้วก็กลับมาหาเราคืน >> เห็นคนสวยบนรถตู้ ก็ไปขอ facebook เพื่อจะไปจีบ (ทั้งๆที่คบกับเรา จากกันแค่1วัน)
แล้วก็กลับมาหาเราคืน >> คุยกับรุ่นน้องแถวบ้าน ที่โตมาด้วยกัน แอบไปเที่ยวกัน จบที่ไปนอนด้วยกัน
พากันไปขายของตลาดนัด แม้กระทั่งลูกค้านักเรียนมัธยมก็ add face มาคุยกับแฟนเราเลยคะ (ไม่ใช่เรื่องงานด้วยนะ)
มันสนุกหรอคะ การทักมาหา แล้วถาม ชื่อไรอะ อยู่ไหน ทำอะไรอยู่ กินไรยัง แล้วก็ (ถามเรื่องส่วนตัว) อะไรที่มันไม่มีสาระ
- - จนตอนนี้ทุกครั้งที่เราเห็น เรารู้สึกกลัว เด็กนักเรียนใน facebook มากๆเลยคะ เหมือนอดีตมันตามมาหลอกมาหลอน - -
พอวัยมหาลัย แฟนเราเรียนวิศวะ >> ก็นอกใจเราไปจีบรุ่นพี่อีก
แล้วก็ >> แอบไปคุยกับแฟนเก่าที่เคยมีอะไรกันด้วย ทุกอย่างมันเริ่มต้นจาก INBOX ในเฟสหมดเลย
จนเรารู้สึกว่า 'วัยมหาลัย มัน.. น่ากลัวจัง' เวลาไปสังสรรค์ กินเหล้า เวลารับน้อง เขาจะหวั่นไหวกันไหม ปลิ้มกันไหม
นอนหอรวม จะพาใครมาในห้องบ้าง พาใครมาแทนที่เรา ทำไมเขาถึงเปลี่ยนคู่ง่ายจังคะ? มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอคะ?
ถึง กรุงเทพจะเจริญ มีผู้คนมากมาย มีห้าง มีตลาดนัด มีเสื้อผ้าสวยๆขาย เราก็กลัวอยู่ดีคะ
** เรารู้สึกว่า คนไม่มีศีลธรรมเยอะมาก ชอบยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว หน้าเขาทำด้วยอะไรกัน ทำไมเขาถึงคิดไม่ได้คะ?
** ชอบคุย ชอบมานัดเจอ (แฟนเราก็ไปทุกที่ที่ทุกคนนัด )
ขนาดว่า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ขอยืมกี่ต้า ก็ไป เจอกัน เอากีต้าห์ไปให้
หรือว่า เราไม่เฟรนลี่ ไม่ใจกว้างพอ ไม่อธัยาศัยดีคะ
เราเลยตัดสินใจ เลิกเรียนที่ กทม ไป หอบข้าวของกลับบ้าน มาดูแล พ่อแม่ ยาย และน้อง และทำธุรกิจส่วนตัว
แต่ก็ยังอยากเก็บเงินเดินทางไปท่องเที่ยวคนเดียวนะคะ เราสมัครเรียนแบบไปสอบเอา (มสธ.)
เรากลายเป็นกลัวการเข้าสังคม และรู้สึกว่า โลกนี้มันน่ากลัวจังเลย เราไม่กล้าเจอหน้าใครเลยคะ
ปิดเฟสส่วนตัวที่เคยมีหมดเลยคะ เพราะ อาย ที่แฟนเรา โพสบอกรักคนนั้นที คนนี้ที โพสรูปกับคนนั้นทีคนนี้ที
ตอนนี้เราอยู่เงียบๆ กับครอบครัวใน ต่างจังหวัดคะ พร้อมกับขายของออนไลน์ เดือนละ 2x,xxx บาทพออยู่ได้
-อยู่แบบเกษตรพอเพียง เลี้ยงไก่ เลี้ยงไส้เดือน ปลูกผักสวนครัว ทำฟาร์ม
เรายอมแพ้และชีวิตในเมือง อันแสนจะ วุ่นวาย และทิ้งทุกอย่างไปหมดเลยคะ มันไม่ไหวจริงๆ
**ถ้าไม่มีเฟสบ็ค หรือ ไลน์ ไม่มี มือถือใช้ เขาจะมีกิ๊ก มีชู้ หรือ แอบไปมีอะไรกันไหมคะ?
**หรือว่า อยู่ที่คนคะ เพราะ คนที่เรารักและทุ่มเทให้ทุกอย่าง เค้าไม่รู้จักพอ
เราแค่สงสัยและรู้สึกแย่กับสิ่งที่เจอ เลย ขอพื้นที่ตรงนี้ พูดความในใจหน่อยนะคะ^^
เคยโดนทิ้งจนรู้สึกว่า โลกนี้มันน่ากลัวไหมคะ ?
แล้วระยะเวลา ในการคบหากัน หรือ ความผูกพันธ์ อุปสรรคที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน มันไม่มีความหมายหรอคะ ?
ทำไม ถึงเลือกที่จะ ทิ้ง แฟนตัวเอง และ นอกใจไปกับคนอื่นง่ายๆคะ (ที่เป็นใครก็ไม่รู้) ?
ทำไม ถึงทิ้งคนที่ รัก และ ดูแลคุณ ไปหาความตื่นเต้นเร้าใจคะ ?
ทำไม ถึงชอบคนที่แค่เดินผ่านกัน แค่เขาดูดี ก็ปลื้มเขาสะแล้ว ?
เพราะ ยุคนี้มีการติดต่อสื่อสารที่ทันสมัยมากไปหรอ เช่น FACEBOOK,LINE และอื่นๆ หรอคะ
ทำไม สมัยโบราญส่วนมากถึง คบกัน..คู่เดียวจนตายคะ ไม่ได้เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแบบ ยุค นี้
สมัยเราเรียน มัธยม เรามีแฟนคะ คบมา7ปี แต่เราก็ยังอยาก ให้เขาเป็นรักแรกและรักเดียวจนเราตาย
พอมีเหตุให้ต้องห่างกันชั่วคราว >>เขาก็ไปคบกับเพื่อนในท้องเดียวกัน
แล้วก็กลับมาหาเราคืน>> เห็นรุ่นน้องในเฟสน่ารัก ก็แอบนอกใจคุยกันผ่าน facebook เพียง 3 วันจบที่คบกันและมีอะไรกัน
แล้วก็กลับมาหาเราคืน >> เห็นคนสวยบนรถตู้ ก็ไปขอ facebook เพื่อจะไปจีบ (ทั้งๆที่คบกับเรา จากกันแค่1วัน)
แล้วก็กลับมาหาเราคืน >> คุยกับรุ่นน้องแถวบ้าน ที่โตมาด้วยกัน แอบไปเที่ยวกัน จบที่ไปนอนด้วยกัน
พากันไปขายของตลาดนัด แม้กระทั่งลูกค้านักเรียนมัธยมก็ add face มาคุยกับแฟนเราเลยคะ (ไม่ใช่เรื่องงานด้วยนะ)
มันสนุกหรอคะ การทักมาหา แล้วถาม ชื่อไรอะ อยู่ไหน ทำอะไรอยู่ กินไรยัง แล้วก็ (ถามเรื่องส่วนตัว) อะไรที่มันไม่มีสาระ
- - จนตอนนี้ทุกครั้งที่เราเห็น เรารู้สึกกลัว เด็กนักเรียนใน facebook มากๆเลยคะ เหมือนอดีตมันตามมาหลอกมาหลอน - -
พอวัยมหาลัย แฟนเราเรียนวิศวะ >> ก็นอกใจเราไปจีบรุ่นพี่อีก
แล้วก็ >> แอบไปคุยกับแฟนเก่าที่เคยมีอะไรกันด้วย ทุกอย่างมันเริ่มต้นจาก INBOX ในเฟสหมดเลย
จนเรารู้สึกว่า 'วัยมหาลัย มัน.. น่ากลัวจัง' เวลาไปสังสรรค์ กินเหล้า เวลารับน้อง เขาจะหวั่นไหวกันไหม ปลิ้มกันไหม
นอนหอรวม จะพาใครมาในห้องบ้าง พาใครมาแทนที่เรา ทำไมเขาถึงเปลี่ยนคู่ง่ายจังคะ? มันง่ายขนาดนั้นเลยหรอคะ?
ถึง กรุงเทพจะเจริญ มีผู้คนมากมาย มีห้าง มีตลาดนัด มีเสื้อผ้าสวยๆขาย เราก็กลัวอยู่ดีคะ
** เรารู้สึกว่า คนไม่มีศีลธรรมเยอะมาก ชอบยุ่งกับคนมีแฟนแล้ว หน้าเขาทำด้วยอะไรกัน ทำไมเขาถึงคิดไม่ได้คะ?
** ชอบคุย ชอบมานัดเจอ (แฟนเราก็ไปทุกที่ที่ทุกคนนัด )
ขนาดว่า ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ขอยืมกี่ต้า ก็ไป เจอกัน เอากีต้าห์ไปให้
หรือว่า เราไม่เฟรนลี่ ไม่ใจกว้างพอ ไม่อธัยาศัยดีคะ
เราเลยตัดสินใจ เลิกเรียนที่ กทม ไป หอบข้าวของกลับบ้าน มาดูแล พ่อแม่ ยาย และน้อง และทำธุรกิจส่วนตัว
แต่ก็ยังอยากเก็บเงินเดินทางไปท่องเที่ยวคนเดียวนะคะ เราสมัครเรียนแบบไปสอบเอา (มสธ.)
เรากลายเป็นกลัวการเข้าสังคม และรู้สึกว่า โลกนี้มันน่ากลัวจังเลย เราไม่กล้าเจอหน้าใครเลยคะ
ปิดเฟสส่วนตัวที่เคยมีหมดเลยคะ เพราะ อาย ที่แฟนเรา โพสบอกรักคนนั้นที คนนี้ที โพสรูปกับคนนั้นทีคนนี้ที
ตอนนี้เราอยู่เงียบๆ กับครอบครัวใน ต่างจังหวัดคะ พร้อมกับขายของออนไลน์ เดือนละ 2x,xxx บาทพออยู่ได้
-อยู่แบบเกษตรพอเพียง เลี้ยงไก่ เลี้ยงไส้เดือน ปลูกผักสวนครัว ทำฟาร์ม
เรายอมแพ้และชีวิตในเมือง อันแสนจะ วุ่นวาย และทิ้งทุกอย่างไปหมดเลยคะ มันไม่ไหวจริงๆ
**ถ้าไม่มีเฟสบ็ค หรือ ไลน์ ไม่มี มือถือใช้ เขาจะมีกิ๊ก มีชู้ หรือ แอบไปมีอะไรกันไหมคะ?
**หรือว่า อยู่ที่คนคะ เพราะ คนที่เรารักและทุ่มเทให้ทุกอย่าง เค้าไม่รู้จักพอ
เราแค่สงสัยและรู้สึกแย่กับสิ่งที่เจอ เลย ขอพื้นที่ตรงนี้ พูดความในใจหน่อยนะคะ^^